Historia kultury

Najbardziej niezwykłą cechą muzyki, która towarzyszy ludziom od zarania dziejów, jest jej uniwersalność. Utwory napisane przez artystów, którzy żyli i tworzyli nawet kilkaset lat temu, w zupełnie odmiennych warunkach społecznych i kulturowych, dociera do najgłębszych zakamarków duszy odbiorcy żyjącego na początku XXI wieku. Album Historia muzyki zawiera informacje dotyczące muzyki klasycznej, zwłaszcza form i stylów, oraz twórczości najsłynniejszych kompozytorów.

Rozwój cyfrowy pociąga za sobą intensyfikację komunikacji, którą można określić jako okulocentryczną. Komunikacja za pomocą obrazów jako komunikatów czy - mówiąc bardziej ogólnie - form obrazowych znana jest od czasów prehistorycznych. Jednak przejawy obrazowej komunikacji w konkretnych jej artefaktach są dość oszczędne i bardziej dotyczą obrazów artystycznych niż tych, które są użytkowe, pozbawione funkcji estetycznych na rzecz informacyjnych czy emocjonalnych. Język natomiast jako system znaków werbalnych był do tej pory głównym narzędziem komunikacji i jemu poświęcone są teorie naukowe, które tym samym przyznają sferze werbalnej rolę pierwszoplanową. Niemniej w ludzkiej komunikacji obraz był obecny jako właściwość ludzkiej natury, a stopień jego uczestnictwa i sposób działania jest wciąż badany. W tym kontekście można umiejscowić problem związany z myśleniem obrazami oraz ich korelacją z językiem, a co najważniejsze - ich stopniem determinowania poglądów, postaw i ludzkich działań. W tej przestrzeni i za sprawą rozwoju możliwości tworzenia, nadawania i odbierania form wizualnych pojawił się - lub inaczej - znalazł swoje miejsce i możliwość materialnej realizacji w postaci cyfrowych obrazów etyczny dyskurs. To krótkie filmy i grafiki, których główną i wyraźną funkcją jest przejawianie wartości przez ukazanie ludzkich postaw. Pierwsze świadome zauważenie tych artefaktów medialnych i spojrzenie na nie przez pryzmat dorobku literatury, filozofii, psychologii czy historii komunikacji pozwoliło na zauważenie pewnego fenomenu komunikacyjnego. Z pewnością naturą zaobserwowanych materiałów o funkcji etycznej jest przekonywanie do danych postaw w procesie przebudowy imaginarium z zaangażowaniem emocji. Zatem celem procesu badawczego jest zidentyfikowanie przedmiotu badania, określenie jego cech charakterystycznych przez pryzmat gatunków, poszukiwanie analogii i prawidłowości oraz sposobu oddziaływania w strukturze dyskursu sieci społecznościowej.

"Zanurzenie" współczesnego człowieka w świat mediów zwiększa się praktycznie z każdą chwilą, w sposób niezwykle złożony, dynamiczny i z ogromną szybkością. kształtujemy naszą rzeczywistość poprzez nowe formy jak nowej generacji seriale telewizyjne, które mnożą się w tempie ekspresowym, wprost trudnym go ogarnięcia i nadążenia. Doktorantka w bardzo dobrej pracy "zanurza" nas bardzo mocno we współczesność i jej potężne wyzwania, głównie związane właśnie z mediatyzacją, czyni to w sposób bardzo profesjonalny, wielowymiarowy, a zarazem etyczny i moralny, Głównym przedmiotem badań pozostaje jednak człowiek, tym razem człowiek obrazujący swój świat etyczny i uczący siebie i innych jak żyć, funkcjonować, myśleć i działać w totalnie nowej potężnie zmediatyzowanej rzeczywistości. Dysertacja jest bardzo bogata w analizy wybranych wartości, uczyniono to trafnie i z namysłem. Problematyka badawcza została postawiona jasno, merytorycznie a także wskazując na właściwy, wysoki poziom trudności. Całość teoretyczna, to mocno pogłębione studium potężnych etycznych wyzwań współczesności jakie czekają dziś na człowieka, każdego, w przestrzeni permanentnej mediatyzacji, potężnej ikonosferyczności a zarazem dylematów etycznych i tęsknoty za wartościami, gdzie jeszcze bardziej profesjonalne przygotowanie edukacyjne i etycznej jawi się jako konieczność chwili, co zostało także zaakcentowane. Wszystkie analizy uczyniono w sposób pogłębiony, nowatorski a zarazem jako pogłębione studium komunikowanych wartości w perspektywie potężnych etycznych wyzwań, które pozostają niezwykle ważne dla kondycji ludzkiej. Analizy uczyniono z wielkim namysłem i zarazem swoistym przesłaniem etycznym i pedagogicznym. ks. prof. UR dr hab. Janusz Miąso

