Eklezjologia

Rod Dreher, autor bestsellerowych książek Opcja Benedykta i Żyć bez kłamstwa, zabiera nas w podróż do nadprzyrodzonego świata cudów, znaków i niepojętych tajemnic. W czasach, gdy Zachód odwrócił się od metafizycznego wymiaru rzeczywistości, autor pokazuje, że Bóg wciąż działa – często tuż obok nas – a w świecie dzieją się rzeczy, których nie jesteśmy w stanie objąć wyłącznie rozumem.
W książce poznasz, między innymi, historię Nino, prawnika, którego życie odmieniło się po spotkaniu z niewyjaśnionym zjawiskiem, czy Iana – narkomana uwolnionego od nałogu nad rzeką Jordan, gdzie doświadczył cudu. Usłyszysz również opowieści o aniołach, demonach, cudach i chwilach, gdy zasłona między światem widzialnym a duchowym całkowicie znika.
Czy to możliwe, że świat jest naprawdę „zaczarowany”, a my utraciliśmy zdolność, by to dostrzegać? Czy cuda, o których słyszymy, są jedynie legendami z dawnych czasów, czy też dzieja się tu i teraz, tylko zbyt rzadko mamy odwagę w nie uwierzyć? Czy to możliwe, że odpowiedź na nasz głód sensu i duchowe poszukiwania jest o wiele bliżej, niż sądzimy?
Ta książka to zaproszenie, by otworzyć oczy na działanie Boga w codzienności i odzyskać zdolność zachwytu, który ożywia wiarę i nadaje życiu prawdziwy sens.
Rod Dreher to amerykański dziennikarz, publicysta i pisarz, znany z obrony konserwatywnych wartości chrześcijańskich oraz analizy zagrożeń duchowych i kulturowych współczesnego Zachodu. Urodzony w 1967 roku w Baton Rouge, kształcił się na Uniwersytecie Stanowym Luizjany, a swoje teksty publikował m.in. w „National Review”, „The American Conservative” i „The Dallas Morning News”.

To książka dla wszystkich, którzy zmagają się z pytaniami o sens i miejsce autorytetu w życiu człowieka. Autor podejmuje refleksję filozoficzną, w której precyzyjnie i przystępnie opisuje związane z tym zagadnieniem pojęcia. Tłumaczy, czym jest autorytet, jak go rozpoznać i na jakiej podstawie warto go uznać – szczególnie w kontekście religii chrześcijańskiej. Pozostawia trafne wskazówki w kwestii wyboru autorytetów, podaje reguły, którymi powinniśmy się kierować i wyjaśnia, dlaczego jest to niezwykle ważny aspekt ludzkiego życia.

w sprzedaży od 19 listopada

Co to znaczy, że Bóg jest Obecnością?
Czy można podzielić się doświadczeniem Jego bliskości z innymi?
Czy wspólnota Kościoła jest przestrzenią, w której możemy realnie doświadczyć Chrystusa?

Bóg jest wszechobecny. Wierzymy w to, ale w codzienności, pełnej trosk i pośpiechu, mało kto doświadcza, że to właśnie „w Nim żyjemy, poruszamy się i jesteśmy”. Trudno nam uwierzyć w Obecność, która jest niezmienna, uważna na każdego człowieka, a do tego nieskończenie miłująca. Ksiądz Robert J. Woźniak, wybitny teolog, towarzyszy czytelnikom w odkrywaniu konkretnych przestrzeni, w których Bóg jest z nami. Nie ogranicza się pod tym względem jedynie do tematu Kościoła, liturgii czy modlitwy. Przypomina, że zwłaszcza eucharystyczna obecność Chrystusa między nami – prawdziwa, rzeczywista i substancjalna – jest dla nas szczególnym oparciem i paradoksalnie to właśnie ona pozwala pośrodku życiowego zabiegania odzyskać kontakt z realnością.
Autor nie tylko uczy, jak twórczo przeżywać bliskość Boga w chwili, która trwa, ale także zachęca, by nie stracić z oczu perspektywy wieczności.
Zmieniliśmy Ewangelię w teorię zagospodarowania ziemi tu i teraz. A gdzie w tym wszystkim jest perspektywa, która daje człowiekowi oddychać? Nowy Testament nazywa Chrystusa Tym, który przychodzi. Nie mówi o Nim, że przyszedł, zasiadł i już się nie poruszy. Chrystus wczoraj, dziś, ten sam także na wieki – zawsze dynamiczny, przychodzący… Bóg wie, do czego mnie powołał. Moje życie ma o tyle sens, o ile wiem, że czeka na mnie Boża obietnica. Wtedy dopiero mogę zadbać o moją teraźniejszość, kiedy jest ona obdarowana przyszłością.

