Inne

Aleksandria - utopijne miasto wyśnione przez Aleksandra Wielkiego, rządzone przez Ptolemeuszy, zdobyte przez Juliusza Cezara i Napoleona Bonaparte.

Miasto, które przetrwało ich wszystkich.

Aleksandria oparła się trzęsieniom ziemi, pożarom i starciom cywilizacji. Położona na styku trzech kontynentów zawsze stanowiła łakomy kąsek dla najeźdźców. Swoje piętno odcisnęli na niej Rzymianie i Żydzi, Krzyżowcy i Osmanowie, Francuzi i Brytyjczycy.

Jednak gdy Rzymianie i Żydzi, Krzyżowcy i Osmanowie, Francuzi i Brytyjczycy zmieniali Aleksandrię, Aleksandria zmieniała ich. A wraz z nimi - cały świat.

W potrzasku historii i geografii to najnowsza książka i pierwszy wywiad rzeka wybitnego znawcy historii Polski, profesora Andrzeja Nowaka. W rozmowie, którą przeprowadził dziennikarz Piotr Legutko, historyk zabiera czytelników w fascynującą podróż przez wieki polskich zmagań z potężnymi sąsiadami, wewnętrznymi wyzwaniami i globalnymi trendami. To oryginalne ujęcie dziejów Polski, która uwięziona w potrzasku pomiędzy sąsiadującymi potęgami musi nieustannie walczyć o swoje przetrwanie – polityczne i gospodarcze, a także kulturowe i cywilizacyjne. To próba odpowiedzi na pytanie, jaka będzie przyszłość Polski. Czy jesteśmy skazani na podporządkowanie się światowym mocarstwom? A może powinniśmy postrzegać siebie jako silne gospodarczo i militarnie państwo, które samo będzie decydować o swojej przyszłości, a z położenia na mapie Europy uczyni atut? To w końcu próba przyjrzenia się „wojnie polsko-polskiej”, szczególnie po ostatnich wyborach przegranych przez tak zwany Obóz Zjednoczonej Prawicy w 2023 roku. Profesor Nowak wskazuje złe i niebezpieczne praktyki nowej władzy, a jednocześnie pozostaje krytyczny wobec dokonań jej poprzedników.

W ostatnich latach coraz większym zainteresowaniem na polu resocjalizacji cieszy się wspomaganie tradycyjnych metod pracy wychowawczej alternatywnymi rodzajami interwencji terapeutyczno-wychowawczych. Jedną z nich jest arteterapia, rozumiana w szerokim ujęciu jako działanie przez sztukę. [...]. Wykorzystanie sztuki do różnych działań nie tylko identyfikuje potrzeby wychowanka, ale też prowadzi do ujawnienia drzemiącego w nim potencjału, pomaga podnieść jego samoocenę i wzmocnić wiarę w swoje możliwości. Udział w różnych formach aktywności przez sztukę rozwija u młodych ludzi kompetencje społeczne, pozwala zmienić ich dotychczasowe schematy poznawcze, aby w przyszłości mogli oni lepiej funkcjonować w społeczeństwie. Ponadto młodzi ludzie uczą się samodyscypliny, pracowitości, odpowiedzialności, poznają siebie, własne możliwości i umiejętności.

W niniejszej publikacji zamieszczono badania na temat wykorzystania arteterapii (terapii przez sztukę) w pracy z wychowankami salezjańskich Młodzieżowych Ośrodków Wychowawczych w Polsce.

Fragment Wprowadzenia do książki

Szerokie i dogłębne uzasadnienie związków, jakie zachodzą między wychowaniem a twórczym życiem człowieka zostało zaprezentowane w książce pt. Wychowanie do twórczego życia. Perspektywa młodych dorosłych. Na tle innych opracowań recenzowane dzieło charakteryzuje się nowością ujęcia i jest wyjściem naprzeciw wyzwaniom, jakie stawia człowiekowi - zwłaszcza młodemu, współczesna cywilizacja. [...]

