Duchowość

Jest wiele osób, dla których samotność nie jest wyborem. Pragną założenia rodziny, ale z różnych powodów nie udało im się „trafić” na osobę, z którą mogłyby spędzić resztę życia. Tylko Bóg zna głębie ich serc i rozumie tęsknotę za miłością.

Był dzień 21 października, uroczystość św. Kaspra, roku 1985, kiedy to wyszedł ostatni tomik komiksu o nadzwyczajnej przygodzie naszego Świętego. Minęło sporo czasu od tego pamiętnego roku 1985 i świat komiksu zmienił się i ewoluował tak w Europie, jak i w USA czy w Japonii, co jest oczywiste. Także i my, Misjonarze Krwi Chrystusa, zadecydowaliśmy się dopasować do obecnych czasów i nowinek w sztuce graficznej, tych najbardziej fascynujących. I oto teraz, dla Was, ten niezwykły cykl historii o św. Kasprze w stylu euromanga, to znaczy łączący literaturę projektowaną w stylu japońskim z kulturą europejską. Będziecie mogli zobaczyć wielkie piękno tych komiksów, zaprojektowanych przez młodego artystę Luca Cristantielli [...]. [...] Ten komiks pokazuje i ten wymiar jego duchowego życia, wypełnionego mocą Ducha Świętego, o którą nieustannie prosił w swoich modlitwach i poprzez zanurzenie się w Boskiej Krwi Jezusa Chrystusa. W ten sposób powstały nowe odcinki tej historii, zebrane w cztery tomy, które podążając za życiem św. Kaspra, ukazują i uwypuklają wszystkie, ale i nowe cechy i owoce jego współpracy z Duchem Świętym, to znaczy życie w relacji do Jezusa Chrystusa".

Anna A. Terruwe i Conrad W. Baars, holenderscy psychiatrzy z wieloletnią praktyką terapeutyczną, opisują przyczyny, skutki i sposoby leczenia odkrytej przez siebie jednostki chorobowej, nazwanej zespołem niezaspokojenia emocjonalnego. Są autorami licznych książek, z których dwie ukazały się nakładem Wydawnictwa W drodze: Integracja psychiczna. O nerwicach i ich leczeniu (Terruwe i Baars) oraz Psychologia miłości i seksualności (Baars). Ludzie jako jednostki społeczne bezwzględnie potrzebują emocjonalnego kontaktu z innymi osobami. Nie mogą oni jednak być otwarci na innych, jeśli wcześniej nie zostali obdarzeni bezinteresowną miłością. Bez tej afirmacji skazani są na niepewność własnej wartości. Żadne osiągnięcia zawodowe czy intelektualne - choćby nie wiem jak spektakularne - nie są w stanie zastąpić tego emocjonalnego niedostatku. To miejsce może zapełnić tylko bezwarunkowa miłość drugiej osoby.

Najcenniejszym charyzmatem, który Alicja Lenczewska otrzymała na ziemi i zabrała ze sobą do Nieba, był dar jej dziewiczej czystości, w której została mistycznie poślubiona przez Boskiego Oblubieńca – Jezusa Chrystusa, Miłość Ukrzyżowaną!
ks. Walter Rachwalik ojciec duchowny Alicji Lenczewskiej

Alicja Lenczewska (ur. 1934, zm. 2012) – pedagog i nauczyciel, autorka Świadectwa i Słowa pouczenia; w 1985 r. przeżyła przełom religijny, który dał początek jej mistycznym doświadczeniom.
ks. Walter Rachwalik SAC (ur. 1959) – pallotyn, kapłan, magister teologii życia wewnętrznego, absolwent Prymasowskiego Studium Życia Wewnętrznego, doktorant teologii, ojciec duchowny Alicji Lenczewskiej.
Kazimierz Turowski – przyjaciel Alicji Lenczewskiej i ks. Waltera Rachwalika.