Ilustrowany przewodnik po historii architektury od najdawniejszych cywilizacji po rewolucje przemysłową. Dzięki szczegółowym komentarzom poznajemy style architektoniczne i fachową terminologię, a także tajemnice warsztatu dawnych budowniczych, od Amhotepa do Palladia, od Wirtuwiusza do Wrena. Piękne rysunki i ryciny ilustrują tysiące detali architektonicznych.

Czy potrafisz odróżnić kolumnę dorycką od toskańskiej? Być może tak. A co z belkowaniem, hypostylem, pylonem albo pagodą? W tej książce wykorzystano ryciny z wielkich dzieł poświęconych historii budownictwa, aby zilustrować podróż po stylach architektonicznych całego świata - od starożytnego Egiptu po rewolucję przemysłową. Większość rysunków i rycin została zaczerpnięta z dawnych źródeł, niezrównanych pod względem elegancji i subtelności kreski, a także bogactwa szczegółów. W rozbudowanych opisach omówiono elementy architektoniczne, co nie tylko pozwala poznać prawidłową terminologię, ale również przekazuje wiedzę o tym, jak w przeszłości planowano i wznoszono budowle - od Amenhotepa po Palladia i od Witruwiusza po Wrena.

Dotychczasowe wydania dzieł księdza Janusza Pasierba obejmowały zwykle osobno albo teksty prozatorskie, albo poetyckie. Obecna antologia łączy oba te żywioły. Prezentuje utwory napisane na przestrzeni blisko trzydziestu lat. Reprezentują one szerokie spektrum gatunkowe, w którym, jak w zwierciadle, można dostrzec zarys wielowymiarowej osobowości ich Autora. Czytelnik znajdzie tu eseje, artykuły naukowe i publicystyczne, teksty prelekcji wygłaszanych podczas konferencji, recenzje wystaw, wstępy do książek, kazania, notatki, wiersze, poetyckie ekfrazy. Objawia się w nich Pasierb historyk sztuki, Pasierb naukowiec, Pasierb erudyta, Pasierb myśliciel, Pasierb humanista, Pasierb egzystencjalista chrześcijański, Pasierb poeta liryczny, Pasierb ksiądz, Pasierb kaznodzieja

Teksty, które weszły w skład niniejszego tomu, zostały podzielone na trzy części, organicznie ze sobą powiązane. W części pierwszej znalazły się refleksje na temat genezie kultury, jej istoty i jej aspektów współczesnych. Część drugą wyznacza krąg tematów związanych z kulturą europejską. W części trzeciej znalazł się krąg kultury polskiej. Po każdym tekście prozatorskim został zamieszczony wiersz, czasem na zasadzie muzycznego basso continuo, czasem kontrapunktu, czasem refrenu, a niekiedy finału. Początek i koniec antologii ujmują, niczym kunsztowne okładki liturgicznego kodeksu, dwa eseje: Na początku była kultura oraz Absolutna przyszłość kultury.

