Książki

Historia Kościoła. O męczennikach palestyńskich Euzebiusza z Cezarei jest chronologicznie pierwszym i zarazem najważniejszym dziełem historiograficznym w Kościele. Przeważająca część szczegółowych informacji jakie posiadamy na temat Kościoła pierwszych wieków pochodzi właśnie spod pióra Euzebiusza. Cezarejczyk, zanim został biskupem-ulubieńcem Konstantyna, na własne oczy widział prześladowania chrześcijan za panowania cesarza Dioklecjana. W obawie o swoje życie, zdecydował się na opuszczenie rodzinnych stron. Początkowo ukrywał się w Tyrze, a następnie zbiegł na pustynię Tebaidy w Egipcie. Został jednak aresztowany i poddany śledztwu. Możemy więc zaufać osobistej nucie opisów zawartych w Historii Kościoła..

Dzieło Euzebiusza to coś znacznie więcej niż historia Kościoła. Autor cytuje dokumenty cesarskie, listy współczesnych, udostępnia rozmaite zestawienia. Jako archiwista.

z zamiłowania, starał się najstaranniej zachować dokumenty źródłowe. Dzięki sumienności Euzebiusza udało się w miarę precyzyjnie odtworzyć etapy formowania się Nowego Testamentu, czy wykluwanie się struktur kościelnych na terenach misyjnych.

Oddajemy do Państwa rąk Historię Kościoła w klasycznym tłumaczeniu ks. Bp Arkadiusza Lisieckiego. Słowo wstępne napisał Paweł Lisicki.

Zaskakująca opowieść o tym, że Bóg prośby o rzeczy wielkie bierze całkiem na serio! Minął rok od pewnego lutowego wieczoru, kiedy to życie przyjaciół z mieszkania przy wrocławskiej ulicy Prusa obróciło się o sto osiemdziesiąt stopni. Zwieńczeniem szeregu niespodziewanych, ale i bolesnych wydarzeń miał być chrzest Witka i jego kilkunastomiesięcznego syna. Okazuje się jednak, że to dopiero początek niezwykłej rewolucji rewolucji ogarniającej wszystkich tych, którzy mają odwagę pójść za wielkimi marzeniami, jakie Bóg wkłada w ludzkie serca. Choć Gdzie jesteś, bracie? stanowi kontynuację świetnego debiutu Magdaleny Mikutel, tak naprawdę jest zu - pełnie nową historią tak nową, jak nowe jest życie człowieka, który odważa się zaufać Bogu. To przejmująca i wzruszająca opowieść o prawdziwej przyjaźni, nadziei wbrew wszystkiemu i miłości, która ma moc uzdrawiania duszy i ciała, jeśli tylko pozwala się jej działać. Wśród wielu wątpliwości i pytań, z którymi konfrontuje swoich czytelników autorka, pojawia się myśl, co do której można mieć całkowitą pewność: tak wyjątkowej książki jeszcze nigdy nie czytali!

Za pośrednictwem różańca wierzący czerpie obfitość łaski, otrzymując ją wprost z rąk Matki Odkupiciela. Lud chrześcijański wstępuje do szkoły Maryi, dając się wprowadzić w kontemplację piękna oblicza Chrystusa i w doświadczanie głębi Jego miłości.

Modlitwa różańcowa stanowi zarówno pomoc w wypełnianiu woli Bożej, jak i jest drogą prowadzącą do Niepokalanego Serca Maryi.

W 1826 roku bł. Paulina Jaricot założyła Żywy Różaniec. Dziś róże różańcowe istnieją w parafiach na całym świecie, obejmując modlitwą miesięczne intencje, które papież wyznacza na każdy rok.

Niech rozważanie zbawczych tajemnic z bł. Pauliną pomoże zgłębiać zamysł Boży wobec każdego i każdej z nas według wskazania błogosławionej: Módlcie się do Jezusa przez Maryję; to jest sposób, by dojść do nieba, aby jak ona wypowiedzieć pod koniec swojego życia: "O Matko moja, jestem cała Twoja!".

Do każdej książki jest dokładany magnes z wizerunkiem Matki Bożej Różańcowej.

Zamieszczone w książce teksty to owoc sześciomiesięcznych przygotowań do Jubileuszu 100-lecia Poświęcenia Polski Najświętszemu Sercu Pana Jezusa w bazylice Najświętszego Serca Pana Jezusa w Krakowie oraz treści z samych uroczystości, które odbyły się 11 czerwca 2021 roku. Artykuły zostały ułożone tak, by mogły stanowić materiał do rocznej pracy duszpasterskiej, zarówno indywidualnej, jak i w grupach, od Adwentu do uroczystości Chrystusa Króla. Obejmują codzienne rozważania, treści rekolekcyjne, lekturę.

