Pismo Święte

Sesja biblijna o proroku Jonaszu, który uciekał przed Bogiem, opierał się Jego Słowu i wracał do Boga. Historia proroka, bardzo nam bliska, w której odnajdujemy siebie z naszymi ucieczkami, z problemami w wierze, z nieposłuszeństwami i z naszą historią nawrócenia.Księga Jonasza mówi o miłosierdziu Boga, który walczy o człowieka do końca.

Wokół Apokalipsy narosły różne nieporozumienia: traktuje się ją jako porażający horror lub niezrozumiałą księgę, od której lepiej trzymać się z daleka. Nic bardziej błęd­nego! Pomimo skomplikowanej symboliki ta księga, ukazująca Boże spojrzenie na ludzkie dzieje, niesie nam jasne przesłanie nadziei i ufności, które warto odczytać. Apo­kalipsa to Słowo Boże, zawsze aktualne i potrzebne, może szczególnie w na­szych za­­gma­­twanych czasach.

Jaki jest Jezus, którego poznajemy ze stron Ewangelii Łukasza? Bezbronne dziecko i jednocześnie Pan całego świata. Odczuwający lęk i niezrozumienie ze strony bliskich i pozostający ponad opinią władców tego świata. Slaby, cierpiący i jednocześnie to właśnie w Nim Bóg spełnia swoje obietnice. Św. Łukasz mówi do ucznia Jezusa: popatrz, historia, którą przeżywasz, znana jest Jezusowi, On również podobnie jak Ty czuł i doświadczał…

Sesja, podczas której o. Raniero Cantalamessa zgłębia drugi rozdział Dziejów Apostolskich opisujący wydarzenie Pięćdziesiątnicy oraz prowadzi słuchających do osobistego spotkania z działającym z mocą Duchem Świętym. Pięćdziesiątnica zaczęła się tamtego dnia, ale nigdy się nie zamknie i wszyscy ci, którzy wchodzą duchowo do Wieczernika z wiarą i wielkim pragnieniem otrzymania Ducha Świętego, na pewno Go otrzymają.

Księga Rodzaju objawia nam Boga, który jest miłośnikiem życia. Daje obietnicę życia i dotrzymuje jej nawet tam, gdzie wydaje się zwyciężać śmierć. "Obietnica życia" to sesja dla tych, którzy chcą głębiej poznać pierwszą księgę Pisma Świętego oraz odczytać i przemodlić swoje życie w świetle Słowa, które zostawia Stwórca.

Bóg posyła proroków, aby burzyli iluzje i budzili nadzieję; prawdziwa bowiem nadzieja możliwa jest wówczas, gdy upadną złudzenia. Kiedy nawet upadną wszystkie ludzkie nadzieje (a taka jest sytuacja ludu w niewoli babilońskiej), wówczas okazuje się wierność Boga, która nigdy nie upada. Bóg zapowiada nowe stworzenie: „I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała” (Ez 36, 26). Bóg pragnie czynić stworzenie nowym, pragnie je odnowić, nie dlatego, że człowiek na to zasługuje, ale dlatego Bóg człowieka miłuje.

Tematem prowadzonej przez kard. Ravasiego sesji są Księgi Hioba i Koheleta, które budzą wiele pytań w sercach wierzących. Księgi: Hioba i Koheleta to najbardziej niepokojące księgi Starego Testamentu. Obie ukazują postaci wyjątkowe, których życie lub nauka prowokują do przemyśleń. Uczą zbliżania się do Boga z sercem, i czystym, i obciążonym. Są modlitwą, która oczyszcza i przemienia.

Prezentujemy kolejny, wartościowy komentarz z serii Nowego Komentarza Biblijnego. Apostoł Paweł pisząc List do Filipian wzywa wyjątkowo bliską jego sercu wspólnotę Kościoła do życia godnego Ewangelii. Za wzór stawia im Jezusa, na którym trzeba budować swe życie. Mimo, iż list pisany jest przez Pawła z więzienia, zachowuje pogodny charakter. Paweł wielokrotnie nawołuje w nim do życia radosnego i pełnego wewnętrznego pokoju.

