Literatura piękna

Sadie Goodwin, kiepsko sprzedająca się pisarka, dostaje ostatnią szansę, by uratować karierę i kontrakt z wydawcą. W tym celu musi jednak zerwać z ulubionym gatunkiem i napisać romans. Aby znaleźć natchnienie, sama czyta powieści o miłości i przyjmuje zaproszenie od przyjaciółki do jej domku nad oceanem.

Nowe miejsce obfituje w nowe znajomości i pogawędki o literaturze, jednak problemem pozostaje wiecznie niezadowolony sąsiad Sam Ford. Nie podoba mu się obecność Sadie, a jeszcze bardziej jej plenerowa biblioteczka zorganizowana dla plażowiczów przy ich domu.

Kiedy jednak pisarka odkrywa w pozostawionej niedawno książce pierścionek, wydaje się, że Sam mógłby być pomocny w odnalezieniu właściciela i uratowaniu czyichś zaręczyn. A może nawet pasowałby na bohatera jej powieści…

Evangeline Hamilton nie ma łatwego życia. Osierocona w dzieciństwie, z oczami o różnych kolorach, walczy o swoje miejsce w świecie, który ciągle ją odrzuca. Może liczyć tylko na Setha i Zacha, również sieroty, którzy są dla niej jak bracia.

Logan Fowler przybywa do Pecan Gap w Teksasie, chcąc odegrać się na człowieku, który kiedyś pozbawił majątku jego ojca i doprowadził go do śmierci. Tyle że Zach Hamilton zamiast bezwzględnym hazardzistą okazuje się młodym rolnikiem, dzielącym swój los z niezwykłym rodzeństwem. A urok i życzliwość jego siostry Evangeline sprawia, że realizacja początkowo obranego celu zaczyna się mocno komplikować.

Kto jest naprawdę odpowiedzialny za utracony majątek? Czy przywrócenie rzeczy do dawnego stanu przyniesie satysfakcję?

Ks. Jerzy Klinger jest znany jako jeden z najwybitniejszych współczesnych teologów prawosławnych i najgłębszych myślicieli naszego czasu. Jego podstawowa praca Geneza sporu o epiklezę. Eschatologiczny a memorialny aspekt Eucharystii w kanonie pierwszych wieków (Warszawa 1969, Ch. A. T., ss. 224) i liczne rozproszone artykuły, wydane pośmiertnie w zbiorze O istocie Prawosławia. Wybór pism (Warszawa 1983, PAX, ss. 545+3 nbl), oraz jedyna praca filozoficzna Struktura estetyczna dzieła poetyckiego („Kwartalnik Filozoficzny” (22) 1994, z. 1–2, s. 133–209) zapewniły ks. Klingerowi trwałe miejsce w historii teologii. W powojennej polskiej literaturze teologicznej niewiele mamy prac tego poziomu i rozmachu (o. Jacek Salij). Mniej natomiast znany jest ks. Klinger jako poeta. Zaczął pisać wiersze w 1934 roku, najpierw po polsku, a rok później po rosyjsku. Miał wtedy szesnaście lat. Debiutował w 1937 roku zbiorem poezji rosyjskiej. Zaczyna też publikować w czasie studiów poezje w języku polskim w almanachu Koła Polonistów, w „Promie” i w innych czasopismach, po wojnie w „Życiu Literackim”. Do końca życia pisał poezje w dwóch językach – polskim i rosyjskim – co należy traktować jako owoc Jego drogi życiowej. W latach 1941–1961 nie pisał poezji w języku rosyjskim, a wyłącznie po polsku, natomiast w ostatnich latach życia (1969–1975) pisał prawie wyłącznie w języku rosyjskim.

