Świadectwa

"Biografia Corrie to coś więcej niż historia pewnej kobiety. To przykład Bożego działania w życiu człowieka, który poddaje się jego prowadzeniu i woli."

Koktajl misyjny to bogata w smaki i zapachy mieszanka wspomnień z 26 lat posługi misjonarza z zakonu kapucynów w Ameryce Południowej i Środkowej, a zwłaszcza w Afryce. Oprócz opisu pracy duszpasterskiej o. Ryszard Modelski najwięcej miejsca poświęca przedstawieniu życia codziennego ludzi, wśród których przebywał, m.in. ich zwyczajów, wyglądu domostw, kuchni czy niebezpieczeństw (choroby, zwierzęta). Omawia także kontrowersyjne, z punktu widzenia misjonarza i chrześcijańskiej kultury, tematy, np. poligamię i specyfikę rodziny afrykańskiej, a nawet wszechobecne czary i magię. Stara się nakreślić pełny, barwny obraz życia społeczności afrykańskich, ucząc tym samym tolerancji i szacunku dla ich odrębności.
Czytelnicy, niezależnie od wieku, mogą odbyć wraz z Autorem „podróż życia” i nie będą żałować, że sięgnęli po tę tętniącą życiem książkę – czyniąc z niej miły prezent dla siebie i bliskich, a jednocześnie wspierając finansowo działalność misyjną.

Z wielką radością oddajemy do rąk czytelników niniejszy zbiór świadectw. Są to historie ludzi, którzy wcześniej kroczyli różnymi ścieżkami w poszukiwaniu sensu życia i Boga. Byli uwikłani w różne sprawy i mieli rozmaite koleje losu, niektórzy mieli problem z uzależnieniem od narkotyków, alkoholu, inni byli bezdomni lub poruszali się w świecie przestępczym, szukali szczęścia w ruchach religijnych i wschodnich sektach, jeszcze inni zostali w dzieciństwie ogołoceni z rodzicielskiej miłości, nie otrzymując tego, co jest potrzebne w początkowej fazie życia. W którymś momencie swojego życia doszli do krańca swoich możliwości, wołali w swojej niemocy, a Bóg nie pozostał głuchy. Posłał ludzi ze swoim Słowem, aby przywrócić nadzieję, uleczenie i pokazać drogę wyjścia. W każdym opowiadaniu pojawia się Chrystus, który ma moc, aby wyrwać człowieka z najtrudniejszej sytuacji i położenia oraz dać mu nowe życie.

Autentyczne historie, które zostały tutaj przedstawione, pokazują, że chrześcijaństwo nie jest martwą religią, która nakłada ciężkie jarzmo na człowieka, ale wręcz przeciwnie, jest manifestacją mocy Jezusa Chrystusa, który takowe jarzmo zdejmuje. Nie ma znaczenia stopień zaangażowania ani wielkość zniewolenia. Ważne jest, czy człowiek jest w stanie się otworzyć, uwierzyć i przyjąć wolność, którą daje Jezus Chrystus. W tych historiach Bóg nie wisi bezsilnie na krzyżu, ale skutecznie działa w życiu tego, który Go zaprasza i przyjmuje Jego warunki. Jest Bogiem miłości, cierpliwości, wyrozumiałości, długiego wyczekiwania. Nie karci, nie obwinia, nie patrzy srogo z góry. Jest blisko, słyszy każdy szept, każdy odruch serca, każde wołanie, zgodnie z fragmentem z Listu do Rzymian 10,6-13:

A usprawiedliwienie, które jest z wiary, tak mówi: Nie mów w sercu swym: Kto wstąpi do nieba? To znaczy, aby Chrystusa sprowadzić na dół; albo: Kto zstąpi do otchłani? To znaczy, aby Chrystusa wywieść z martwych w górę. Ale co powiada Pismo? Blisko ciebie jest słowo, w ustach twoich i w sercu twoim; to znaczy, słowo wiary, które głosimy. Bo jeśli ustami swoimi wyznasz, że Jezus jest Panem, i uwierzysz w sercu swoim, że Bóg wzbudził go z martwych, zbawiony będziesz. Albowiem sercem wierzy się ku usprawiedliwieniu, a ustami wyznaje się ku zbawieniu. Powiada bowiem Pismo: Każdy, kto w niego wierzy, nie będzie zawstydzony. Nie masz bowiem różnicy między Żydem a Grekiem, gdyż jeden jest Pan wszystkich, bogaty dla wszystkich, którzy go wzywają. Każdy bowiem, kto wzywa imienia Pańskiego, zbawiony będzie.