Miłość, która wykracza poza granice, znajduje się u podstaw tego, co nazywamy ?przyjaźnią społeczną?. Gdy miłość ta jest autentyczna, wówczas przyjaźń w obrębie społeczeństwa umożliwia prawdziwą powszechną otwartość. Żyjemy w świecie, w którym zmiany gwałtownie przyspieszają, rozpada się to, co dawniej wydawało się pewne, a społeczeństwa często nie znajdują już wspólnego języka. Pandemia i wojny uwidaczniają ludzką słabość i uzmysławiają, że nasz styl życia powinien ewoluować ku braterstwu.

Papież Franciszek na kartach encykliki Fratelli tutti wyraził przekonanie, że to właśnie ono stanowi serce chrześcijańskiego przesłania w obecnej sytuacji ludzkości. Autorzy tekstów zamieszczonych w tej publikacji ? . Kard. Walter Kasper, George Augustin SAC oraz abp Bruno Forte ? Odwołując się do tekstu papieskiego dokumentu, zatrzymują się nad tematem szeroko rozumianej przyjaźni społecznej i podpowiadają, w jaki sposób urzeczywistniać braterstwo, by globalna wioska stała się domem wszystkich ludzi. Idea powszechnego braterstwa nie ogranicza się do wyznania chrześcijańskiego, lecz jest powołaniem wszystkich ludzi. Wiara chrześcijańska wyznaje: Bóg, który jest Miłością, kocha bezgranicznie i jest Bogiem wszystkich ludzi, niezależnie od tego, czy wyraźnie się do Niego przyznają, czy nie. Powszechne braterstwo i przyjaźń społeczna mogą się powieść tylko wtedy, gdy zaakceptujemy tę rzeczywistość. George Augustin SAC

Biografia „Johnny’ego”. Księdza, który kochał ludzi

Kochany przez całą Polskę. Chętnie opowiadał o swoich mocnych doświadczeniach, walce z rakiem i założonym przez siebie hospicjum. Ale czy wiemy, jak inspirujące jest jego życie jako całość? Przyjęcie do seminarium pomimo ciężkiej wady wzroku, rozpacz po przybyciu do Pucka, skomplikowane relacje z „synkami” oraz kulisy konfliktu z arcybiskupem – te fakty składają się na historię Jana Kaczkowskiego w równym stopniu, co rola „onkocelebryty”.

"Święty Ambroży, jakkolwiek wychowany został we wczesnochrześcijańskiej rzymskiej rodzinie, duchownym katolickim został raczej przypadkowo. Był synem wysokiego rzymskiego urzędnika, skończył prawo i także wybrał karierę podobną do ojcowskiej, na szczeblu na tyle wysokim, że granica pomiędzy urzędnikiem (wykonawcą cudzych decyzji) a politykiem (autorem decyzji) ulegała zatarciu. Nie obrał więc celowo i świadomie drogi duchownej. Biskupem został nieco przypadkowo, w wyniku kompromisu politycznego pomiędzy zwalczającymi się stronnictwami politycznymi i konfesyjnymi (katolikami i arianami). Dopiero zostawszy biskupem, zaczął studiować Literę biblijną i teologię, aby szybko dojść w tej dziedzinie do wielkiej biegłości i stać się strażnikiem ortodoksji wiary wobec narastającego w ówczesnej Italii arianizmu. I dopiero wtedy, gdy będziemy znali drogę życiową przyszłego biskupa Mediolanu, możemy zrozumieć, dlaczego tak mężnie stanął przeciwko cesarzowi Teodozjuszowi Wielkiemu. Nigdy wcześniej żaden duchowny nie miał ani odwagi, ani nawet pomysłu, aby tak dzielnie stawać wprost przeciwko władzy doczesnej, ponieważ nigdy wcześniej żaden polityk i członek elit intelektualnych Cesarstwa Rzymskiego nie został biskupem. () Niestety, po dziś dzień polski Czytelnik nie dostał - na ile nam wiadomo - żadnego opracowania ani biograficznego, ani opisującego poglądy teologiczne i polityczne św. Ambrożego. Recenzowana książka współczesnej francuskiej pisarki Anne Bernet zapełnia tę lukę". (Fragment recenzji wydawniczej)

