Eklezjologia

Ta książka powstała, by opowiedzieć, czym (i kim) jest tak naprawdę Kościół katolicki. Często kojarzy się on jedynie z instytucją, wraz z jej kuriami, budynkami i ogłoszeniami parafialnymi. Kościół zaś od wieków trwa mocą danego nam Bożego słowa i Jego łaski. Mimo swoich słabości a czasem wręcz obecności ordynarnego zła katolicyzm wciąż się odradza i podnosi; Bóg powołuje i podtrzymuje kolejnych świętych, którzy stanowią świętą resztę Jego ludu. Warto sobie uświadomić, że poprzez chrzest my wszyscy również zostaliśmy wezwani do tej świętości.

Jaki sens ma dla chrześcijan trwanie wewnątrz trawionej kryzysem i mocno skompromitowanej instytucji? Marek Kita twierdzi, że w istocie chodzi o coś innego. Nie potrzebujemy stanięcia murem za Kościołem, jaki znamy, lecz powrotu do źródeł, a zarazem wyjścia naprzód, ku prorockim wyzwaniom. Istnieje droga krytycznej ortodoksji oraz "obywatelskiej" wolności wierzących, niesprzeczna z lojalnością wobec Kościoła. Do pójścia nią potrzeba uczciwej powtórki z Nowego Testamentu, życia tym, co stanowi jego sedno, i świadomości ewolucyjnego charakteru tradycji. Kościół się zmienia, a teologia dojrzewa - przekonuje autor.

JAK ŻYĆ DUCHEM ŚWIĘTYM NA CO DZIEŃ?

"Każdego dnia przydałoby się nam nowe zesłanie Ducha Świętego, byśmy stawali się coraz bardziej wolnymi ludźmi, zdolnymi do miłości i życia pełnią tego, co Bóg dla nas przygotował".

Książka "Pokrzep mnie" to krótka opowieść o szukaniu Ducha Świętego, poznawaniu Go, dostrzeganiu Jego obecności w zwykłych sprawach dnia codziennego i uczeniu się Jego sposobów działania.

Zamiast wielkiej teologii znajdziesz tu praktyczne wskazówki, podpowiedzi i myśli, które pomogą Ci rozwinąć z Nim osobistą, bliską i żywą relację.

Na rynku wydawniczym pojawia się wiele publikacji dotyczących problemów Kościoła w Polsce i Europie, różniących się podejściem i celem. Ta książka została napisana z perspektywy osoby wspierającej Kościół. Autor dostrzega zarówno pozytywne aspekty, jak i objawy kryzysu w polskim Kościele. W sposób wyważony i obiektywny stara się „odczarować" mroczny obraz Kościoła, zarazem nie omijając trudnych tematów, takich jak nadużycia seksualne czy homoseksualizm. Pragnie on ukazać, że problemy Kościoła często wynikają z ataków ze strony środowisk lewicowo-liberalnych, a także wskazuje sposoby wyjścia z kryzysu, m.in. przez naprawienie wizerunku Kościoła i rozwiązanie problemu nadużyć seksualnych, a także przez wzmocnienie małżeństwa i rodziny oraz powstrzymanie ludzi młodych przed odejściem z Kościoła.

Kościół należy do Boga, ale jego „dziś” zależy od ludzi

Nieustannie słyszymy o kryzysie i upadku Kościoła. Skandale seksualne, manipulacja i przemoc, jego nierozerwalna więź z polityką wzbudzają silne emocje. O swoje miejsce we wspólnocie pytają ludzie, których wielu z nas w Kościele nie chce: mniejszości seksualne, świeccy oczekujący partnerskiego traktowania czy młodzi poszukujący tolerancji dla swoich sposobów wyrażania wiary. Wysłuchania domaga się także niszczona konsumpcjonizmem i działaniami człowieka natura.