Mamy nadzieję, że czytając te historie, odnajdziesz Boga, który działa w codziennym życiu, i odkryjesz Tego, który żyje. Życzymy miłej lektury i przeżywania tajemnicy spotkania z Wszechmogącym.
Wydawca

Gościem tego spotkania jest od wielu lat niepijąca anonimowa alkoholiczka.
Wraz z mężem i córką chce ona opowiedzieć jak wychodziła z nałogu, jak przerwała swoje picie, jak wróciła do normalnego życia.
Chce opowiedzieć o szansie, która została jej dana i którą ona wykorzystała.

Hospicjum to życie sekunda po sekundzie (...), gdzieś pośrodku, między niebem a ziemią. Niebo jest tuż za progiem, za tymi drzwiami, jutro, pojutrze, za chwilę. (...)
Jest to bez wątpienia książka smutna, a to, o czym opowiada – poważne i wzruszające. Jest to jednak utwór niezwykły i wciągający. Opowiada o tym, jak pięknie można przeżyć ostatnie dni dzięki ludzkiemu oddaniu, przyjaźni i miłości.
Marcin chorował na raka. Wydawało mu się, że jedyną rzeczą, którą może mu dać życie, będzie szybka śmierć. Mimo braku nadziei, w jego wnętrzu tliła się nie dająca mu spokoju iskra.
Znowu czegoś szukam, ale boję się do tego przyznać. Miłości? Jestem żałosny, bo cóż ja mogę dać? Chcę być kochany (...) przez tę jedną konkretną osobę. Zobaczyłem ją pierwszy raz i coś, co myślałem, że już nie istnieje, odżyło. Po prostu chciałem ją dotknąć.
Spotkanie Małgosi było dla niego nową nadzieją, choć trudno było mu uwierzyć w takie szczęście. Dzięki niej zrozumiał, jak można te ostatni dni przeżyć w piękny i prawdziwy sposób, musi tylko zgodzić się na zmianę myślenia.
Przestałem się bać. Straszne sny odeszły, a miałem je co noc. Czy miłość czyni cuda? Ale czy wolno mi kochać? Czy jestem jeszcze człowiekiem? (…) Jestem żywy, a myślałem, że martwy.
To książka o cierpieniu, o sensie życia i śmierci, bez fałszu i upiększeń. To realistyczna opowieść o problemach, z którymi spotykamy się na co dzień. Dzięki niej łatwiej nadać sens cierpieniu i śmierci.

Jako syn milionera, Doug Batchelor miał wszystko, co można kupić za pieniądze — wszystko prócz szczęścia. Zażywał narkotyki, wszczynał bójki i miał skłonności samobójcze.
Zniechęcony sobą, przekonany o bezcelowości istnienia, Doug postanowił bawić się życiem, póki zupełnie się nie znudzi, a potem odejść z fasonem. Zanim jego poszukiwanie ekscytacji i zabawy dobiegło końca, zamieszkał w górskiej jaskini. Chociaż jego ojciec był właścicielem linii lotniczych, Doug doszedł do tego, że wybierał jedzenie ze śmietników. Radość życia, której poszukiwał, wymykała się mu aż do dnia, kiedy zaczął czytać Biblię znalezioną w jaskini. To, co wydarzyło się potem, można uznać za prawdziwy cud.

Książka zawiera kilkadziesiąt listów Stanisława Musiała SJ pisanych do rodziny, które przez lata zbierała i pieczołowicie przechowywała jego najmłodsza siostra - Barbara. To korespondencja z lat pięćdziesiątych, sześćdziesiątych i siedemdziesiątych ubiegłego wieku, dzięki której poznajemy najbardziej prywatne oblicze ojca Musiała: kochającego syna, czułego brata i oddanego przyjaciela. Uzupełnieniem listów jest esej autorstwa Zofii Zarębianki o duchowości Stanisława Musiała SJ oraz wspomnienia jego rodzonych sióstr - Marii Sułkowskiej i Barbary Twaróg.

Jest to autobiografia teologiczna, ponieważ element teologiczny przeważa nad biograficznym. Odpowiada to zresztą zmianom w życiu św. Teresy, w którym wyróżnić można dwa okresy: aktywny, podporządkowany wymogom świeckiego życia czas spędzony w domu rodzinnym, a następnie okres życia zakonnego. Ten drugi okres sprzyja rozwojowi życia wewnętrznego, które Święta z zamiłowaniem opisuje, przedstawiając kolejne jego etapy, aż do modlitwy mistycznej.

Ta ciekawa i wciągająca książka przybliża nam historię życia i duchowość Ludwika i Zelii Martin – rodziców św. Tereski od Dzieciątka Jezus. W młodości oboje myśleli o podjęciu życia zakonnego, jednak z czasem odkryli, że Bóg przygotował dla nich inną drogę. Wspólne życie Zelii i Ludwika rozpoczęło się 13 lipca 1858 roku w kościele Najświętszej Maryi Panny w Alençon. Mimo iż przed ślubem znali się zaledwie trzy miesiące, byli pewni, że ich małżeństwo jest zgodne z wolą Bożą. Małżonkowie przeżyli wspólnie wiele chwil pełnych radości i szczęścia. Życie nie szczędziło im także trudnych i bolesnych doświadczeń. Każdy dzień przeżywali w przyjaźni z Bogiem i Jemu zawierzali się całkowicie. 16 października 2008 roku Zelia i Ludwik zostali beatyfikowani, odtąd Kościół uznaje i wskazuje współczesnym małżonkom ich życie chrześcijańskie i rodzinne za wzór godny naśladowania.

O tym, jak grupa zakonników pokochała siostrę Ubóstwo i głosi Chrystusa w nowojorskiej dzielnicy nędzy...

Franciszkanie Odnowy (w Polsce nazywani Braćmi z Bronksu) to wspólnota zakonna założona w 1987 roku w Stanach Zjednoczonych przez ośmiu kapucynów, którzy zapragnęli żyć w sposób bardziej radykalny, na wzór pierwotnych pouczeń św. Franciszka. Praca fizyczna, prawdziwe ubóstwo, dojrzała i trwała czystość, czynne i odpowiedzialne posłuszeństwo oraz życie skierowane na pomoc najbiedniejszym i najbardziej potrzebującym są zasadami tej odnowy. Bracia głoszą Słowo Boże i pracują z ubogimi i odrzuconymi przez społeczeństwo w nowojorskim Bronksie.

Książka znanego francuskiego dziennikarza Luca Adriana w barwny sposób opowiada o codzienności tej młodej wspólnoty. Szczególnie cenne są świadectwa nawróceń i działania Boga w ich życiu. Opowieści Braci spisane są na wzór Kwiatków świętego Franciszka. Uzupełniają je fotografie, ukazujące wspólnotę w codziennym życiu.

Wspomnienia gorliwej animatorki sprawy misyjnej w środowisku szkolnym i rodzinnej parafii z pobytu na Madagaskarze, przybliżające nam pracę misjonarzy, przyczyniając się do głębszego poznania i pokochania sprawy misyjnej. Autorka spisała te wspomnienia, głównie po to, aby pomóc mieszkańcom Antsotso wybudować kościół.

