Historia ogólna

Rok, który zmienił wszystko. Korona, władza, dziedzictwo
Czas na uświetnienie tysięcznej rocznicy pierwszej koronacji królewskiej
Rok 1025 to kluczowy moment polskiej historii. Odbyła się pierwsza koronacja królewska, która ugruntowała obecność Polski na mapie Europy i na zawsze zapisała się w zbiorowej pamięci.

Bolesław Chrobry, pierwszy król Polski, pozostaje jedną z najważniejszych postaci w historii naszej Ojczyzny. Był władcą, który skutecznie bronił i rozszerzał granice państwa, umacniał chrześcijaństwo i zapewnił Polsce niezależność od cesarstwa. Jego polityka wojskowa, dyplomatyczna i wewnętrzna stworzyła podwaliny pod dalszy rozwój monarchii piastowskiej. Jego pamięć przetrwała przez wieki, a jego postać stała się symbolem silnej i niezależnej Polski. Jego osiągnięcia do dziś są podziwiane jako fundament budowy suwerennego państwa, które pomimo późniejszych trudności przetrwało i odgrywało kluczową rolę w historii Europy.

W tomie XV "Dzieł zebranych" Feliksa Konecznego można znaleźć dwie prace wydane na emigracji już po śmierci Profesora: "Cywilizację żydowską" oraz "Państwo w cywilizacji łacińskiej. Zasady prawa w cywilizacji łacińskiej". Pierwsza z nich to efekt niemal trzech dekad pracy nad teorią cywilizacji, w ramach której krakowski historyk i historiozof opisał w osobnych publikacjach zaledwie dwie spośród siedmiu cywilizacji wyszczególnionych przez niego: bizantyńską i żydowską. "Kwestia żydowska wśród narodów nie jest rasową, ni wyznaniową, żydostwo - to sprawa całej osobnej cywilizacji, czyli odrębnej metody życia zbiorowego. Żydzi posiadają własną cywilizację i w tym właśnie tkwi rozległość zagadnienia" - pisał Profesor. Koneczny porównywał cywilizację żydowską z innymi metodami ustroju życia zbiorowego, wskazując na różnice w podejściu do prawa, etyki czy organizacji społecznej. Z kolei w książce "Państwo w cywilizacji łacińskiej. Zasady prawa w cywilizacji łacińskiej" Feliks Koneczny w dobie dwudziestowiecznych totalitaryzmów i dyktatur, inspirując się zasadami wynikającymi z łacińskiej cywilizacji, opisał idealny ustrój dla Polski, w którym władza jest dalece zdecentralizowana i opiera się na społeczeństwie z głęboko zakorzenioną ideą samorządności, a duch państwa i prawa ufundowany jest na zasadach wynikających z dziesięciorga przykazań. Choć z powodu upływu czasu i zmienionych realiów społeczno-politycznych część postulatów Profesora można uznać za utopijne lub przebrzmiałe, ich istota pozostaje niezmienna i mogą nadal inspirować prawodawców.

Prof. Stanisław Kętrzyński w roku 1947 opublikował broszurę, w której odniósł się do hipotezy istnienia drugiego arcybiskupstwa w Polsce za panowania Bolesława Chrobrego. Tysięczna rocznica koronacji tego władcy jest dobrą okazją, by przypomnieć zapomniane i tajemnicze początki chrześcijaństwa w Polsce.

POLESIE - kraina omalże mityczna, a jednocześnie jeden z najbardziej skrwawionych obszarów Kresów Wschodnich.

Polaków mordowali tu nie tylko Rosjanie i Niemcy, ale podobnie jak na Wołyniu, również ukraińscy nacjonaliści. Podczas wojny, w imię "samostijnej" Ukrainy i na rozkaz Kremla, zginęło wiele tysięcy naszych rodaków. Jednak mimo silnych represji wymierzonych w polskość nie udało się jej wykorzenić z tych ziem.

Polacy bowiem nie wzięli się na Polesiu "znikąd". Żyli tu od wieków, a ich "karczowanie" carscy oprycznicy rozpoczęli już w XIX wieku. Nie byli jednak w stanie "przerobić" Poleszuków, jak ich zwano, na Rosjan czy Białorusinów.