Kościół nie milczy. Kościół ma twarz młodą, żywą, myślącą. Kościół żyje.
W świecie, w którym Kościół bywa opisywany jako „bezduszny, bezczelny, bogaty, bezideowy i bezkarny”, spychany na margines życia, o. Jacek Salij – dominikanin, filozof i teolog – rysuje jego zupełnie odmienny obraz.
Z jednej strony o. Salij pokazuje Kościół zmagający się z kryzysem wiary i zewnętrzną agresją, z drugiej – Kościół tętniący życiem, wrażliwością i młodą odwagą. Te krótkie teksty nie tylko odpowiadają na zarzuty stawiane Kościołowi i rodzące się nierzadko wątpliwości, ale też pomagają zrozumieć duchowe znaczenie wiary w świecie, który próbuje obyć się bez Boga.
„Młoda twarz Kościoła” to zbiór felietonów tego uznanego publicysty publikowanych w latach 2023–2025 na portalu «Opoka».
O. Salij, zawsze wierny nauczaniu Kościoła i pełen troski o współczesnego człowieka, podejmuje trudne tematy: sekularyzację, życie nienarodzone, nierozerwalność małżeństwa, sens cierpienia czy obecność chrześcijaństwa w przestrzeni publicznej.
To książka, która inspiruje, prowokuje do myślenia i przypomina, że wiara katolicka nie traci na aktualności – przeciwnie, dziś mówi głosem młodym, świeżym i mocnym.

Czym jest Kościół? Jak go rozumieć? Co jest istotą jego powołania?

Ksiądz Grzegorz Strzelczyk podejmuje w swojej książce teologiczną refleksję nad tożsamością i misją Kościoła. Poprzez namysł nad historią wspólnoty uczniów Chrystusa pomaga zmierzyć się z pytaniami o pochodzenie oraz kształtowanie się teologicznych przekonań, struktur i praktyk, które składają się na oblicze współczesnego Kościoła katolickiego. Analizuje przemiany samoświadomości wspólnoty, która istnieje już ponad dwadzieścia wieków, a swoje spostrzeżenia odnosi do dzisiejszych czasów, charakteryzujących się zarówno dynamicznymi globalnymi przemianami, jak i impasem w relacjach Kościoła ze „światem”. Objaśnia procesy, które prowadzą go w kierunku reformy, a także nowego impulsu duszpasterskiego – jak np. synodalność – oraz pobudza do namysłu i dyskusji o jego przyszłości.
Eklezjologia Strzelczyka to „must read” dla wszystkich pracujących w Kościele. Mam nadzieję, że jego praca doczeka się właściwego odbioru i wzbudzi dyskusje. Nie tylko te teologiczne, ale przede wszystkim duszpasterskie.
ks. prof. dr hab. Robert J. Woźniak

8 maja 2025 roku nad dachem Kaplicy Sykstyńskiej uniósł się biały dym. Kardynałowie zgromadzeni na konklawe dokonali wyboru 267. papieża, którym został Amerykanin - Robert Francis Prevost, augustianin.
Tomasz P. Terlikowski, od początku śledzący bacznie pierwsze kroki Leona XIV i wsłuchujący się uważnie w jego wypowiedzi, przybliża sylwetkę kolejnego Następcy św. Piotra i zastanawia się, które kwestie są i będą dla Ojca Świętego kluczowe w jego posłudze. To nie tylko książka o papieżu, ale również o czasach zmian, których doświadczamy, i o rerum novarum - rzeczach nowych, które w dzisiejszym świecie mogą znaczyć coś innego niż w czasach Leona XIII.
Światłem i mocą Ducha Świętego budujmy Kościół oparty na miłości Boga i będący znakiem jedności, Kościół misyjny, który otwiera ramiona na świat, głosi Słowo, pozwala, by go niepokoiła historia, i który staje się zaczynem zgody dla ludzkości. Razem, jako jeden lud, jako fratelli tutti, idźmy ku Bogu i miłujmy się wzajemnie.
Fragment homilii Leona XIV podczas mszy św. inaugurującej pontyfikat

