Książki

Urodził się ok. 1082 r. w Nadrenii. W 1121 r. składając z towarzyszami śluby zakonne, założył Zakon Kanoników Regularnych Ścisłej Obserwy popularnie zwanych norbertanami. Norbertanie przybyli do Polski jeszcze za życia założyciela i wraz z żeńską gałęzią odegrali wielką rolę w Kościele w naszej Ojczyźnie. Zmarł w 1134 r. Wspomnienie 6 czerwca.

Św. Filomena pochodziła z greckiej, pogańskiej rodziny, jako dziecko złożyła Jezusowi ślub dziewictwa i wierności. Za odmowę cesarzowi Dioklecjanowi została uwięziona i skazana na śmierć. Została wpierw ubiczowana, ale doznała cudownego uzdrowienia. Potem topiono ją w Tybrze z kotwicą uwiązaną przy szyi, ale i to nie doprowadziło do jej śmierci. Przeszyto ją gradem strzał. Ostatecznie ścięto ją toporem 10 sierpnia 302 r. Według opisów hagiograficznych miało to mieć miejsce w godzinie śmierci Chrystusa – w piątek, o godzinie trzeciej. Św. Filomena jest patronką m.in. Żywego Różańca, szczęśliwych narodzin dzieci, misji i nawróceń, zdających egzaminy oraz spokojnej śmierci.

Człowiek jest dzisiaj bardzo samotny, w szczególności Europejczyk. Stworzyliśmy taki świat, w którym każdy żyje sam. Ta samotność prowadzi nas do myślenia, że nikomu nie jesteśmy potrzebni – a to jest niesamowite kłamstwo. Jeśli weźmiemy Biblię do ręki, usłyszymy, że jesteśmy bardzo potrzebni, że jesteśmy chciani, że jesteśmy w sposób aktualny teraz stwarzani. Każdy z nas istnieje dlatego, że Bóg go chce w tej chwili.

Augustyn pisze w Wyznaniach, że kiedy zaczął czytać Biblię, zaraz ją odłożył – stwierdził, że jest za prymitywna. On się naczytał pięknej literatury greckiej i Biblia była dla niego zbyt „prostacka” – żaden styl. Potem mówił o sobie w ten sposób: „Moja pycha tak mi nadęła policzki, że przestałem widzieć”. Trzeba się nauczyć języka Biblii. To wymaga pokory. Będąc ludźmi XXI wieku, potrzebujemy odpowiedniej pokory, by czytać Biblię, ale fundamentalne pytania, jakie zadajemy dzisiaj, nie różnią się zasadniczo od tych, które mieli ludzie w czasach Augustyna: „Kim jestem, skąd jestem, dlaczego urodziłem się tutaj i teraz, dlaczego kocham, dlaczego cierpię, dlaczego umrę?”. Ostateczną odpowiedzią nie jest tekst, nawet najpiękniejszy tekst, ale Osoba – Słowo Wcielone… Wypełnieniem Biblii staje się osoba Jezusa Chrystusa.

Ryzyko wychowawcze, jedno z najważniejszych dzieł w dorobku ks. Luigiego Giussaniego, wyraża troskę, która zajmuje centralne miejsce w całej jego propozycji pewnej drogi. Pisze o tym we Wstępie do niniejszej książki: „Głównym tematem naszych rozważań jest wychowanie”. Najistotniejsze wśród propozycji Autora jest przekazywanie tradycji, w ramach teraźniejszego doświadczenia, mające na celu wyzwolenie młodzieży i stworzenie jej najlepszych warunków do krytycznej oceny każdego aspektu rzeczywistości. Z „ryzyka” konfrontacji z otaczającym nas środowiskiem powstaje osobowość tego, kto podlega procesowi wychowania, tzn. kształtuje się, „rodzi się” jego wolność. Na stronicach tej książki dostrzec można świeżość koncepcji wychowawczej, wyrastającej z życia i doświadczenia Autora, najpierw jako nauczyciela w mediolańskim Liceum Berchet, a następnie jako wykładowcy na tamtejszym Uniwersytecie Katolickim – owoc głębokiej znajomości ludzkiej natury, a jednocześnie historycznych i kulturowych uwarunkowań współczesnego człowieka.

Autor książki ukazuje czytelnikowi, w jaki sposób przepowiadanie misteriów Jezusa Chrystusa (część I), głoszenie prawd dotyczących Boga (część II) oraz proklamowanie treści związanych ze świętymi (ostatnia część monografii) stanowi systematyczne miejsce formacji człowieka wierzącego. Dzięki temu czytelnik otrzymuje 70 tekstów, które nie tylko zachowują mistagogiczną naturę przepowiadania, ale stanowią inspirujący dialog Objawienia z doświadczeniem życiowym odbiorców słowa Bożego.

To książka otwierająca oczy. Dawno nikt nie potrafił tak jak Paul Moser syntetycznie zebrać i jasno zaprezentować trudnego przecież zagadnienia teologicznego i problemu filozoficznego. Zwłaszcza w czasach bezmyślnego permisywizmu idea surowej sprawiedliwości jako pewnej drogi do szczęścia, i jedynej, z wielkim trudem toruje sobie zrozumienie. Moser ma ten dar, że potrafi jasno rysować przystępny obraz i miłosierdzia, i surowości i niepojętej do końca natury Boga. I w tym człowieka.

Fascynujące śledztwo, łączenie odległych, zdawałoby się, wątków, faktów, relacji - to specjalność Kąkolewskiego. Rzadko się mylił. W książce daje popis swych umiejętności reportera śledczego, udowadnia, że aresztowanie o. Kolbe w lutym 1941r. nie było przypadkiem, że wszystko było starannie zaplanowane, a za samo aresztowanie odpowiadają konkretne osoby. Ludzie, którzy najprawdopodobniej z pobudek osobistych korzyści, chciwości, wygody życia, współpracując z obcym wywiadem, przygotowali męczeńską drogę o. Maksymiliana Kolbego, wbrew własnej woli przyczynili się do stworzenia próby ognia, który oczyścił złoto, a była nim miłość. Ona stanowiła twórczą siłę napędową życia, które przyniosło owoc. (Z przedmowy ks.bp. Błażeja Kruszyłowicza).

Jak ogarnąć swoje życie? Co zrobić, by odnajdywać sens w zdarzeniach dnia codziennego?
Czy to, co wydaje się z góry przegrane, może nas ubogacać i zmieniać na lepsze?
Gdzie szukać szczęścia?
Jak żyć, by czuć się dobrze ze samym sobą?

Takie i podobne pytania zadaje sobie wielu z nas. Książka Jerzego Jabłońskiego – napisana lekkim, przystępnym językiem, ze swadą i poczuciem humoru – może naprowadzić na wiele rozwiązań i pomóc wypracować metody radzenia sobie z sytuacjami, które wydają się beznadziejne. Tym bardziej że wcale nie trzeba wszystkiego ogarniać… Autor przekonuje, że warto dać sobie prawo do błędów, a także udowadnia, że „najzwyklejsze nieogarnianie” to jeden z najpiękniejszych paradoksów życia… i wiary.

Warto sięgnąć po nową książkę Jerzego Jabłońskiego napisaną w podobnym stylu, co ciesząca się bardzo dobrymi opiniami „Miłość nie ogarniam. Męskie spojrzenie na życiowe sprawy”. Autor znów z polotem i lekkością dzieli się swoim życiem. Zaskakuje, wzrusza, śmieszy, przede wszystkim zmusza do refleksji i podnosi na duchu.

Pewnego wieczora z ust sześciolatka padło dość nietypowe pytanie: „Mamo, a co to jest miłość?” Odpowiedzią mamy – autorki książki „Ja i Miłość” – stał się zbiór powiązanych ze sobą bajek, które pomagają zrozumieć to, co w życiu najważniejsze.

„Ja i Miłość” to książka familijna – wartościowa propozycja dla starszych i młodszych czytelników już od 6 roku życia.

Książka w wyjątkowo przystępny dla dzieci sposób zajmuje się najważniejszym tematem na świecie, jakim jest właściwe pojmowanie prawdziwej miłości i odróżnianie jej od podróbek.

Wraz z głównymi bohaterami – panem Rozumem i panią Wyobraźnią – czytelnicy wędrują po Sapientii - krainie mądrości - odkrywając świat pełen ciekawych postaci i ich niecodziennych przygód. Wszystko po to, aby poprzez wciągające opowieści i dobrą zabawę poznawać prawdziwe oblicze miłości.

Każda strona książki „Ja i Miłość” to najwyższy poziom edytorski i wspaniałe, kolorowe ilustracje, które uświetniają opowieść.

Książka pozytywnie zrecenzowana między innymi przez ks. Marka Dziewieckiego – autora wstępu do tej publikacji; doktora psychologii, wykładowcę, znanego rekolekcjonistę i specjalistę w dziedzinie profilaktyki uzależnień.

Chcesz poznać historię Strzebla? To szczególne wzniesienie w Beskidzie Wyspowym co roku gromadzi pielgrzymów z różnych części Polski i świata.

Monografia z okazji 100-lecia urodzin Św. Jana Pawła II, zawiera w sobie wspomnienia, refleksje, teksty naukowe związane z postacią Wielskiego Papieża.