Niezaprzeczalną wartością recenzowanej książki są badania empiryczne, których wyniki nie tylko posłużyły do poznania jak wygląda wychowanie do twórczego życia w obecnych warunkach społecznych, kulturowych i edukacyjnych, ale też pozwoliły na wypracowanie określonych rozwiązań dla współczesnej i przyszłej praktyki pedagogicznej. Książka, mimo że dotyka wielu kwestii trudnych dla współczesnego wychowania, budzi nadzieję, że w dzisiejszym świecie jest możliwość wychowania do twórczego życia. Lektura dzieła pozwala też odkryć, jaką rolę w wychowaniu do życia twórczego może i odgrywa dzisiaj pedagogika religii czy w ogóle pedagogika personalistyczna uprawiana na gruncie chrześcijaństwa.

Ks. prof. dr hab. Stanisław Dziekoński

Danuta Kądziołka przedstawia w książce dogłębną i szeroko ujętą analizę problematyki wychowania chrześcijańskiego w rodzinie, z odniesieniem do kontekstu dialogu międzywyznaniowego. Autorka podjęła znaczący trud szczegółowej analizy literatury przedmiotu. Warto podkreślić, że analizy te mają charakter interdyscyplinarny, co świadczy o jej szerokich horyzontach poznawczych.

Jest to interesująca pozycja naukową, której lektura przybliży istotne zagadnienie, jakim jest dynamika wychowania w rodzinie chrześcijańskiej w odniesieniu do trzech wybranych wyznań: rzymskokatolickiego, prawosławnego i ewangelicko-augsburskiego. Autorka przedstawia czytelnikowi pogłębione analizy pedagogiczne, a także historyczno-teologiczne, psychologiczne i socjologiczne.

Wyniki badań przedstawione w książce mogą wzmocnić dialog ekumeniczny i współpracę pomiędzy wyznawcami poszczególnych Kościołów w obszarze wychowania. Lektura książki może pomóc także rodzicom, którzy starają się wychować dzieci w oparciu o istotne dla nich wartości i tradycje.

w sprzedaży 27 listopada

„Filozofia jest nieustannym buntem przeciwko schematom, przeciwko rzeczywistości (…); jest mądrością, bez której trudno jest żyć, a jeszcze trudniej być człowiekiem wolnym”.
ks. Józef Tischner Czym jest miłość?
Co to znaczy: zrozumieć drugiego?
Czy prawdziwa wolność istnieje?
Czy możemy tworzyć lepszą, mniej podzieloną wspólnotę?
Książka z tekstami ks. Józefa Tischnera na każdy dzień roku to nie tylko zbiór mądrych myśli, ale przede wszystkim przewodnik po świecie wartości, który pomaga odnaleźć sens i cel w codziennym życiu. Jest to lektura obowiązkowa dla każdego, kto szuka głębszego zrozumienia siebie i świata. Każdy dzień daje nam szansę na odkrycie czegoś nowego.

Magdalena Wolińska-Riedi, autorka książki „Mój Rzym” oraz watykańskiej trylogii z bestsellerową „Kobietą w Watykanie”, od ponad dwudziestu lat mieszka w samym sercu Wiecznego Miasta. Tym razem w swojej opowieści zabiera nas na niezwykły spacer po historii najsłynniejszych rzymskich dań. Poczujemy zapach świeżych ziół i aromatycznych przypraw, odkryjemy smak chrupiącej bruschetty, prawdziwej rzymskiej pizzy i doskonałego makaronu, jaki zjeść można tylko tutaj. Poznamy dzieje rodzin, które od pokoleń prowadzą restauracje w sercu Rzymu, kultywując tradycję przodków i bazując na prastarych przepisach.

Wyruszymy wraz z autorką na spacer po nieodkrytych zaułkach miasta, by trafić do lokali, które pachną tradycją, historią i miłością do rzymskiej kuchni – pełnej smaku, aromatu i pikanterii. Dowiemy się, co odróżnia pizzę rzymską od neapolitańskiej, w której dzielnicy znajduje się najstarsza restauracja świata, dlaczego figi są najlepszym dodatkiem do letniego obiadu i czemu warto zamawiać wino stołowe. Autorka zaprosi nas również do swojej kuchni, dzieląc się z czytelnikami przepisami, dzięki którym będziemy mogli zmysłami przenieść się do Wiecznego Miasta i „skosztować” Rzymu w naszym własnym domu.

