Prawosławie

Akatyst ku czci Jaworskiej Ikony Matki Bożej w j. cerkiewnosłowiańskim i j. polskim. Zawiera historię Cudotwórczej Ikony oraz wizualizację nowej cerkwi prawosławnej na Św. Górze Jawor.

Mówi się powszechnie, że wynalezienie mediów wywołało w naszym społeczeństwie rewolucję porównywalną do rewolucji elektryczności i nowych środków transportu. Istnieje jednak ogromna różnica pomiędzy nowymi mediami a innymi wynalazkami, które głęboko zmieniły życie współczesnego człowieka. (…) Żadna inna technika w rzeczywistości nie przeobraziła naszego stosunku do czasu i przestrzeni, naszego sposobu postrzegania świata, naszych relacji z innymi, naszego postrzegania nas samych, natury i rytmu naszych czynności pracy, wypoczynku, formy naszego komunikowania się oraz natury, struktury i formy naszego życia psychicznego i intelektualnego. I żadna inna technika (…) nie miała takiego wpływu na nasze życie duchowe.

WSTĘP

Podręcznik zawiera podstawowe wiadomości o języku cerkiewnosłowiańskim (liturgicznym). Jego celem jest dostarczenie niezbędnego minimum wiedzy w zakresie dwóch pierwszych działów gramatyki, tj. fonetyki i morfologii języka używanego w liturgii Cerkwi Prawosławnej na terenie naszego kraju, inaczej niż ma się to z działem trzecim czyli składnią i wiadomościami uzupełniającymi. Materiał zawarty w podręczniku podzielony został na trzy podstawowe części. Część I – „Wiadomości wstępne” obejmuje informacje o alfabecie cerkiewnosłowiańskim, zasadach pisowni, wartości głosowej (wymowie) znaków literowych, akcencie, interpunkcji oraz o zasadach skracania wyrazów pod tytlem (titłem). Część II stanowi – „Przegląd części mowy”. Na szczególną uwagę zasługują tu różnorodne formy czasownikowe, których odpowiedników już nie używa się w języku polskim, jak np. imperfectum, aoryst, perfectum czy plusąuamperfectum. Niektóre rozdziały części morfologicznej mogą wydać się dość kontrowersyjne, np. „Stopniowanie przymiotników”. Jest to spowodowane zróżnicowanym podejściem do tego zagadnienia wszystkich trzech autorów gramatyk języka cerkiewnosłowiańskiego, które wykorzystano w niniejszej pracy. Część III zawiera obszerne wiadomości ze składni cerkiewnosłowiańskiej. Tu z kolei zwracają na siebie uwagę takie specyficzne konstrukcje składniowe, niespotykane w języku polskim, jak celownik niezależny, biernik z imiesłowem, biernik, celownik oraz mianownik z bezokolicznikiem, a także zjawisko językowe zwane „antyptosis”, o którym nie wspomina się we współczesnych zagranicznych gramatykach języka cerkiewnosłowiańskiego, jak również w polskich gramatykach języka scs. Ponadto w rozdziale poświęconym uzupełnieniu należy zwrócić uwagę na podrozdział odnoszący się do wiadomości o tzw. strukturze powierzchniowej i głębokiej wypowiedzenia, co przyczyni się w bardzo poważnym stopniu do prawidłowego odczytywania znaczenia cerkiewnosłowiańskich tekstów. Na końcu pracy przed biografią autora podręcznika został umieszczony słownik cerkiewnosłowiańsko-polski zawierający oprócz haseł skomplikowane dla zrozumienia wyjątki tekstów z ich objaśnieniami.