Książki

W myśl słów zapisanych w Księdze Kapłańskiej: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty (por. Kpł 11,44), wszyscy chrześcijanie są powołani do świętości. Owo powołanie do świętości przypomniał nam Sobór Watykański II w Konstytucji o Kościele Lumen gentium. Święci są też znakiem wiarygodności Kościoła. Wierzymy w święty Kościół dzięki męczennikom i wyznawcom. To właśnie oni powołanie do świętości w pełni zrealizowali i przypominają nam o „powszechnym powołaniu do świętości”.
Ciągle, we współczesnej kulturze europejskiej, a nawet pośród intelektualnych elit pokutuje przeświadczenie, że „prawdziwa” świętość jest de facto zarezerwowana wyłącznie dla „wybranych”, dla ludzi nieskazitelnych, wyjątkowych i nielicznych, którzy nie skalali się słabością, zwątpieniem czy upadkiem, a przecież nie tylko wiara, miłość bliźniego i heroiczna postawa, lecz również wypełnianie codziennych obowiązków i zmaganie się z trudami rzeczywistości oraz sobą samym wyznaczają nasz trakt ku świętości. „Łatwiej jest być świętym niż przeciętnym chrześcijaninem” – mawiał kard. Carlo Maria Martini.
W kontekście powyższych wywodów z uznaniem należy przyjąć dwuczęściowe opracowanie poświęcone Słudze Bożej Stefanii Łąckiej pod wspólnym tytułem Klejnot Tarnowa. Autorki – Renata Luszowiecka (część pierwsza: Tarnowskie ślady) i Marlena Pasternak (część druga: Dziewczyna, która prowadzi do Boga) – przybliżają nam postać kandydatki na ołtarze w bardzo ciekawy i przystępny sposób. Same zafascynowane osobą Stefanii Łąckiej, starają się odkrywać ślady jej obecności w Tarnowie, aby w ten sposób pokazać nam zwyczajność i codzienność w jakich funkcjonowała Sługa Boża. Są to miejsca i ulice, które sami często bezrefleksyjnie przemierzamy.
Przygotowana publikacja ukazuje, że to nie wielkie, heroiczne czyny, lecz codzienne, zwykłe życie wypełnione miłością prowadzi do nieba. Prezentowany w książce model świętości w oparciu o życie i działalność Sługi Bożej Stefanii Łąckiej jest przekonującym świadectwem świętości dostępnej dla każdego. To ważne przesłanie, bo bez głębokiego odczuwania świętości w sercu życie człowieka może być przeżywane byle jak. Trzeba jednak pamiętać, że łaska świętości jest przede wszystkim działaniem samego Boga w duszy człowieka. To nie przez silną wolę człowiek zdobywa chwałę ołtarzy, lecz przede wszystkim przez otwieranie swego serca na działanie Boga.

To powinna być lektura obowiązkowa dla niedzielnych katolików, mniej lub bardziej dyskretnie ziewających w czasie Mszy Świętej. Scott Hahn ma coś z porucznika Colombo. Doszedł do katolicyzmu wbrew sobie, drogą żmudnych poszukiwań. Nie odpuszczał. Zmagał się, ale nie rezygnował. Zadawał trudne pytania, budzące w środowisku, w jakim wzrastał, zakłopotanie lub popłoch. Nie zadowalał się łatwymi odpowiedziami. „Nawet atakujący mnie hejterzy czują głęboką i żywą lojalność wobec swoich rodziców, którzy wpoili im pewne rzeczy. Czują się lojalni wobec kaznodziejów i pastorów, którzy pobudzili ich do większej miłości do Chrystusa – opowiadał mi, starając się usprawiedliwić tych, którzy nie przyjęli jego zaskakującej decyzji. – Rozumiem ich motywacje: trudno im przyjąć, że ktoś kwestionuje to, w co święcie wierzyli". On zakwestionował, bo desperacko wierzył w słowa: „Kto szuka – znajdzie". Szwedzki teolog, misjonarz i etnograf Ulf Ekman – kolejny pastor, który przeszedł drogę konwersji na katolicyzm – zapytany o to, dlaczego został katolikiem, odpowiedział bez owijania w bawełnę: „Bo chciałem wszystkiego. A w Kościele katolickim jest wszystko". Scott Hahn odpowiedziałby podobnie. – Marcin Jakimowicz, dziennikarz