Historia polskich starowierów rozpoczyna się w XVII wieku, gdy zbuntowali się przeciwko reformom religijnym i opuścili Rosję. Nieśli ze sobą po kilka tobołków i nadzieję na spokój. Podzielili się na wiele drobniejszych wspólnot: zamieszkali w Chinach, Australii, Stanach Zjednoczonych. Część z nich osiadła w okolicach Suwałk, Sejn i Augustowa. Wielu z nich do dziś kultywuje swoją tradycję.

Katarzyna Roman-Rawska w 7530 roku od stworzenia świata przystąpiła do wywoływania wspomnień i zbierania opowieści. Starowierkami były jej matka Olga, babcia Anisa, prababki Agafia oraz Warwara, która sprawowała posługę szamanki, a także praprababki: Agrypina, Warwara, Fiewronia, Anna. Opowiada o dumie i wstydzie ze swojego pochodzenia, o trudnej rosyjskiej polskości, a może polskiej rosyjskości. O zakamarkach starowierskich domów, w których wciąż kryją się ikony. O radości, jaka płynie z obrządków religijnych, ale też o pozostawaniu na marginesie wielkiej historii. I o zwyczajnym życiu, które może rozczarować tych, którzy starają się na siłę egzotyzować tę społeczność.

Zaśnięcie Anisy to intymna, nostalgiczna opowieść o jednej z najmniejszych mniejszości religijnych w Polsce. Roman-Rawska, łącząc perspektywę badaczki i starowierki, spisuje historię swojej matczyzny i dobrowolnej przynależności do niej.

365 myśli i refleksji dla osób starszych - Józef Gaweł SCJ

Oryginalne i intrygujące wierzenia tajemniczego ludu, który w Mezopotamii zbudował jedną z pierwszych cywilizacji świata. Mity sumeryjskie to opowieści o niesamowitych przygodach bogów panujących nad światem i nad ludzkimi losami. Na czoło ich licznej rodziny wysuwają się: niebiański ojciec An, jego syn, bóg ziemi i powietrza Enlil, pan mądrości, wiedzy i wód Enki oraz bogini miłości i wojny Inanna. Niniejsze opowieści przedstawiają sumeryjskie bóstwa niedługo po stworzeniu wszechrzeczy. Po burzliwym początku świata w zgodnej dotąd boskiej rodzinie wybucha konflikt o władzę nad stworzeniem. Sprawiedliwy ojciec An przygląda się dążeniom potężnych braci Enlila i Enkiego do objęcia kontroli nad światem. Podobnie Inanna, gotowa wkroczyć i sprytnie zagarnąć, co tylko zdoła Jednak na skarby bogów czają się zewsząd ponure demony i potworne bestie. Wśród nich są zwiastun burzy, ziejący ogniem orzeł o głowie lwa Anzu, upiorna demonica Lilit czy też wąż, który nie lęka się boskiego słowa. Wierzenia Sumerów odcisnęły piętno na wielu późniejszych mitologiach: akadyjskiej, Babilońskiej i asyryjskiej, a także Greckiej i rzymskiej.

W styczniowym numerze miesięcznika „Oremus”:

- czytania i modlitwy mszalne na każdy dzień;
- wprowadzenia liturgiczne, które napisał Maciej Matejko, przedsiębiorca, student teologii Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II;
- rozważania przygotowane przez ks. Janusza Lekana, teologa, profesora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, duszpasterza;
- modlitwy wiernych autorstwa s. Bogny Cyz SBDNP z Dębicy;
- wprowadzenie do okresu zwykłego, które napisał ks. Tomasz Bać, liturgista, proboszcz parafii pw. Miłosierdzia Bożego w Rzeszowie-Białej, wykładowca w Wyższym Seminarium Duchownym w Rzeszowie;
- tekst z działu „Pytania i odpowiedzi”. Ks. Piotr Kulbacki, teolog, profesor Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, formator Unii Kapłanów Chrystusa Sługi, kurator Instytutu Formacji Pastoralno-Liturgicznej (KUL), odpowiada na pytanie: „Czy Kościół nakazuje, czy jedynie zaleca głoszenie homilii, choćby krótkiej, podczas Mszy świętej w tygodniu?”;
- propozycje śpiewów na niedziele, uroczystości i święta, przygotowane przez Adama Kowalskiego, organistę w parafii Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Świętej Lipce.
W ramach „Liturgicznego ABC” Maciej Zachara MIC przedstawia dwie zasadnicze części obrzędu Eucharystii – liturgię katechumenów i liturgię wiernych – w tradycji wschodniosyryjskiej.
Michał Kozak MIC w dziale „Pokochać Psalmy” rozważa Psalm 72, który pojawia się we Mszy świętej 6 stycznia w uroczystość Objawienia Pańskiego i powraca w następnych dniach. „To piękna podniosła pieśń królewska – zaznacza autor – i słusznie przynależy jej miejsce w modlitewnej radości Kościoła z narodzenia wytęsknionego Króla”
Halina Świrska, autorka „Naszej okładki”, omawia mozaikę „Pokłon Trzech Króli” (Pietro Cavallini – XIII w.).
Ponadto w numerze – jak zawsze – części stałe Mszy świętej a także formularz Mszy o jedność chrześcijan.