Czy Kościół jest nam jeszcze do czegoś potrzebny? Czy marzenie o idealnej wspólnocie to mrzonka? W jaki sposób jako chrześcijanie mamy odpowiadać na wyzwania obecnych czasów? Co zrobić, by przywrócić Kościołowi wiarygodność i ponownie zaufać, że działa zgodnie z Ewangelią?

Kardynał Grzegorz Ryś w trzech obrazach ukazuje fascynującą wizję Kościoła, jakiego chciał Bóg. Pisze o zstępującym z nieba mieście ludzi wolnych i równych sobie, rodzinie tworzącej nowe więzy krwi oraz oblubienicy Baranka. W prosty, przystępny sposób wprowadza nas w te zachwycające przestrzenie, zachęcając, byśmy każdego dnia na nowo odkrywali, „jak Bóg pomyślał Kościół”, i starali się Jego pomysł wcielać w życie. Książka zbiera nauczanie kard. Rysia o Kościele wygłoszone do różnych grup, stając się ważnym zaproszeniem do troski o wspólnotę, którą tworzymy.

To jest książka o Kościele – takim, o jakim wielu z nas marzy: uczciwym, rozumnym, prawdomównym, wrażliwym na drugiego człowieka, po prostu ewangelicznym. Autor w niezwykle prosty i jednocześnie trafny sposób diagnozuje to, co nas w Kościele boli, obnaża to, co w nim słabe, co nas zawstydza, często oburza, z czym nie potrafimy sobie poradzić. I wytrąca nas z błogiego spokoju. Bo Kościół, o którym pisze ks. Grzegorz Strzelczyk, to wspólnota ludzi wierzących, odpowiedzialna za siebie, za innych i za wiarę, która nie jest tylko pamiątką po rodzicach, ale sposobem życia.
Książka powstała po to, by niejako dać drugi oddech felietonom ks. Strzelczyka, opublikowanych na przestrzeni kilku lat w miesięczniku „W drodze” w cyklu Śląska prowincja. Choć niektóre z nich napisane zostały przed laty, wciąż zastanawiają swoją aktualnością, a nawet proroczym tonem.

Ponad piętnaście lat po wyborze na tron Papieski Benedykt XVI jawi nam się jako „ostatni papież”, o którym pisał Fryderyk Nietzsche. Przynajmniej na Zachodzie. Okazuje się, że ten papież wszystko przewidział: rewolucję 1968 roku, głęboki kryzys w Kościele, dyktaturę relatywizmu, pożegnanie Europy z katolicyzmem bez łez i nostalgii, islamski fanatyzm, neomarksizm Kościoła ludowego, apokaliptyczne ekologizmy, nowy świat Narodów Zjednoczonych, paradoks Zachodu, który osiąga apogeum niepewności kulturowej u szczytu swojej materialnej potęgi, nadejście Europy posteuropejskiej... Jego obecność w tym świecie jako papieża była nie do zniesienia. Jego geniusz był postrzegany jako zagrożenie dla planów budowy nowego świata, dlatego jego rezygnacja przez wielu została przyjęta z ulgą. Ta książka jest opowieścią o walce, proroctwie, przestrodze i świadectwie papieża, który wyznaczył sobie wielki cel - uratować Zachód, jego kulturę, cywilizację i fundament, na którym mógłby nadal budować i wzrastać.

Tematem kolejnego tomu serii wydawniczej „Scripturae Lumen” jest Kościół Chrystusa. Ujęte w krótkim tytule zagadnienie autorzy poszczególnych artykułów jak zawsze starają się przedstawić bardzo szeroko i wieloaspektowo – w świetle tekstów biblijnych (część „Scripturae”) oraz innych dyscyplin naukowych (część „Lumen”). Dopełnieniem całości są teksty poświęcone bieżącym sprawom z życia Kościoła oraz innym problemom badawczym („Actualia”). Publikację wieńczą „Omówienia i recenzje” wybranych wydawniczych.