W najmniejszej nawet rzeczy objawia się moc Najwyższego

Święte Księgi wielkich religii monoteistycznych są odwiecznym i ogólnoludzkim przekazem Słowa Bożego, będącym zarówno wskazaniem drogi przeznaczonej dla wszelkiego stworzenia, jak i samą drogą, po której należy kroczyć od urodzenia aż do śmierci. Dlatego tak ważne jest zastanawianie się nad znaczeniem ich treści, nie wyłącznie dla samej wiedzy, lecz głównie po to, aby wcielać ją w życie i zgodnie z nią postępować na tym świecie, wierząc, że zaowocuje to w życiu przyszłym. Każde bowiem najmniejsze nawet słowo stanowi przejaw wielkości, mądrości oraz potęgi Stwórcy.

Koran, Święta Księga islamu, od kilkunastu wieków pozostaje najważniejszym wskazaniem i przewodnikiem muzułmańskiej społeczności. Jest dla niej objawieniem zesłanym przez Wszechmogącego, jedyną prawdą i niezmienny cudem, podstawą wiary oraz istnienia w czasie danym ludzkości przez Boga. Słowa Koranu towarzyszą muzułmanom przez całe życie: słyszą je zaraz po urodzeniu i w godzinie odejścia. Codziennie wypowiadają w modlitwie. Są zawsze takie same dla ubogich i bogatych, zdrowych i chorych, prostych i wykształconych. Każdy musi starać się zrozumieć ich treść zgodnie z własnymi możliwościami, aby udanie zająć i wypełnić swoje miejsce w stworzonej Bożą mocą wielkiej harmonii Wszechświata.

Inspirujące uzupełnienie Człowieka w poszukiwaniu sensu Viktor Frankl. Wpływowy psychiatra i autor jednej z najważniejszych książek naszych czasów. Korespondował z Freudem, uczył się od Adlera. Szybko porzucił spisane przez nich teorie, by stworzyć jeden z najważniejszych nurtów psychologicznych ? logoterapię. Uczył, że zło i cierpienie nie mogą nas zniszczyć. Sam przeżył piekło hitlerowskich obozów koncentracyjnych, w których stracił bliskich. Przetrwał bestialstwo II wojny światowej, by na nowo stawiać przed nami pytanie o sens cierpienia. A także o to, co w ogóle nadaje ludzkiemu życiu sens. Co skłoniło go do zostania psychiatrą? Jak wykorzystał swoje życiowe doświadczenia przy rozwijaniu logoterapii jako uniwersalnego kursu człowieczeństwa? Życie z sensem to przejmująca opowieść o losach osoby, która nawet w najtrudniejszych okolicznościach nie straciła swojej wiary w człowieka. Niezwykły dar opowiadania Frankla stawia autobiografię na jednej półce z największym bestsellerem autora. Książka, którą czytelnik trzyma w swoich rękach, pozwala poznać los Frankla, jego wewnętrzne rozterki, momenty pełne bólu i cierpienia. Obserwacja postawy, jaką przyjął wobec spadających na niego w życiu trudności, może wywołać zakłopotanie oraz skłonić do przemyśleń i refleksji nad własnymi postawami wobec siebie, swojego życia czy też innych osób. Malwina Markiewicz, specjalistka logoterapii (Akademie für Logotherapie Bamberg) Viktor Emil Frankl (1905?1997): profesor psychiatrii i twórca logoterapii, która zrewolucjonizowała podejście do ludzkiej egzystencji; autor kilkudziesięciu książek, w tym opublikowanego dotąd w 16 milionach egzemplarzy Człowieka w poszukiwaniu sensu; pomagał pacjentom po próbach samobójczych odnaleźć radość życia; w czasie pobytów w obozach koncentracyjnych pytał sam siebie o sens ludzkiego losu ? sprawdzał praktyczność własnej teorii; po wojnie wykładał zasady logoterapii na uczelniach całego świata; jego pasją była wspinaczka, sam wytyczył dwie nowe alpejskie trasy, co uważał za większe osiągnięcie niż otrzymanie od uniwersytetów 27 honorowych doktoratów.