Rok Święty to nie tylko wydarzenie liturgiczne. To czas odnowy duchowej i nadziei, która przez wieki poruszyła w sumie serca miliardów ludzi wierzących; najpierw w basenie Morza Śródziemnego, potem w całej Europie, a następnie na innych kontynentach; ta książka jest właśnie opowieścią o tym. Jest również świetnym przewodnikiem po głębszym znaczeniu Lat Jubileuszowych - zarówno dla samego Kościoła jako instytucji, jak i dla każdego z nas z osobna. Autor, ks. prof. Janusz Królikowski, kapłan i znawca historii Kościoła, prowadzi nas przez historię, ukazując - od starożytności po rok 2025 - jak Jubileusze kształtowały życie chrześcijan i jak stanowiły odpowiedź na zmieniające się potrzeby kolejnych pokoleń. Dużo w niej także akcentów polskich. Choć korzenie Jubileuszy sięgają czasów biblijnych, to oficjalnie zaczęły się one w 1300 roku, gdy papież Bonifacy VIII uroczyście ogłosił pierwszy Rok Święty. Wydarzenie to wzmocniło tradycję pielgrzymek, odpustów i wezwań do nawrócenia. I tak miało być podczas kolejnych Jubileuszy. Szczególne miejsce w tej opowieści zajmuje Rok Święty 2000 - przełomowy czas refleksji i nadziei, ogłoszony przez św. Jana Pawła II, który wprowadził Kościół w trzecie tysiąclecie chrześcijaństwa. Książka została wydana z niezwykłym pietyzmem, w eleganckiej szacie graficznej, z bogatym wyborem ilustracji - od arcydzieł malarstwa sakralnego po fotografie mistrza Adama Bujaka z papieskich uroczystości. Nie tylko stanowi ciekawą lekturę, nie tylko podpowiada pasjonującą wiedzę historyczną, ale także dostarcza przeżyć estetycznych. Każda strona zachęca do zatrzymania się, medytacji i pogłębienia wiary. "Roki Święte" kończą się swoistą klamrą, mianowicie ogłoszonym przez papieża Franciszka rokiem "Pielgrzymi nadziei", co czyni tę publikację jeszcze bardziej aktualną. Książka ta jest doskonałym narzędziem do pogłębienia jubileuszowej tradycji, która nie jest żadnym reliktem przeszłości, jak niektórzy usiłują to przedstawiać, ale zawsze aktualnym wezwaniem do pielgrzymowania, pojednania i duchowego odrodzenia.

Jedna z najdonioślejszych książek historycznych ostatnich lat. Imponująca panorama dziejów Europy i świata od starożytności aż po współczesność, opisanych z zupełnie nowej perspektywy. Znakomity brytyjski historyk w formie wartkiej opowieści ukazuje, jak ogromny wpływ na kształtowanie się cywilizacji zachodniej miały cywilizacje Bliskiego Wschodu i Azji. Jego fascynujące dzieło obejmuje bogatą i zaskakującą mozaikę procesów historycznych, gospodarczych, społecznych i kulturowych, przedstawionych w syntetyczny i przystępny sposób.

Co wiemy o Bydgoszczy? Michał Tabaczyński przekonuje, że na tożsamość tego miejsca składają się "gorączka niedookreślenia" i wyparta przeszłość. Nowoczesność przynieśli tu Niemcy, inwestując w Pruską Kolej Wschodnią i kanał łączący Noteć z Brdą. Projektowali swój mały Berlin, miasto idealne, którego ślady widać do dziś. Znani pisarze, owszem, odwiedzali Bydgoszcz, ale stacjonowali w koszarach (Heinrich Bll) albo pracowali w miejskiej rzeźni (J.D. Salinger). Mniej znani, jak Mieczysław Piotrowski, umieszczali tu akcję swoich najlepszych powieści. Nad tym "miastem niczyim" musiała się jednak unosić szczególna aura, skoro w międzywojniu stało się ezoteryczną stolicą Polski, do której zjeżdżali jasnowidze, by zakładać swoje wydawnictwa i gabinety.