Czy wiesz, że Vincent van Gogh za życia sprzedał tylko jedno swoje dzieło, choć przed śmiercią kończył średnio jeden obraz dziennie? Czy wiesz, że rzeźba Dawid Michała Anioła jest pokryta warstwą ludzkiej skóry? A Caravaggio, znany z cudownych obrazów biblijnych, które zdobią liczne kościoły, „przy okazji” zamordował kilka osób i nie raz siedział w więzieniu? Czy zastanawiałeś się kiedyś, jak Vermeer tworzył swoje ultradetaliczne, malowane światłem obrazy w czasach, gdy o fotografii nikt jeszcze nie słyszał? Artystów zwykło się oceniać na podstawie ich dzieła. Okazuje się jednak, że droga, jaką pokonali w procesie twórczym, bywa równie ciekawa jak efekt końcowy ich pracy. Światło pożyczone to zaproszenie do odkrycia (na nowo) dziewięciorga wybitnych twórców i podejrzenia ich warsztatu i procesu twórczego. Wszyscy korzystamy z dorobku żyjących wcześniej – posługujemy się „pożyczonym światłem”. Każdy ma swoją historię. Niektóre są napiętnowane samotnością lub wypełnione ciągłą walką, inne kończą się triumfem. Wszystkie ukazują różne oblicza ludzkiej tęsknoty i uczą nas kochać i dostrzegać piękno, prawdę i dobro. Wszystkie przypominają, że tak naprawdę wszelkie światło jest pożyczone od Boga.

Ta książka to Biblia Pauperum na opak! Kiedyś do religijnych tekstów dorabiano symboliczne obrazki – tym razem autor doszukuje się mistycznych idei w niezbyt pobożnych dziełach. I czyni to, o la Boga, całkiem skutecznie! Przy okazji tłumaczy transcendentny wymiar świeckiej sztuki i odkrywa paru artystów, którzy w nietuzinkowy sposób podeszli do tematyki sakralnej. Doskonała pozycja nie tylko dla koneserów piękna, ale także dla śmiałków stawiających w galeriach swoje pierwsze kroki.

To opowieść o niezwykłej kobiecie, pierwszej polskiej królowej, której życie wciąż spowija mgła tajemnicy. Autor, opierając się na źródłach historycznych i dorobku polskich oraz niemieckich badaczy, prowadzi nas przez dzieje pełne politycznych intryg, duchowej głębi i ludzkich emocji. Postać, jaka się z nich wyłania, jest mimo upływu wieków zaskakująco aktualna i bliska nam, współczesnym. Książka stanowi pasjonującą podróż w głąb historii, łącząc rzetelność naukową z barwną narracją. Idealna dla miłośników historii i biografii.

Co się stało, że Sherlock Homeless musiał pośpiesznie zakończyć śledztwo w sprawie kradzieży u Dziadka Mroza i natychmiast pojechać na najdalszą północ?

·Na czym polegała tajemnicza misja krasnala Jąkusia-Talentusia i jak się zakończyła?

·Jakie przygody stały się udziałem zaprzęgu reniferów w trakcie świątecznych /tournée /po Żmudzi, Schwarzwaldzie i obwodzie dżalalabadzkim?

Już od zamierzchłych czasów wiadomo, że na Biegunie Północnym nawet najwytrwalszym podróżnikom na próżno jest szukać wioski Świętego Mikołaja... Jednak od czego jest magia słowa? Ta książka wciągnie Cię prosto do pełnej pary krasnalowej fabryki prezentów, gdzie praca wre, a za każdym rogiem kryje się coś zaskakującego!

Humoreski Katarzyny Mryczko to pełne ciepła i przygód odbicie naszego własnego świata, ze wszystkimi jego wadami i śmiesznościami. To idealna lektura dla dzieci i dorosłych, która rozgrzeje w chłodne wieczory i potwierdzi, że najlepsze prezenty to te, które dają radość.