Nowenna i modlitwy do Małej Arabki [św. Marii od Jezusa Ukrzyżowanego]

Pierwsze modlitewne kompendium ministranta w Polsce! W tym modlitewniku każdy chłopiec znajdzie wszystko to, co pozwoli mu być lepszym ministrantem:

Sylwetki patronów ministrantów i modlitwy za ich przyczyną.
Przebieg Mszy Świętej z uwzględnieniem roli służby liturgicznej ołtarza.
Modlitwy mnistrantów według stopni i funkcji (także na różne okresy roku liturgicznego).
Prawdy wiary, rachunek sumienia, modlitwy i nabożeństwa.
Pieśni na różne okazje.
Słownik terminów i pojęć liturgicznych.
Publikacja opatrzona Imprimatur Kurii Kieleckiej.

Duchu Święty, proszę Cię o dar mądrości do lepszego poznawania Ciebie i Twoich doskonałości Bożych, o dar rozumu do lepszego zrozumienia ducha tajemnic wiary świętej, o dar umiejętności, abym w życiu kierował się zasadami tejże wiary, o dar rady, abym we wszystkim u Ciebie szukał rady i u Ciebie ją zawsze znajdował, o dar męstwa, aby żadna bojaźń ani względy ziemskie nie mogły mnie od Ciebie oderwać, o dar pobożności, abym zawsze służył Twojemu Majestatowi z synowską miłością, o dar bojaźni Bożej, abym lękał się grzechu, który Ciebie, o Boże, obraża. Amen.

„Celem i zamiarem z jakim napisałem te tajemnice było pobudzenie dusz do większego nabożeństwa do tegoż imienia Maryi i pragnienie, by mieć je nieustannie - na ile to możliwe - na ustach”.

„Kiedy Bóg chciał stworzyć świat stanęły przed Jego oczyma wielkie grzechy, jakie miały być na nim popełnione i – próbując to przełożyć na nasz sposób rozumowania, gdyż w inny sposób przejawiają się Boże myśli – rozmawiał ze swym Boskim Słowem: Dlaczego chcemy stworzyć świat na którym ma się popełnić tyle zniewag uwłaczających mej czci? Gdy tak pozostawał z tymi myślami ukazały się Jego oczom dwie dusze: Jezusa i Maryi, a widząc je tak doskonałymi i miłymi Jego woli miał rzec: Chociażbym stworzył świat na którym ludzie zadają mi wiele zniewag popełniając wielkie grzechy, to jednak skoro nie zbraknie tych dwu dusz tak miłych Bogu, chcę go stworzyć. I tak zawarł przymierze i pakt ze swym Synem, że świat zostanie stworzony, a Syn zawarł przymierze ze swym Odwiecznym Ojcem, że wcieli się w Maryi i umrze dla zbawienia świata. Dla tych powodów te dwie dusze zowią się przymierzem, z powodu którego Bóg stworzył i odkupił świat, a odstąpienie kogokolwiek od tego przymierza, jak mówi sam Pan, stanie się przyczyną jego potępienia, jeśli nie zostanie usprawiedliwiony” (o. Jerónimo Gracián de la Madre de Dios).

Sprawdzone setkami lat modlitwy Kościoła katolickiego do świętego Antoniego, wzbogacone o pieśni, a wszystko zebrane w jednym poręcznym modlitewniku.

Autorka książki, S.M. Kamila Leszczyńska CSC w bardzo przystępny sposób przybliża postać człowieka niezwykłego i niezłomnego, Prymasa Tysiąclecia, pokazuje, jakim był człowiekiem i co go ukształtowało.

"Przestrzegam czytelnika przed tą książką, którą właśnie trzyma w rękach! Myślisz może, że znajdziesz w niej wskazówki pozwalające osiągnąć sposób łatwy i bezbolesny stan niebiańskiej świętości. Ależ to nie ta książka! Ta, pokaże ci trudną drogę, a gdy ją będziesz czytał, odkryjesz wiele nieoczywistych odpowiedzi, na pytanie o to, kim ty sam jesteś i jak możesz odnaleźć drogę do Boga. Więc przestrzegam, ale i zachęcam: może rzeczywiście chcesz ze sobą zrobić coś istotnie dobrego? A cóż jest bardziej ważne dla człowieka, niż odkrycie, kim on sam jest, gdy jego życie staje się drogą do Boga Miłości".

Jan Andrzej Kłoczowski OP

Podobno niebezpiecznie jest prosić świętą Ritę o wstawiennictwo, ponieważ polecane jej orędownictwu sprawy, rozwiązują się czasem wbrew oczekiwaniom. Ale takie było też jej życie. Bóg prowadził ją w sposób zaskakujący, nieoczywisty. Gdy sytuacja wydawała się beznadziejna, pojawiało się światełko w tunelu, nie oznaczało to jednak, że sprawy ułożą się po jej myśli. Rita mimo to ufała i może dlatego jest właśnie orędowniczką w sprawach trudnych. Bo uczy zaufania mimo wszystko.

Bogato ilustrowana książka przybliża biografię świętej Rity – cuda, które towarzyszyły jej życiu, ale też trudne decyzje i bolesne doświadczenia.

Był jednym z apostołów, dołączył do ich grona dość późno – podobno nie do końca bezinteresownie. A potem pozostał wierny Chrystusowi aż po śmierć męczeńską. Jak to się stało, że stał się szczególnym orędownikiem w sprawach trudnych i beznadziejnych? Jaka jest historia jego życia i kultu?

Książka opowiada o postaci św. Judy Tadeusza, jego motywacjach, wyborach, posłannictwie. Przytacza liczne cuda wyproszone przez jego wstawiennictwo, pokazuje historię i formy jego kultu. Zawiera również nabożeństwa i modlitwy, którymi można prosić o jego pośrednictwo w zanoszeniu próśb do Boga.

„O św. Józefie powiedziano wiele, choć sam nie powiedział nic”. (...) Ale czy rzeczywiście powiedziano wiele? Możliwe, że tak, choć współcześni, a zwłaszcza chrześcijanie wydawać by się mogło, że o nim zapominają. (...) Często szukamy świętych przebojowych i na każdą okazję, posiadających wręcz mega moce. Chodzi o to, aby spojrzeć na Józefa, męża Maryi, jako świętego na te czasy, jako tego, który jest równy innym świętym, a nawet przewyższa ich godnością. Pomocą w tym zadaniu stała się znana litania, której wezwania wytyczają szlak przybliżania jego sylwetki, jak i są miejscem zatrzymania nad tym, co dany tytuł oznacza i jak współcześnie można go rozumieć.

Gdy po godzinie reanimacji lekarze zamierzali wypisać akt zgonu, serce nowo narodzonego dziecka zaczęło bić. Jego matka nie miała wątpliwości: przez cały ten czas czuwał nad nim słynny amerykański kaznodzieja.

Pisma abp. Fultona J. Sheena już od wielu lat zmieniają serca Polaków. Ten wybitny duchowny był błyskotliwym mówca, a dziś skutecznie wstawia się za nami w sytuacjach, gdy pozostaje tylko nadzieja.

Bernice i Kim kontynuowały akcję ratunkową : uciskały klatkę piersiową Jamesa i robiły mu sztuczne oddychanie metodą usta-usta. Travis siedział i patrzył, nieruchomy i ponury, oczy miał przepełnione smutkiem. Rozejrzałam się po pokoju, usiłując pojąć , co się dzieje i co to oznacza, ale nie potrafiłam. Siedziałam na podłodze sypialni i patrzyłam na martwego syna. W mojej głowie nie kotłowały się żadne myśli, żadne pomysły, tylko dwa słowa. W kółko powtarzałam: Fulton Sheen.
fragment

Nowe tłumaczenie klasycznego poradnika duchowego!

De imitatione Christi Tomasza à Kempis to jedna z najpopularniejszych książek chrześcijańskich. Doceniana przez wielu świętych i błogosławionych Kościoła. Sięgali po nią m.in. św. Franciszek Salezy, św. Ignacy Loyola, św. Karol Boromeusz, św. Josemaria Escriva, św. Teresa od Dzieciątka Jezus czy św. Jan XXIII. Wśród czytelników znaleźć można również Adama Mickiewicza, Juliusza Słowackiego, Stefana Żeromskiego, Gottfrieda Leibniza czy Ludwiga van Beethovena. To obowiązkowa pozycja dla wszystkich, którzy chcą rozwinąć swoje życie duchowe. Seria „Perły duchowości” zainicjowana przez Wydawnictwo Esprit to klasyczne teksty w nowych przystępnych tłumaczeniach.