Czy księżom przydałoby się przygotowanie psychologiczne? Czy psychoanaliza zastąpi spowiedź? Skąd popularność mszy o uzdrowienie i egzorcyzmów? Czy religia jest źródłem cierpień? Co zrobić, by Kościół był wspólnotą, a nie korporacją? Czy Bóg jest wszechmocny? Gdzie kończy się przypadek, a zaczyna cud? – odpowiedzi na te i inne trudne pytania szuka ks. Andrzej Pęcherzewski, psychoterapeuta i proboszcz nadmorskiej parafii, w osobistej rozmowie z redaktorem „Więzi” Damianem Jankowskim.

W doniosłym, aktualnym i ciekawym temacie zaangażowania chrześcijan w życie społeczne spotykają się trzy wielkie płaszczyzny: doktryna chrześcijańska, życie społeczne i faktyczna praxis. Nauczanie kard. Wyszyńskiego było w tej dziedzinie bardzo kompetentne. Jako Prymas sprawował w pewnym sensie funkcję Głowy Kościoła polskiego i z tej wysokiej pozycji widział całą problematykę: Kościół i życie publiczne. W rezultacie był nie tylko kanonistą, ale także socjologiem, etykiem społecznym, teologiem rzeczywistości ziemskich,a wreszcie wielkim praktykiem i duszpasterzem Polski. Dogłębna analiza nauczania kard. Stefana Wyszyńskiego w aspekcie zaangażowania świeckich w życie społeczne dokonana przez autora publikacji potwierdza po raz kolejny wyjątkową wnikliwość myślenia Prymasa Tysiąclecia, myślenia o Człowieku i o Kościele.

W publikacji można znaleźć wiele tematów związanych nie tylko z bieżącymi wydarzeniami w polskim Kościele, ale także obszerne refleksje o rozmaitych zjawiskach i przemianach społecznych związanych z naszą religijnością. Wśród poruszonych kwestii znajdziemy: problem kryzysu wiary i kapłaństwa, grzechów pedofilii i homoseksualizmu wśród duchownych, uwagi dotyczące lustracji. Nie zabrakło odniesień ściśle religijnych zagadnień: liturgii, nauczania wiary czy samej katechezy, jak również tych mówiących o księżach i biskupach, finansach kościelnych czy spadku liczby powołań. Autorka dzieli się również swoją oceną zjawiska pentekostalizacji polskiego katolicyzmu oraz oficjalnych mediów kościelnych.

Grzech pedofilii jest demoniczny. Czyny kilku pojedynczych osób potrafią zatrząść całym Kościołem. Zaczynają się pojawiać korporacyjne zachowania, niszczące strukturę eklezjalną, jak w Irlandii.

W Australii, jednym z żądań stawianych Kościołowi katolickiemu przy okazji procesów o pedofilię jest zniesienie tajemnicy spowiedzi.

Dziesięć mocnych rozmów o stanie Kościoła katolickiego i o jego przyszłości w Polsce:

dr. Bogdan Stelmach,
red. Zbigniew Nosowski,
dr. Sebastian Duda,
ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski,
dr Sabina Zalewska,
ks. prof. Andrzej Kobyliński,
red. Tomasz Rowiński,
dr. Cezary Kościelniak,
dr. Justyna Melonowska
oraz osoba skrzywdzona seksualnie przez księdza.

„Dziś potrzeba formować silnych mężczyzn, gotowych iść na wojnę, gotowych oddać życie za drugiego. Wzorem dla nich powinien być św. Maksymilian Kolbe. A my ciągle przygotowujemy w seminariach ciepłe kluchy”.