Książka została przygotowana z myślą o wszystkich czcicielach Niepokalanej, pragnących owocnie przeżywać nabożeństwo pierwszych sobót miesiąca. Każda z tajemnic oparta jest na tekście Pisma Świętego, a jej wyjątkowość polega na połączeniu biblijnej refleksji z opisami wizji mistycznych oraz ikon czy obrazów, które ilustrują i pogłębiają przesłanie w danej tajemnicy!

To unikalne połączenie tradycji Kościoła, wizji bł. Anny Katarzyny Emmerich i św. Faustyny Kowalskiej oraz współczesnego komentarza sprawia, że ta książka staje się nie tylko pomocą w modlitwie różańcowej, prowadzeniu konferencji czy dni skupienia, lecz także prawdziwym źródłem duchowego odnowienia i wewnętrznej mocy.

Spotkaj się z adwentowym słowem Bożym obecnym w liturgii i wejdź z nim w kontakt. Codzienna chwila refleksji jest poznawaniem Tego, który przychodzi, wnika w serce i zmienia życie człowieka. Poszczególne rozważania inspirują do otwartości, tej wewnętrznej na Boga, który się objawia, i tej zewnętrznej na drugiego człowieka, by w spotkaniach odkryć niepowtarzalną wartość każdego z nas. Głównym przesłaniem i zachętą jest słowo: „zaufaj, Bóg przychodzi”. Jego łaska jest obecna i wypatruje każdego, kto chce się zbliżyć.

Autor niniejszej publikacji podejmuje próbę teologicznej refleksji nad cierpieniem przeżywanym w zjednoczeniu z Chrystusem, ukazując sylwetkę Czcigodnej Służebnicy Bożej Kunegundy Siwiec jako współczesny przykład duchowego heroizmu i ofiary.

Teresa z Lisieux „to jest życie mistyczne, które również pozbawione wszelkich nadzwyczajnych znaków, proponuje się wszystkim wierzącym jako codzienne doświadczenie miłości”, stwierdził papież Franciszek w Adhortacji apostolskiej C’est la confiance. I właśnie dlatego nazwał Teresę „doktorem syntezy”. Jej duchowość nie sprowadza się do konkretnej praktyki czy szczególnej cnoty, lecz jest to duchowość ufnego otwarcia serca na miłosierne działanie Boga. Szkoła Teresy prowadzi do tego, co najistotniejsze, do centrum: do pragnienia miłowania Jezusa oraz do pragnienia, aby także inni Go miłowali. Ta młodziutka święta wciąż odznacza się w Kościele niezwykłą żywotnością i proponuje dziesięć wewnętrznych kroków do odnowy życia duchowego. Jacques Gauthier określił je jako następujące postawy: pragnienie, pokora, nadzieja, wolność, ufność, prawda, miłość, modlitwa wewnętrzna, radość, krzyż. Oto drogowskazy Teresy, które trzeba zgłębiać, wyzwania, które trzeba podejmować, ale też róże duchowe, które trzeba umieć dostrzec na „małej, bardzo prostej i bardzo krótkiej drodze”, na „drodze królewskiej” wytyczonej nam przez samego Jezusa.