Gra w króla to powieść na wskroś raspailowska. Uważny czytelnik odnajdzie w niej wiele wątków i postaci znanych z innych, notabene późniejszych, książek tego autora – Pedra de Lunę, Pikkendorfów czy Jego Wysokość Antoniego de Tounensa, pierwszego króla Patagonii. Nic w tym dziwnego - wszyscy oni są mieszkańcami świata marzeń, królestwa pod niebiesko-biało-zieloną flagą Patagonii. Ich wspólną cechą jest przedkładanie świata wyobrażonego nad ten uznawany przez większość ludzkości za realny. Oni nie bawią się w królestwo, ale prowadzą ze światem i samymi sobą swoistą grę – grę w króla.

Nie przez przypadek narratorem „Gry w króla” jest mężczyzna, który zachował duszę dziecka. Gdy jako trzynastoletni chłopiec spotyka pewnego wiejskiego notariusza, właściciela i mieszkańca zamku leżącego na skalistym wybrzeżu Bretanii, wkracza do świata marzeń, w którym notariusz jest królem, spadkobiercą Królestwa Patagonii. I w tym świecie pozostaje już na zawsze. Bo – jak pisze Raspail – „Tylko dzieci potrafią być królami. Dorośli już nie marzą. Podcięto im skrzydła”. A bohaterowie „Gry w króla” potrafią latać. Potrafią też żeglować. W ich wyprawach bretońskie wybrzeże staje się wybrzeżem Ziemi Ognistej, mała żaglówka – wielkim żaglowcem, a charakterystyczny dla Bretanii północno-zachodni wiatr noroît – wichrem hulającym nad przylądkiem Horn.

Ale przywilej bycia królem lub poddanym Królestwa Patagonii ma swoją cenę. Jest nią samotność. Każda przygoda przeżywana w tym kraju za morzem ma w sobie rys tragizmu. Nie może być inaczej. Bo kiedy w Patagonii zaświeci słońce, to – jak mówi jedna z wiernych poddanych tego królestwa – aż robi się niedobrze. A mimo to, jeśli jesteś, Czytelniku, gotów na chwilę porzucić ten przyziemny i przywiązany do ziemskich (nomen omen) rzeczy świat, jeśli nie zatraciłeś całkiem dziecięcej umiejętności marzenia o sprawach wielkich, choć być może z góry przegranych, zapewniam, że gdy zagrasz w grę w króla, zatęsknisz za Patagonią.

W Rzymie na stolicy św. Piotra zasiada Emmanuel de Fully, pierwszy w historii papież ze Szwajcarii, który przyjął imię Jana XXIV. Przenosi się do Pałacu na Lateranie i podejmuje rewolucyjny wysiłek odnowienia i przywrócenia pierwotnych wartości Ewangelii. Tymczasem w Lozannie rodzony brat papieża, profesor Theo de Fully, wraz ze swoimi przyjaciółmi fizykami odpowiada na niezwykłe wezwanie. Jeden z najbogatszych bankierów świata wpada na koncept nie podejmowany już od stuleci, a mianowicie udowodnienia istnienia Boga, lub przynajmniej ludzkiej duszy. Rozsądek podpowiada, że żaden człowiek przy zdrowych zmysłach nie może podjąć się takiego zadania. A jednak przy okazji realizacji tego szalonego projektu nauka i wiara mogłyby się zjednoczyć w celu osiągnięcia porządku i pokoju na świecie. I jeśli przy okazji w to wszystko mieszają się jeszcze aniołowie Intrygująca i wciągająca kontynuacja bestsellerowej powieści Jacquesa Neiryncka "Manuskrypt z Grobu świętego"

Intrygująca, stanowiąca kontynuację bestsellerowego Szeptu węża, powieść kryminalno-sensacyjna, w której misternie skonstruowana intryga łączy się z pełną zwrotów akcji fabułą!