Sarmaci w trudnych okresach Rzeczypospolitej powiadali, że jest ona niczym słońce, choć bowiem zachodzi i popada w mrok, to niebawem wschodzi i znów świeci pełnym blaskiem. Na zawsze nie gaśnie nigdy. O takich wschodach i zachodach naszego kraju i narodu pisze w tej książce wybitny historyk i pisarz, prof. Andrzej Nowak. Przeplatają się w niej losy ludzi mądrych i odważnych z losami zrezygnowanych, ale Autor wyraźnie stwierdza, że ci ostatni nigdy nie mieli racji, czego dowodzi historia. Dlatego właśnie wszelka władza o cechach targowickich i zaborczych zwalczała historię, minimalizowała jej znaczenie, rugowała ją ze szkół. Aby nie była nauczycielką życia, aby Polak tym samym był zawsze mądry po szkodzie. Autor zwalcza zniechęcenie, które czasem pojawia się w narodzie i może być obecne także dziś. Pisze tak: "Odpowiedzią na poczucie beznadziejności musi być najpierw odwaga: odwaga czynu, powstania, walki. Taka, na jaką zdobyli się na przykład konfederaci barscy i kolejni ich naśladowcy, powstańcy Kościuszki, podchorążowie listopada roku 1830, powstańcy stycznia roku 1863, aż do tych dzielnych ludzi, którzy rzucili wyzwanie sowieckiemu molochowi i z natchnieniem św. Jana Pawła II uruchomili solidarnościową lawinę". Prof. Nowak podkreśla także potrzebę odwagi myślenia. Budzi ducha i porusza sumienia, wszystko to w 23 pięknie ilustrowanych opowieściach o przełomowych momentach naszej historii, kiedy ważyły się losy narodu i państwa - bo choć zdarzało się, iż państwo upadało, to naród nigdy. Jest to szczególnie ważna lekcja i dziś, kiedy niestety obserwujemy, że wróciła do łask polityka wstydu - wstydu za swoje dzieje. Stąd jakże znamienny tytuł tej książki, "Naród niepokonany", jest odpowiedzią i antidotum na tę odradzającą się, bardzo szkodliwą postawę niechęci do własnej historii. Albowiem wiele z tego, przed czym prof. Nowak przestrzegał w przeszłości, dziś stało się już rzeczywistością. Książkę uzupełniają liczne ilustracje, które razem z tekstem tworzą całość przekazu. To wyjątkowa pozycja dla tych wszystkich, którzy starają się zrozumieć otaczający nas świat. I jak zwykle u tego Autora, świetnie się czyta!