Kieszonkowa metropolia to także książka osobista, bo Michał Tabaczyński opowiada o swoim miejscu urodzenia - to wyprawa w głąb siebie, do "miasta, którego nie ma". Może właśnie w Bydgoszczy najlepiej się myśli o czasie, pamięci i historii?

Komunizm nie był jedynie materialistyczną doktryną ekonomiczną, lecz systemem zakorzenionym w starożytnych gnostycznych i ezoterycznych koncepcjach świata, człowieka i Boga.

Książka ukazuje filozofię Hegla, Marksa i Engelsa, jako formę ukrytej religii gnozy. Komunizm to nie tylko antyreligia, ale także alternatywna duchowość, której celem było zbudowanie nowego świata, nowego człowieka i nowego ładu społecznego, oderwanego od prawa naturalnego i chrześcijańskiej wizji osoby.

Publikacja ukazuje wpływ okultystycznych i ezoterycznych idei na struktury komunizmu, a pośrednio na kształt dzisiejszego świata Zachodu oraz związki doktryny komunistycznej z satanizmem i judaizmem.

Pociski jak paciorki różańca. Armia Krajowa i Bataliony Chłopskie wobec Ukraińców w Sahryniu i innych wsiach powiatu hrubieszowskiego 910 marca 1944 roku to książka, która przenosi nas w sam środek jednego z najtragiczniejszych i najbardziej kontrowersyjnych epizodów polsko-ukraińskiego konfliktu lat czterdziestych XX wieku.

Tysiąc lat temu, w 1025 roku Bolesław Chrobry został pierwszym królem Polski, która tym samym stała się odtąd królestwem. Koronacja czyniła z Bolesława jedną z najważniejszych postaci ówczesnej Europy, a jego państwo stawiała w rzędzie monarchii, takich jak inne królestwa łacińskiej Europy, powstałe z imperium Karola Wielkiego, od imienia którego wywodzi się słowo „król”. Władza królewska, jak wierzono, pochodziła od samego Boga. Król jako pomazaniec sprawował władzę nad poddanymi z woli Boga i w Jego imieniu.

Ukoronowany Bolesław stawał się suwerenny w swoich decyzjach, co zresztą potwierdzał całym swoim panowaniem, w czasie którego z uporem i nieugiętą wolą, konsekwentnie walczył o niezależność swojego państwa. Był nie tylko wielkim politykiem, ale przede wszystkim wojownikiem, i to w swojej epoce wojownikiem najznakomitszym.

Zamach na polskość - zbyt mocne słowa? Tak powiedzą niektórzy. Ale jak inaczej nazwać rzeczywistość, w której policja wkracza do Pałacu Prezydenckiego, wojsko przeszukuje mieszkania cywilów, a rząd ignoruje wyroki sądów i jawnie podporządkowuje się Berlinowi i Brukseli? Jak określić kraj, w którym większość obywateli myślących inaczej niż rządzący ma być "opiłowana" z praw, a prawo staje się narzędziem politycznej zemsty, interpretowanym zgodnie z wygodą władzy? Jeśli dzisiaj jeszcze wahamy się, czy nazywać to zamachem, to jutro możemy obudzić się w kraju, który już nie będzie nasz. To właśnie z głębokiej troski o Ojczyznę zrodziła się ta współpraca środowisk prawicowych, której owocem jest "Zamach na polskość". To głos patriotów i wybitnych umysłów współczesnej Polski zjednoczonych w walce o przyszłość narodu. Prof. A. Nowak kreśli mroczną, lecz realną wizję Polski bez Polaków, ostrzegając przed konsekwencjami destrukcyjnych ideologii. R. Ziemkiewicz i prof. P. Czarnek zwracają uwagę na to, jak umiera demokracja. Ks. prof. R. Skrzypczak w poruszającym tekście obnaża ataki na autorytet św. Jana Pawła II, będące częścią szerszej strategii podważania fundamentów polskiej tożsamości. Zaś ks. prof. J. Królikowski zadaje pytanie o rolę Kościoła i jego nauczania w tych procesach. Z kolei A. Bujak, prof. W. Roszkowski, P. Lisicki i W. Reszczyński opisują mechanizmy, za pomocą których światowa lewica, wspierana przez swoich posłusznych wykonawców w Polsce, usiłuje zniszczyć chrześcijańską kulturę, tradycję i obyczaje. W ich miejsce forsuje nową "normalność" - eksperyment społeczny prowadzący do samobójstwa cywilizacyjnego. Aby dobić suwerenne i samodzielnie myślące narody jak Polska, ataki są wymierzone także w niezależne media, instytucje, edukację oraz gospodarkę, na co zwracają uwagę J. Maciejewski, dr hab. K. Szczucki, B. Nowak, prof. A. Śliwiński i prezes L. Sosnowski. Ci dwaj ostatni wykazują ponadto, jak oddawanie suwerenności państwa skutkuje zubożeniem gospodarczym narodu. W dramatycznych esejach prof. W. Polak oraz prof. G. Kucharczyk ostrzegają przed niemiecką hegemonią. To niezwykle aktualna i wieloaspektowa książka, która nie tylko diagnozuje zagrożenia, ale również budzi sumienia i przypomina, że Polska nadal może pozostać sobą - jeśli tylko jej obywatele odważą się zdecydowanie powiedzieć "dość".

