Ekumenizm

SPIS TREŚCI

Słowo od autora

I. Kościół w świecie współczesnym
II. Dogmat. Co to?
III. Słowo Jana Pawła II o Lutrze
IV. Teologia Eucharystii u protestantów
V. Marcin Luter czciciel Maryi
VI. Relacje katolicko-luterańskie w Polsce (1994–1995)
VII. O stanowisku prawosławia odnośnie do niepokalanego poczęcia Najświętszej Maryi Panny
VIII. Świadkowie Jehowy
IX. Hierarchia jako instrument budowania chrześcijańskiej wspólnoty
X. O zjednoczenie chrześcijan
XI. Ekumeniczny dekalog
XII. Jedność przed nami
XIII. Sakrament chrztu znakiem jedności

Dopowiedzenia
XIV. Pierwsze ekumeniczne słowo
XV. Główne problemy współczesnego ekumenizmu
XVI. Dialog ekumeniczny
XVII. Pośrednictwo do Chrystusa, w Chrystusie i w Duchu Świętym
XVIII. Ekumenizm w Polsce
XIX. Sytuacja ekumeniczna w Polsce
XX. Aktualny stan dialogu teologicznego między Kościołem katolickim a protestantami
XXI. Łaska dialogu ekumenicznego
XXII. Ekumeniczne nabożeństwa
Nota bibliograficzna
Bibliografia ekumeniczna (1961–2022)

SPIS TREŚCI:

WYKAZ SKRÓTÓW WSTĘP

CZĘŚĆ I: OGÓLNA CHARAKTERYSTYKA POLSKIEJ EKUMENII

CZĘŚĆ II: SYLWETKI POLSKICH EKUMENISTÓW

Książka jest nowa, ale leżała kilka lat w księgarni stacjonarnej i ma ślady przeglądania (stan ksiązki jest dobry).

Autor ukazuje, jak trudny jest dialog ekumeniczny. Zachęca do zrozumienia innych i rezygnacji z własnych przyzwyczajeń.

Dążenia ekumeniczne we współczesnym świecie ożywia nadzieja na przezwyciężenie istniejących podziałów. Niektóre z nich trwają od stuleci. Dobiegające swego kresu drugie tysiąclecie chrześcijaństwa okazało się w tym względzie szczególnie dramatyczne. Wiek XX zaszczepił nadzieję na przezwyciężenie przynajmniej wielkich rozdarć między Kościołami. Świadczą o tym dzieje ruchu ekumenicznego, a zwłaszcza dialogi doktrynalne prowadzone przez przedstawicieli poszczególnych Kościołów. Ekumeniczne spotkanie w prawdzie i szczerości jest wielkim wysiłkiem duchowym. Trud ten niesie ze sobą nadzieję na pojednanie chrześcijan i Kościołów. Ekumenizm jest drogą do pojednania. Dzięki niemu można już teraz odczuć błogosławieństwo dialogu – uczymy się większej otwartości. Dzięki niemu stajemy się nie mniej, ale bardziej chrześcijanami. Wciąż podzieleni, tym boleśniej odczuwamy anomalię i skutki podziału. Pogłębia się w nas poczucie solidarności i wzajemnej przynależności. Błogosławiony niech będzie Bóg, że pozwolił nam żyć w czasach, kiedy coraz więcej wierzących z różnych Kościołów otwiera się na wielką i świętą ideę pojednania!