„Chrystus przekazał nam chrześcijanom: „Jesteście światłem”. Światło jest jasne. Jesteście solą. Smak soli nie budzi żadnych wątpliwości. Kiedy więc człowiek decyduje się mówić, jego słowo musi być jasne. Słowo wyraża tego, kto mówi. Jeśli my sami jesteśmy klarowni, nasze słowo również będzie klarowne. Chrystus był klarowny. Kapłan w swoim głoszeniu musi być jasny. Żeby ludzie nie musieli pytać, co by to miało znaczyć? O czym on mówi? Ludzie potrzebują wyraźnego wskazania drogi. Chrystus powiedział: „Ja jestem drogą”, droga jest wyraźna. Tak więc by zbawić siebie, by dopro­wadzić do zbawienia ludzi, nasze słowo musi być bardzo przejrzyste. Szczególnie w dzisiejszym świecie gdzie jest tyle ideologii, w których nic nie jest określone w sposób klarowny. Używamy wielu dwuznacznych słów. Każdy może je interpretować jak chce. Nie wiemy dokąd podążamy. Nie wiemy, co jest dobre, a co złe, co jest prawdziwe, a co fałszywe. Żyjemy w totalnym chaosie. Słowo Kościoła musi być jasne. Słowo jest światłem. Światło jest jasne”.

(kard. Robert Sarah, fragment rozmowy)

Ta książka jest zalążkiem wszystkich późniejszych książek Henriego de Lubaca, fundamentem całej jego twórczości. Jeden z najwybitniejszych teologów XX wieku ukazuje w swych medytacjach Kościół, którego sercem jest Eucharystia i który uczy Bożej mądrości.
Jest to Kościół katolicki, czyli powszechny, otwarty, a jednocześnie będący tajemnicą, rzeczywistością nie z tego świata, która nie poddaje się miarom i analizom. Otwartość, o której pisze autor, nie oznacza tu braku zakorzenienia. Wręcz przeciwnie. Niezwykle ważna jest bowiem Tradycja, od której francuski jezuita rozpoczyna swoją książkę. Kościół nie może być zawłaszczony przez żadną ze stron: ani przez tych, którzy są „tradycyjnie wierni Kościołowi”, ani przez tych, którzy w ramach dostosowywania odnowy chcą tę Tradycję odrzucić. Chociaż Medytacje o Kościele powstały ponad 60 lat temu, a od tego czasu dokonała się prawdziwa rewolucja mentalna, wciąż są niezwykle aktualne. Są inspiracją, która pomaga przeżywać tajemnicę Kościoła, sam zaś autor pozostaje prawdziwym prorokiem Bożej mądrości i miłości w nim zdeponowanych.

„Niczego się nie boję…”

Papież Franciszek podsumowuje pięć lat swojego pontyfikatu

Zwolennicy nazywają go prorokiem, zagorzali krytycy – heretykiem. Od momentu objęcia urzędu wprowadza rewolucyjne zmiany w Kurii Rzymskiej. Zadziwia świat, rezygnując z mieszkania w papieskich apartamentach, obmywając nogi muzułmance i transseksualiście, dokonując gestów pojednania z tradycjonalistami i świętując pięćsetlecie reformacji.

Do czego prowadzą jego reformy?

Czemu służą jego pozornie niespójne gesty?

Dlaczego nie został zrozumiany w Polsce?

W tej niecodziennej rozmowie z francuskim intelektualistą Franciszek odważnie opowiada o życiowych doświadczeniach, które go ukształtowały. Pierwszy raz tak szeroko kreśli wizję naprawy świata i Kościoła.

Ta książka to intelektualne wydarzenie 2018 roku!

„Po raz pierwszy wywiad z najwyższym zwierzchnikiem Kościoła i twórcą polityki Watykanu nie jest zbiorem uładzonych pytań i odpowiedzi, lecz prawdziwym dialogiem – nie wolnym od potknięć i trudności”.

– „Le Monde”

Pokój jest darem często niedocenianym, dopóki nie jest zagrożony. Kościół i dar pokoju koncentruje uwagę na darze, który pochodzi od Boga i jest przekazywany przez wspólnotę wierzących w Chrystusa.

Bóg przychodzący na ziemię daje nam pokój, który często jest przez nas niedostatecznie szanowany i pielęgnowany.