"Sokratesowa zasada gnoti s auton - zasada poznania samego siebie, poznania człowieka, pozostaje na zawsze podstawowym zadaniem prawdziwej filozofii. A zadanie to już samo z siebie jest zadaniem etycznym." (kard. Marian Jaworski). Idea ta jest również sednem filozoficznego myślenia Jana Galarowicza, autora wielotomowej filozofii człowieka pt. Antropodramatyka, który uważa, że realizacja tej doniosłej i pięknej zasady nie jest możliwa bez rozświetlenia przede wszystkim relacji interpersonalnych, czemu poświęcił poprzedni, V tom (Antropodramatyka. Nie jesteśmy samotnymi wyspami), i aksjologiczno - etycznego wymiaru człowieka. Opierając się na elementarnej intuicji aksjologicznej i etycznej oraz jej opisie przez fenomenologów, Galarowicz zasadniczo jednak nie analizuje istoty wartości, sposobu ich istnienia itp., lecz przede wszystkim pyta - idąc tropem ks. Józefa Tischnera - "jak ja wobec nich istnieję, czy je realizuję, czy się im sprzeniewierzam". Rozwija prawdę o człowieku jako arcycennym dobru oraz o sposobach jego uczestniczenia w wartościach, w szczególności zaś o etycznym stosunku do nich. Książka nie jest rozprawą akademicką, mimo że zawarte w niej rozważania są solidnie udokumentowane, lecz ma charakter eseistyczno - popularyzatorski i mądrościowy oraz została napisana "stylem Tatarkiewicza" - w sposób klarowny i komunikatywny, dzięki czemu jej czytelnikami mogą być nie tylko studenci filozofii i innych dyscyplin humanistycznych oraz nauczyciele i duszpasterze, ale także osoby, którym zależy na głębszym rozumieniu siebie i innych ludzi oraz na mądrzejszym, sensowniejszym i piękniejszym życiu.

Tematem publikacji jest opis liturgii z roku 1965 - celebracji, która choć początkowo miała być efektem końcowym soborowej odnowy liturgicznej, stała się jedynie rytem przejściowym. Autor przedstawia w niej zarówno tło historyczne odnowy liturgii, jak również jej przebieg w pierwszej fazie w latach 1965-1967. W tym celu dokonuje także analizy historyczno-liturgicznej powstania nowych ksiąg oraz tekstów liturgicznych, ukazując w jaki sposób założenia soborowej Konstytucji o Liturgii Świętej wyrażały się w dokonywanych modyfikacjach. "Analiza całości rozprawy liturgicznej Dawida Makowskiego pozwala na stwierdzenie, że stanowi ona bardzo interesujące oraz niespotykane dotąd studium badawcze zarówno historyczno-liturgiczne oraz kulturowe, jak i teologiczno-pastoralne, prezentujące na wysokim poziomie naukowym problematykę nie tylko samej liturgii z 1965 r., ale i holistycznej problematyki soborowej i posoborowej reformy liturgicznej Kościoła Rzymskokatolickiego w interdyscyplinarnym ujęciu twórczości samych reformatorów, jak i młodego spojrzenia samego Autora prezentowanej tutaj eksploracji". ks. dr hab. Artur Żuk "Niniejsza publikacja stanowi bardzo znaczący wkład w badania nad reformą liturgii rzymskiej w XX w. Ta kwerenda ma wręcz charakter pionierski, przynajmniej jeśli chodzi o polskie środowisko teologiczno-liturgiczne. Autor podjął się żmudnej, benedyktyńskiej pracy". o. dr hab. Marek Blaza SJ, prof. AKW