Mało jest w historii kwestii tak przyciągających powszechną uwagę jak żywoty władców, ich biografie bowiem to najczystsza synteza losów państwa i narodu. W ich żywotach skupiają się - jak w soczewce - blaski i cienie dawnej Polski.

Pomazańcy Boży wpływali na bieg naszych dziejów, zmagając się równocześnie z problemami zwykłych śmiertelników - chorobami, troskami rodzinnymi, poczuciem zagrożenia. Autorzy książki potrafili w sposób zajmujący i przystępny ukazać ich zarówno jako suwerenów z wszelkimi atrybutami władzy i potęgi, jak i normalnych ludzi, z miłostkami, fobiami i przywarami. Anegdota i mało znane epizody często więc goszczą na stronach tej pięknej książki, ułatwiając zapamiętanie podstawowych faktów. Obszerne rozdziały poświęcono nie tylko poszczególnym władcom - od Mieszka I po zdetronizowanego przez powstańczy sejm Mikołaja I, lecz także dynastiom, koronacjom i regaliom, mechanizmowi wolnej elekcji, królewskim rezydencjom i nekropoliom.

Niewątpliwym atutem jest przeszło 800 ilustracji przybliżających miniony świat. Zobaczyć tu można m. in. monarsze insygnia i medale, dawne zamki i katedry, królewskie pieczęcie i pergaminowe dokumenty, a także malarstwo o tematyce historycznej. Poruszanie się w gąszczu faktów ułatwia przejrzyste kalendarium, obejmujące również wybrane elementy dziejów powszechnych.

Jego imię przepowiadało mu wielką sławę, a wśród sąsiadów budziło grozę. Prowadził swoich wojów we wszystkie strony świata. Zdobył Kraków, podbił Pragę i zagarnął Kijów. Zasiadł na legendarnym tronie Karola Wielkiego. I miał nie mniejsze od niego ambicje. Dążył do konfrontacji ze wszystkimi sąsiadami, chcąc wydrzeć im kolejne ziemie.

Przyjaciel świętych, który dawał dowody swojego okrucieństwa. Dzielny wódź, który nieraz uciekał przed wrogiem. Twórca mocarstwa, który nie pozostawił równego sobie dziedzica. Największy wojownik w dziejach swojego rodu. Charyzmatyczny przywódca. Władca potężnego państwa, o którym pamięć przetrwa ponad tysiąc lat. Bolesław Chrobry. Pierwszy z królów.