Można również pomyśleć Kościół i wojna jako brak pokoju, ale nie chodzi tylko o sytuację bez działań wojennych czy bez wojny informacyjnej. Jeszcze bardziej idzie o pokój między nami, o pokój w rodzinach, o osobowe, wewnętrzne nastawienie na Bożego Ducha.

Pozycja podejmuje bardzo szeroką analizę tematy pokoju, wojny jak choćby pochylając się nad rozumieniem wojny w źródłowych tekstach islamu.

13 marca 2013 r. kardynał Jorge Mario Bergoglio, jezuita i dotychczasowy arcybiskup Buenos Aires, został wybrany na papieża. Przybrał imię świętego z Asyżu. Nieprzypadkowo. Franciszek, skromny, rozumiejący biednych i doświadczonych przez los, stał blisko ludzi. Podobnie czynił i czynić nadal chce obecny papież.
Książka układa się w opowieść nie tylko o człowieku, ale także o Kościele i jego reformie. A to przecież najważniejsze zadanie, przed którym stoi biskup Rzymu. Ojciec Zdzisław Kijas rozważa możliwe scenariusze tej reformy, odnosząc się do charyzmy świętego Franciszka i świętego Ignacego Loyoli.

Lektura niniejszej książki może służyć jako pomoc w radosnym odkryciu chrześcijańskiego powołania, które wszyscy mamy realizować na różnych płaszczyznach wspólnoty Kościoła. Jest ona kontynuacją bliblijnych rozważań podjętych w książce pt. Chrześcijanin – człowiek Chrystusowy, w której znalazły się rozważania oparte na słowie Bożym, które słyszymy w liturgii Adwentu oraz siedemnastu niedziel okresu zwykłego. W pierwszej części obecnego opracowania Czytelnik znajdzie rozważania do słowa Bożego okresu Wielkiego Postu, natomiast w części drugiej rozważania do słowa Bożego, które słyszymy w liturgii okresu zwykłego od 18. niedzieli do uroczystości Chrystusa Króla. Celem tych rozważań jest nie tylko przybliżenie treści zawartej w słowie Bożym, ale również pokazanie aktualności głoszonego słowa w naszym życiu codziennym, zwłaszcza w kontekście naszej odpowiedzialności za Kościół.

„Chrześcijaństwo przed nami". Cóż znaczy ta deklaracja? Czy nie jest ona wyrazem jakiegoś chrześcijańskiego futuryzmu, proklamacją kolejnej utopii? Autorzy esejów zawartych w tomie pod tym tytułem nawiązują do przemyśleń ks. Józefa Tischnera, który głosił, że chrześcijaństwo ma nie tylko swą przeszłość, ale również swą przyszłość, ponieważ jest ono żywą rzeczywistością duchową i kulturową. Chrześcijaństwo przed nami to praca zbiorowa członków środowiska krakowskiego Centrum Kultury i Dialogu, skupiającego już ponad 30 osób świeckich i duchownych, pracowników naukowych i publicystów. Prócz wspólnej troski o chrześcijaństwo jutra łączy ich wspólnota pokoleniowa, są oni w wieku 20-40 lat. Można ich określać „dziećmi Soboru" i dostrzegać w nich starsze roczniki pokolenia JPII. Istotnie, przyznają się oni do inspiracji zarówno nauczaniem Soboru Watykańskiego II, jak i Jana Pawła II. Autorzy publikowanych w tej książce esejów poświęconych różnym aspektom chrześcijaństwa wszyscy bez wyjątku marzą o piękniejszej twarzy Kościoła niż ta, z jaką na co dzień spotykamy się nad Wisłą. Łączą oni odwagę myślenia, śmiałość stawiania pytań, wyrazistość wizji z wyczuciem tajemnicy. Wiedzą, że sami mogą wiele zrobić na rzecz przemiany oblicza chrześcijaństwa, o ile będą otwarci na działanie Ducha Świętego.
(fragment POSŁOWIA, ks. Alfred Wierzbicki, Instytut Jana Pawła II KUL)