Co za czasy w Rzeczypospolitej! Od sławionego w całej Europie zwycięstwa pod Wiedniem w 1683 r. po widmo upadku państwa - zaledwie pół wieku później Siódmy tom "Dziejów Polski" prof. Andrzeja Nowaka czyta się nie jak jeden, ale jak kilkanaście scenariuszy hollywoodzkich superprodukcji historycznych. W tym okresie Rzeczpospolita niestety doznaje porażek jak nigdy dotąd. Kraj przeżywa klęski w wojnach, w których oficjalnie sam nie uczestniczy. Po śmierci Jana III Sobieskiego przez nasze ziemie przewalają się wojska szwedzkie (znów), saskie, rosyjskie, potem pruskie. Po ich przemarszach pozostają zgliszcza i głód. Stanisław Leszczyński jest dwukrotnie obierany królem, ale musi uciekać z Ojczyzny. Przedstawiciel obcej nam niemieckiej dynastii Wettynów, August III, zdobywa polską koronę, ale dzięki carskim sołdatom.
Sąsiedzi Rzeczypospolitej zawiązują tajne sojusze mające na celu utrzymanie wszystkich niszczących nasz kraj tak zwanych wolności. Degeneruje się już nie tylko wolna elekcja, ale niestety także instytucja sejmowa; liberum veto w XVIII w. obnaża swą prawdziwie destrukcyjną siłę. Na 16 zwołanych za Augusta III sejmów aż 15 zostało zerwanych! Rody magnackie tworzą państwa w państwie, by ostatecznie pójść na służbę ościennych imperiów.
Za króla Sasa jedz, pij i popuszczaj pasa? To powiedzenie jest na wskroś szydercze. Owszem, nieliczni faktycznie popuszczali pasa, ale nawet szlachta w wielkiej części żyła w biedzie. W porównaniu z resztą Europy jeszcze najlepiej mieli się chłopi, co nie znaczy, że nie mieli powodów do narzekań, ale przynajmniej nie brano ich siłą do wojska. Po wiedeńskiej glorii w 1683 r. wygasa powoli niebezpieczeństwo ze strony Imperium Osmańskiego, ale prawie równocześnie zanika polskie wojsko. Ojczyzna jeszcze co pewien czas się dźwiga, ale nie może trwale i mocno ustać na nogach. "Upadanie i powstawanie" - określa to prof.. Andrzej Nowak. W tym powstawaniu Autor dostrzega nadzieję na przyszłość, nadzieję na niezbędne reformy mające ratować Rzeczpospolitą.

Czy słusznie boimy się w Kościele uczuć?

Po czym rozpoznać we wspólnocie manipulację i jak jej uniknąć?

Kiedy emocje pomagają pogłębić naszą duchowość, a kiedy jej szkodzą?

Czy dojrzała duchowość może iść w parze z emocjonalną autentycznością?

Angelika Szelągowska-Mironiuk, doświadczona psycholożka i terapeutka, pokazuje, że świadoma wiara nie odrzuca emocji, lecz włącza je w proces duchowego wzrastania. Obala stereotypy, które mówią o "niebezpiecznych uczuciach" a także te, które usprawiedliwiają różne formy nadużyć w grupach religijnych. Ujawnia mechanizmy manipulacji i wskazuje drogę do autentycznej, dojrzałej relacji z Bogiem i ludźmi.

Emocje - gdy są właściwie przeżywane - prowadzą do głębszego rozumienia siebie, swoich potrzeb i granic. Pozwalają tworzyć wspólnoty oparte nie na iluzji doskonałości, lecz na zaufaniu, empatii i autentycznym przeżywaniu wiary. Ta książka pokazuje, jak właściwie włączyć je w codzienne życie.

Co robić, żeby dzieci i młodzież mieli dobre życie i wyrastali na szczęśliwych ludzi? Odpowiedzi na to pytanie od dawna poszukują rodzice i nauczyciele. Jednak wizja dobrego życia i szczęścia z pokolenia na pokolenie się zmienia w wyniku przemian społeczno-kulturowych. Obecnie panuje powszechne przekonanie, że warunkiem dobrego życia i szczęścia jest bycie bogatym - gromadzenie dóbr materialnych, kolekcjonowanie doświadczeń i wrażeń dzięki pieniądzom wydawanym na to, co chcemy i kiedy chcemy.

Badania przeprowadzone do tej pory wskazują, że nasileniu się dążeń materialistycznych towarzyszy spadek dobrostanu, czyli mniejsze zadowolenie z życia, spadek pozytywnych emocji, gorszy stan zdrowia, wzrost lęku i niepokoju, a także negatywnych emocji i uzależnień. Pojawia się pytanie: skoro jest tak dobrze (coraz większy dobrobyt materialny), to dlaczego jest tak źle (pogarsza się stan zdrowia fizycznego i psychicznego)?