Siostra Cecylia od Najśw.Oblicza, Karmelitanka Bosa, żyła zaledwie 43 lata, z czego 19 w klasztorze w Santa Fe. Zmarła w 2016 r. na nowotwór języka i płuc. Jej uśmiech przykuł uwagę mediów społecznościowych całego świata. Jednak to nie uśmiech wart jest naśladowania, lecz usposobienie serca i umysłu. Odeszła w opinii świętości, bo pozwoliła kochać się Jezusowi bez umiaru i sama bez umiaru kochała.

Z ogromną przyjemnością polecamy Państwa uwadze VI tom Synaksarionu (Czerwiec). Nasza edycja będzie stanowić 12-tomowe dzieło, zbierające żywoty świętych od czasów Chrystusa po dzień dzisiejszy. Autorem opracowania jest atoski mnich Makary z monasteru Simonopetra. Święci są jedynymi niezmiennymi autorytetami życia duchowego dla wszystkich poszukujących zbawienia. Podążanie ich śladami z pewnością wzbogaci nas o cenne wskazówki na drodze poszukiwania Boga.

Wieki XIX i XX to stulecia, w których Matka Boża objawiała się z niespotykaną wcześniej częstotliwością. Jak wynika z Jej słów, pragnie powstrzymać szatana, który w ostatnich dekadach zdobywa coraz większą władzę nad światem. Czy objawienia w Medjugorje mogą być ostatnim punktem tego Maryjnego planu?

Badacz objawień Matki Bożej Diego Manetti oraz dyrektor włoskiego Radia Maryja, ks. Livio Fanzaga rzucają nowe światło na głośne wydarzenia, jakie rozgrywają się od kilkudziesięciu lat w małej miejscowości w Bośni i Hercegowinie. Jaką drogę wskazuje nam dzisiaj Matka? Przed jakimi niebezpieczeństwami nas ostrzega? I w jaki sposób mamy odczytywać orędzia Królowej Pokoju w świecie, w którym zło wydaje się coraz potężniejsze?

Magdalenę przygotowywały do jej misji wielkie zdolności umysłu, logicznego już z natury, a kształtowanego w młodości przez lekturę ówczesnych autorów jezuickich. Nadto miała w sobie wielką gorliwość i konsekwencję w dążeniu do raz obranego celu; przez dłuższy czas trudno jej było w ogóle zrozumieć brak równie wielkiego zapału u różnych innych osób, co spowodowało niejeden konflikt. Jej wstępna decyzja, dokonana jeszcze w dzieciństwie, a wyrażona słowami „Poślubiłam się Panu Zbawicielowi mojemu”, ukształtowała wszystkie decyzje następne. Na tej podstawie budowało się jej życie modlitwy, czerpiące swoje treści przede wszystkim z lektury, szeroko pojętej: to jest zarówno z tekstów liturgicznych, jak i z czytania duchownego. Ten zapał do czytania nie tylko miała sama, ale usilnie go szerzyła: przede wszystkim w formacji nowicjuszek, ale także wśród uczennic.

Głosiła i reprezentowała pobożność konsekwentną i aktywną, wymagającą stałej uwagi i stałej pracy wewnętrznej, wedle znanego powiedzenia, przypisywanego św. Ignacemu Loyoli, że należy pracować tak, jakby wszystko zależało od naszej pracy, a modlić się tak, jakby wszystko zależało od łaski Bożej. Drugą część tego adagium Magdalena wyznawała także, i to żarliwie; jak wiadomo, nikt jeszcze nie zdołał odnaleźć linii styku Łaski i naszej wolnej woli, a duchowość katolicka epoki potrydenckiej przeżywała ten problem szczególnie mocno, w kontraście do kalwinistycznej tezy o predestynacji do zbawienia lub potępienia. Magdalena niewątpliwie o wszystko prosi Boga, znając zresztą z doświadczenia ludzką słabość; ale też w każdej sprawie wymaga od siebie (i od swoich uczennic) dołożenia wszelkich możliwych sił do współpracy z Łaską.

