Duszpasterstwo

Homilie na temat refrenów psalmów responsoryjnych stanowią niezwykle cenne opracowanie, które w nowatorski sposób przybliża teksty psalmów, używanych w liturgii. Jej wartość tkwi w umiejętności harmonijnego połączenia klasycznej modlitwy psalmicznej z aktualnym duchowym życiem wiernych. Jednym z najbardziej interesujących elementów tej publikacji jest jej unikatowe podejście do refrenów psalmów responsoryjnych. Autor nie tylko dogłębnie bada te krótkie, ale istotne fragmenty psalmów, lecz także interpretuje je w kontekście współczesnym. Każde kazanie zostało starannie przygotowane, oferując nowe interpretacje i praktyczne wskazówki, które mają na celu pogłębienie duchowego wymiaru życia czytelników. Książka obfituje również w przykłady z życia codziennego, które pokazują, jak refreny psalmów mogą stanowić źródło pociechy, nadziei oraz inspiracji. Homilie. Refreny psalmów responsoryjnych są nie tylko wartościową lekturą dla osób poszukujących duchowego wsparcia, ale także użyteczną pomocą dla kaznodziejów, liderów wspólnot oraz każdego, kto chce wzbogacić swoje życie modlitwy. Książka dostarcza narzędzi do głębszego zrozumienia Bożego Słowa oraz jego praktycznego zastosowania w codziennym życiu. Jej oryginalne podejście do psalmów, wzbogacone osobistymi refleksjami Autora, czyni ją cennym elementem każdej duchowej biblioteki. Przeczytanie tej książki to inwestycja w duchowy rozwój oraz codzienną inspirację, która umożliwia odkrywanie bogactwa i głębi modlitwy psalmicznej, prowadząc do bardziej świadomego i bliskiego życia w wierze.

w sprzedaży 12 listopada

W swoich rozważaniach Józef Augustyn SJ, ceniony rekolekcjonista i kierownik duchowy, proponuje medytację Fundamentu Ćwiczeń duchowych św. Ignacego Loyoli pod kątem wewnętrznego uzdrowienia z tego niszczącego nas i nasze więzi odczucia. Autor zaprasza do przekraczania poczucia krzywdy, gdyż żyjąc w nim, łatwo stajemy się podejrzliwi i skłonni widzieć w innych raczej zło niż dobro. Podkreśla też, że to, co w czasie modlitwy traktujemy nieraz jako rozproszenie, na przykład myśli krążące wokół krzywdy i krzywdziciela, bywa tak naprawdę owocem działania Ducha Świętego – Ducha prawdy, przebaczenia i pojednania.

Książka została podzielona na trzy części: w pierwszej opisany jest sposób odprawiania medytacji opartej na słowie Bożym, w drugiej zawarte są wprowadzenia do medytacji, w trzeciej – rozważania na temat uzdrowienia z poczucia krzywdy.

Zawsze fascynowała mnie ewangeliczna relacja o dwóch uczniach, którzy tak byli pewni, że ich Nauczyciel nie mógł zmartwychwstać (chociaż swoje zmartwychwstanie zapowiadał), że nie poznali Go, kiedy przed nimi stanął. W zestawieniu z tym, co im się wydawało oczywistością, musiała ustąpić cała ich dotychczasowa znajomość Jego wiedzy, Jego prawdomówności i Jego misji; cała dotąd pokładana w Nim ufność. A On, zwycięzca, potraktował to załamanie się ich wiary z ogromną pobłażliwością miłości:

Jezus przybliżył się i szedł z nimi… Oczy ich były jakby zawiązane i nie poznali Go… I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich Proroków wykładał im, co w we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego… Wtedy oświecił ich umysły, aby rozumieli Pisma (Łk 24,15–27.45).

Nie poznali Go: nie mogli poznać, skoro byli święcie przekonani, że nie żyje. To znane zjawisko, że człowiek widzi albo słyszy to tylko, co się spodziewa zobaczyć i usłyszeć: nic tak oczu nie zawiązuje, jak niepodważalne przekonanie. Kto założył z góry, że coś jest niemożliwe, nie zobaczy tego, choćby przed nim stanęło. A Pan dał im żartobliwą lekcję o skutkach ich zaślepienia, ale na końcu przygarnął obu niedowiarków do serca, dając im się poznać. Ci dwaj uczniowie byli jednak nie tylko odbiorcami cudownego żartu Bożego, ale nadto otrzymali najlepszy możliwy wykład hermeneutyki Pisma św. Starego Testamentu: wykład z ust samego Autora. Święty Łukasz w relacji o tym ogranicza się do streszczenia epizodu i nie wymienia zacytowanych wersetów Pisma, ani tym bardziej ich wyjaśnienia; dodaje tylko, że nieco później, już w Jerozolimie, w czasie swojego przyjścia do zgromadzonych razem dziesięciu apostołów, Pan udzielił im wszystkim specjalnej łaski, aby zrozumieli Pisma. Było to absolutnie konieczne, bo ludzie wychowani w Starym Przymierzu musieli zdobyć jasne pojęcie, jak ono prowadzi do Nowego – i jak bardzo konkretnie je zapowiada – zanim by mogli zacząć to Nowe głosić z przekonaniem i zrozumieniem.