Ta książka powstała z dwóch powodów. Po pierwsze, poziom wiedzy o tak przecież nieodległych czasach jak historia państwa nazwanego Polską Rzeczpospolitą Ludową (PRL) jest w naszym społeczeństwie bardzo niski, zwłaszcza wśród ludzi młodych i średniego pokolenia. Są bowiem siły i ośrodki usilnie pracujące nad utajnianiem prawdy o latach 1944-1989. Po drugie jednak, coraz więcej osób jest zaniepokojonych możliwością powrotu tamtych niechlubnych czasów, powstania swoistej PRL bis. By móc temu zapobiec, potrzebna jest w pierwszej kolejności wiedza o tym, czego jako naród polski doświadczaliśmy 35-80 lat temu, a co nas może spotkać ponownie za chwilę. "Opresja", najnowsze dzieło wybitnego historyka prof. Wojciecha Polaka, bardzo przystępnie i atrakcyjnie napisane, powinno przyczynić się do poprawy naszej wiedzy. Autor, przenikliwy obserwator rzeczywistości, też wyraża swoje zaniepokojenie analogią do obecnej sytuacji; uznaje swoją książkę za ostrzeżenie. Prof. Wojciech Polak ujmuje dzieje PRL oczywiście skrótowo, akcentując wydarzenia najważniejsze, przełomowe. Takie, o których nie wolno zapominać. A więc zaczyna od niezwykle brutalnego zwalczania Żołnierzy Wyklętych, wiernych do końca złożonej przysiędze i idei niepodległego bytu Rzeczypospolitej. Opisuje dalej wszelkie zrywy wolnościowe Polaków, ukazuje ich niezłomność w dążeniu do sprawiedliwości i suwerenności. Podkreśla rolę Kościoła i "Solidarności" w podtrzymywaniu narodowego ducha. "Patriotyzm polski ma charakter heroiczny, romantyczny - pisze Autor. - Innego patriotyzmu polskiego po prostu nie ma. To brzemię naszej historii, którego nie powinniśmy odrzucać. Nie możemy też godzić się na krytykę naszych przodków, dlatego że zbrojnie ruszali w pole, organizowali sprzysiężenia, powstania". W książce ukazana jest szeroka panorama społeczeństwa żyjącego w systemie opresyjnym. "Dzisiaj ogromną wagę przypisuje się do poczucia bezpieczeństwa każdego obywatela. W PRL owego poczucia bezpieczeństwa nie było w ogóle. Każdy Polak zachowujący wierność Bogu, Kościołowi i Ojczyźnie musiał liczyć się z represjami" - pisze Autor. Obrazy zagrożeń i zmagań z totalitarną władzą przeplatają się w tej książce z opisami codziennego życia, które duchowo było dużo bogatsze, niż mógłby wskazywać na to poziom materialnej biedy. Ważną rolę odgrywają w tej książkowej narracji również liczne ilustracje dokumentujące kluczowe wydarzenia; nieraz sugestywniej nawet niż słowa. Spis treści: Wstęp: Patriotyzm heroiczny i romantyczny Stalinowski terror i "non possumus" Partia kieruje, rząd rządzi Odbudowa zabytków "Precz z czerwoną burżuazją" Gomułkowskie prześladowania narodu i Kościoła Walka o Krzyż Nowohucki Czas Millennium Rządy Gomułki zakończyły się strzelaniem do ludzi Dekada Gierka Mała stabilizacja Dowcipy, kabarety i bardowie Żubry i parki narodowe Bunt robotniczy w 1976 r Powstanie opozycji demokratycznej Pamiętne konklawe Budzenie nadziei, pielgrzymka Jana Pawła II do Polski Strajki sierpnia 1980 r i powstanie "Solidarności" "Solidarność" - więcej niż związek zawodowy Dramaty w okresie solidarnościowego "karnawału" Przygotowania do wprowadzenia w Polsce stanu wojennego Grudniowy przewrót Podziemie Nowa Huta wbrew oczekiwaniom komunistów Federacja Młodzieży Walczącej Podziemna prasa i książki Niezależny humor i satyra w stanie wojennym i w latach następnych Odnowienie nadziei, pielgrzymka papieska do Polski w 1983 r Zabójstwo ks. Jerzego Popiełuszki Wychodzenie na powierzchnię. Pielgrzymka Jana Pawła II do Polski w 1987 r Strajki wiosenne 1988 r. Okrągły stół i odzyskanie niepodległości Oświata i kultura jako narzędzia propagandy Sport w PRL Każdy Polak zachowujący wierność Kościołowi i Ojczyźnie musiał się liczyć z represjami Bibliografia

W książce Rekonstrukcja Officium Tenebrarum w katedrze wawelskiej w XV wieku na podstawie rękopisów zachowanych w Archiwum Kapitulnym podjęto zagadnienie Ciemnych Jutrzni sprawowanych w katedrze wawelskiej w XV w. Tradycja ich celebrowania sięga wczesnego średniowiecza i była powszechna w całym zachodnim Kościele. Przez stulecia w różnych regionach, także na ziemiach polskich, kształtowały się lokalne zwyczaje związane z ich sprawowaniem, ale większość z nich straciła swoje miejsce w liturgii wraz z nadejściem reform soboru trydenckiego. Celem książki jest przedstawienie przebiegu Officium Tenebrarum odprawianego w krakowskiej katedrze jeszcze przed reformą soborową, rekonstrukcja wszystkich śpiewów wykonywanych podczas tejże liturgii oraz przedstawienie ich w zapisie czytelnym dla współczesnego wykonawcy. Pracę podzielono na dwie części: część opisową oraz śpiewnik kancjonał przygotowany z myślą o ewentualnych wykonawcach.