Opowieść o dorastaniu do zaufania

Niezależnie od etapu życia stajemy czasami w obliczu sytuacji, które są ponad nasze siły. Ciągle dojrzewamy – dorastamy do tworzenia autentycznych relacji międzyludzkich, przezwyciężamy różne lęki. W tym wszystkim wciąż uczymy się ufać Bogu i dostrzegać pomoc, której nam udziela. Opowieść o Tobiaszach – ojcu i synu – jest historią, która mogłaby przydarzyć się każdemu.

Biblijna Księga Tobiasza porusza dwa niezwykle ważne tematy: doświadczanie niezasłużonego cierpienia oraz proces osiągania dojrzałości. Oto Tobiasz-ojciec, który zawsze skrupulatnie przestrzegał prawa i był człowiekiem sprawiedliwym, zostaje dotknięty ślepotą. Z trudem znosi swoje położenie, całkowicie zdany na opiekę żony Anny. Sytuacja zmusza go do wysłania w niebezpieczną podróż swojego jedynego dziecka. Tobiasz-syn podczas tej wędrówki nabiera doświadczenia i odwagi, dzięki którym stawia czoła demonowi trapiącemu jego przyszłą żonę Sarę.

Ojca Leona słów kilka to niezwykła książka napisana przez niezwykłego człowieka. Ojciec Leon Knabit OSB dzięki swojej zdolności mówienia o rzeczach trudnych w sposób prosty i zrozumiały podejmuje najważniejsze problemy współczesnego człowieka. Dla autora nie ma tematów TABU. Znajdziecie tutaj szeroki wachlarz poruszanych tematów, poznacie opinię na takie tematy jak: homoseksualizm, pedofilia, odejścia z Kościoła, aborcja, in vitro, zdrada małżeńska, feminizm itp. Pojawią się również kwestie teologiczne, które często są niezrozumiałe dla osób świeckich, jak chociażby: Skąd zło? Czy czyściec istnieje? Jak rozumieć piekło? — oraz wiele innych.

„Krótko i na temat” — tak można określić to, co przeczytacie w naszej publikacji. Niezwykle cenne rady i trafne spostrzeżenia tworzą specyficzny klimat, w którym poczujecie się traktowani poważnie i z szacunkiem. Nie są to zdawkowe odpowiedzi, tworzone ad hoc. Refleksje Ojca Leona są przemyślane i podparte wieloletnim doświadczeniem spotkań z ludźmi, rekolekcji i działań duszpasterskich.

Jesteśmy dumni z wydania tego tomu, w ramach którego udostępniamy kwintesencję nauczania Ojca Leona Knabita OSB. Ufamy, że każdy znajdzie w niej coś dla siebie i odnajdzie odpowiedź na nurtujące pytania. Lektura książki „Ojca Leona słów kilka” stanie się wyjątkową i jednocześnie trudną podróżą w głąb człowieka, jego wad i problemów, z którymi musi się zmagać na co dzień. Nie bójmy się jednak takiej konfrontacji, która może przynieść oczyszczenie i uporządkować nasze, często pokręcone, życie.

Monumentalna myśl Johna Henry’ego Newmana to nie tylko fenomenalne odczytanie na nowo ortodoksji, przybliżenie idei Ojców Kościoła czy akcentowanie wolności sumienia – to również głęboka i oryginalna doktryna duchowa. Wielki konwertyta jako mistrz i przewodnik życia wewnętrznego prowadzi człowieka zainteresowanego rozwojem wewnętrznym od odkrywania jego obecnej wrażliwości wewnętrznej w zmieniającym się świecie, a jednocześnie nie pozwala mu oderwać się od korzeni, nakłaniając go do zachowania tożsamości. Ten właśnie aspekt duchowości Newmana wyakcentował w swojej pierwszej encyklice – zresztą bez wątpienia inspirowany ideami wielkiego poprzednika i wybitnego teologa Benedykta XVI – papież Franciszek, pisząc, że rozumiane w ten sposób życie wewnętrzne człowieka – z jednej strony współczesne, z drugiej zaś wieczne – prowadzi do przeżywania wiary w sposób integralny, dojrzały.

Zbiór 24 spisanych kazań Kennetha E. Hagina.