Mieszkający wraz z córką w urokliwej miejscowości na Suwalszczyźnie informatyk Jacek Posadowski podejmuje kolejne śledztwo, gdy w nieodległym klasztorze niespodziewanie umiera znany mu zakonnik. Z pozoru oczywista sprawa szybko się komplikuje. Mnisi, którzy należą do wymierającego zakonu, zdają się skrywać jakieś tajemnice. W tle pojawiają się przemytnicy, tajemnicza organizacja lewicowych radykałów i polityczne intrygi w bezwzględnej walce o władzę. Gra okazuje się toczyć o znacznie wyższą stawkę, niż to się mogło z początku wydawać, a kolejne tropy prowadzą do miejsc i czasów bardzo odległych od współczesnej Suwalszczyzny. Jaki jest związek między śmiercią zakonnika, nieznanym obrazem autorstwa słynnego współczesnego malarza oraz starożytnym flakonikiem? Co łączy najsłynniejszą zdradę w historii z zagubionym na suwalskiej prowincji klasztorem? Czy uda się rozwikłać zagadki – zarówno te współczesne, jak i dotyczące ważnych dla milionów ludzi na całym świecie wydarzeń z przeszłości?

Zmuszona przez los do wyprowadzki z ukochanego Krakowa, Julia nie potrafi przyzwyczaić się do myśli, że od tej pory jej życie toczyć się będzie na odległych Kaszubach. Wszystko jest tam przecież inne – i krajobraz pozbawiony jej ukochanych gór, i ludzie mówiący w obcym, niezrozumiałym języku. Aklimatyzacji w nowym miejscu nie pomaga fakt, że Julia jako osoba wysoko wrażliwa na każdą zmianę reaguje dużo intensywniej niż inni ludzie. Czego jednak nie robi się dla ukochanego męża i dla dobra rodziny? Czy mimo trudności wśród kaszubskich jezior, pól i lasów odnajdzie swoje „nowe ukochane miejsca”, nauczy się wsłuchiwać się w głos Boga, wskazujący właściwą drogę, i zdobędzie nowe doświadczenia, które pozwolą jej poradzić sobie z bolesną przeszłością i własnymi słabościami?

Zapach soli i wiatru to pełna barw i aromatów opowieść o domu, który można odnaleźć wszędzie tam, gdzie spotyka się dobrych ludzi. To oni dzięki bogatej historii miejsca swego pochodzenia, a także własnym zawikłanym losom potrafią zrozumieć obawy i wątpliwości nowych sąsiadów. Natalia Przeździk tworzy w swej powieści wyjątkowy krąg kobiecej przyjaźni, budowanej na otwartości, szczerości i zaufaniu. Warto pozwolić się do niego zaprosić!

Poprzez poezję ukazuję, jakie miejsce zajmuje w moim życiu Bóg. Uczucia religijne towarzyszą modlitwie osobistej, która często wypływa podczas adoracji z głębin mojej duszy i pokoju serca, kiedy przebywam sam na sam ze Stwórcą.

Pragnę okazać Bogu moją miłość, wdzięczność, ufność, przywiązanie i nadzieję. Żyjąc na tej ziemi, często spoglądam w niebo i pamiętam mądre słowa – „czas szybko ucieka – w i e c z n o ś ć czeka”. A będzie ona taka, na jaką sobie zapracujemy.

Poruszająca powieść o tęsknocie za prawdziwym szczęściem i miłością!

Życie Zuzanny wygląda na bardzo udane. U jej boku stoi przystojny mężczyzna, ma dwójkę zdrowych dzieci, a dobre zarobki męża pozwalają jej wieść życie na wysokim poziomie. Okazuje się jednak, że tak naprawdę Zuzanna robi dobrą minę do złej gry. Niespodziewany małżeński kryzys, połączony z problemami finansowymi i rodzinnymi podważa wątłą wiarę Zuzanny we własne siły i odbiera jej nadzieję na jakąkolwiek pozytywną zmianę, a niezabliźnione rany z przeszłości utrudniają jej podjęcie walki o samą siebie i o swoje szczęście. Spotkanie ze szkolnymi koleżankami, wydające się nic nieznaczącym epizodem, niespodziewanie sprowadza jednak lawinę zdarzeń, która nieodwracalnie przeobraża rzeczywistość nie tylko Zuzanny, lecz także całego jej otoczenia…

Zuzanna to wzruszająca opowieść o tym, że życiowe lawiny Bóg wywołuje nie tylko po to, by wyrównać wyboiste ścieżki ludzkich losów, lecz także po to, by łaską, która wraz z tymi lawinami spływa, na nowo ożywić pozbawione wiary, nadziei oraz miłości serca.