W ostatnich zdaniach swojej książki Remi Brague przywołuje myśl z Platońskiego Timajosa: człowiek jest jak odwrócone drzewo, którego korzenie znajdują się w górze. Czy dziś, po tylekroć ogłaszanej śmierci Boga i zmierzchu metafizyki mamy jeszcze możemy mieć kotwice w niebie?

Francuski filozof bada przełomowe znaczenie kantowskiej krytyki metafizyki i kolejne etapy antymetafizycznej kampanii w dziejach zachodniej myśli, oraz jej filozoficzne, mentalne, kulturowe konsekwencje. Stawia pytania: czy ludzkość zmierza ku samodestrukcji? Czy narodziny są cudem ocalającym świat od upadku, czy raczej to samobójstwo jest, jak chce Camus, jedynym prawdziwym, poważnym problemem filozoficznym? I jakie racje metafizyczne mogą stać za wyborem przekazywania życia i powoływania nowego istnienia zamiast przerywania własnego?

Jak w każdej ze swych książek francuski filozof czerpie z doskonałej znajomości i głębokiego wyczucia myśli mistrzów swej dyscypliny, od jej antycznych korzeni do współczesności, ale mierzy się też z intuicjami największych twórców literatury pięknej: Dostojewskiego, Conrada czy Huxleya. Przywołuje Homera, Szekspira i Sartrea, trafnie i z wyczuciem odczytuje trendy we współczesnej kulturze, mentalne przemiany ostatnich stuleci i ostatnich dekad. Znakomite tłumaczenie Zofii Litwinowicz-Krutnik pozwala polskiemu czytelnikowi cieszyć się nie tylko głębią myśli francuskiego filozofa, ale także tak lubianą przez niego, subtelną grą językową, w ramach której prowadzi nas do odkrycia autentycznej, metafizycznej infrastruktury ludzkiego życia.

Czy w Kościele jest miejsce dla każdego?

Dziś coraz częściej słyszy się o osobach, które czują się wykluczone z Kościoła. Pytanie o miejsce w nim zadają małżeństwa niesakramentalne, rodzice cierpiący po stracie dziecka, kobiety, które dokonały aborcji, czy pary homoseksualne. Opuszczone czują się także osoby, które w rozmaity sposób zostały skrzywdzone.

Jak kochać Boga, który „daje życie, a potem je zabiera”? Dlaczego tyle czasu zajęło Kościołowi zmierzenie się z tematem wykorzystywania seksualnego? O kim Kościół pamięta, a o kim zapomina? Dlaczego tak wielu ludzi nie zgadza się z kościelnym punktem widzenia na kwestię aborcji? Jak prowadzić dialog ze środowiskami LGBTQ+?

Biskup Artur Ważny w rozmowie z Piotrem Kosiarskim otwarcie odpowiada na najtrudniejsze pytania dotyczące przyszłości Kościoła i osób, które czują się z niego wykluczone.

Żyjemy w czasach urynkowienia służby zdrowia przez wielkie koncerny farmaceutyczne (Big Pharma). Powstało wiele chorób i epidemii, a w odpowiedzi na nie pojawiły się nowe leki i szczepionki. Nowe terapie nie mają nieraz udowodnionego działania, a niosą ze sobą skutki uboczne. Lekarze stają się często tylko przedstawicielami wielkich firm.

Ryba psuje się od głowy i dziś Kościół tylko w części przeżywa kryzys z tego powodu, że lud Boży podlega demoralizacji ze strony tego świata i poganizacji. Istotnym czynnikiem jest to, co dzieje się w umysłach biskupów i kapłanów, ich odejście od Doktryny i Tradycji, fakt, że w coraz większym stopniu podlegają protestantyzacji, judaizacji i poganizacji, fakt, że w coraz większym stopniu są bierni i nie realizują swoich podstawowych obowiązków.

Ta książka jest o złu, które dotyka tak świeckich jak i duchowych i o tym jak mu się przeciwstawić.