Jak zboże i kąkol rosły razem od wieków, tak humanizm dojrzewał w cieniu chrześcijaństwa, aby najpierw w XVIII wieku wypowiedzieć mu otwartą wojnę, a następnie zatruć go od wewnątrz syntezą sprzeczności, którą nazwano personalizmem. Ów występek myślowy, który oderwał ludzi od kultu prawdziwego Boga, skierował ich następnie ku bałwochwalczej czci dla człowieka i jego godności. Praca ks. Calderona to bezwzględna rozprawa z tym właśnie błędem, który niezauważalnie, przez wieki, wzrastał w siłę tuż obok nas, aby w drugiej połowie XX wieku wyjść z cienia, podkopać gmach chrześcijaństwa i rozkruszyć jego fundamenty. Zmiana kierunku Łodzi Piotrowej po Soborze Watykańskim II była tak drastyczna, nagła i szokująca, że zaskoczyła cały świat. Oto nagle prawdziwa religia skoncentrowana na Bogu zaczęła przemieniać się w jej parodię skoncentrowaną na człowieku.

To nie są bajki tylko dla dzieci.
To opowieści, które poruszają serca - niezależnie od wieku i wiary.
Stworzone z myślą o rodzinach przygotowujących się do Pierwszej Komunii Świętej, ale z przesłaniem uniwersalnym.
Uczą najważniejszych wartości - poprzez przygodę, a nie wykład.
Każda historia to mała ścieżka do świata dobra, zaufania, odwagi i miłości.
To lektura, która zbliża: dziecko do rodzica, rodzinę do Boga, ludzi do siebie nawzajem.

Perły Boga prawdziwe historie ludzi, których serca rozświetlił Bóg.

Nowa książka Małgorzaty Kotwicy to opowieść o bezdomnych, odrzuconych i zapomnianych, o tych, którzy odnaleźli siebie i Boga w najmroczniejszych chwilach życia. Poruszająca, autentyczna i pełna nadziei książka, która zmienia spojrzenie na człowieka.

W Perłach Boga Małgorzata Kotwica pedagog, działaczka społeczna i laureatka tytułu Kobieta Niezwykła przybliża światu prawdziwe oblicze ludzi bezdomnych. Z wyczuciem i empatią oddaje głos tym, którzy często milczą z bólu lub wstydu.

Każda historia jest inna, ale wszystkie łączy wspólna nić: nadzieja i obecność Boga, który nawet w największym mroku potrafi odnaleźć człowieka.

Autorka pokazuje, że bezdomność to nie wybór, lecz dramat i próba przetrwania, a każdy upadek może stać się początkiem nowego życia. W słowach bohaterów, w ich drodze od dna do duchowego odrodzenia, kryje się więcej człowieczeństwa niż w niejednym bogactwie.

To książka o pokorze, empatii i miłości bliźniego, to lektura, która zostaje w sercu na długo.

Książka "Święci w dziejach narodu polskiego - kontynuacja pracy Feliksa Konecznego", to ciąg dalszy historii Polski pisanej życiem świętych lub kandydatów na świętych. Feliks Koneczny zmarł w 1949 roku i późniejsi święci nie zostali przez niego opisani. Maciej Giertych, profesor genetyki, ale z zamiłowania historyk, podjął pracę uzupełnienia historii o postacie, które były kanonizowane lub beatyfikowane po śmierci Konecznego, a także postacie, które być może kiedyś świętymi zostaną ogłoszone. Książka to zbiór krótkich biografii tych postaci.

Staram się w tej książce wyjaśnić sobie, gdzie jestem - pisze Jerzy Sosnowski. Jednocześnie jednak dyskretnie wskazuje na istotne punkty, które każdemu z nas mogą pomóc odpowiedzieć sobie na to samo pytanie. Gdzie ja jestem? Gdzie jesteśmy my, w wymiarze międzyludzkim, a wreszcie jako wspólnota społeczna i kulturowa, także jako ludzie wierzący lub niewierzący. Sosnowski nie ukrywa, że obszar duchowości jest dla niego ważny, tym mocniej wybrzmiewa jego rozczarowanie obecną kondycją Kościoła. Nie ton żalu oraz buntu dominuje jednak w tej książce, lecz otwarcie na Tajemnicę przejawiającą się w najbardziej nieoczekiwanych momentach życia.

