Świadectwa

A co, jeśli klucza do doświadczenia wolności i radości nie znajduje się w idyllicznych okolicznościach, ale raczej w stałym obcowaniu z Duchem Świętym? Może jest w naszym życiu coś, co Bóg chce uwolnić, a co może przemienić nas od wewnątrz? (...) Pan czeka, aż powstaniemy ze snu i zobaczymy, że to, co rujnuje nasze serca, niszczy także Jego serce. Prosi nas, abyśmy znalazły czas, by dojść do miejsca duchowej pełni, tak byśmy mogły się stać Jego rękami i Jego stopami dla zrozpaczonego, zbolałego świata. Możemy stworzyć nowe wzorce zachowania i myślenia. Wolność przestanie być nierealnym snem, a stanie się doświadczeniem dnia codziennego.
Lisa Brenninkmeyer, fragment przedmowy

Pan pragnie dla Ciebie obfitego życia, pełnego pokoju i radości. On chce prowadzić Cię – łagodnie i z miłością – do owego miejsca duchowej pełni, w którym doświadczysz wolności od niszczących nawyków, grzechu, braku przebaczenia, niepokoju czy zmagań w relacjach z innymi. Dzieląc się swoim poruszającym świadectwem, Sonja Corbitt pokazuje, jak wiernie wsłuchiwać się w głos Ducha Świętego, zobaczyć Jego działanie nawet w chwilach cierpienia i przyjąć wszystkie łaski, jakie Bóg dla nas przeznaczył. Pełna pasji wiara autorki i jej naturalny, lekki styl pisania tworzą inspirującą opowieść o tym, jak Pan wspaniale realizuje swój plan poprzez różne okoliczności naszego życia.

O AUTORCE
Sonja P. Corbitt jest dynamiczną katolicką autorką książek i studiów biblijnych, prelegentką, felietonistką oraz prowadzącą programy telewizyjne oraz radiowe. Wychowana jako baptystka, później wstąpiła do Kościoła katolickiego. Mieszka w Tennessee z mężem Bobem i dwoma synami.

Ks. Jan Kaczkowski nie obrażał się, gdy nazywano go onkocelebrytą. Przeciwnie – świadomie wykorzystał swoją chorobę i wiedzę zdobytą przy pracy w hospicjum, aby zwrócić naszą uwagę na rolę medycyny paliatywnej. To dzieło wieńczy książka Żyć aż do końca – rzetelny, ale też pełen ciepła i empatii przewodnik po chorowaniu i umieraniu. Ks. Jan przekazuje w nim solidną dawkę wiedzy cennej dla samych chorych i ich bliskich, jak również lekarzy i personelu medycznego.

Kogo spotkasz w wielkim mieście? Była jedną z wielu młodych, ambitnych dziewczyn, które zjeżdżają z całej Polski do Warszawy, aby spełnić swoje marzenia. Konsekwentnie realizowała plan na idealne życie. Praca kilkanaście godzin na dobę, perfekcja w każdym calu, błyskotki wielkiego miasta. Tylko dlaczego to wszystko nie dawało jej szczęścia? W końcu, wycieńczona pustką swojego życia, zawołała: "Ratuj!". On zareagował od razu, jakby tylko czekał na ten krzyk. Przyszedł w łagodnym powiewie.
On - Bóg, który odpowiada na nasze wołania.
Ona - Katarzyna Olubińska, dziennikarka programu Dzień Dobry TVN. Autorka bloga "Bóg w wielkim mieście". Opowiada o swojej drodze do Boga, pięknie małych gestów, celebracji życia. Rozmawia z gwiazdami pierwszego formatu o sprawach, wobec których wszyscy jesteśmy równi: o miłości, przyjaźni, strachu, cierpieniu, śmierci, rodzinie, karierze, marzeniach, szczęściu. Co się zmienia, gdy najważniejsze wydarzenia życia przeżywa się razem z Bogiem?

