Historia kultury

Najbardziej niezwykłą cechą muzyki, która towarzyszy ludziom od zarania dziejów, jest jej uniwersalność. Utwory napisane przez artystów, którzy żyli i tworzyli nawet kilkaset lat temu, w zupełnie odmiennych warunkach społecznych i kulturowych, dociera do najgłębszych zakamarków duszy odbiorcy żyjącego na początku XXI wieku. Album Historia muzyki zawiera informacje dotyczące muzyki klasycznej, zwłaszcza form i stylów, oraz twórczości najsłynniejszych kompozytorów.

Rozwój cyfrowy pociąga za sobą intensyfikację komunikacji, którą można określić jako okulocentryczną. Komunikacja za pomocą obrazów jako komunikatów czy - mówiąc bardziej ogólnie - form obrazowych znana jest od czasów prehistorycznych. Jednak przejawy obrazowej komunikacji w konkretnych jej artefaktach są dość oszczędne i bardziej dotyczą obrazów artystycznych niż tych, które są użytkowe, pozbawione funkcji estetycznych na rzecz informacyjnych czy emocjonalnych. Język natomiast jako system znaków werbalnych był do tej pory głównym narzędziem komunikacji i jemu poświęcone są teorie naukowe, które tym samym przyznają sferze werbalnej rolę pierwszoplanową. Niemniej w ludzkiej komunikacji obraz był obecny jako właściwość ludzkiej natury, a stopień jego uczestnictwa i sposób działania jest wciąż badany. W tym kontekście można umiejscowić problem związany z myśleniem obrazami oraz ich korelacją z językiem, a co najważniejsze - ich stopniem determinowania poglądów, postaw i ludzkich działań. W tej przestrzeni i za sprawą rozwoju możliwości tworzenia, nadawania i odbierania form wizualnych pojawił się - lub inaczej - znalazł swoje miejsce i możliwość materialnej realizacji w postaci cyfrowych obrazów etyczny dyskurs. To krótkie filmy i grafiki, których główną i wyraźną funkcją jest przejawianie wartości przez ukazanie ludzkich postaw. Pierwsze świadome zauważenie tych artefaktów medialnych i spojrzenie na nie przez pryzmat dorobku literatury, filozofii, psychologii czy historii komunikacji pozwoliło na zauważenie pewnego fenomenu komunikacyjnego. Z pewnością naturą zaobserwowanych materiałów o funkcji etycznej jest przekonywanie do danych postaw w procesie przebudowy imaginarium z zaangażowaniem emocji. Zatem celem procesu badawczego jest zidentyfikowanie przedmiotu badania, określenie jego cech charakterystycznych przez pryzmat gatunków, poszukiwanie analogii i prawidłowości oraz sposobu oddziaływania w strukturze dyskursu sieci społecznościowej.

"Zanurzenie" współczesnego człowieka w świat mediów zwiększa się praktycznie z każdą chwilą, w sposób niezwykle złożony, dynamiczny i z ogromną szybkością. kształtujemy naszą rzeczywistość poprzez nowe formy jak nowej generacji seriale telewizyjne, które mnożą się w tempie ekspresowym, wprost trudnym go ogarnięcia i nadążenia. Doktorantka w bardzo dobrej pracy "zanurza" nas bardzo mocno we współczesność i jej potężne wyzwania, głównie związane właśnie z mediatyzacją, czyni to w sposób bardzo profesjonalny, wielowymiarowy, a zarazem etyczny i moralny, Głównym przedmiotem badań pozostaje jednak człowiek, tym razem człowiek obrazujący swój świat etyczny i uczący siebie i innych jak żyć, funkcjonować, myśleć i działać w totalnie nowej potężnie zmediatyzowanej rzeczywistości. Dysertacja jest bardzo bogata w analizy wybranych wartości, uczyniono to trafnie i z namysłem. Problematyka badawcza została postawiona jasno, merytorycznie a także wskazując na właściwy, wysoki poziom trudności. Całość teoretyczna, to mocno pogłębione studium potężnych etycznych wyzwań współczesności jakie czekają dziś na człowieka, każdego, w przestrzeni permanentnej mediatyzacji, potężnej ikonosferyczności a zarazem dylematów etycznych i tęsknoty za wartościami, gdzie jeszcze bardziej profesjonalne przygotowanie edukacyjne i etycznej jawi się jako konieczność chwili, co zostało także zaakcentowane. Wszystkie analizy uczyniono w sposób pogłębiony, nowatorski a zarazem jako pogłębione studium komunikowanych wartości w perspektywie potężnych etycznych wyzwań, które pozostają niezwykle ważne dla kondycji ludzkiej. Analizy uczyniono z wielkim namysłem i zarazem swoistym przesłaniem etycznym i pedagogicznym. ks. prof. UR dr hab. Janusz Miąso