Eseje Jerzego Sosnowskiego stanowią świetną literaturę. Budzą podziw fraza, kompozycja tekstu, obrazowanie, logika argumentacji. Kontynuuje on najlepsze wzory polskiego eseju, zarówno w sposobie pisania, jak też w powadze poruszanych problemów, wśród których znalazły się współczesna duchowość, zemsta i przebaczenie, zahipnotyzowanie uproszczoną ideą narodu. To tradycja Stempowskiego, Micińskiego, Miłosza czy Kijowskiego.

Prof.. Krzysztof Biedrzycki

Dziś, w dobie dominacji ideologii i kłamliwej propagandy, pytanie Piłata: "Cóż to jest Prawda?" (J 18, 38) nadal nurtuje wielu ludzi. Celem tej książki jest wskazanie "wyspy prawdy", którą są nauki ścisłe, a szczególnie fizyka. Dowiesz się, że dzięki stosowanej metodologii badań, prawa fizyczne stanowią przynajmniej dobre przybliżenie prawdy. Metodologia ta wprawdzie wyznacza ostre granice badań i poznawalnej wiedzy, ale równocześnie zmusza do przekraczania granic naszej potocznej wyobraźni. Dowodzi również, że w naturze i naszym życiu pojawiają się zdarzenia, które nie znajdują naturalnego wytłumaczenia. Ich występowanie dowodzi, że nieprzezroczyste dla nas granice nauki, przesłaniają tajemnice, w które musimy uwierzyć. Że istnieje Ktoś, kto ma władzę nad naszą ograniczoną wiedzą. Przekonanie to podziela bardzo wielu sławnych fizyków, których wypowiedzi stanowią motto kolejnych rozdziałów. Jest to również zgodne z pierwszymi słowami encykliki Jana Pawła II: "Wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy".

Król Herod Wielki (zm. 4 r. p.n.e.) znany jest jako okrutnik, winny opisanej w Nowym Testamencie rzezi niewiniątek. Ten brutalny epizod, nieznajdujący zresztą potwierdzenia w źródłach z epoki, skutecznie przyćmił fakt, że Herod był władcą nowatorskim i skutecznym. Objął tron z nadania Rzymu w 40 r. p.n.e., a potem zręcznie manewrował, by utrzymać swoją pozycję, i zdołał przekształcić Judeę, którą skutecznie związał ze światem rzymskim. Zasłynął z wielu monumentalnych budowli, jakie wzniósł ogromnym nakładem środków, dbał też o Świątynię w Jerozolimie i inne święte miejsca. Mniej szczęścia miał w życiu rodzinnym, rosnąca z wiekiem podejrzliwość i nieustanna obawa przed spiskami na jego życie doprowadzały bowiem do kolejnych tragedii.

Napisana przez Martina Goodmana, wybitnego specjalistę od dziejów Żydów w starożytności, biografia króla Heroda Wielkiego jest barwnym i pogłębionym portretem tego władcy opartym na badaniach źródłowych i najnowszej literaturze przedmiotu.

Jak przeżywać wolność, by była darem, a nie ciężarem?
Na czym polega prawdziwe spotkanie?
Jak prowadzić rozmowę, by nie zamieniła się w wymianę monologów?
W kilkunastu niepublikowanych dotąd w żadnej książce wywiadach ks. Józef Tischner – krakowski filozof, duszpasterz i mistrz słowa – stawia pytania, które wciąż nas bolą i fascynują. Rozmawiał trzy dekady temu, ale jego słowa brzmią tak, jakby były odpowiedzią na nasze dzisiejsze lęki: samotność epoki mediów społecznościowych, zamykanie się w bańkach informacyjnych czy wyzwania związane ze sztuczną inteligencją. Jego przemyślenia na temat problemów Polaków doby transformacji ustrojowej okazują się dzisiaj zadziwiająco aktualne.
To książka o wolności przeżywanej świadomie, o dialogu, który naprawdę otwiera, i o filozofii, która nie boi się mówić językiem górali.
Żywe, odważne i zaskakująco aktualne myśli Tischnera to przewodnik w poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie najważniejsze: