Święci

Urodził się 13 III 1599 r. w Diest, w dzisiejszej Belgii. Jego nauczyciel taką dał o nim opinię: „najczęściej można go było widzieć w kościele, a najrzadziej na ulicy, był tak czysty i solidny, że młodzieńcze wady nie miły do niego przystępu”. Wstąpił do jezuitów. W kolegium był przykładem dla kolegów. Zmarł 13 VIII 1621 r. Wspomnienie 26 listopada.

Jest to autobiografia teologiczna, ponieważ element teologiczny przeważa nad biograficznym. Odpowiada to zresztą zmianom w życiu św. Teresy, w którym wyróżnić można dwa okresy: aktywny, podporządkowany wymogom świeckiego życia czas spędzony w domu rodzinnym, a następnie okres życia zakonnego. Ten drugi okres sprzyja rozwojowi życia wewnętrznego, które Święta z zamiłowaniem opisuje, przedstawiając kolejne jego etapy, aż do modlitwy mistycznej.

Św. Karol Boromeusz był niewątpliwie człowiekiem, który o właściwym czasie znalazł się we właściwym miejscu. Po Soborze Trydenckim, gdy Kościół pojął wreszcie długo oczekiwane wysiłki na rzecz reformy on, jako kardynał i później biskup Mediolanu, zaczął je wcielać w życie. Przeorganizował całą działalność Kościoła i jego instytucje, w czasach zarazy był przykładem ofiarności i dobroci, pisał i uczył. Do dziś diecezja mediolańska żyje jego osiągnięciami.

Urodził się 25 I 1869 r. w Staromieściu (obecnie dzielnica Rzeszowa). W 1888 r. wstąpił do WSD w Przemyślu. Po święceniach najpierw skierowany do pracy duszpasterskiej w parafii Polna, a po roku wysłany do Rzymu na studia specjalistyczne. Po studiach powrócił do Przemyśla, gdzie powierzono mu obowiązki w seminarium duchownym. Przez 37 lat był profesorem seminarium, w l. 1927-1934 pełnił funkcję wicerektora i rektora tej uczelni. Przez 10 lat spełniał gorliwie obowiązki kapelana w szpitalu przemyskim. Zmarł 15 III 1948 r. Wspomnienie 24 października.

Książka opowiada dzieje życia św. Jana Marii Vianneya, najsłynniejszego spowiednika, a jednocześnie patrona wszystkich proboszczów i ogłoszonego przez Benedykta XVI Roku Kapłańskiego. Historia dochodzenia do świętości małego Janka, który bardzo lubił się modlić i koniecznie chciał zostac księdzem.
I został nim, a nadto wzorem pobożności i miłości bliźniego. Książka wciąga od pierwszej strony. Wiernie oparta na faktach barwnie opowiada o życiu św. Jana Marii Vianneya od pierwszych lat spędzonych w rodzinnym gospodarstwie w Dardilly aż po ostatnie dni w Ars. Zrozumienie życia św. Proboszcza ułatwiają piękne kolorowe rysunki. W książce zamieszczono także słowniczek trudniejszych wyrazów, jak również modlitwę do św. Jana Marii Vianneya.
Ta mądra, wartościowa książka dla najmłodszych pomoże im zrozumieć wielką rolę kapłana w życiu wiernych oraz piękno poświęcenia i wytrwałego pokonywania trudności w naśladowaniu Chrystusa. Dzięki specjalnie dla dzieci opracowanej szacie graficznej, na pewno będzie im się podobać.

Celem nowej serii edytorskiej jest udostępnienie szerszemu kręgowi czytelników materiałów związanych z przebiegiem procesów beatyfikacyjnych i kanonizacyjnych polskich błogosławionych i świętych. Część pierwsza jest poświęcona bł. Jakubowi Strepie, św. Kindze i bł. Salomei. Przy okazji pozwala ona sobie uświadomić, jak ważnym i wielowymiarowym zjawiskiem w Polsce w XVII i XVIII wieku był kult świętych.