Przydrożne kapliczki i figury stojące na rozstajach dróg są nie tylko perełkami folkloru. To nieme kroniki lokalne, będące wyrazem tradycji chrześcijańskiej, troski o wartości moralne czy duchowe. To znaki pamięci. Były przecież świadkami naszych dziejów i rozwoju kultury w swojej okolicy i to z nimi wiążą się niezwykle ciekawe, dziś już nieco zapominane historie.

„Opowieści przydrożnych kapliczek ziemi świętokrzyskiej” to zbiór legend związanych z historią tego regionu, niesionych od wieków właśnie przez te niewielkie obiekty sakralne. Każda z opowieści, udokumentowana bogatą bibliografią oraz okraszona licznymi reprodukcjami i zdjęciami, chroni cząstkę naszej historii przed zapomnieniem. Polecamy tę wyjątkową książkę wszystkim czytelnikom, którym bliskie są tradycje i dziedzictwo kulturowe Polski.

Zapomnij o historii, której masz się uczyć. Zacznij ją przeżywać. Spotkaj ludzi z przeszłości, którzy cię zainspirują i wpłyną na to, kim jesteś i kim możesz się stać. Historie niezwyczajnych bohaterów, o których przeczytasz w tej książce, pozwolą ci zrozumieć, że i ty zostałeś zaproszony do tego, aby być częścią Wielkiej Opowieści. Czasem wystarczy jedna odważna decyzja, by z obserwatora wydarzeń stać się ich uczestnikiem.

OPOWIEM CI HISTORIĘ - to zbiór ośmiu opowiadań o tematyce historycznej, dotyczącej głównie wydarzeń z czasu II wojny światowej. Są to opowieści, których fabuła - choć osadzona we współczesności - rozgrywa się na styku przeszłości i teraźniejszości, co pozwala czytelnikom na utożsamienie się z postaciami, z ich codziennymi zmaganiami i wyzwaniami. Bo historia dzieje się dziś.

Przedstawiamy tomik poezji Anny Kaik.

Tylko prawdziwe życie mogłoby wymyślić bardziej niesamowitą historię miłości!

Klaudia każdego dnia w swojej pracy przekłada tysiące zdjęć, jednak do tej pory żadne nie wzbudziło jej zainteresowania… Dopiero ta jedna, pozornie zupełnie zwyczajna odbitka budzi ją z życiowego letargu i każe zostawić za sobą wszystko to, co wydawało jej się słuszne i prawdziwe. Szalona podróż w poszukiwaniu nadmorskiego krajobrazu uwiecznionego na pewnej fotografii pozwala jej nie tylko odnaleźć tajemnicze miejsce, lecz także poznać wyjątkowych ludzi i przekonać się, czym może być prawdziwa miłość.

Czy jej przygoda życia zakończy się życiowym happy endem?

Katarzyna Targosz jak zwykle zapewnia czytelnikom moc wrażeń i emocji, które nie pozwalają oderwać się od lektury. W porywającą historię o poszukiwaniu szczęścia wplata opowieść o ludzkich tęsknotach, zranieniach i nadziejach. W tle tej wzruszającej i pełnej humoru opowieści wybrzmiewa przepiękna szanta, w której pojawia się zagadkowa róża z piór. Warto odkryć jej niezwykłą tajemnicę i wraz z bohaterami przekonać się o prawdziwości słów, że Bóg jest wielki, a ludzie są szaleni.

