Poezja

Ten tomik jest zbiorem poezji religijnej znakomitej krakowskiej poetki Justyny Chłap-Nowakowej. Zawiera wybór wierszy o takiej właśnie tematyce, opublikowanych we wcześniej wydanych tomikach poezji, ale czytelnik znajdzie tu również nowe, niepublikowane dotąd utwory.

Wiersze opisujące przyrodę i okolice Beskidu Wyspowego i Zachodniego zostały zilustrowane przez uczniów Zespołu Szkół Miejskich nr 1 w Mszanie Dolnej. Skierowane są „Dla Dzieci i dla tych, którzy Dziećmi byli”.

Dzieła rodzą się we wnętrzu człowieka. Potrzebują się tylko ujawnić. Nie ma dobrego czasu na wiersz. Przynajmniej ja go nie mam. Piszę, kiedy mnie coś przynagla. A jeśli nie zapiszę, gubię wiersz. Jeśli więc wiersz, to teraz.

Skorzystałam więc z uprzejmości wydawnictwa Rozpisani i ofiarności mego nadwornego grafika Zbyszka Karaszewskiego i Janusza Olecha, jak również z hojności Joanny, amatorki moich wierszy, by kolejnym, trzynastym już tomikiem rozważań o Bogu, serdecznie zaprosić moich Czytelników do takiego poetyckiego kącika.

Wprawdzie w tych dniach od przedstawicielki młodszego pokolenia usłyszałam, że moje piosenki, (bo czasem je pisuję) są staroświeckie i przeraziłam się, że może te wiersze też? Ale ponieważ dotyczą szukania Boga, a ja ? jak kiedyś wyraziłam nadzieję ? maczam pióro w atramencie Ducha Świętego, to pocieszyłam się, że przecież Duch Święty nie może być staroświecki.

Wszystkie umieszczone tu wiersze zrodziły się w roku 2023. Powtarzam tylko kilka dawnych, które zaczerpnęłam z niedostępnych już dziś tomików.

Obecny tomik stanowi kontynuację trzech pozycji wydanych przez oficynę Rozpisani ‒ Spotkania z Jezusem (2017), ON jest wszystkim (2018) i Rozmyślania pasyjne (2020). I podobnie jak te trzy tytuły kieruje uwagę w stronę Boga i tajemnic, jakie nas w życiu otaczają.
W Tak sobie myślę, Panie… próbuję wyrazić wątpliwości, niepokoje i tęsknoty dopadające ducha, kiedy się zaduma. Przeważają tu refleksje zapisane w latach 2018–2019, a tylko wyjątkowo sięgam do kilku wierszy publikowanych wcześniej, a dziś trudno dostępnych.
Ponieważ problemów w życiu jakoś nigdy nie ubywa, mam nadzieję, że nieraz się jeszcze zamyślę i być może wypłynie spod pióra garść nowych wierszy, którymi zapragnę się podzielić.

Niniejszy tomik narodził się z idei wznowienia tytułu NAD KARTAMI EWANGELII i dlatego jego pierwsza część, zatytułowana słowami zapożyczonymi od Romana Brandstaettera „Nad brzegami Ewangelii”, składa się z wierszy w większości przedrukowanych właśnie z tego zbioru. Nie mogłam jednak oprzeć się pokusie, by nie skorzystać z okazji i nie wzbogacić tej wersji o trochę wierszy z tomików znacznie starszych i całkiem niedawnych, a wszystkich już wyczerpanych i zgodnie określonych w Internecie jako „produkt niedostępny”. Jednak żeby tak skomponowany na nowo wybór wierszy nie wypadł za gruby, usunęłam kilkanaście wierszy w nim publikowanych w 2020 roku, a na ich miejsce wstawiłam inne.
W drugiej części, noszącej tytuł „W stronę Boga”, do wierszy nowych, nigdy nie publikowanych, także dorzuciłam trochę dawnych.
Muszę też przeprosić za ewentualne nieporozumienia, jakie mogą wyniknąć z tego powodu, że kilka wierszy skróciłam, kilka po przemyśleniu trochę zmodyfikowałam, a kilku nadałam inny tytuł.
Właściwie wszystkie te wiersze powstawały z inspiracji Ewangelią. Dlatego pozwolę sobie powtórzyć tu fragment słowa wstępnego ze wspomnianego wydania „Nad kartami Ewangelii”, bo jest ono w pełni aktualne w odniesieniu do niniejszego wyboru:
„Od wielu już lat codziennie rano czytam Ewangelię i stale znajduję w niej coś nowego. Niemal każdy epizod mnie inspiruje, każe się zatrzymać, zmusza pióro do zapisania napływających myśli. Nazbierało się tych refleksji już tak dużo, że pomyślałam, iż przyszedł czas, aby je zebrać i podzielić się nimi z Czytelnikami”.