"Raport z modlitwy o uzdrowienie" to książka o charakterze pamiętnika, w którym Zygmunt Henryk Szczepański opisuje swoje bardzo osobiste i głęboko duchowe doświadczenia. Nie są to więc "nowinkarskie" opisy, dramatycznych niekiedy, historii ludzi, z którymi się spotyka, ale przede wszystkim świadectwo działania Boga w życiu Autora i ludzi, którym posługuje. "Raport" nie jest książką stricte teologiczną. Opisane przez Autora doświadczenia stanowią piękne świadectwo żywej i autentycznej relacji z Chrystusem. Dobry Bóg może przez nie pomnażać wiarę i umacniać chrześcijańską nadzieję tam, gdzie ze względów na ogrom cierpienia, może jej po ludzku brakować. Nie mniej ważną kwestią jest fenomen posługi osoby świeckiej tak szczególnym charyzmatem, jakim jest dar modlitwy o uzdrowienie. Świadectwo życia Zygmunta jest wymownym przykładem, że nie tylko duchowni czy osoby konsekrowane, ale każdy chrześcijanin jest wezwany do posługi charyzmatami. Trudne doświadczenia w życiu Autora (śmierć i choroby bliskich czy też własne problemy zdrowotne) ukazują również, że uzdrowienie jest darem Chrystusa, a nie czymś „wypracowanym” czy zasłużonym przez nawet gorliwie modlącego się człowieka. Postawa Zygmunta ukazuje, że osoba posługująca tak szczególnym darem nie jest wolna od różnych problemów, ale jak każdy chrześcijanin jest wezwana do pokornego konfrontowania się z codziennością, także w wymiarze Krzyża.
W "Raporcie" na uwagę zasługuje ponadto podkreślanie wielkiej wagi i nieocenionej wartości sakramentów świętych, w których Bóg działa w sposób szczególny. Środki, jakimi posługuje się Zygmunt są najprostsze: pokorna, gorliwa i wytrwała modlitwa, poprzez którą Bóg czyni cuda. Ufam, że "Raport z modlitwy o uzdrowienie" może stać się dobrą okazją i zarazem zachętą do ewangelizacji. Oby lektura tych świadectw była sposobnością do spotkania z żywym Chrystusem Lekarzem ciała i duszy.

Nowe wydanie Dziejów duszy to książka adresowana zarówno do tych, którzy jeszcze nie odkryli niezwykłej postaci św. Teresy od Dzieciątka Jezus, jak i tych, którzy pragną mieć w zasięgu ręki najcenniejsze słowa, które zapisała w Rękopisach autobiograficznych, w listach, poezji, ostatnich rozmowach, modlitwach, świadectwach jej mądrości i świętości utrwalone przez Karmelitanki Bose z Lisieux. Książka jest bogato ilustrowana portretami Teresy i zdjęciami ukazującymi miejsca, w których żyła.

"Życie, to najpiękniejszy dar, jakim Bóg obdarza człowieka. Ale przychodząc na ten świat, nigdy nie możemy przewidzieć tego co nas spotka i z czym tak naprawdę będziemy musieli się zmierzyć.

Słowo – choroba, zawsze wywołuje w ludziach panikę i strach. Ona atakuje nas w różnym wieku i często przychodzi niczym złodziej w nocy. Chociaż ma różne objawy i skutki, to jedno ma wspólne. Za każdym razem niesie ze sobą smutek i cierpienie. Potrafi być bezlitosna i wywrócić w życiu wszystko do góry nogami.

„Piszę tę książkę z pokorą, nie chcąc nikogo pouczać, jak ma żyć i jak godnie cierpieć – to nie jest moim zamiarem. Z cichością i nadzieją w sercu liczę na to, że wszyscy cierpiący na nieuleczalną chorobę lub mający kogoś bliskiego czy znajomego borykającego się ze swoim kalectwem, po przeczytaniu tej książki staną się choć trochę silniejsi.”
Anna Bojanowska

Ksiądz Ignacy Posadzy (1898-1984) - poznański kapłan, podróżnik, pisarz-poeta, współzałożyciel i organizator nowego zgromadzenia zakonnego Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej oraz założyciel Sióstr Misjonarek Chrystusa Króla, dziś kandydat do chwały ołtarzy. Film opowiada historię jego życia, powołania i troski o Polaków na emigracyjnych szlakach. Ta historia ważna jest także dzisiaj.

Osobiste doświadczenia i kontakty autorki z duszami czyśćcowymi wraz z głęboką nauką o tajemnicach życia nadprzyrodzonego i pozagrobowego. Jakie i dlaczego dusze ponoszą niewypowiedziane męki w czyśćcu? Czego od nas oczekują i co chciałyby nam przekazać? Czy mogą nam przyjść z pomocą?