Książka "Kościół na stepie" ks. prof. Waldemara Chrostowskiego wybitnego biblisty, laureata "teologicznego Nobla", czyli Nagrody Ratzingera to pozycja niezwykła w jego dorobku. Jest ona wynikiem niezwykłej pielgrzymki, którą w 2015 roku odbył autor do dalekiego Kazachstanu. Podróżował tam śladami Polaków, którzy przez dwie dekady deportowani byli przez Stalina do Azji Środkowej. Szczególnie ważnym tropem, na który się natknął, były heroiczne losy polskich księży katolickich, którzy potajmnie pełnili swą służbę duszpasterską dla rodaków na wygnaniu. Ks. Chrostowski nieustannie natykał się tam na ślady polskości: kościoły, kaplice czy groby w stepie. Najciekawszym elementem podróży okazywały się jednak liczne spotkania i rozmowy z potomkami deportowanych niegdyś Polaków. Jedni z nich marzą o powrocie do ojczyzny, dla innych rodzinnym domem stał się Kazachstan, gdzie założyli swoje rodziny. Książka zawiera nie tylko teksty autora, lecz także zdjęcia robione przez niego podczas podróży. Przybliża czytelnikowi tło historyczne i przebieg deportacji, cytując m.in. zapiski naszych rodaków z Tainszy, Oziornoje, Pietropawłowska, Szczucińska, Astany, Karagandy, Dolinki i Ałmaty. Opisuje również współczesne życie tamtejszych wspólnot katolickich. Wszystko osadzone jest zaś w realiach dzisiejszego Kazachstanu Ostatnim rozdziałem jest kronika podróży apostolskiej św. Jana Pawła II do Kazachstanu we wrześniu 2001 roku oraz wygłoszone podczas niej przemówienia i homilie. Książka ukazuje się w przededniu beatyfikacji ks. Władysława Bukowińskiego, czczonego jako Apostoł Kazachstanu. Odbędzie się ona 11 września 2016 roku w Karagandzie. Z pewnością jest to wyraz uznania dla kilku pokoleń działających w konspiracji polskich misjonarzy, o których również opowiada książka ks. Chrostowskiego.

W 2004 r. minęło sto lat od czasu, kiedy furtę bielańskiego eremu opuścili trzej ostatni kameduli, wywiezieni z rozkazu zaborcy do klasztoru w Nowym Mieście. Czy ? spoglądając po raz ostatni na klasztorną furtę, którą niegdyś za młodu przekraczali z drżeniem serca, na rzędy białych domków, w których upłynęło ich życie, na otoczone drzewami bielańskie wieże ? byli wtedy świadomi, że oto wraz z ich odjazdem kończy się dwu i pół wiekowa historia kamedulskich Bielan? Czy zdawali sobie sprawę, że unoszą ze sobą bezpowrotnie ostatnie okruchy wspomnień, równie kruchych, jak ludzkie istnienie na tej ziemi?Zostały mury. Zostały rzędy białych domków, zostały bielańskie wieże, jakby niższe, bo drzewa na Polkowskiej Górze przez sto lat poszły w górę. O murach, o nich jest ta książka. Pisać o nich łatwo, tym bardziej gdy szlak już przetarty przez poprzednich badaczy. Trudniej pisać o tym, co nieuchwytne, o tym, co wymyka się zamknięciu w materii słowa, a co było niewidzialnym fundamentem fundamentów z kamienia. Czyż jednak sam klimat kamedulskich murów nie zachęca nas, abyśmy oglądając to, co zostało, nie poprzestawali na powierzchni i nie zechcieli pójść w głąb? W głąb historii i w głąb własnej duszy? Niniejszy przewodnik pragnie pomóc Czytelnikowi w tej pierwszej wędrówce ? w głąb historii. Tę drugą ? w głąb duszy ? każdy musi odbyć sam.W serii NAJPIĘKNIEJSZE KOŚCIOŁY WARSZAWY ukazały się: Kościół św. ANNY, Kościół WIZYTEK, Kościół SEMINARYJNY, Kościół PAULINÓW.

Kazanie o miłości ojczyzny wygłoszone w Warszawie w r. 1916.

Wolni jesteśmy! I padły słupy graniczne, które sztuczne wyżłobiły miedze i krwawe poczyniły działy między nami; a wraz z nimi padły też i nazwy, w które się zaklęły widma naszych ciemięzców. Już nie będziemy więcej mówili o zaborach; odtąd wywołujemy pełną piersią słowo, za które tylu cierpiało męczeństwo, a do którego tylko skrycie wzdychać było wolno: wolna ojczyzna!

Ta książka jest przeznaczona dla każdego, kto sądzi, że wierzy Jezusowi, ale czuje, że w gruncie rzeczy tak nie jest, i szuka wiary, która mogłaby go zbawić. W szczególności zaś przeznaczona jest dla młodzieży, która sądzi, że nie wierzy. Wydaje się, że ten hałaśliwy tłum młodych niezrzeszonych jest najdalej od Jezusa, że najmniej ze wszystkich miałby ochotę i czas, by się Nim zainteresować. Tymczasem, jedynie młodzież może zrozumieć Jezusa. Tylko w młodości nie ma się nic do stracenia i dysponuje wolnym sercem tak, by zaryzykować wszystko. Potem drzwi się zamykają i wiara staje się konserwatywna: to pewna inwestycja, aby ochronić oszczędności. Dlatego Jezus żył młodo, umarł młodo i powołał do siebie ludzi młodych.