Zbiór krótkich rozważań na każdy dzień roku, podejmujących nieustannie ważne i aktualne tematy moralne, dotyczące spraw istotnych dla każdego człowieka, a zwłaszcza chrześcijanina. Każdego dnia, niemal w każdej godzinie stajemy wobec wyborów o charakterze etycznym — w kontaktach z ludźmi, wobec informacji, które docierają do nas z mediów, stając niemalże jak na rozdrożu w konkretnych sytuacjach – w pracy, w domu, Kościele, wspólnocie, gronie przyjaciół, stykając się z hastami i ideologiami propagowanymi przez takie czy inne środowiska i jednostki. Jak nie zagubić się w tym gąszczu idei? Jak odnaleźć tę prostą, wąską ścieżkę prawdy, dobra, sprawiedliwości, uczciwości, odwagi, rzetelności, a przy tym życzliwości i otwartości? Te przemyślenia doświadczonego kapłana – i zarazem jego swoisty duchowy testament – to zbiór cennych wskazań pomagających pogłębić motywacje naszych wyborów i decyzji.

Czasami tak dalece ludzi angażuje codzienne życie, że całkowicie brak im czasu dla Boga. Musi się dopiero wydarzyć coś, co nimi wstrząśnie i co sprawi, że niejako się obudzą. Bywa, że jest to śmierć bliskiej osoby, z którą wiązali swe doczesne szczęście. Wtedy zaczynają się zastanawiać nad sensem życia, nad losem ukochanej osoby, a także nad własnym, wiecznym przeznaczeniem.

Rachunek sumienia jest po to, aby człowiek poznawał prawdę o sobie i przyznawał się do niej. A trzeba się przyznawać nie tylko do tego, co jest godne pochwały, ale również do słabości i grzechu.

W sakramencie pokuty i pojednania chodzi o nawrócenie. Polega ono na zmianie sposobu myślenia. Odnowiony umysł sprawia, że nasza czasami bezwiedna pobożność zostaje przemieniona, a codzienne postępowanie staje się wyrazem rozumnej służby Bogu. Zaczynamy również tworzyć inne relacje z ludźmi.

Święta Rita z Cascii (1381–1457), do której zwracamy się w „sprawach trudnych i beznadziejnych”, umiała całkowicie zawierzyć Bogu w obliczu wszelkich prób życiowych. Jej żywa wiara i niezłomna nadzieja to najlepszy przykład ucieczki od bólu, samotności i rozpaczy. Doświadczona cierpieniami duszy i ciała, naznaczona stygmatem ciernia z korony Chrystusa, odnalazła drogę intymnego zjednoczenia z Bogiem. Dziś nieprzebrane rzesze ludzi na całym świecie proszą ją o wstawiennictwo – także ze względu na to, jak przezwyciężała nieszczęścia będące jej udziałem, by ostatecznie stać się wzorcem miłości do Boga i do ludzi. Rita z Cascii została kanonizowana w 1900 r., a jej święto obchodzi się 22 maja. André Bonet, poczytny francuski pisarz, św. Ricie poświęcił książki: Sainte Rita. La grâce d’aimer (Editions du Rocher, 2001) i Petite vie de Sainte Rita (Artège, 2021). Jego głębokie nabożeństwo do tej świętej pomaga nam lepiej ją poznać i bardziej świadomie wejść na drogę modlitwy i rozważań inspirowanych wydarzeniami z jej życia.

Gdzie liturgia Kościoła ma swój początek? W jaki sposób Duch Święty działa w niej i wpływa przez nią na wierzących w Chrystusa?
Jak przeżywać celebracje liturgiczne, by karmić się ich sycącymi treściami?

Niektórzy dzielą swoje uczestnictwo w liturgii na dwa okresy: do momentu poznania teologii Jeana Corbona i po zaznajomieniu się z nią. Jego klasyczne dzieło na jej temat jest bowiem niezwykłą medytacyjną podróżą w głąb misterium. Francuski teolog – czerpiący obficie z Pisma Świętego oraz z bogactwa Tradycji chrześcijańskiego Wschodu i Zachodu – otwiera przed czytelnikami nieznane wcześniej horyzonty. Podpowiada, jak przeżywać uczestnictwo w Eucharystii, by owocowało ono miłością i żywą relacją z Chrystusem oraz uwrażliwiało na bliźnich.