„Spotkanie z Islamem", to mała, lecz interesująca książeczka prezentująca przestrzeń wierzeń, zwyczajów i problemów, jakie pojawiają się w zetknięciu z muzułmanami. Książka jest bardzo osobistą narracją autora pra­cującego w jednej z wiedeńskich dzielnic w dużej części zamieszkałej przez Turków. Jest pierwszą tego typu książką, która opisuje zderzenie dwóch kultur: chrześcijańskiej i muzułmańskiej.

“Moja Droga do Domu Ojca” to historia życia i powołania INGRID TROBISCH-YOUNGDALE (1926-2007). Wraz z mężem Walterem Trobischem przez wiele lat pracowali misyjnie w Afryce, Europie, USA i innych rejonach świata. Razem założyli międzynarodową ponadwyznaniową organizację doradców małżeńskich FAMILY LIFE MISSION (polska część FLM to Fundacja MISJA SŁUŻBY RODZINIE). Swoją działalnością upowszechniali szczególnie czystość przedmałżeńską oraz osiągnięcia medyczne w dziedzinie Naturalnego Planowania Rodziny. Ingrid Trobisch jest autorką wielu książek, m.in.: “Kobieta silna”, “Ucząc się żyć po utracie ukochanej osoby”, “Łatwiej się starzeć, ale trudniej dojrzewać”, “Moja żona nie jest zainteresowana seksem”. Książka wzbogacona jest licznymi zdjęciami oraz ciepłymi wspomnieniami Marioli i Piotra Wołochowiczów, polskich współpracowników Ingrid – którzy kierują Misją Służby Rodzinie.

Do dzisiaj nie ustają dyskusje nad stronami objawień poświęconymi grzechowi oraz wieczności. Juliana usłyszała od Zbawiciela, że grzech był potrzebny, ale wszystko będzie dobrze. Teraz Juliana ma wierzyć i ufać, a przy końcu czasów zobaczy, jak wszystko osiągnie pełnię i radość, wszystko skończy się jak najlepiej, chociaż według ludzi jest to niemożliwe. Bóg chce, byśmy Mu ufali ze wszystkich sił, a wszystko będzie dobrze. Przybliżyć Polsce Boga Juliany z Norwich to szczęśliwy pomysł.
O. prof. dr hab. Celestyn Napiórkowski OFM Conv.

Pozycja ks. Pawła Maciaszka udowadnia w świetle literatury teologicznej, że autentyczne doświadczenie chrześcijańskie (jako świadectwo doskonałej miłości), doświadczenie wiary ożywione miłością, a także doświadczenie grzechu i szatana, kształtuje świętość mistyczną chrześcijanina. Książka, która może służyć za przewodnik ludziom pragnącym żyć głębokim życiem duchowym, z pewnością znajdzie szeroki zakres czytelników, którzy zechcą na podstawie mistyki przeżyciowej Juliany z Norwich kroczyć drogą mistycznej świętości.
Ks. prof. dr hab. Stanisław Urbański

Autor ks. Paweł Maciaszek, ur. w 1965 r. w Łodzi, prezbiter archidiecezji częstochowskiej. W 2003 r. w Katolickim Uniwersytecie Lubelskim uzyskał stopień doktora nauk teologicznych, specjalizacja liturgika. Jest pracownikiem dydaktyczno-naukowym Wyższego Seminarium Duchownego i Instytutu Teologicznego w Częstochowie. Podczas kilkumiesięcznego pobytu w Cambridge w Anglii poznał treść i angielskojęzyczne omówienia objawień miłości Bożej wyspiarskiej mistyczki żyjącej w XIV w., które drogą analizy i syntezy zawarł w tej książce.

Nowa książeczka Cataliny ma podtytuł "Jasna wizja śmierci" i napisana została tuż po śmierci jej brata i matki. Zawiera piękne pouczenie Jezusa o tym, jaką wartość ma towarzyszenie człowiekowi w przejściu.