Poznaj dziesięć wzruszających historii „deszczowych ludzi” – osób cierpiących na tę samą chorobę, co bohater słynnego filmu Rain Man z Dustinem Hoffmanem. Osoby z autyzmem często spotykają się z brakiem zrozumienia i akceptacji ze strony otoczenia. Czytając piękne i trudne historie zawarte w tej książce, można się przekonać, że autyzm może mieć wiele twarzy i każdy przypadek jest kompletnie inny. Bardzo podobne są jedynie troski i niepokoje rodziców wychowujących autystyczne dzieci. Jedną z najpoważniejszych jest na pewno obawa o dorosłe życie dziecka.

Odpowiedzią na nią jest Farma Życia w podkrakowskich Więckowicach. To specjalistyczny ośrodek dla dorosłych osób z autyzmem, łączący funkcje mieszkalne, terapeutyczne, edukacyjne i rekreacyjne.

Oddajemy w ręce czytelników prawdziwe historie życia osób mieszkających na Farmie, gdzie słowo „autyzm” nie wzbudza strachu ani niechęci, ale pragnienie niesienia pomocy i zrozumienia.Poznają oni na przykład historię Agnieszki, która odwiedziła Francję i Irlandię. Adama, który uwielbia ruch, towarzystwo i fizyczną bliskość innych ludzi. Łukasza, który podczas wieczoru poezji przez dwie godziny siedział jak urzeczony. Perfekcjonisty Michała, który nie zostawi prania wywieszonego do połowy, czy Ani, która uwielbia pozować do zdjęć.

Każda z tych historii naznaczona jest wielką miłością i cierpieniem. Każda pomaga poznać i zrozumieć, czym jest autyzm i jak wygląda codzienne życie z tą chorobą.

Zranienia z przeszłości, śmierć dziecka, trudności finansowe, uciążliwa choroba lub codzienne troski – wielu z nas doświadczyło chwil, gdy do głowy przychodziło dramatyczne pytanie: „dlaczego ja?”. Lekarstwem na głęboki smutek, strach lub chwilowe choćby zatroskanie może być obecność samego Jezusa, zdolnego odmienić nasze życie. W tej książce znajdują się poruszające świadectwa osób, które doświadczyły bliskości Jezusa w chwilach, gdy bardzo Go potrzebowały. Niektórzy wzywali Jego pomocy głośno, inni czekali z cichą nadzieją, a jeszcze inni wierzyli, lecz nie spodziewali się tak cudownego spotkania. Historie o duchowym doświadczeniu, ale przede wszystkim o wielkiej miłości Jezusa do człowieka, napełniają nadzieją, że On jest wśród nas i nieustannie się troszczy o nasze życie.

O życiu decydują sekundy. Wypadek, udar, zakrztuszenie: co roku kilkanaście tysięcy osób w Polsce zapada w śpiączkę. Co powoduje, że niektórzy się z niej budzą, choć lekarze nie dawali im szans? Rodzicom Agnieszki Terleckiej sugerowano, że jej serce czy nerka może komuś uratować życie. Agnieszka wybudziła się i skończyła studia.

Reżyser Mariusz Kobzdej po ośmiu miesiącach w głębokiej śpiączce wrócił do życia. Żużlowca Piotra Winiarza wybudził warkot motoru. Trzynastoletniego Dawida – gol strzelony przez Cristiano Ronaldo.

„Wybudzenia” to poruszające historie osób, które wyszły ze śpiączki i tych, którzy nadal o to walczą, tak jak Ola – córka Ewy Błaszczyk. Połowa osób nazywanych czasem „roślinami” czuje, widzi, słyszy. Gdzie są, kiedy wydaje się, że „tu” ich nie ma?

„Wybudzenia” to też niezwykłe rozmowy z ludźmi, którzy przeciągają śpiących na „naszą” stronę, to pytania o sens życia, jego wartość i o to, kiedy rzeczywiście jest jego koniec.

Ks. Manuel Femando Sousa e Silva (związany z Opus Dei, autor kilku poczytnych książek z dziedziny duchowości) z fachowością i pasją opowiada o wydarzeniach, które sto lat temu miały miejsce w portugalskiej Fatimie. Dociera do wiarygodnych źródeł dotyczących objawień fatimskich. Zaczyna opowieść od opisu chrześcijańskich domów rodzinnych, w których urodzili się Hiacynta i Franciszek Marto oraz Łucja dos Santos. Przedstawia dokładne portrety trojga dzieci, opisuje ich wygląd, sposób zachowania, temperament, ulubione zabawy i sposób spędzania wolnego czasu. W oparciu o oryginalne dokumenty i raporty z przesłuchań dokładnie przedstawia przebieg wydarzeń od maja do października 1917 roku, treść objawień i ich znaczenie, a także wcześniejsze objawienia Anioła Portugalii, przygotowujące dzieci do spotkań z Maryją. Autor zwraca również uwagę na zdumiewający fenomen masowego pielgrzymowania na miejsce objawień. Pokazuje, jak Maryja z Fatimy przemieniła życie wielu ludzi i całych rodzin oraz jak w cudowny, a zarazem dyskretny sposób wpłynęła na losy Portugalii, rządzonej wówczas przez masońską, radykalnie ateistyczną władzę. A przede wszystkim pomaga nam lepiej rozumieć ponadczasowy sens objawień Maryi w Fatimie.

"Przytul mnie" jest książką opartą na prawdziwej historii australijskiego mówcy motywacyjnego, Nicka Vujicica, który urodził się kaleki, bez rąk i nóg.

"Szczęśliwe życie to twój wybór.

Wiele osób uważa że nie jest mi dane żyć normalnie, ponieważ nie mam nóg i rąk.

Mogę w to uwierzyć i przestać się starać.

Mogę zostać w domu i czekać aż inni się mną zajmą.

Jednak, zamiast tego, wybrałem wiarę w to, że będę robić co zechcę, zawsze na moich warunkach.

Wybrałem szczęście.

I dlatego jestem zawsze szczęśliwy, nieustannie wdzięczny."

Nick mógłby czuć złość, ponieważ nie ma rąk ani nóg, ale woli dziękować za swoją `kurzą stópkę". Na drodze życia wszyscy napotkamy trudności, ale jeśli się nie poddamy, Jeśli będziemy próbowali działać, spróbujemy zmienić perspektywę, wszystko będzie możliwe!

Możesz mieć wątpliwości: Bez rąk? Jak w takim razie kogoś przytulić?

Jeśli Nick to potrafi, to Ty również!

"Przytul mnie" jest opowieścią o tym jak wielkie znaczenie w naszym życiu ma miłość.

Nieważne czy jesteś dzieckiem czy dorosłym, naucz się szanować i doceniać każdy dzień.

I co najważniejsze, niech twoje życie będzie wypełnione wdzięcznością.

Kochaj bliźniego jak siebie samego i obdarzaj innych, będących w potrzebie, mocnym, ciepłym uściskiem!

Na pierwszy rzut oka Carlo Acutis był zwyczajnym nastolatkiem. Tak jak wielu jego rówieśników uwielbiał kreskówki, filmy i gry komputerowe. Pasjonował się informatyką – uważany był za komputerowego geniusza, lubił podróże, morze i spotkania z przyjaciółmi. Jednak wszystkich, którzy się z nim stykali, urzekała jego niezwykła uczynność, bezinteresowność i skromność. Sporą część swojego czasu poświęcał na pomoc kolegom i koleżankom w nauce, w parafii udzielał się jako wolontariusz, brał udział w wielu akcjach charytatywnych. Najbardziej jednak niezwykła była jego pobożność, a przede wszystkim umiłowanie Eucharystii, w której codziennie uczestniczył.

W 2006 roku, w wieku 15 lat, Carlo zmarł na białaczkę, ofiarując swoje cierpienie za Ojca Świętego i Kościół. Pozostawił rodzinę, przyjaciół i kolegów w przekonaniu, że dane im było obcować z prawdziwym przyjacielem Boga.

W 2016 roku został zakończony, pierwszy, diecezjalny, etap procesu beatyfikacyjnego Carla. Wedle słów prefekta Sekretariatu ds. Komunikacji Stolicy Apostolskiej, księdza Dario Vigano, może on zostać uznany za patrona Internetu.

A gdyby tak zaszyć się gdzieś w ciszy, oczyścić umysł, pobyć chwilę offline? Tysiącletnie mury tynieckiego klasztoru to idealne miejsce na duchowe spa. Blisko natury, z dala od medialnego zgiełku, można wypić kawę z najbardziej wyluzowanym polskim mnichem. I porozmawiać o tym, co się naprawdę liczy.

Cezik zdradza, co myśli o internetowym hejcie i co chciałby wpoić swojemu synowi… Leonowi.

Aśka Kołaczkowska opowiada o różnych stronach kobiecości i o tym, jak ważny jest uścisk ręki.

Marcin Prokop ujawnia swoją receptę na to, jak w życiu nie przegiąć…

Z ojcem Leonem łączy ich jedno: w tym szalonym świecie nie dali się zwariować.

Ojciec Leon Knabit odkrył slow life, zanim to było modne. Nikomu nie śniła się jeszcze fascynacja minimalizmem, treningami uważności czy zdrowym żywieniem, gdy on skutecznie praktykował już post, modlitwę i ascezę. Życie mnicha nie przeszkadza mu swobodnie odnajdywać się w świecie mediów: poprowadzić telewizyjny talk-show, wygrać konkurs na blog roku, a nawet zostać twarzą kampanii reklamowej.

To, co zapisujesz, jest po to, aby ludzie zrozumieli, że Ja chcę mówić do każdego, by pokierować nim, ustrzec od zła i wprowadzić na drogę zbawienia. Że jestem przy każdym człowieku, w każdej chwili jego życia. Że trzeba pragnąć Mnie usłyszeć, słuchać i wykonywać to, co wskazuję – pragnąć żyć według pouczeń Moich.

(fragment książki)

Alicja Lenczewska zmarła w Szczecinie 5 stycznia 2012 roku. Zostawiła swoje duchowe zapiski zebrane w dwóch tomach: w Świadectwie i w Słowie pouczenia. Okazuje się, że teksty te należą do pereł literatury religijnej.

ks. Mieczysław Piotrowski TChr

Kiedy Jen Bricker urodziła się bez nóg, zszokowani rodzice biologiczni uznali, że nie zapewnią jej właściwej opieki, dlatego oddali córkę do adopcji. W pełnym miłości domu rodziców adopcyjnych obowiązywała jedna prosta zasada: „Nigdy nie mów, że czegoś nie możesz”. Wkrótce nie było rzeczy, której ta nieduża, energiczna dziewczyna nie byłaby w stanie dokonać. Jen nauczyła się jeździć na wrotkach, grać w siatkówkę, wykonywać salta akrobatyczne i wirować na jedwabnych szarfach zawieszonych dziesięć metrów nad ziemią.

Wszystko jest możliwe! to niesamowita historia Jen. To opowieść o tym, jak Bóg realizuje swoje plany w jej życiu. To książka, która pokazuje, co każdy z nas może osiągnąć, jeśli tylko usuniemy słowa „przypadek” i „nie mogę” z naszych słowników. Inspirująca autobiografia Jen – pisana z serca, mądra, dowcipna i bezpardonowo szczera – wskazuje drogę do życia w radości i z poczuciem celu.

„Jen jest jedną z rzadkich i cennych osób, które urodziły się w niecodziennych okolicznościach i żyją w sposób ponadprzeciętny. Ta książka to niezwykła opowieść o absolutnie niezwykłej kobiecie. Czuję się zaszczycony, że mogę zaliczać się do grona przyjaciół Jen” – Joe Mantegna, aktor

Niedoskonały – niezwyciężony! Mój syn Nick Vujicic
Boris Vujicic
To zasada, którą Boris Vujicic wpoił swojemu niepełnosprawnemu synowi. Nick urodził się bez kończyn, jednak dzięki wsparciu rodziców przezwyciężył ograniczenia wynikające z niepełnosprawności. Zaczął występować na całym świecie jako mówca motywacyjny, napisał kilka bestsellerów i założył organizację charytatywną Life Without Limbs. A dziś sam jest odpowiedzialnym i kochającym mężem i ojcem. Ale jego historia nie zaczęła się od sukcesu. Niedoskonały – niezwyciężony! to szczera opowieść o tym, jak nieprzygotowani, załamani rodzice zmagają się z żalem, strachem i kryzysem wiary po przyjściu Nicka na świat. A potem całymi latami uparcie dążą do tego, by wychować spełnionego, szczęśliwego, „idealnie nieidealnego” syna. Opowiadając o losach swojej rodziny, Boris Vujicic dzieli się jednocześnie praktycznymi radami adresowanymi do wszystkich rodziców – nie tylko tych, którzy stają w obliczu wyzwań związanych z wychowaniem niepełnosprawnych dzieci.

Jako młody chłopak dorastający w Australii, Nick Vujicic nie mógł zrozumieć, dlaczego Bóg dopuścił do tego, że urodził się bez kończyn. Zastanawiał się, czy w przyszłości spotka swoją drugą połówkę. Kanae Miyahara wychowywała się na drugim końcu świata, w Meksyku. Ze smutkiem obserwowała rozpad swojej rodziny i zadawała sobie pytanie, czy trwałe, kochające się małżeństwo jest w ogóle możliwe. Z czasem Nick odkrył, jaki cel wyznaczył mu Bóg, i jego życie nabrało nowego sensu. Jednak gdy po kolejnym nieudanym związku pozostało mu tylko złamane serce, zaczął wątpić, czy kiedykolwiek się ożeni. Kanae miała za sobą relacje oparte na powierzchownym zauroczeniu, ale pragnęła znaleźć mężczyznę o silnym charakterze i głębokiej wierze – dobry materiał na pobożnego męża i ojca. Kiedy ich drogi przecięły się w niezwykłych okolicznościach, Nick i Kanae uświadomili sobie, że Bóg posłużył się ich bolesnymi doświadczeniami, by przygotować ich na to spotkanie… by przygotować ich dla siebie nawzajem!

NIE TRZEBA BYĆ IDEAŁEM, ŻEBY ZNALEŹĆ PRAWDZIWĄ MIŁOŚĆ

Urodzony bez rąk i nóg Nick Vujicic przezwyciężył ograniczenia wynikające z niepełnosprawności i prowadzi aktywne życie, które sam określa jako „obłędnie szczęśliwe”. Jednak w sprawach sercowych doznał wielu zawodów i rozczarowań. Jako dwudziestokilkulatek wątpił, czy kiedykolwiek znajdzie kobietę, która go pokocha i zechce spędzić z nim życie. Kiedy spotkał Kanae, wszystko się zmieniło. Od razu między nimi zaiskrzyło, ale dopiero po wielu perypetiach godnych romantycznej komedii pomyłek powiedzieli sobie „Tak”.

Książka Wszystko o Różańcu składa się z czterech zasadniczych rozdziałów ściśle ze sobą powiązanych. Autor Wacław Stefan Borek wychodząc od definicji podstawowych pojęć, które kryją się za nazwą „Różaniec”, przechodzi do szczegółowego omówienia historii narodzin różańca, zarówno jako tradycji modlitewnej jak i przedmiotu religijnej czci.

Cudowna normalność wiary to historia kobiety, którą Pan Bóg zaprosił do niezwykłej przygody. Pozwolił jej doświadczyć bliskiej relacji z Maryją. Jej dom w Damaszku stał się miejscem modlitwy, w którym ludzie cudownie odzyskują zdrowie. Obdarzył ją „olejem błogosławieństwa”, stygmatami i proroczymi wizjami. Dał jej jednak coś jeszcze – normalność, która pięknie wplata się w to, co trudne do pojęcia, co budzi zachwyt i ciekawość, a jednocześnie pozwala wieść zwyczajne życie żony, mamy i babci – proste a przez to zachwycające.

Niepokorna zakonnica w rozmowie szczerej do bólu

O siostrze Małgorzacie Chmielewskiej mówi się, że to prawdziwa "baba z jajami". Już w wieku 10 lat została "ekskomunikowana" - z lekcji religii, bo zadawała za dużo pytań.

Mieszka z biedakami, wychowuje niepełnosprawnego syna, codziennie mierzy się z prawdziwymi dramatami. Mawia, że na miłość nie da się zrobić biznesplanu, że miłość powinna być nieco stuknięta, bo inaczej jest nudno. Od lat burzy stereotypy i podbija serca Polaków swoją szczerością.

W rozmowie z Piotrem Żyłką (współautorem książki z ks. Kaczkowskim Życie na pełnej petardzie) i Błażejem Strzelczykiem (dziennikarzem "Tygodnika Powszechnego") mówi prosto i zaskakująco o tym, co jest w życiu najważniejsze i skąd brać siłę do działania, gdy wszystko się wali.

Była modelka, dziś praktykująca katoliczka i zachęcająca do wiary innych Ania Golędzinowska mobilizuje nas do pogodzenia się z Bogiem. Przypomina o sakramencie pokuty i pojednania, o tym, że Bóg ma do nas nieskończoną cierpliwość i zawsze gotowy jest nam przebaczyć, tylko musimy zrobić pierwszy krok. W książce są ważne informacje, jak dobrze przygotować się do spowiedzi i jak się spowiadać, by sakrament był ważny i skuteczny w naszym życiu. Można zapoznać się ze świadectwami osób, które tak jak Ania dzięki spowiedzi zmieniły swoje życie o 180 stopni i są szczęśliwe.

Ali miał przed sobą wspaniałą przyszłość. Należał do wywodzącej się od Mahometa, bogatej, pakistańskiej rodziny, z której pochodziło wielu szyickich przewodników duchowych. Czekała na niego kariera, sława, życie pełne dostatku i uznania.

A on to wszystko odrzucił dla Prawdy, którą odnalazł.

Kilkanaście lat temu zawalił mu się cały świat. Rak zaatakował go jak tornado. Pomyślał o napisaniu książki, bo chciał opowiedzieć swoją historię. Dziś Fabio Salvatore żyje bardziej niż kiedykolwiek, z duszą pomalowaną tysiącami kolorów, z ciałem wzmocnionym cierpieniami i z czyhającym tuż za rogiem rakiem, który znów chce być w centrum sceny i burzyć wszystkie jego przekonania. Jego wiara i pogoda ducha doprowadziły go tam, gdzie jest obecnie. Jedno jest konsekwencją drugiego. Fabio miał szczęście spotkać wielką miłość i dawać o niej świadectwo pomimo cierpienia.

„Moje życie było kompletną fikcją. Grałem na zewnątrz i na scenie, twarz dusiła się w tragicznej masce. Brak prawdy, który wiele lat wcześniej zranił mi serce, teraz znów się ujawnił z powodu choroby fizycznej. Kładę rękę na sercu. W piersiach głośno dudnią uderzenia tętna. Rozpalone światłem oczy krzyczą, że żyję. Poranna poświata przenika przez okno szpitalnej łazienki. Błyszczące płytki, pokruszone na brzegach w paru miejscach, rolki papieru nagromadzone za drzwiami, jakieś pojemniki i kosz na śmieci, zapach środka dezynfekcyjnego i ludzkich płynów ustrojowych, które przywodzą na myśl życie, matczyne łono, początek wszystkiego.

Mam dwadzieścia lat i raka.

Żyję.

Otwieram szeroko ręce ku niebu, chciałbym objąć chmury”.