Obecne opracowanie może być lekturą dla czcicieli Matki Bożej, zwłaszcza dla odmawiających różaniec czy to indywidualnie, czy wspólnie, np. w różach różańcowych i służyć pogłębieniu rozumienia tej modlitwy, czy też stanowić pomoc formacyjną dla wspólnot, ruchów czy grup modlitewnych szczególnie pielęgnujących modlitwę różańcową.

w sprzedaży 4 września

Pomoc dla starszych ministrantów oraz lektorów – tych, którzy podczas liturgii czytają słowo Boże lub którzy przygotowują się do pełnienia tej posługi.

Adoracje Najświętszego Sakramentu z ks. Dolindo są owocem miłości Autora do Eucharystii, którą miał w sercu od dzieciństwa. Już jako kilkuletnie dziecko przytulał się do swej matki, która wracała z porannej Mszy Świętej, pragnąc skosztować obecności Pana Jezusa. Ta pierwsza bliskość z Najświętszym Sakramentem zapoczątkowała jego życie pełne oddania i miłości do Eucharystii. Ksiądz Dolindo był wiele godzin spędzał na adoracji, oddając cześć i wdzięczność Bogu za Jego obecność wśród nas. Jego adoracje były momentami głębokiego zanurzenia w miłości i modlitwie, w której oddawał swoje serce i duszę Panu Jezusowi.

Książka stanowi zbiór 31 rozważań opartych na refleksjach Ks. Dolindo na temat Eucharystii. Stanowi drogowskaz dla każdego, kto pragnie pogłębić swoją więź z Chrystusem obecnym w Eucharystii. Jest to zaproszenie do osobistej adoracji, do czasu spędzanego w obecności Pana Jezusa, który obdarza nas swoją miłością i łaskami poprzez Najświętszy Sakrament.

Nie będzie odnowy życia i misji wspólnoty Kościoła i nie będzie rozwoju jego synodalności i bez czynnego zaangażowania wszystkich: pasterzy, osób konsekrowanych i wiernych świeckich. Przewodnie hasło: "Uczestniczę we wspólnocie Kościoła" wzywa każdego do uznania i zgłębienia prawdy, że przynależność do wspólnoty Kościoła oznacza dar udziału w Boskim życiu i obdarowaniu - z czego wyrasta równa godność i podmiotowość wszystkich członków - a równocześnie rodzi i oznacza odpowiedzialność za rozwój wspólnoty i powinność aktywnego uczestnictwa w jej życiu i misji.

(z wprowadzenia)

Co powiedzieć w sytuacji, w której każde słowo wydaje się niewystarczające? Niezwykle trudna jest rola kaznodziei w czasie uroczystości pogrzebowej. Tak naprawdę tylko słowo Boga, żywe i skuteczne, może przynieść ukojenie pogrążonym w bólu bliskim zmarłego. Księża Marcin Cholewa i Marek Gilski opracowali zbiór czterdziestu czterech refleksji opartych na kanwie czytań z Obrzędów pogrzebu. Przywoływane poszczególne fragmenty Pisma Świętego ukazują prawdę o Bogu Żyjącym, który wybawia nas z więzów śmierci.

Każda refleksja kończy się Lekcją, czyli syntetycznym podsumowaniem w punktach, które pozwoli uchwycić najważniejsze przesłanie homilii.

Homilie na kolejny cykl liturgiczny autorstwa ks. Zbigniewa Bienkiewicza. Obecne wydanie stanowi zapis refleksji do czytań roku B.

Chciałbym, aby wygłoszone homilie były okazją, by sięgnąć na nowo do Bożego słowa, które Kościół aplikuje nam w każdą niedzielę. By były motywacją do pochylenia się nad tym, co Bóg chce powiedzieć, i inspiracją do własnych przemyśleń.

Cenisz sobie mądrość ojców Kościoła? Sięgnij po homilie św. Jana Chryzostoma, zwanego również Janem Złotoustym, do Pierwszego i Drugiego Listu św. Pawła do Tesaloniczan. To już 9 tom z serii „Biblia Ojców”.

Wierny i zrozumiały przekład
Przekładu z języka greckiego na język polski dokonał znany biblista, ks. Antoni Paciorek. Jest on również autorem wprowadzenia i przypisów. Przekład łączy w sobie dwa istotne elementy: jest zrozumiały, a zarazem wierny oryginałowi. Charakteryzuje go piękny styl, kongenialny wobec sposobu myślenia i pisania złotoustego kaznodziei. Od strony merytorycznej przekład uwypukla bogactwo teologicznych skojarzeń, psychologicznych obserwacji i duchowych odniesień, jakie nasuwa greckiemu homilecie tekst natchniony.