Praktykuj duchowość, jaką swoim uczniom przekazał Jezus Chrystus!
W poszukiwaniu duchowości, której rzeczywiście nauczał Jezus, Brant Pitre w charakterystycznym dla siebie stylu sięga do żydowskich korzeni tego nauczania i konfrontuje je z pismami ojców Kościoła i świętych. Rezultat tych poszukiwań jest imponujący. Otrzymujemy odkrywcze wyjaśnienia fragmentów Ewangelii, uderzające swą trafnością reguły życia duchowego oraz przystępne i napisane z ogromną pasją wyjaśnienia klasycznych zagadnień duchowości chrześcijańskiej, takich jak:
- modlitwa ustna, medytacja i kontemplacja;
- etapy duchowego wzrostu;
- zalecana przez Chrystusa w Kazaniu na górze praktyka modlitwy, postu i jałmużny;
- lectio divina, czyli lektura Biblii, przyrównywana przez ojców Kościoła do drabiny prowadzącej do nieba;
- siedem grzechów głównych i cnót im przeciwnych, czyli strategia wzrastania oparta na dogłębnym poznaniu siebie samego;
- rachunek sumienia;
- walka duchowa i ciemna noc duszy, czyli co robić, gdy Bóg milczy.

Brant Pitre pokazuje, że klasyka duchowości chrześcijańskiej jest głęboko zakorzeniona w pismach Starego i Nowego Testamentu. Autor proponuje mistrzowskie interpretacje przypowieści Jezusa, na nowo odczytuje tak znane fragmenty Ewangelii jak Kuszenie Jezusa czy Modlitwa Pańska, a przede wszystkim daje nam wiele inspiracji dla naszego życia duchowego.
ks. prof. Mariusz Rosik

W Ewangelii padają słowa, które z ludzkiego puntu widzenia wydają się niezrozumiałe, a często wręcz bulwersujące. Bywa, że Ewangelia jest niewygodna lub zmusza do całkowitej zmiany w życiu. Jezu, jak mogłeś to powiedzieć?! Jak możesz tego od nas wymagać?!
Ksiądz prof. Edward Staniek omawia i tłumaczy najbardziej kontrowersyjne wersety Ewangelii, których zrozumienie pozwoli nam lepiej odczytać Pismo Święte i wiernie wypełnić wolę Najwyższego.

Autor tworzy w swoim tekście ciekawe płaszczyzny spotkania klasycznych teologów przeszłości ze współczesną myślą trynitarną, nie unika otwartej konfrontacji z różnymi tyleż skrajnymi, co „modnymi” teoriami, a jednocześnie nie gubi katolickiej równowagi, wierności Tradycji i Magisterium Kościoła. Innymi słowy, prezentuje teologię, która jest sztuką wytrzymywania napięć pomiędzy różnymi szkołami i poglądami teologicznymi.
ks. prof. dr Dariusz Kowalczyk SJ, Papieski Uniwersytet Gregoriański w Rzymie

Z książki Kubackiego przebija ogromny szacunek dla myśli Akwinaty i teologii tomistycznej. Autor docenia jej wartość i swoje myślenie sytuuje w wyznaczonej przez św. Augustyna oraz św. Tomasza perspektywie teologii zachodniej opartej na metafizyce bytu. Jednocześnie w wielu punktach jest wobec niej krytyczny, odwołując się do współczesnych teologów jak Karl Rahner, Luis Ladaria, Gisbert Greshake, a zwłaszcza Joseph Moingt.
ks. prof. dr hab. Piotr Liszka CMF, Papieski Wydział Teologiczny we Wrocławiu

Zbigniew Kubacki SJ (ur. 1962) – jezuita, profesor nauk teologicznych, wykładowca teologii dogmatycznej i teologii religii na Akademii Teologicznej w Warszawie. Jako visiting professor od lat współpracuje z Centre Sèvres, jezuicką uczelnią filozoficzno-teologiczną w Paryżu. Jest też duszpasterzem Katolickiej Wspólnoty Francuskojęzycznej w Warszawie.

Doświadczywszy i nazwawszy modlitwę przyjaźnią, a zatem najdoskonalszym wyrażeniem miłości, święta Teresa w naturalny sposób uznaje ją za istotę chrześcijańskiego bytu: wyznacza ona, na różnych swoich etapach, rozwój życia duchowego, stanowiąc jednocześnie „drogę doskonałości”, czyli drogę prowadzącą ku świętości. Modlitwa nie jest zatem czymś, co można robić lub nie. Jest ona sposobem bycia, ukierunkowuje nasze życie, dzięki niej jesteśmy chrześcijanami i poważnie traktujemy nasze powołanie, jakim jest komunia z Bogiem.