"Którędy do nieba?" to seria książeczek dla dzieci autorstwa Ewy Stadtmüller zawierających wywiady Promyka ze świętymi, błogosławionymi i kandydatami na ołtarze. Można powiedzieć, że każdy święty ma swój własny szlak do Królestwa Bożego. Jest tych dróżek mnóstwo, każda nieco inna, bo i mieszkań przygotowanych w domu Ojca jest wiele. Czy warto zatem pytać, którędy do nieba?
Boży zapaleniec; ciekawski i wszędobylski Promyk, dobrze znany z religijnych czasopism dla dzieci; jest przekonany, że warto, i dlatego, dostawszy się do nieba, z właściwym sobie zapałem przeprowadza wywiady ze świętymi, błogosławionymi i kandydatami na ołtarze. Efektem jego pracy jest seria książeczek, których zadaniem jest pomoc w odnalezieniu tej jedynej i niepowtarzalnej — własnej drogi do nieba.
Niniejsza książeczka zawiera 10 wywiadów. Przedstawieni są: św. Józef, bł. Juan Diego, św. Edyta Stein, bł. Matka Teresa, św. Dominik Savio, Pier Giorgio Frassati, św. Stanisław Kostka, św. Franciszek z Asyżu, św. Maksymilian Maria Kolbe, bł. Alojzy i Maria Quattrocchi. (wcześniej ukazały się one w książce "Jak dostałeś się do nieba. 30 wywiadów").

„Taki duży, taki mały, może świętym być" głoszą słowa znanej piosenki. Każdy może zostać świętym – to wspaniała wiadomość. Jednak droga do świętości zazwyczaj nie jest prosta. Może być jednak fascynująca i wspaniała. Przekonacie się o tym, czytając opowiadania znanych polskich duchownych o ich ulubionych świętych. W książce znajdziecie między innymi opowieści Kardynała Stanisława Dziwisza i Arcybiskupa Józefa Michalika. Prymas Polski Józef Kardynał Glemp opowie o świętym Karolu Boromeuszu. Z ust Księdza Adama Bonieckiego usłyszymy opowieść o Ojcu Tytusie Brandsma. Do którego świętego należy się pomodlić, gdy mamy problemy z samochodem - zdradzi Siostra Małgorzata Chmielewska. Dowiecie się nawet, jakie ciasteczka Siostra Anastazja Pustelnik zamierza upiec dla Świętego Józefa...

Ze wstępu:
W zamierzchłych czasach, gdy nie było radia, telewizji i Internetu, a na książki stać było tylko ludzi zamożnych, całe rodziny zbierały się wieczorami przy kominku i słuchały ciekawych historii – żywotów świętych, legend i podań. Opowiadano o cudach, objawieniach, smokach i potworach, wygranych wojnach, potyczkach. Życiorysy wielu świętych zakasowałyby niejeden film grozy!

Tylu ich mam, tych najbliższych świętych... Odkrywałam ich kolejno, pasjonowałam się ich życiorysami, bo życiorysy świętych – te prawdziwe, niepodkolorowane – są przypomnieniem, że byli to zwykli ludzie.
Siostra Małgorzata Chmielewska

Oddając cześć wszystkim Świętym, Kościół uwielbia Boga za skuteczność Jego łaski w życiu i posłudze wiernych świadków Chrystusa oraz wyraża wiarę, że oni, obywatele nieba, orędują za braćmi pielgrzymującymi na ziemi.
Przytoczone w książce świadectwa historyczne ukazują początki i ewolucję wspólnotowego kultu świętych, a szczegółowa analiza tekstów liturgicznych przybliża czytelnikowi teologiczną wymowę święta zbawionych.
Wobec popularności niechrześcijańskich praktyk związanych z tą uroczystością, odwołująca się do Tradycji i doktryny Kościoła książka Święci nas oczekują jest znakomitym źródłem wiedzy dla wiernych i niezastąpioną pomocą duszpasterską dla kapłanów.

Publikacja przedstawia życiorysy patronów 366 dni roku, wzbogacone efektownymi ilustracjami. Oprócz zwięzłej biografii świętego znajduje się tu wiele dodatkowych informacji — wyjaśnienie pochodzenia i znaczenia imienia oraz jego różne wersje językowe, a także wykaz innych świętych czczonych tego dnia. W książce została zachowana zgodność ze współczesnym kalendarzem liturgicznym Kościoła polskiego, choć w nielicznych wyjątkach (w wypadku zbiegnięcia się jednego dnia kilku świąt, np. 14 lutego — Walentego oraz Cyryla i Metodego, lub 25 lipca — Krzysztofa i Jakuba) dokonano przesunięć na inny dzień w obrębie tego samego miesiąca. Dodatkowo na marginesach znalazły się krótkie noty o polskich błogosławionych, wspominanych danego dnia. Książka jest przeznaczona dla szerokiego kręgu odbiorców.

Dziewica, założycielka zgromadzenia klawerianek o charakterze misyjnym. Urodziła się 29 IV 1863 r. w Loosdorf w Austrii. Talenty literacki i organizacyjny poświęciła misji afrykańskiej. Zmarła 6 VII w Rzymie. Wspomnienie 6 lipca.

Apostoł, nosił dwa imiona. Był synem Alfeusza i bratem Jakuba Mniejszego. Napisał list zaliczony do Nowego Testamentu. Przestrzega w nim chrześcijan, by nie dali się zwieść przeciwnikom wiary i podaje praktyczne wskazówki. Według Tradycji głosił Dobrą Nowinę w Mezopotamii i w Persji. Wspomnienie 28 października.

Dziewica, urodzona w 1586 r. w stolicy Peru, Limie. Nazywała się Izabela, lecz z powodu urody i różowych policzków, matka nazywała ją Różą, co przyjęło się jako jej imię. Złożyła ślub dozgonnej czystości. Mistyczne zjednoczenie z Bogiem łączyła z posługą bliźnim. Zmarła 24 VIII 1617 r. Wspomnienie 23 sierpnia.

Nowe wydanie Dziejów duszy to książka adresowana zarówno do tych, którzy jeszcze nie odkryli niezwykłej postaci św. Teresy od Dzieciątka Jezus, jak i tych, którzy pragną mieć w zasięgu ręki najcenniejsze słowa, które zapisała w Rękopisach autobiograficznych, w listach, poezji, ostatnich rozmowach, modlitwach, świadectwach jej mądrości i świętości utrwalone przez Karmelitanki Bose z Lisieux. Książka jest bogato ilustrowana portretami Teresy i zdjęciami ukazującymi miejsca, w których żyła.

– Tatusiu, jak ma na imię ten dzidziuś? – zapytała jedna z córek państwa Martin.

„Dzidziuś” to była Tereska. Ojciec nazywał ją swoją „królewną”. Otoczona miłością mamy, taty i czterech starszych sióstr, mogła wyrosnąć na bardzo rozpieszczoną dziewczynkę. Nie da się ukryć, że czasami złościła się i bywała niegrzeczna.

Jednak Teresa wpadła na pewien pomysł: postanowiła, że zostanie świętą. Aby osiągnąć swój cel, będzie nieustannie kochać Boga i na wszystko, o co ją poprosi, zawsze odpowiadać „tak”.

Czy to naprawdę spowoduje, że stanie się świętą? Czy ten sposób nie wydaje się zbyt łatwy? Czy nie zapomni o swoim postanowieniu, kiedy już dorośnie?

Przed Tobą książka, która przedstawia jej dzieje. Opowiada o tym, jak w życiu Teresy w miejsce prawdziwej mamy pojawiła się nowa, jak dokuczano jej w szkole i jak przestała być beksą. Mówi o jej tajemniczej chorobie, cudownym uzdrowieniu, Pierwszej Komunii Świętej, okropnym zbrodniarzu, którego duszę odzyskała dla Boga, i o tym, co postanowiła uczynić, kiedy dorosła.