Spis treści 1. Zgromadzenie Sióstr św. Katarzyny Dziewicy i Męczennicy na Warmii w latach 1571–1945 (5)
2. Wkroczenie Armii Czerwonej do Prus Wschodnich (9)
3. Przemoc i zbrodnie sowieckich żołnierzy wobec sióstr św. Katarzyny (27)
4. Ideologiczna formacja żołnierzy Armii Czerwonej (38)

"Królestwo moje nie jest z tego świata" - Jezus mówi do Piłata - ale to nie znaczy, że nie rozciąga się nad tym światem. Otóż słowa wypowiedziane przez zmartwychwstałego Chrystusa, zgodnie z przekazem św. Mateusza, nie pozostawiają tutaj najmniejszych złudzeń: "Dana mi jest wszelka władza na niebie i na ziemi". Bóg jako Stwórca nie może nie być Panem swojego stworzenia: w prawach, w obyczajach, w polityce i gospodarce, w życiu jednostek, rodzin i państw. Taka jest absolutna, niepodważalna prawda, którą Jean Ousset wykazuje na kartach swej książki, kierując się nie tylko wiarą, ale także żelazną logiką. Dokonuje drobiazgowej analizy lekcji ewangelicznej oraz nauczania papieży, którzy nigdy nie przestawali głosić tej prawdy z mocą. Autor znajduje potwierdzenie tej tezy również w twórczości najważniejszych pisarzy katolickich XIX i XX wieku. Jeżeli państwa i narody chcą zakończyć swój karkołomny, samobójczy bieg, i znaleźć wreszcie odpocznienie, muszą pozwolić Chrystusowi królować w życiu społecznym, rodzinnym, indywidualnym. Bóg jest bardzo delikatnym gościem, którego łatwo wyprosić. Ale Rewolucja nie tyle Boga wyprasza, co wyrzuca, wydziera z ludzkich serc, z obyczajów, z kodeksów praw, z parlamentarnych ustaw, całkowicie zmieniając tkankę życia społecznego. Rewolucja w książce Jeana Ousseta staje się personifikacją o diabolicznych rysach, gdyż takie właśnie jest jej pochodzenie. Nie chodzi jedynie o Rewolucję 1789 czy 1917, czy 1968. Są to tylko bardziej drastyczne przejawy wywrotowości, natomiast Rewolucja jest zjawiskiem permanentnym, począwszy od wystąpienia Lutra, który doprowadził do pęknięcia chrześcijańskiego świata na pół, a skończywszy na rewolucji kulturalnej, której obecnie stajemy się ofiarami. Ta wojna rozpoczyna się już na kartach Ewangelii, czyli u samego zarania cywilizacji chrześcijańskiej - ten rys buntu i odrzucenia Boga. Jednak nie tylko Rewolucja jawi się jako wróg społecznego panowania Chrystusa. Także piąta kolumna Rewolucji odgrywa bardzo negatywną rolę - niektórzy ludzie Kościoła deformujący jego nauczanie - oraz my sami, poprzez naszą obojętność i nasze zaniedbania. Książka Jeana Ousseta nie jest pesymistyczna, wręcz przeciwnie, ukazuje przed nami szeroki horyzont i skąpany w promieniach słonecznych błękit nieba. Autor odsłania przed nami drogę, zaprasza nas do działania na rzecz społecznego panowania Chrystusa i omawia sposoby, dzięki którym możemy do tego stanu doprowadzić. Każdy katolik, któremu leży na sercu przyszłość jego kraju, powinien tę książkę przeczytać i żyć tą ideą, która jako jedyna we współczesnym, na różne sposoby okaleczonym świecie, jest w stanie zapewnić pokój, prawdziwy pokój i odpocznienie.

Wojna z Irakiem w latach 80. XX wieku, fatwa nałożona na Salmana Rushdiego, bunt kobiet po śmierci Jiny Mahsy Amini, włączenie się w wojnę pomiędzy Izraelem a Hamasem Iran nie pozwala o sobie zapomnieć i rzadko znika z prasowych nagłówków.

Dawniej znany jako Persja - najstarsze z imperiów świata i skrzyżowanie cywilizacji, gdzie jedwabny szlak umożliwiał wymianę między Zachodem a Chinami. Dziś to Republika Islamska Iranu, łącząca elementy demokracji i religijnej dyktatury, będąca jednym z kluczowych eksporterów gazu ziemnego i ropy naftowej.
Jak do tego doszło? Jaki właściwie jest ten dzisiejszy Iran?

