Rekolekcje

Induite viscera misericordiae. Rekolekcje wielkopostne dla Konferencji Episkopatu Polski.

Zapominając o tym, co za mną, a wytężając siły ku temu, co przede mną, pędzę ku wyznaczonej mecie, ku nagrodzie, do jakiej Bóg wzywa w górę w Chrystusie Jezusie (Flp 3,1314).
Biegnę mówi Apostoł Narodów aby poprzez ową wspólnotę cierpień (łac. societas passionum) pierwszą, egzystencjalną komunię z Chrystusem, dotrzeć także do zmartwychwstania ciał.

Rekolekcje to czas skupienia, rozmyślania, wsłuchiwania się w tchnienie Bożego słowa. Ta duchowa obecność na owej pustyni skupienia i modlitwy, to nie wczaso-rekolekcje!

A więc, istotny warunek rekolekcji, jeśli je poważnie traktujemy, to możliwie jak najpełniejsze wyciszenie, modlitwa, rozważanie.

Owoc rekolekcji zależy nie od mądrości i chwały głoszącego, ale jest on zawsze Bożym darem.

Pan Bóg może zainspirować swoją łaską, darem nawrócenia i przemiany nawet po wysłuchaniu bardzo prostych, zwyczajnych konferencji, rozważań rekolekcyjnych, głoszonych przez równie prostego księdza.

Niekoniecznie musi on mieć wszelkie tytuły naukowe, ale istotne jest, aby sam był naprawdę zasłuchany w słowo Boże.

Przychodzi taki moment, że koniecznie potrzebujemy zatrzymać się, zastanowić, przemyśleć i przede wszystkim przemodlić sprawy, sytuacje, które wydarzają się w naszym życiu. Nie zawsze istnieje możliwość, by wyjechać z domu na rekolekcje. Osiem spotkań z Miłosiernym to propozycja rekolekcji w domu, to zaproszenie do przeżycia ośmiu dni głębokiej refleksji na drogach Boga we własnym mieszkaniu. Być może wówczas w inny sposób odczytamy naszą rzeczywistość. Może wielu dopiero teraz spostrzeże, że również w sytuacjach, kiedy odczuwamy lęk, obawy i niepewność, Bóg jest z nami. Nawet gdy przeżywamy godzinę próby, jest to zawsze godzina miłosierdzia; Bóg czuwa nad nami zwłaszcza wtedy!

Święty Ignacy z Loyoli tak jak wszyscy ludzie szukał szczęścia na różnych drogach swojej życiowej historii. Kiedy został ranny podczas bitwy w Pampelunie, podczas leczenia Bóg obdarzył go łaską duchowej przemiany. Wtedy zaczął robić notatki z własnych rozważań, z których narodziły się Ćwiczenia duchowe, często nazywane rekolekcjami ignacjańskimi. Ich głównym celem jest głębsze poznanie siebie i miłości Boga objawionej w Jezusie Chrystusie.

Ta książka pozwala usłyszeć wielorakie nuty jego duchowości, które wybrzmiewają poprzez piętnaście cudów eucharystycznych, które młody święty przedstawiał na wystawie będącej dziełem jego życia.

Aby odnaleźć szczególną duchową ścieżkę na trzecie tysiąclecie, potrzebowaliśmy świętego XXI wieku, a Kościół dał nam go w osobie Carlo Acutisa. Co może nam powiedzieć ten nastoletni milenials? Czego może nas nauczyć? Carlo Acutis uświadamia nam, że każda świętość jest lekcją duchowości. Przeżycie wraz z nim rekolekcji to nie tylko czerpanie z jego świadectwa, ale także otwarcie się, za jego przykładem, na życie w Duchu Świętym dzisiaj, w XXI wieku.

Nauki rekolekcyjne zawarte w tej książce nie nudzą. Żywa narracja, zmieniające się obrazy malowane słowem, liczne przykłady wywołujące wzruszenie – to wszystko sprawia, że słowo Boże przenika nasz umysł i porusza serce. Więcej – motywuje do działania.

„Kościół jest naszą Matką. Przyznajmy, rzadko dzisiaj słyszymy to porównanie. Kościół kojarzymy jako wspólnotę, Lud Boży, Ciało Chrystusa. Mniej zorientowani utożsamiają Kościół z hierarchią, budynkami, instytucją zarządzaną przez grupę menedżerów w sutannach. Ale Matka? Takie porównanie zawsze skłania do refleksji – przed oczami staje nam nasza własna mama, pełna czułości, zatroskania, ciepła. Uśmiechnięta i dobra. Po chwili dociera do świadomości fakt, że Matką został nazwany Kościół: «Kościół Święty, Matka nasza». U niektórych wywołuje to zdziwienie, u wielu zgorszenie, gdyż matka zawsze łączy się z relacją uczuciową. Nie można oderwać osoby matki od macierzyńskiej miłości, a ta z kolei motywuje miłość, którą rodzicielka jest otaczana przez dzieci. Kościół, jak troskliwa matka, otacza nas, swoje dzieci, miłością”.
(ze Wstępu)

Święta Faustyna Kowalska, wizjonerka, mistyczka, orędowniczka Bożego Miłosierdzia, jest znana jako twórczyni Dzienniczka, niezwykłego dzieła duchowego, zachwycającego prostotą i mądrością, zawierającego skierowane do każdego z nas osobiste wezwanie do bezgranicznego zawierzenia Bogu.

Podczas rekolekcji z autorką Dzienniczka, jak pisze we wstępie autorka: „W piętnastu krótkich rozważaniach spróbujemy przyjrzeć się życiu św. siostry Faustyny. Zobaczymy, jak się modliła, jak pracowała, jak radziła sobie z trudnościami, jak traktowała swoje powołanie, jak spotkanie z Bogiem miłosiernym – do którego Kościół nas dziś tak gorliwie zaprasza – wpłynęło na jej postrzeganie siebie i innych. Jeśli pomimo naszych odmiennych warunków życiowych i może onieśmielającej nas otoczki „cudowności” uda nam się odkryć w niej jedną z nas i znaleźć u niej światło na nasze problemy; jeśli spotkamy ją taką, jaką zapamiętały ją współsiostry – naturalną, prostą i życzliwą – zadanie tej książeczki można będzie uznać za spełnione”.