Wierzę i Rozumiem to seria niewielkich objętościowo książek na wielkie tematy. Jej celem jest formacja osób, które chcą zgłębić treść wiary katolickiej, aby rozwijać się i bardziej świadomie żyć nią na co dzień. Zwięzłej formie towarzyszą pytania do refleksji, zachęcające do zastanowienia się, jak poruszone kwestie wyglądają w naszym życiu. „Wierzę w Kościół?” to pierwsza pozycja w serii, w której ks. dr hab. Jacek Froniewski, wykładowca Papieskiego Wydziału Teologicznego we Wrocławiu, ukazuje, jak rozumieć Kościół w świetle Nowego Testamentu i słów „Wyznania wiary” wypowiadanych podczas niedzielnej Mszy św. Czy w taki Kościół wierzy każdy z nas? Jak przekłada się to na praktyczne działanie naszych wspólnot?

Ta książka powstała, by opowiedzieć, czym (i kim) jest tak naprawdę Kościół katolicki. Często kojarzy się on jedynie z instytucją, wraz z jej kuriami, budynkami i ogłoszeniami parafialnymi. Kościół zaś od wieków trwa mocą danego nam Bożego słowa i Jego łaski. Mimo swoich słabości a czasem wręcz obecności ordynarnego zła katolicyzm wciąż się odradza i podnosi; Bóg powołuje i podtrzymuje kolejnych świętych, którzy stanowią świętą resztę Jego ludu. Warto sobie uświadomić, że poprzez chrzest my wszyscy również zostaliśmy wezwani do tej świętości.

Jaki sens ma dla chrześcijan trwanie wewnątrz trawionej kryzysem i mocno skompromitowanej instytucji? Marek Kita twierdzi, że w istocie chodzi o coś innego. Nie potrzebujemy stanięcia murem za Kościołem, jaki znamy, lecz powrotu do źródeł, a zarazem wyjścia naprzód, ku prorockim wyzwaniom. Istnieje droga krytycznej ortodoksji oraz "obywatelskiej" wolności wierzących, niesprzeczna z lojalnością wobec Kościoła. Do pójścia nią potrzeba uczciwej powtórki z Nowego Testamentu, życia tym, co stanowi jego sedno, i świadomości ewolucyjnego charakteru tradycji. Kościół się zmienia, a teologia dojrzewa - przekonuje autor.

JAK ŻYĆ DUCHEM ŚWIĘTYM NA CO DZIEŃ?

"Każdego dnia przydałoby się nam nowe zesłanie Ducha Świętego, byśmy stawali się coraz bardziej wolnymi ludźmi, zdolnymi do miłości i życia pełnią tego, co Bóg dla nas przygotował".

Książka "Pokrzep mnie" to krótka opowieść o szukaniu Ducha Świętego, poznawaniu Go, dostrzeganiu Jego obecności w zwykłych sprawach dnia codziennego i uczeniu się Jego sposobów działania.

Zamiast wielkiej teologii znajdziesz tu praktyczne wskazówki, podpowiedzi i myśli, które pomogą Ci rozwinąć z Nim osobistą, bliską i żywą relację.

Na rynku wydawniczym pojawia się wiele publikacji dotyczących problemów Kościoła w Polsce i Europie, różniących się podejściem i celem. Ta książka została napisana z perspektywy osoby wspierającej Kościół. Autor dostrzega zarówno pozytywne aspekty, jak i objawy kryzysu w polskim Kościele. W sposób wyważony i obiektywny stara się „odczarować" mroczny obraz Kościoła, zarazem nie omijając trudnych tematów, takich jak nadużycia seksualne czy homoseksualizm. Pragnie on ukazać, że problemy Kościoła często wynikają z ataków ze strony środowisk lewicowo-liberalnych, a także wskazuje sposoby wyjścia z kryzysu, m.in. przez naprawienie wizerunku Kościoła i rozwiązanie problemu nadużyć seksualnych, a także przez wzmocnienie małżeństwa i rodziny oraz powstrzymanie ludzi młodych przed odejściem z Kościoła.