Seria wydawnicza Korpus witraży z lat 1800-1945 w kościołach rzymskokatolickich metropolii krakowskiej i przemyskiej jest efektem grantu badawczego zrealizowanego w latach 2012-2017 pod kierownictwem prof. dra hab. Wojciecha Bałusa, sfinansowanego przez Ministerstwo Nauki i Szkolnictwa Wyższego - Narodowy Program Rozwoju Humanistyki, w ramach międzynarodowego programu Corpus Vitrearum. Projekt zakładał kompleksową inwentaryzację i opracowanie wszystkich witraży z lat 1800-1945 w kościołach na terenie metropolii krakowskiej i przemyskiej. Efektem badań jest seria wydawnicza licząca 7 tomów, obejmująca archidiecezję krakowską, diecezję bielsko-żywiecką, tarnowską, kielecką, katowicką oraz gliwicką.

Wielcy kompozytorzy to książka dla wszystkich miłośników muzyki. Można tu znaleźć informacje m.in. o Georgu Friedrichu Hndlu niemieckim kompozytorze późnego baroku, geniuszu kompozycji polifonicznych, Karolu Szymanowskim najsłynniejszym polskim kompozytorze I połowy XX w., czerpiącym inspirację z kultury ludowej, o Piotrze Czajkowskim słynnym rosyjskim kompozytorze i pianiście, który potrafił w muzyce łączyć klasyczną formę z romantycznymi założeniami programowymi, Stanisławie Moniuszce najwybitniejszym polskim kompozytorze, dyrygencie i pedagogu, Witoldzie Lutosławskim wybitnym polskim kompozytorze XX w., który wyniósł polską muzykę do rangi światowej i był współorganizatorem Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień oraz o wielu innych wybitnych twórcach, którzy zapisali się w historii dzięki swoim niepowtarzalnym dziełom.

Piękna szata graficzna, kolorowe zdjęcia i reprodukcje obrazów oraz ciekawe teksty.

Z wielką satysfakcją rekomenduję książkę Andrzeja Witko pt. „Sztuka i wiara” jako ważne i nowatorskie dzieło o międzynarodowej skali oddziaływania, podejmujące w świecie historii sztuki interdyscyplinarne badania nad arcydziełami dziedzictwa kultury chrześcijańskiej. Tekst tej monografii przyczyni się do rozwoju wiedzy, stanowiąc ważny wkład polskiego naukowca w rozwój światowej nauki

Juliusz A. Chrościcki, Warszawa

Otrzymujemy nieodparcie przekonującą relację o obywatelskiej i religijnej tożsamości Sewilli w okresie, gdy korporacyjny przekaz, uczona egzegeza i powszechna pobożność łączą się w serię obrazów świadczących o zdumiewającej, płodnej inwencji artystycznej. Lecz ks. Witko posunął się o krok dalej, poszukując rekonstrukcji ich znaczenia w oryginalnym kontekście i w relacji do szerszych tematów chrześcijańskich, które odzwierciedlają, na przykład Pokorę, Prostotę, Drogę do Boga i Miłosierdzie jako lek na śmierć Autor ma szczególne kwalifikacje, by tak czynić jako ksiądz i historyk sztuki, który od ponad dwóch dekad poświęca się sztuce Hiszpanii, a w sposób szczególny odszyfrowaniu wielokrotnie przeplatających się tematów sztuki i wiary w Sewilli Złotego Wieku.

Gabriele Finaldi, Londyn

Ksiądz Andrzej Witko w swej najnowszej książce pragnie zabrać nas do źródeł sztuki hiszpańskiej. Relacjonuje on oryginalny kontekst powstałych w Sewilli arcydzieł, służących głównie Kościołowi w epoce kontrreformacji. Ta publikacja stanowi nie tylko „podręczną” lekturę dla podróżnych wybierających się do Sewilli, ale może być pomocna przede wszystkim dla osób interesujących się związkami sztuki z mistyką, osób poszukujących śladów Boga w codzienności „i w kuchni także, wśród garnków i rondli”, jak pisała św. Teresa z Avili, które to tak genialnie malował jeden z najbardziej rozpoznawalnych mistrzów sewilskich – Bartolomé Esteban Murillo.