Twierdzenie, że jesteśmy grzesznikami niegodnymi przyjaźni z Bogiem pozbawione jest sensu, gdyż kocha On nas takimi, jakimi jesteśmy i, zbliżając się do nas, stopniowo nas przemienia. To od nas jednak zależy, czy pozwolimy Mu, aby żył blisko nas.

Miłość nie jest uczuciem i pełnym wrażliwości oddaniem, lecz, przede wszystkim, konkretnym działaniem mającym na celu wypełnianie obowiązków, jakie nakłada na nas nasz stan, a przejawiających się zwłaszcza w braterskiej miłości i uczynności. Tam, gdzie jest miłość, można modlić się, nie trudząc zbytnio skupieniem. Jedynym, co należy uczynić po znalezieniu miejsca ułatwiającego modlitewne skupienie, jest dogłębne zdanie sobie sprawy z obecności Boga w nas i przy nas. Do odnalezienia Boga nie są potrzebne skrzydła, ani wzniosłe myśli. Potrzeba jedynie wiary: Bóg jest tutaj, we mnie, Jezus jest tutaj, przy mnie, patrzy na mnie i prowadzi mnie za rękę. Ustaliwszy to, nie pozostaje nic innego, jak nawiązywać z Nim relację „jako z Ojcem, i jako z Bratem, i jako z wielmożnym Panem, i jako z Oblubieńcem; raz w takiej formie, raz w innej" (ze Wstępu).

Tabernakulum to Święta Obecność, a przede wszystkim to Miłująca Obecność. Jezus Eucharystyczny jest wydanym do końca z miłości do mnie, bo umiłować do końca to „umiłować do granic Eucharystii”

Trwając przed tabernakulum wchodzimy w ten nurt miłości, tutaj uzyskujemy pełną akceptację i zrozumienie. Tutaj Miłość nigdy nie będzie tylko wspomnieniem, bo Jezus nie zostawił nam jakiegoś przedmiotu, który miałby nam Go przypominać. Jezus zostawił siebie. Ta Jego obecność jest otwartością, oddaniem i rozdaniem.

Juliana z Norwich jest uważana za jedną z najważniejszych mistyczek i teolożek obok św. Katarzyny ze Sieny i św. Teresy z Ávila. Żyła w XIV wieku w Anglii. Kiedy w 1373 roku ciężko zachorowała i była przekonana o zbliżającej się śmierci, otrzymała szesnaście cudownych objawień, po których wyzdrowiała i stała się pustelnicą. Wizje te, opatrzone jej komentarzem, znane są dzisiaj jako Objawienia Bożej miłości.

Księga ta zawiera pełne nadziei przesłanie, że jesteśmy kochani przez Boga i że czuwa nad nami Jego opatrzność. Pięć wieków przed św. Faustyną Kowalską Juliana głosiła światu prawdę o miłosierdziu Ojca znoszącym wszelki grzech i ogarniającym wszystkich. W jej objawieniach można ponadto przeczytać o macierzyństwie Boga i o nadziei zbawienia dla każdego, a więc o tym wszystkim, co rozwija współczesna teologia. Jej pogodne, dające otuchę wizje stają się aktualne i potrzebne szczególnie dzisiaj – tak jak św. Faustyna mówiła: „Jezu, ufam Tobie”, tak Juliana wielokrotnie powtarzała: „Wszystko będzie dobrze”, bo tak objawił jej Pan.

Stałem wyżej, na drodze i stąd mogłem patrzeć w dół. Najpierw wszyscy Żydzi stali w jednym miejscu, a każdy funkcjonariusz podchodził, zabierał jednego Żyda i odchodził z nim od grupy. Prowadził go na skraj łąki, przed zarośla. Tutaj delikwent był zabijany od tyłu strzałem z pistoletu. Każdy strzelający wybierał jednego Żyda z grupy, prowadził go, trzymając za ramię do wspomnianego miejsca i podczas, gdy szli, strzelał do niego. Po zakończeniu akcji Żydzi leżeli w jednym rzędzie.

Fritz Karhof

W okresie prób wiary (kwiecień 1896-wrzesień 1897) św. Teresa od Dzieciątka Jezus wyryła na framudze drzwi swojej celi, na wysokości oczu, następujące słowa: "Jesus est mon unique Amour" - Jezus jest moją jedyną Miłością.

Ta oryginalna książka-gra zaprasza wszystkie dzieci (8-latków i nieco starszych) do pasjonującej zabawy. Zadanie czytelnika-gracza, z jakim przyjdzie mu się zmierzyć na kartach tej kolorowej publikacji, polegać będzie na wcieleniu się w rolę Józefa Egipskiego, syna Jakuba – niezwykłej postaci ze Starego Testamentu.