Zgodnie z wielowiekową tradycją opiera ona wewnętrzną pracę człowieka na wyniszczeniu samego siebie (pogarda, nienawiść itd..); nie chodzi tu jednak o to, co dziś nazywamy depresją albo kompleksem niższości. Swoją małość człowiek powinien uznać nie w stosunku do innych ludzi (z nimi, im mniej się porównuje, tym lepiej), ale w stosunku do Boga. Taka świadomość własnej nicości nie przygnębia, ale właśnie wyzwala; Magdalena opisuje starannie tę wolność duchową, dającą chrześcijaninowi pełną zdolność do modlitwy i do panowania nad sobą. Ideałem i wzorem takiej postawy jest Chrystus w Ogrójcu. Z domowej jeszcze pobożności wyniosła Magdalena kult Męki Pańskiej, o której w klasztorze napisała rozmyślania (nie zachowane) i której tematyka często wracała w jej rozmowach i konferencjach; w tej tajemnicy stale przebywała myślą modlitewną, ona też była dla niej motywacją do ubóstwa, do unikania ludzkiej chwały itd.. Motywacja ta okazała się skuteczna i czynna przez całą długość życia Magdaleny. Ta sama tajemnica była dla niej także uzasadnieniem zakonnego posłuszeństwa, którego pragnęła sama (będąc ksienią, starała się wykorzystać przynajmniej wszelkie okazje do posłuszeństwa władzom kościelnym) i w którym widziała zastosowanie przykazania miłości Boga i główny jej praktyczny przejaw. O tej cnocie mówi dużo i posuwa ją bardzo daleko, zalecając traktować nawet polecenia błędne jako wolę Bożą; odróżnia jednak polecenia mylne od grzesznych i dla tych ostatnich oczywiście robi wyjątek. Opierając życie zakonne na wierności złożonym ślubom, stara się przede wszystkim o to, żeby mniszki dobrze rozumiały, co ślubują – i jeśli się na ślubowanie decydują, to żeby resztę życia spędziły, chwila po chwili, na realizowaniu tego, do czego się zobowiązały… (Małgorzata Borkowska OSB)

Zasób zachowanych listów Matki Magdaleny Mortęskiej jest niewielki (dziesięć listów Matki Mortęskiej odnalazł i opublikował w 1971 prof. Karol Górski, inne, publikowane tutaj, opracowała s. Małgorzata Borkowska OSB). Tylko kilkanaście listów. Bardzo to mało. Byłoby jednak szkoda nie przyjrzeć się im wcale, skoro w liście osobowość nadawcy odbija się w sposób mocniejszy niż w jakiejkolwiek innej formie literackiej. Pisarze układają całe powieści z listów, ponieważ potrafią one tworzyć zarówno fabułę jak zwłaszcza wyraziste, widziane od wewnątrz postaci. Być może zatem nawet tych kilka niewielkich, izolowanych listów, które nie mogą się złożyć ani na jakąś historię zewnętrzną, ani na dzieje wewnętrzne autorki (jak to często obserwujemy w tomach korespondencji, czy we wspomnianych powieściach epistolarnych) kryje w sobie jakąś prawdę o piszącej. Dlatego trzeba się im przyjrzeć… (Krystyna Jakowska)

Jest rok 1554. W zamku starościńskim w Pokrzywnie przychodzi na świat czwarte i ostatnie dziecko pana starosty, Melchiora Mortęskiego, i jego żony, Elżbiety Kostczanki. Mógł być magnacki beniaminek… ale jak to w praktyce wyglądało przez pierwsze cztery lata jej życia? Ojciec był zajęty polityką, matka chorowita. Świat dzieci ograniczał się do gromady nianiek, a przestrzennie prawdopodobnie do kilku komnat w zamku. Pokrzywno dziś jest ruiną, ale plan jest nadal czytelny. Ten dawny zamek komturów krzyżackich nie miał terenów rekreacyjnych. Dookoła mogły być ziemie uprawne, ale żeby dojść do nich ze skrzydła „pańskiego”, trzeba było przejść przez dziedziniec Wysokiego Zamku, przez bramę, przez wielki dziedziniec Niskiego Zamku, znowu brama, dalej osada posłużna… i dopiero można było szukać pola albo łąki. Z małym dzieckiem za daleka droga. Więc panięta musiały się kłębić w izbie dziecinnej, a niańki pilnowały, żeby się hałas nie rozchodził na komnaty pańskie. Mała Magdusia nauczyła się w tym czasie pacierza, na pewno słuchała bajek, może zaczęła naukę przędzenia za przykładem obu starszych sióstr. Horyzont na razie od ściany do ściany… (Małgorzata Borkowska OSB)