Adam Organisty, Kraków

Jest to absolutnie wyjątkowa publikacja, jest to pierwsza książka historyczna, monograficzna na temat kościoła św. Jana Chrzciciela. Powstała ona dzięki osobom, które zafascynowały się tym kościołem. - Rzeczywiście jest to przepiękny kościół, wchodząc do niego człowiek cieszy się, że znalazł się w tym miejscu i tym mieście. Od kilku lat w kościele trwa wielki remont, a jest on możliwy dzięki ludziom, którzy zgodzili się go rozpocząć i zgodził się na to ks. Robert Branicki FDP, proboszcz.

Monumentalny album o sztuce sakralnej Łemkowszczyzny, poświęcony architekturze cerkiewnej oraz malarstwu ikonowemu.

Czyż nie jest to bardzo trafny komentarz do naszych czasów: „Wszystko wolno, ale nie wszystko przynosi korzyść. Wszystko wolno, ale nie wszystko buduje”. Te słowa napisał blisko dwa tysiące lat temu św. Paweł Apostoł – nic nie straciły na aktualności. Tak samo zresztą jak i całe nauczanie Chrystusa, którego dziełem jest nasz Kościół. O jego fundamentach, a więc o fundamentach naszej wiary, pisze w tej książce wybitny i niezwykle poczytny autor katolicki ks. prof. Waldemar Chrostowski. Ten znakomity biblista i teolog nawiązuje do wielowiekowej tradycji; wszak ślady przygotowania do ustanowienia Kościoła przez Chrystusa znajdujemy już w Starym Testamencie.

Kronika czerneńska opowiada dzieje rozpoczętej w 1880 roku reformy klasztoru, aż do roku 1911, kiedy to decyzją definitorium generalnego oddzielono od prowincji austriackiej klasztor w Czernej oraz wybudowane niedawno klasztory w Wadowicach i Krakowie. Wraz z czterema klasztorami karmelitanek bosych – we Lwowie, Przemyślu i dwoma w Krakowie – utworzyły semiprowincję polską pod wezwaniem Ducha Świętego, obejmującą terytorium dawnej prowincji polskiej i litewskiej.

Zapraszamy do szkoły malowania ikon pod kierunkiem Iriny Gorbunovej-Lomax.

Autorka jako ikonograf i wykładowca proponuje kurs pejzażu, którego celem jest nie tylko nauka świadomego komponowania, rysowania i wypełniania kolorem przedstawień gór, wody i roślinności na ikonach, ale przede wszystkim zapoznanie adeptów sztuki ikonowej z podstawowymi zasadami średniowiecznego obrazowania na przykładzie najprostszych elementów, aby następnie mogli wykorzystać zdobytą wiedzę i umiejętności do wykonania elementów o wiele bardziej skomplikowanych, np.. Sylwetki i twarzy człowieka. Czy warto poświęcać uwagę tym drugoplanowym obiektom – pyta autorka – zagłębiać się w tradycyjne zasady ich ukazywania na płaszczyźnie, zabiegać o artystyczny wyraz każdej góry, źdźbła trawy, fali rzecznej czy małego obłoku? Odpowiedź jest oczywista. Nie tylko warto, ale wręcz jest to konieczne. Reguły przedstawiania elementów przyrody to vademecum średniowiecznej (lub ikonowej) stylistyki, podstawa i gwarancja prawdziwie twórczej wolności artysty.

Odbiorcy książki:

– Książka skierowana jest przede wszystkim do malarzy-ikonopisów, studentów uczących się malowania ikon oraz amatorów sztuki ikonowej;

– do wszystkich, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę o ikonach, o ich historycznych, artystycznych i teologicznych źródłach, do osób zainteresowanych sztuką prawosławną.

Dlaczego warto przeczytać tę książkę?

– Jest zapisem zajęć prowadzonych od wielu lat przez autorkę w założonej przez nią szkole malowania ikon, ma więc duży walor praktyczny. Zawiera wiele prostych ćwiczeń i porad gwarantujących udoskonalenie własnych umiejętności.

– Umożliwia zapoznanie się z warsztatem znanej i cenionej artystki, autorki ikon.

Zapraszamy do szkoły malowania ikon pod kierunkiem Iriny Gorbunovej-Lomax.

Autorka jako ikonograf i wykładowca proponuje kurs nauki rysunku, malarstwa i kompozycji według średniowiecznej stylistyki. Celem jest przygotowanie do samodzielnej pracy ze średniowiecznymi malowidłami, czyli umiejętności wyboru udanych i odrzucania gorszych prac, świadomego i kształcącego kopiowania i rekonstruowania, a przede wszystkim do tworzenia oryginalnych i autorskich kompozycji. Uczy swobodnego „drapowania” materiału za pomocą pędzla: rozciągania, układania fałd, „podwieszania”, „podwiewania”, formowania dowolnego położenia po to, by potem móc „układać” tkaninę na sylwetce człowieka w zgodzie z zasadami anatomii i równowagi statycznej i dynamicznej. Pomóc mają w tym proste ćwiczenia na rozwinięcie poczucia rytmu i proporcji, pewnej ręki, kaligrafii, myślenia przestrzennego i rozumienia konstrukcji. Kurs został podzielony na odrębne pod względem plastycznym tematy, a każdy z nich opracowany jest najpierw w postaci konturowych rysunków, następnie w formie grisaille (malarstwo monochromatyczne) i na koniec barwnie – w pełni malarsko.

Odbiorcy książki:

– Książka skierowana jest przede wszystkim do malarzy-ikonopisów, studentów uczących się malowania ikon oraz amatorów sztuki ikonowej;

– do wszystkich, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę o ikonach, o ich historycznych, artystycznych i teologicznych źródłach, do osób zainteresowanych sztuką prawosławną.

Dlaczego warto przeczytać tę książkę?

– Jest zapisem zajęć prowadzonych od wielu lat przez autorkę w założonej przez nią szkole malowania ikon, ma więc duży walor praktyczny.

– Umożliwia zapoznanie się z warsztatem znanej i cenionej artystki, autorki ikon.

To książka o człowieku Zachodu… O kimś, kto na przełomie wieków doświadcza pewnego rodzaju znużenia, zmęczenia…. Kogo codzienność naznaczona zostaje wszechobecnym „zużyciem”, brakiem drogowskazów, podważeniem wszelkich dotychczasowych oczywistości… To książka o kimś, kto w imię ostatecznie mglistych i nieokreślonych emancypacyjnych projektów opuszcza swój dom, bo - tak mu się przynajmniej wydaje - dawno już przestał być jego domem…. To rzecz o tym, że ów człowiek porzuca głębsze myślenie, tak naturalną dla człowieka refleksję, że staje się niezwykle pragmatyczny, doraźny, obojętny na prawdę, że przestaje liczyć się z rzeczywistością i zaczyna tworzyć zupełnie nowe światy, że rozmiłowuje się w nieokreśloności, że zdaje się tylko na swoje rozumienia, że przestaje odczuwać jakąkolwiek powinność…

Od Szczecina nad Bałtykiem do Triestu nad Adriatykiem w poprzek całego kontynentu zapadła żelazna kurtyna – tymi słynnymi słowami Winston Churchill opisał nową rzeczywistość geopolityczną po drugiej wojnie światowej. Ten kawałek świata nazywany bywa Międzymorzem, zaś dzisiaj coraz częściej można spotkać się z nazwą Trójmorza (Czarne – to trzecie morze). Dotychczas był on prezentowany bez Ukrainy, Białorusi i Mołdawii, co stanowi nienaturalny podział; jest to zdanie także autora tej książki. Obecnie mieszka na tym terenie blisko 200 milionów ludzi, których łączy wspólne doświadczenie historyczne, ale często dzieli nieznajomość sąsiednich kultur i tradycji. Cóż bowiem wiedzą np. Estończycy o Bułgarach, Polacy o Słoweńcach czy Węgrzy o Łotyszach? Jest rzeczą charakterystyczną, że najobszerniejsza literatura dotycząca tego regionu powstała w języku… niemieckim, stworzona zresztą z punktu widzenia interesów Rzeszy.

Postanowił temu nieco zaradzić wybitny historyk i pisarz prof.. Wojciech Roszkowski. W swym najnowszym, dwutomowym dziele opisuje bogatą historię państw i narodów Międzymorza, które ostatnie wieki spędziły w potrzasku ścierających się potęg niemieckiej i rosyjskiej, a wcześniej jeszcze tureckiej. Najskuteczniejszym kontrprojektem do tych despotycznych imperiów była, rzecz jasna, Rzeczpospolita oparta na zasadach staropolskiej wolności. Jest ona ważnym elementem tej książki.

Napisane wartkim językiem i pięknie ilustrowane dzieło prof.. Roszkowskiego wypełnia lukę informacyjną i badawczą oraz prezentuje nasz punkt widzenia na region Międzymorza. Autor zabiera nas w fascynującą podróż po dziejach tej być może najmniej znanej, a zarazem niezwykle bogatej historycznie i różnorodnej części kontynentu europejskiego.

Pierwszy tom tego dwuczęściowego dzieła obejmuje historię krajów Trójmorza od zarania do początku XX w. Drugi tom skupia się na ostatnich stu latach i czasach współczesnych. Wzajemne poznanie i wytworzenie świadomości wspólnego interesu jest pilnym zadaniem; książka prof.. Roszkowskiego bardzo do tego się przyczynia.

To nie jest przewodnik! To żywa historia Wawelu, która wciąga jak kryminał!

Wawel. Bijące serce Polski, Notre Dame, Wersal i Panteon w jednym. Niemy świadek koronacji i upadków, ceremonii i pożarów, schadzek i skrytobójstw – przemówił na nowo za sprawą Kamila Janickiego. Autor historycznych bestsellerów opowiada dzieje najsłynniejszego polskiego wzgórza od czasów legendarnych po wiek XX.

„Na samym początku był potwór” – rozpoczyna swoją historyczną gawędę Kamil Janicki, a potem zajmująco opowiada o źródłach legendy o smoku wawelskim, tajemnicy najstarszych zabudowań z czasów Wiślan i Czechów, gotyckim zamku Kazimierza Wielkiego, renesansowej rezydencji Zygmunta Starego i Bony Sforzy. Prowadzi nas też przez tragiczny w skutkach pożar, po którym Zygmunt III Waza postanowił przenieść swój dwór do Warszawy. Przypomina też chude latach rozbiorów, gdy dawną siedzibę polskich królów zamieniono na pospolite żołnierskie koszary, a w wawelskich komnatach płonęły ogniska. Ostatnią część tej historii stanowią lata drugiej wojny światowej, gdy na zamku rezydował „nazistowski król Polski”, Hans Frank.

Ile kosztował tron? Czyje łoże wymagało częstych napraw? Jaki dystans musiał pokonać król, by odwiedzić królową w jej sypialni? Jak do komnat doprowadzano wodę, a jak odprowadzano ścieki? Którędy uciekał Henryk Walezy? Pod piórem Janickiego – znanego przecież głównie z porywających biografii kobiet – Wawel ożywa, stając się pełnokrwistym bohaterem wciągającej i pełnej gwałtownych zwrotów akcji historii.

Publikacja przybliża Czytelnika do tajemniczej rzeczywistości, jaką jest ikona – znak obecności Boga pośród ludzi; do obrazu pochodzącego trochę z tego i nie z tego świata.

Aby namalować ikonę, twórca powinien być nie tylko artystą, ale i teologiem kontemplatykiem. Autor ukazuje wielowiekowy dorobek chrześcijańskiej tradycji ikonograficznej, opierając się na źródłach biblijnych i hagiograficznych. Opowiada o rozmaitych typach ikon, ich symbolice, funkcji w liturgii prawosławnej i w osobistej pobożności, wspierając swą opowieść reprodukcjami najpiękniejszych dzieł. Odbywamy z nim podróż w czasie, kierując się geografią ikony: odwiedzamy m.in.. Klasztor św. Katarzyny na górze Synaj, górę Athos, Syrię, Egipt, Bałkany, Kretę, Konstantynopol. Ale jest to też podróż duchowa, od tego, co widzialne, wyrażone za pomocą drewna i farb, do tego, co niewidzialne, do tego, w co wierzymy.