Autor opowiada o dziejach Polski od czasów piastowskich aż do współczesności. Nie pomija aspektu politycznego, gospodarczego czy społecznego historii, lecz uzupełnia je o wymiar religijny. Szczególne znaczenie przykłada do motywacji duchowej bohaterów oraz skutków, jakie decyzje religijne pociągają za sobą dla całej społeczności. Pokazuje przy tym, jak wiara chrześcijańska od pokoleń kształtowała polską tradycję, kulturę i nasz charakter narodowy. Polityka jest funkcją kultury, a sercem kultury jest religia jak napisał T. S. Eliot. Taka hierarchia wartości jest zaprezentowana na kartach Duchowej historii Polski. Ksiązka Grzegorza Górnego jest napisana z niezwykłą pasją i erudycją.

Żydowscy rolnicy na Dolnym Śląsku nadający krowom imiona w jidysz. Żydzi odbudowujący na zgliszczach życie religijne, wydający gazety, prowadzący szkoły, angażujący się w politykę. Usiłujący nielegalnie wydostać się z Polski, miesiącami w drodze, w oczekiwaniu na pociąg, statek. Uparcie, lecz bezskutecznie próbujący dochodzić sprawiedliwości przed sądem. Pieczołowicie zbierający świadectwa Zagłady. Kołyszący dzieci w wózkach w obozach dla uchodźców. Planujący zatruć wodę w niemieckich miastach.

Obraz żydowskiego życia tuż po wojnie to wciąż słabo znany "krajobraz po bitwie". Osamotnieni, często przytłoczeni wyrzutami sumienia, że to właśnie im udało się przetrwać, otoczeni wrogością, nieraz w śmiertelnym niebezpieczeństwie, musieli podjąć nieskończenie trudną decyzję - co dalej? Czy zostać w kraju, gdzie spoczęły prochy ich bliskich, czy opuścić na zawsze ten wielki cmentarz i zacząć od nowa? Czy pielęgnować żydowską tradycję, czy też porzucić tożsamość, która stała się przyczyną tylu cierpień, i skrzętnie ukryć swoje pochodzenie? Jak wejść w to nowe życie, które naznaczyła pustka?

Książka Anny Bikont to pierwszy reportaż całościowo opisujący losy polskich ocalałych Żydów i Żydówek w tużpowojennych latach. To przemilczana historia, która domagała się opowiedzenia.

Są w dziejach narodów wydarzenia, których wpływ na przyszłe wieki jest nieprzemijający. Dla nas takim wydarzeniem jest bez wątpienia koronacja w roku 1025 na króla Bolesława, księcia Polan, zwanego potem Chrobrym lub Wielkim. Był on zarazem władcą zjednoczonych plemion na rozległych ziemiach, których rozmiar przekraczał obszar dzisiejszej Rzeczypospolitej. Chrobry stworzył państwo, które stało się mocarstwem w ówczesnej Europie. Był postrachem dla wrogów i oparciem dla przyjaciół, walecznym wodzem i rozsądnym strategiem. Jego wpływy rozciągały się od Kolonii i Ratyzbony po Kijów, od bałtyckiego Pomorza po Morawy i Dunaj. Umacniał swe państwo w silnej więzi z chrześcijaństwem i zachodnią kulturą. Prowadził niezależną politykę zarówno wobec cesarza zachodniego rzymskiego, jak i wschodniego bizantyńskiego.

Bolesław Chrobry zbudował tak silne fundamenty polskiej państwowości, że wzniesiony przez niego gmach nigdy nie runął. Chwiał się czasem, to prawda, doznawał uszczerbków, bywał zaniedbany, ale trwał. Nie zmogły go żadne nawałnice. Trwała Polska. Trwał polski naród. Dlatego jakże słusznie świętujemy dziś tysięczną rocznicę koronacji Bolesława, która dokonała się w katedrze poznańskiej 18 kwietnia 1025 r., już po przeszło 30 latach panowania tego syna Mieszka i czeskiej księżniczki Dobrawy, wnuka Siemomysła, prawnuka Lestka (Leszka). Podniesienie państwa do rangi dziedzicznego królestwa oznaczało w ówczesnym świecie przede wszystkim utwierdzenie jego suwerenności i wzmocnienie wpływów.