Przydatna pomoc
Homilie Chryzostoma pozwalają zapoznać się ze stanem moralno-duchowym społeczności, do której były wygłaszane. Piętnowane w nich na podstawie tekstu Pawłowych listów wady i grzechy mieszkańców Konstantynopola nierzadko przypominają problemy duszpasterskie spotykane współcześnie. Dlatego publikacja polskiego przekładu homilii powinna zainteresować nie tylko historyków biblijnej egzegezy i badaczy dziejów Kościoła, ale także duszpasterzy.

Autor przekazuje słowo Boże w sposób uporządkowany, przy czym zostawia czytelnikowi miejsce do osobistej refleksji. Poszczególne sprawy przedstawia problemowo i pobudza do myślenia. Istotne jest, aby głoszący te homilie zachował umiarkowane tempo i wystrzegał się monotonii. Homilie ks. Jerzego Niestępskiego są interesujące, napisane komunikatywnym i płynnym językiem, zawierają w sobie dużo ciepła, budzą zainteresowanie. Jeżeli przekazane zostaną mową żywą, kształtowaną przez autentycznego świadka słowa Pańskiego, z pewnością przyniosą oczekiwane owoce, które płyną z głębi ducha. Powinny one przyciągać do Boga i budować wspólnotę eklezjalną.

Sakramenty Święte to wielki skarb dla Kościoła. Czy jednak we współczesnym Kościele mamy wysarczającą świadomość wartości tego skarbu? Wydaje się, że wśród katolików coraz bardziej niknie przekonanie, że tylko w Kościele Katolickim dostępna jest dla człowieka pełnia Bożego objawienia, a zatem i pełnia zbawienia. Dlatego też dziś, gdy pojawia się często pogląd, że wystarczy wiara w Crystusa, niezależnie od wyznania, potrzebna jest pogłębiona katecheza na temat sakramentów świętych -,,widzialnych znaków niewidzialnej łaski" udzielanej nam przez Chrystusa we wspólnocie Kościoła. Tylko prawdziwe wstajemniczenie w sakramenty święte pozwoli nam odkryć ich niezwykłą wartość i na nowo utwierdzić się w naszej przynależności do Kościoła Katolickiego.

Celem książki jest ukazanie ideału człowieka ośmiu błogosławieństw na tle prawdy o Bogu, który jest miłością []. Kolejne rozdziały poświęcone są poszczególnym Osobom Trójcy Świętej, tajemnicy szczęścia rozumianego jako Boże błogosławieństwo i drodze biblijnych ośmiu błogosławieństw.

Bóg, który staje się bliski człowiekowi, objawia mu swoje oblicze miłości. Odsłania się ono w tajemnicy Ojca, Syna i Ducha Świętego. Ponieważ jest to wspólnota trzech Osób, jest to misterium miłości. Oznacza to, że miłość jest istotą Trójjedynego Boga. Jest to centralna tajemnica wiary i życia chrześcijańskiego [].

Bóg przez swoje Słowo wzywa nas do poszukiwania prawdy i sen­su istnienia. W czytaniach biblijnych przemawia do nas, objawia nam misterium zbawienia i odku­pienia, a także dostarcza nam du­chowego pokarmu. W swoim Sło­wie sam Chrystus staje się obecny pośród nas. Gdy celebrujemy we wspólnocie Ludu Bożego ofiarę Mszy Świętej, nie możemy być tylko biernymi jej uczestnikami. Liturgia słowa, która jest in­tegralną częścią Eucharystii, wymaga od każdego zaangażowania nie tylko w kościele, lecz także w środowiskach życia i pracy. Eucharystia posyła nas z misją do człowieka i świata. Chrystus mówi: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię” (Mk 16,15). Idźcie i dawajcie na co dzień świadectwo o tym, co usłyszeliście. Nie pozostawiajcie tej ziemi mo­com ciemności, lecz przygotujcie ją na moje powtórne przyjście. Niech lektura tych medytacji, prezentowanych przez kilka lat w TVP Lublin, pomaga nam przemieniać usłyszane słowo Boże w codzienne czyny wiary i miłości.

Ojciec Stanisław Przepierski (1959–2020), dominikanin, gorliwy czciciel Maryi i apostoł różańca, trzy lata przed śmiercią wygłosił w Gietrzwałdzie rekolekcje dla moderatorów kół różańcowych. Głosił z pasją i charakterystyczną żarliwością. Ukazywał różaniec jako drogę poznania Serca Jezusa, jako szkołę kontemplacji. Dzielił się doświadczeniem głębi tej modlitwy, zarówno w konferencjach czy warsztatach, podczas których uczył różnych metod odmawiania różańca, jak i w rozważaniach poszczególnych tajemnic. Tekst rekolekcji jest niezwykle dynamiczny, okraszony humorem i… dosadnymi uwagami korygującymi nieprawidłowości w modlitwie różańcowej. Niezwykła siła przekazu łączy się tu z prostotą: różaniec bowiem jest prosty i stąd właśnie płynie jego moc.