Ars moriendi

Opis

Wędrowanie człowieka ma zawsze jakiś kres. Wyruszając w drogę kiedyś musi się dojść do granicy, która otwiera przed wędrującym rzeczy nowe i obce, dotąd niespotykane. (…)

Przeraża śmierć samotna, anonimowa, w obcym szpitalnym wnętrzu, wśród obcych i obojętnego personelu, który często wręcz unika umierającego pacjenta, czekając poza salą na ostatnie jego tchnienie.

Od zawsze śmierć człowieka traktowano jako istotne wydarzenie, zamykające jego wędrówkę po świecie. Była on zaskakująca, pełna tajemnicy, a przede wszystkim otwierała nowe perspektywy – wędrówkę po nowym, innym świecie.