Kościół należy do Boga, ale jego „dziś” zależy od ludzi

Nieustannie słyszymy o kryzysie i upadku Kościoła. Skandale seksualne, manipulacja i przemoc, jego nierozerwalna więź z polityką wzbudzają silne emocje. O swoje miejsce we wspólnocie pytają ludzie, których wielu z nas w Kościele nie chce: mniejszości seksualne, świeccy oczekujący partnerskiego traktowania czy młodzi poszukujący tolerancji dla swoich sposobów wyrażania wiary. Wysłuchania domaga się także niszczona konsumpcjonizmem i działaniami człowieka natura.

Czy Kościół jest nam jeszcze do czegoś potrzebny? Czy marzenie o idealnej wspólnocie to mrzonka? W jaki sposób jako chrześcijanie mamy odpowiadać na wyzwania obecnych czasów? Co zrobić, by przywrócić Kościołowi wiarygodność i ponownie zaufać, że działa zgodnie z Ewangelią?

Kardynał Grzegorz Ryś w trzech obrazach ukazuje fascynującą wizję Kościoła, jakiego chciał Bóg. Pisze o zstępującym z nieba mieście ludzi wolnych i równych sobie, rodzinie tworzącej nowe więzy krwi oraz oblubienicy Baranka. W prosty, przystępny sposób wprowadza nas w te zachwycające przestrzenie, zachęcając, byśmy każdego dnia na nowo odkrywali, „jak Bóg pomyślał Kościół”, i starali się Jego pomysł wcielać w życie. Książka zbiera nauczanie kard. Rysia o Kościele wygłoszone do różnych grup, stając się ważnym zaproszeniem do troski o wspólnotę, którą tworzymy.

To jest książka o Kościele – takim, o jakim wielu z nas marzy: uczciwym, rozumnym, prawdomównym, wrażliwym na drugiego człowieka, po prostu ewangelicznym. Autor w niezwykle prosty i jednocześnie trafny sposób diagnozuje to, co nas w Kościele boli, obnaża to, co w nim słabe, co nas zawstydza, często oburza, z czym nie potrafimy sobie poradzić. I wytrąca nas z błogiego spokoju. Bo Kościół, o którym pisze ks. Grzegorz Strzelczyk, to wspólnota ludzi wierzących, odpowiedzialna za siebie, za innych i za wiarę, która nie jest tylko pamiątką po rodzicach, ale sposobem życia.
Książka powstała po to, by niejako dać drugi oddech felietonom ks. Strzelczyka, opublikowanych na przestrzeni kilku lat w miesięczniku „W drodze” w cyklu Śląska prowincja. Choć niektóre z nich napisane zostały przed laty, wciąż zastanawiają swoją aktualnością, a nawet proroczym tonem.

Ponad piętnaście lat po wyborze na tron Papieski Benedykt XVI jawi nam się jako „ostatni papież”, o którym pisał Fryderyk Nietzsche. Przynajmniej na Zachodzie. Okazuje się, że ten papież wszystko przewidział: rewolucję 1968 roku, głęboki kryzys w Kościele, dyktaturę relatywizmu, pożegnanie Europy z katolicyzmem bez łez i nostalgii, islamski fanatyzm, neomarksizm Kościoła ludowego, apokaliptyczne ekologizmy, nowy świat Narodów Zjednoczonych, paradoks Zachodu, który osiąga apogeum niepewności kulturowej u szczytu swojej materialnej potęgi, nadejście Europy posteuropejskiej... Jego obecność w tym świecie jako papieża była nie do zniesienia. Jego geniusz był postrzegany jako zagrożenie dla planów budowy nowego świata, dlatego jego rezygnacja przez wielu została przyjęta z ulgą. Ta książka jest opowieścią o walce, proroctwie, przestrodze i świadectwie papieża, który wyznaczył sobie wielki cel - uratować Zachód, jego kulturę, cywilizację i fundament, na którym mógłby nadal budować i wzrastać.