Dzięki pomysłowej grze i rozwiązywaniu zagadek mali amatorzy przygód i barwnych historii nie tylko poznają losy znanego biblijnego bohatera, ale i odkryją mnóstwo ciekawostek dotyczących starożytnych cywilizacji. Wciel się w rolę Józefa, który został sprzedany jako niewolnik przez własnych braci i trafił do Egiptu… Jego niesamowite losy pochłoną cię bez reszty i wywołają u ciebie dreszczyk emocji. Poznaj trzymającą w napięciu historię biblijną, rozpocznij grę i rozwiąż wszystkie łamigłówki.

Od A do Żet. Abecadło dla najmłodszych jak wszystkie książki księdza Jana dla dzieci zachęca do stawiania pytań i do rozmów dzieci z rodzicami, wnuków z dziadkami, uczniów z nauczycielami. Rozmów nie tylko o literach. Także, a może przede wszystkim, o tym, co pomaga widzieć innych ludzi i świat przyrody. Bo ksiądz Twardowski jak podkreślił kiedyś Grzegorz Leszczyński, wybitny znawca literatury dziecięcej: Starał się patrzeć na świat w dziecięcy sposób, dostrzegać to, co najprostsze i najważniejsze: okruszyny dobra, miłości i serdeczności. W tych okruszynach widział uśmiech człowieka i uśmiech Pana Boga. () Nie lubił pouczać, moralizować, dawać rad, wolał podpowiadać, sugerować, zadawać pytania, wspólnie z dziećmi powoli dochodzić do prawdy.

Niniejsza publikacja wprowadza w świat pojęć i adresowana jest do dzieci rozpoczynających edukację szkolną.

Chciałbym, aby czytelnik potraktował książkę jako inspirację do dalszego pogłębiania wiedzy o roli religii w społeczeństwie. Warto przeczytać każdą pozycję, którą wskazałem w przypisach. Osobiście czekam na polskie tłumaczenie broszury Marcina Lutra: „Przeciw papiestwu ufundowanemu przez diabła” (niem. Wider das Papsttum zu Rom, vom Teufel gestiftet), ponieważ nie znalazłem jej w języku polskim. Dla dobra ekumenizmu chciałbym przeanalizować także to, co spośród dzieł Lutra jest najbardziej kontrowersyjne. Zależy mi także na odkryciu przez polskiego czytelnika książki Ksawerego Pruszyńskiego „W czerwonej Hiszpanii”. Jest w niej rozdział „Aby zrozumieć”, w którym autor porównuje Polskę i Hiszpanię jako dwa upadłe imperia na obrzeżach cywilizacji europejskiej. Wyjaśnia ich podobną historię, przyczyny stagnacji oraz zacofania w stosunku do innych państw Europy Zachodniej. Uważam za wielkie nieszczęście dla świata zachodniego ożenek Kościoła katolickiego z feudalizmem, dlatego kiedy w trakcie pisania ostatniego rozdziału trafiłem na reportaż K. Pruszyńskiego dotyczący wojny domowej w Hiszpanii, z przyjemnością przeczytałem, że on, podobnie jak ja w przypadku Polski i Litwy, uznał przeżytki feudalne za źródło zastoju Hiszpanii i żyzną glebę, na której zrodził się przyszły konflikt. Książka K. Pruszyńskiego powinna być lekturą szkolną. Byłby z niej większy pożytek niż z tkliwego bajdurzenia romantyków.

Wielu świętych nawiązywało niezwykłe relacje ze swoimi Aniołami Stróżami. Do św. Józefa anioł przyszedł we śnie, by ostrzec go przed zagrożeniem. Święty Franciszek z Asyżu przywoływał niebiańskie istoty podczas walk duchowych. Jana Bosko w sytuacjach zagrożenia życia bronił anioł pod postacią… psa. A wierny orędownik anielskich przyjaciół – o. Pio – uważał, że chronią nas oni nawet wtedy, gdy postępujemy niewłaściwie. Ksiądz Marcello Stanzione przywołuje w swojej książce poruszające świadectwa obecności aniołów w życiu pięćdziesięciu świętych Kościoła katolickiego. Wybitny włoski angelolog przedstawia w tych historiach metody działania naszych niebieskich patronów i pokazuje, w jaki sposób ujawniają oni swoją obecność w naszej codzienności. Ta książka zachęca czytelników, by na wzór świętych podjęli modlitwę do niebiańskich istot, które w każdym momencie naszego życia chronią nas przed atakami Złego.