Odbiorcy książki:

– Książka skierowana jest do wszystkich, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę o ikonach, o ich historycznych, artystycznych i teologicznych źródłach, do osób zainteresowanych sztuką chrześcijańską.

Dlaczego warto przeczytać tę książkę?

– Jej zaletą jest zwięzłość ujęcia, a zarazem szeroki zakres prezentowanych treści. Autor przedstawia bowiem ikony poświęcone Jezusowi, Matce Bożej, aniołom, świętym, ojcom Kościoła czy świętom prawosławnym; uczy sztuki „czytania” ikon, rozszyfrowywania ukrytych treści; zachęca do „kolorowej kontemplacji”.

Publikacja przybliża czytelnika do tajemniczej rzeczywistości, jaką jest ikona – znak obecności Boga pośród ludzi; do obrazu pochodzącego trochę z tego i nie z tego świata.

Aby namalować ikonę, twórca powinien być nie tylko artystą, ale i teologiem-kontemplatykiem.

Ikona jest „bramą”, która otwiera się na nową rzeczywistość, jest spotkaniem twarzą w twarz z przedstawioną na niej osobą. Jak zatem artysta powinien je tworzyć, by umożliwić to spotkanie?

Autorka tego podręcznika, wybitna artystka, malarka ikon, postanowił wyjść nam naprzeciw i ofiarować kompendium wiedzy na temat tworzenia ikon. Opierając się na źródłach biblijnych i hagiograficznych, ukazuje wielowiekowy dorobek chrześcijańskiej tradycji ikonograficznej.

Opowiada o rozmaitych typach ikon, ich symbolice, funkcji w liturgii prawosławnej i w osobistej pobożności. Bezpośredni styl i dzielenie się długoletnim doświadczeniem sprawiają, że lektura książki wprowadza w klimat bezpośredniego obcowania z mistrzem.

Odbiorcy książki:

• książka skierowana jest przede wszystkim do malarzy-ikonopisów, studentów uczących się pisania ikony oraz amatorów kunsztu ikonowego;

• do wszystkich, którzy chcą pogłębić swoją wiedzę o ikonach, o ich historycznych, artystycznych i teologicznych źródłach, do osób zainteresowanych sztuką prawosławną.

Jeden z czołowych francuskich działaczy kontrrewolucyjnych XX w. i organizator komórek formacyjnych na rzecz przywrócenia porządku cywilizacji chrześcijańskiej w społeczeństwie, Jean Ousset (1914-1994), przedstawia w niniejszym dziele mistrzowską syntezę swoich doświadczeń i refleksji na temat sposobu organizowania trwałej i owocnej działalności kontrrewolucyjnej. Sens i zasadność tego działania najlepiej uwydatniają przypomniane w książce słowa bpa Charlesa-Émila Freppela: Największym nieszczęściem, jakie może spotkać jakąś epokę lub jakiś kraj, jest porzucenie prawdy lub jej umniejszenie. Po każdym innym ciosie można się podnieść, ale nie po tym, jak poświęciło się same zasady. W pewnych momentach umysły mogą się ugiąć, a moralność publiczna może zostać dotknięta jakąś wadą lub złym przykładem. Nic jednak nie jest stracone, dopóki prawdziwa doktryna trwa w nienaruszonym stanie. Dzięki niej prędzej czy później wszystko, ludzie i instytucje, wróci do należytego porządku. Zawsze bowiem można odzyskać dobro, jeśli nie utraciło się prawdy. Dlatego jedyną rzeczą, która mogłaby pozbawić nas nawet samej nadziei na ocalenie, jest porzucenie zasad, bez których nie sposób zbudować nic solidnego i trwałego. Największą przysługą, jaką człowiek może oddać swoim bliźnim w czasie powszechnego osłabienia i zamroczenia, jest wyraźne i odważne głoszenie prawdy, nawet gdy nikt nie chce jej słuchać. W ten sposób wpuszcza on do umysłów chociaż promyk światła, a jeśli nawet jego głos nie jest w stanie przebić się przez zgiełk chwili obecnej, to przynajmniej w przyszłości zostanie przyjęty jako posłaniec zbawienia.