Tematem kolejnego tomu serii wydawniczej „Scripturae Lumen” jest Kościół Chrystusa. Ujęte w krótkim tytule zagadnienie autorzy poszczególnych artykułów jak zawsze starają się przedstawić bardzo szeroko i wieloaspektowo – w świetle tekstów biblijnych (część „Scripturae”) oraz innych dyscyplin naukowych (część „Lumen”). Dopełnieniem całości są teksty poświęcone bieżącym sprawom z życia Kościoła oraz innym problemom badawczym („Actualia”). Publikację wieńczą „Omówienia i recenzje” wybranych wydawniczych.

Czy księżom przydałoby się przygotowanie psychologiczne? Czy psychoanaliza zastąpi spowiedź? Skąd popularność mszy o uzdrowienie i egzorcyzmów? Czy religia jest źródłem cierpień? Co zrobić, by Kościół był wspólnotą, a nie korporacją? Czy Bóg jest wszechmocny? Gdzie kończy się przypadek, a zaczyna cud? – odpowiedzi na te i inne trudne pytania szuka ks. Andrzej Pęcherzewski, psychoterapeuta i proboszcz nadmorskiej parafii, w osobistej rozmowie z redaktorem „Więzi” Damianem Jankowskim.

W doniosłym, aktualnym i ciekawym temacie zaangażowania chrześcijan w życie społeczne spotykają się trzy wielkie płaszczyzny: doktryna chrześcijańska, życie społeczne i faktyczna praxis. Nauczanie kard. Wyszyńskiego było w tej dziedzinie bardzo kompetentne. Jako Prymas sprawował w pewnym sensie funkcję Głowy Kościoła polskiego i z tej wysokiej pozycji widział całą problematykę: Kościół i życie publiczne. W rezultacie był nie tylko kanonistą, ale także socjologiem, etykiem społecznym, teologiem rzeczywistości ziemskich,a wreszcie wielkim praktykiem i duszpasterzem Polski. Dogłębna analiza nauczania kard. Stefana Wyszyńskiego w aspekcie zaangażowania świeckich w życie społeczne dokonana przez autora publikacji potwierdza po raz kolejny wyjątkową wnikliwość myślenia Prymasa Tysiąclecia, myślenia o Człowieku i o Kościele.

W publikacji można znaleźć wiele tematów związanych nie tylko z bieżącymi wydarzeniami w polskim Kościele, ale także obszerne refleksje o rozmaitych zjawiskach i przemianach społecznych związanych z naszą religijnością. Wśród poruszonych kwestii znajdziemy: problem kryzysu wiary i kapłaństwa, grzechów pedofilii i homoseksualizmu wśród duchownych, uwagi dotyczące lustracji. Nie zabrakło odniesień ściśle religijnych zagadnień: liturgii, nauczania wiary czy samej katechezy, jak również tych mówiących o księżach i biskupach, finansach kościelnych czy spadku liczby powołań. Autorka dzieli się również swoją oceną zjawiska pentekostalizacji polskiego katolicyzmu oraz oficjalnych mediów kościelnych.

Tak było w minioną sobotę, kiedy zobaczyłem 500 osób żyjących od tygodnia bez prądu: dzieci, kobiety w ciąży. Jak do tej pory oddawałem krew tylko do badań. Kiedy cierpiałem dla Kościoła? Nigdy! To ja mam iść do swojego mieszkania, włączyć ciepłą wodę, usiąść w fotelu, wyciągnąć kiełbasę krakowską i oglądać dziennik? Zawróciłem. Wszedłem do bloku, poprosiłem, żeby wszyscy poszli, bo to co zamierzałem zrobić to przestępstwo. Nie chciałem, żeby ponosili konsekwencje. Po wielu problemach włączyłem prąd, zostawiłem kartkę z informacją, że to zrobiłem ja. A do wojewody napisałem sms-a, że ponoszę wszystkie konsekwencje: nie byłem pijany, nie byłem pod wpływem narkotyków, to jest rzecz związana z Ewangelią.