Ilustrowany przewodnik po historii architektury od najdawniejszych cywilizacji po rewolucje przemysłową. Dzięki szczegółowym komentarzom poznajemy style architektoniczne i fachową terminologię, a także tajemnice warsztatu dawnych budowniczych, od Amhotepa do Palladia, od Wirtuwiusza do Wrena. Piękne rysunki i ryciny ilustrują tysiące detali architektonicznych.

Czy potrafisz odróżnić kolumnę dorycką od toskańskiej? Być może tak. A co z belkowaniem, hypostylem, pylonem albo pagodą? W tej książce wykorzystano ryciny z wielkich dzieł poświęconych historii budownictwa, aby zilustrować podróż po stylach architektonicznych całego świata - od starożytnego Egiptu po rewolucję przemysłową. Większość rysunków i rycin została zaczerpnięta z dawnych źródeł, niezrównanych pod względem elegancji i subtelności kreski, a także bogactwa szczegółów. W rozbudowanych opisach omówiono elementy architektoniczne, co nie tylko pozwala poznać prawidłową terminologię, ale również przekazuje wiedzę o tym, jak w przeszłości planowano i wznoszono budowle - od Amenhotepa po Palladia i od Witruwiusza po Wrena.

Dotychczasowe wydania dzieł księdza Janusza Pasierba obejmowały zwykle osobno albo teksty prozatorskie, albo poetyckie. Obecna antologia łączy oba te żywioły. Prezentuje utwory napisane na przestrzeni blisko trzydziestu lat. Reprezentują one szerokie spektrum gatunkowe, w którym, jak w zwierciadle, można dostrzec zarys wielowymiarowej osobowości ich Autora. Czytelnik znajdzie tu eseje, artykuły naukowe i publicystyczne, teksty prelekcji wygłaszanych podczas konferencji, recenzje wystaw, wstępy do książek, kazania, notatki, wiersze, poetyckie ekfrazy. Objawia się w nich Pasierb historyk sztuki, Pasierb naukowiec, Pasierb erudyta, Pasierb myśliciel, Pasierb humanista, Pasierb egzystencjalista chrześcijański, Pasierb poeta liryczny, Pasierb ksiądz, Pasierb kaznodzieja

Teksty, które weszły w skład niniejszego tomu, zostały podzielone na trzy części, organicznie ze sobą powiązane. W części pierwszej znalazły się refleksje na temat genezie kultury, jej istoty i jej aspektów współczesnych. Część drugą wyznacza krąg tematów związanych z kulturą europejską. W części trzeciej znalazł się krąg kultury polskiej. Po każdym tekście prozatorskim został zamieszczony wiersz, czasem na zasadzie muzycznego basso continuo, czasem kontrapunktu, czasem refrenu, a niekiedy finału. Początek i koniec antologii ujmują, niczym kunsztowne okładki liturgicznego kodeksu, dwa eseje: Na początku była kultura oraz Absolutna przyszłość kultury.

Seria wydawnicza Korpus witraży z lat 1800-1945 w kościołach rzymskokatolickich metropolii krakowskiej i przemyskiej jest efektem grantu badawczego zrealizowanego w latach 2012-2017 pod kierownictwem prof. dra hab. Wojciecha Bałusa, sfinansowanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego - Narodowy Program Rozwoju Humanistyki, w ramach międzynarodowego programu Corpus Vitrearum. Projekt zakładał kompleksową inwentaryzację i opracowanie wszystkich witraży z lat 1800-1945 w kościołach na terenie metropolii krakowskiej i przemyskiej. Efektem badań jest seria wydawnicza licząca 7 tomów, obejmująca archidiecezję krakowską, diecezję bielsko-żywiecką, tarnowską, kielecką, katowicką oraz gliwicką.