To wspaniała, prawdziwa opowieść o tym, co się zdarzyło, gdy mała Teresa Martin wyruszyła drogą ku świętości.

Król Anglii, urodził się w 1003 r. Odznaczał się delikatnością i wrażliwością na wszelkie zło. Podziwiano go na modlitwie i podczas przyjęć dworskich. Nazywano aniołem ziemskim. Troszczył się o sprawiedliwość w sądownictwie. Był miłosierny dla ubogich i chorych. Sam im usługiwał i cierpliwie wysłuchiwał ich skarg, zażaleń. Osobiste zniewagi przebaczał, co dało mu tytuł „Łaskawy”. Jego dziełem jest słynne opactwo westminsterskie w Londynie. Zmarł 5 stycznia 1066 r. Czczony jako patron Anglii. Wspomnienie 13 października.

Zwana także Turyńską, urodziła się 19 listopada 1207 r. jako córka Andrzeja II, króla Węgier, i Gertrudy, siostry św. Jadwigi Śląskiej. W 1221 r. wyszła za mąż za Ludwika IV, landgrafa Turyngii. Tworzyli udane małżeństwo. Kiedy Ludwik zmarł w czasie wyprawy krzyżowej, Elżbieta zamieszkała z dziećmi w Eisenach. Służyła biednym i chorym. Zmarła 17 listopada 1231 r. Wspomnienie 17 listopada.

W Martyrologium Rzymskim czytamy: „Święto Zachariasza, kapłana i proroka, ojca świętego Jana Chrzciciela, Poprzednika Chrystusa. Również dzisiaj świętej Elżbiety, matki tegoż świętego Poprzed-nika”. Zachariasz i Elżbieta „byli sprawiedliwi wobec Boga i postępowali doskonale według wszyst-kich przykazań i przepisów Pańskich. Nie mieli jednak dziecka” (Łk 1, 5). Gdy Zachariasz pełnił służ-bę w świątyni, anioł rzekł do niego: „Twoja prośba została wysłuchana: twoja żona Elżbieta powije ci syna, któremu nadasz imię Jan” (Łk 1, 13). Gdy podczas zwiastowania Maryja usłyszała od anioła: „krewna twoja Elżbieta poczęła w swej starości syna” (Łk 1, 36), niezwłocznie udała się do niej, by razem cieszyć się Bożą łaską i wyręczyć ją w zajęciach domowych do czasu urodzenia Jana. Elżbieta wypełniła doskonale swoją rolę w historii zbawienia, wyznaczoną jej przez Boga. Patronka matek oczekujących potomstwa. Wspomnienie 5 listopada.

Biskup, męczennik, zakonnik pasjonista. Urodzony 16 listopada 1900 r. w Belene (Bułgaria), po święceniach był sekretarzem biskupa. W 1947 r. został biskupem. W 1952 r. przez komunistów skazany na śmierć i zgładzony 11 listopada. Beatyfikowany w 1998 r. przez papieża Jana Pawła II. W homilii beatyfikacyjnej papież nazwał go „nieustraszonym świadkiem Krzyża Chrystusowego”, wzorem do naśladowania dla wiernych i „najjaśniejszą chwałą Kościoła w swojej ojczyźnie”. Wspomnienie 13 listopada.

Dziewica i męczennica, urodziła się 12 października 1891 r. we Wrocławiu, w pobożnej rodzinie żydowskiej. Po studiach we Wrocławiu i Getyndze, uwieńczonych doktoratem z filozofii, była asystentką filozofa Edmunda Husserla we Fryburgu. W 1922 r. przyjęła chrzest. W 1933 r. wstąpiła do zakonu karmelitanek. Zginęła 9 sierpnia 1942 r. w Oświęcimiu. W drodze do Oświęcimia powiedziała do współwięźniarek: „Cokolwiek się wydarzy, jestem gotowa na wszystko. Jezus jest także tutaj pośród nas”. Beatyfikowana w 1987 r. w Kolonii, kanonizowana w 1998 r. w Rzymie. Patronka Europy. Wspomnienie 9 sierpnia.