Oddaję do rąk Czytelnika zbiór wierszy zdominowanych tematem Bożego Miłosierdzia. Bardziej są to jednak modlitwy, rozmowy z Bogiem i natchnienia Boże usłyszane w sercu, zapisane w poetyckiej formie, bo przecież jak lepiej oddać zachwyt nad miłosierdziem Boga? Utwory te dotyczą nie tylko słynnego obrazu „Jezu, ufam Tobie”, ale wielu spraw, jakie przeżywamy, choć druga część skupia się przede wszystkim na pięknie samego obrazu i przeżyciach, jakie rodzą się z jego kontemplacji.

ze wstępu
Ks. Mariusz Bernyś

Ktoś owinął w prześcieradło martwe ciało i zamurował je w ścianie. Na ostatnią podróż ofiarował rytualny amulet.

Wietrzne wybrzeże Hiszpanii miało być dla Oliviera oazą spokoju. Zmęczony życiem w Londynie postanawia wyremontować willę, którą odziedziczył po zmarłej matce. Coś jednak zakłóci jego wizję. Robotnicy odnajdują w piwnicy zmumifikowane zwłoki. Śledztwo w sprawie ?Anioła z Villa Marina? prowadzi ambitna porucznik Valentina Redondo. Kiedy kilka kolejnych osób zostaje zamordowanych, staje się jasne, że przerażające odkrycie obudziło duchy przeszłości. I że ktoś próbuje uciszyć je na zawsze?

Rozpoczyna się wyścig z czasem, by powstrzymać mordercę.

Wakacje, miłość i najpiękniejsze miasto świata

Ania i Janek mieszkają ze sobą już od jakiegoś czasu. Mimo uczucia, jakim się darzą, Janka zaczyna fascynować tajemnicza sąsiadka. Jego znajomość z tą drugą kobietą rozpoczyna się pechowo, ale wkrótce się okazuje, że nie są dla siebie obojętni. Zaskakujące zrządzenie losu sprawia, że oboje wyjeżdżają latem do Wenecji. Wspólny pobyt w magicznym mieście na zawsze zmienia ich życie. Nowa powieść Magdy Knedler jest prawdziwym koktajlem emocji. To wzruszający i skomplikowany romans balansujący pomiędzy szczęśliwą a niespełnioną miłością. Czy tylko w Wenecji można odkryć, kogo się kocha naprawdę?

Sfera religijna bliska jest każdemu człowiekowi, niezależnie od różnic doktrynalnych czy poglądów. Doświadczanie sacrum łączy dorobki poetyckie Tadeusza Kijonki, Stanisława Krawczyka i Jerzego Szymika. W przypadku ich twórczości spostrzegamy nie tyle odniesienia do religijności śląskiej, ile do uniwersum polskiej pobożności. W części pracy dotyczącej poezji Kijonki autor podejmuje przede wszystkim temat kontrastu między wiarą dziecka a dorosłego, jak również wynikające z niego wątki, dotyczące ciała, choroby i śmierci. Ponadto przygląda się kreacji matki ziemskiej oraz niebieskiej (Maryi). Najważniejszym, zdaniem autora, tematem w twórczości Krawczyka jest zaś motyw tajemnicy (Boga, człowieka, także samego poety) oraz nawiązujący do tematu religijności wątek kobiecy (obraz własnej żony i matki). W poezji Szymika autor dostrzega natomiast próbę nieustannego zbliżania się do Boga (Miłości) w codzienności (m.in. w chorobie, posłudze kapłańskiej czy pracy wykładowcy) i w czasie podróży. Poetyckie doświadczanie religii... oparte zostało na klasycznych dla religioznawstwa rozważaniach Rudolfa Otta, Williama Jamesa oraz Mircei Eliadego, wzbogacone ponadto o współczesne konteksty, myśli Jana Pawła II i Josepha Ratzingera (Benedykta XVI).