Komentarz do Listu do Filipian ks. prof. Jana Flisa z pewnością przez długie lata będzie służył teologom oraz wszystkim zainteresowanym biblistyką. Autor ukazał przesłanie listu w sposób obszerny, wnikliwy i szczegółowy. Uważnie przygląda się każdemu niemal słowu, komentując i wyjaśniając przesłanie listu dla współczesnego człowieka.

Ktoś może zadać pytanie: czy trzeba czytać Biblię? Jeśli jesteś chrześcijaninem – TAK! Świadczą o tym słowa św. Hieronima: „Nieznajomość Pisma Świętego jest nieznajomością Chrystusa”, stąd prosty wniosek, że jeżeli ktoś chce pogłębiać relację ze Zbawicielem, nieodzowna jest dla niego lektura biblijnych ksiąg.

Czytając biblijne teksty, człowiek słyszy Boży głos, a więc subiektywnie doświadcza Jego obecności w swoim życiu. Co więcej, sam fakt czytania Pisma Świętego powoduje zbliżanie się do Boga. Każda chwila poświęcona lekturze Biblii procentuje, a więc pozostaje powtórzyć: „Bierz i czytaj”!

Kolejny tom (V, część 1) serii: „Pismo Święte Starego Testamentu”, zainicjowanej w 1961 roku przez Katolicki Uniwersytet Lubelski, zawiera przekład z oryginału i komentarz naukowy do 1—2 Księgi Kronik. Autorem opracowania jest o. prof. Hugolin Langkammer OFM, znany i ceniony biblista polski, em. prof. KUL, założyciel i pierwszy dyrektor Instytutu Nauk Biblijnych przy KUL. Książka zawiera także cenne ekskursy dotyczące m.in. elementów midraszowych Księgi Kronik oraz zestawienie najważniejszych wydarzeń w dziejach starożytnej Jerozolimy.

Pismo Święte jest filarem życia duchownego. Kto go nie zna, nie zna też Chrystusa. Tu pojawia się jednak pewien problem, z którym spotyka się wielu ludzi. Bowiem Pisma Świętego nie wystarczy czytać. Należy je rozważać oraz żyć nim. Przed laty oddaliśmy do rąk czytelników zbiór Anny Świderkówny pt. "Aby zrozumieć Pismo Święte". Teraz oddajemy tom, który z pierwszym tworzy jedną całość. Aby Pismo Święte rozważać należy je rozumieć. Jednak zrozumienie go wymaga czegoś więcej niż zdolności intelektualnych. Wymaga głębokiego rozważania zawartych w nim treści. W ten sposób każdy może od wiedzy duchowej przejść do praktyki duchowej, albo też ubogacić swoją pobożność o niezbędną wiedzę biblijną.

Kolejna – już piąta – część Poznając Biblię, na którą złożyły się wykłady wygłoszone w ramach Radiowo-Internetowego Studium Biblijnego w drugim semestrze roku akademickiego 2010-2011, potwierdza intuicję Tomasza Manna, że dzieje zbawienia to studnia bez dna – nie tylko w sensie „początków”, ale także – a może przede wszystkim? – w sensie ich znaczenia. Trzej tarnowscy bibliści: ks. Michał Bednarz, ks. Piotr Łabuda i ks. Mirosław Łanoszka – „centralnym obiektem” swoich rozważań uczynili Jezusa Chrystusa, o którym traktują cztery Ewangelie, ale jednocześnie nie zlekceważyli „peryferii”, na które wszak składają się pozostałe księgi biblijne – tak Starego, jak i Nowego Testamentu. Dzięki temu wydobyli znaczenia niedostępne w bezkontekstowej lekturze dzieł ewangelistów. Rzucili silny snop światła w głąb „studni przeszłości” i w głąb „studni znaczeń”; tym razem koncentrujących się wokół ostatniego etapu w dziejach zbawienia – tom rozpoczyna się od momentu, w którym Jezus Chrystus ruszył ku Jerozolimie. To w niej będą miały miejsce najważniejsze wydarzenia zbawcze: Jego męka, śmierć i zmartwychwstanie. W publikowanych wykładach podążamy Jego śladem, pamiętając, iż Bóg „«wielokrotnie i wielu sposobami (…) mówił przez proroków, na koniec w tych czasach przemówił do nas przez Syna» (Hbr 1,1-2). Zesłał bowiem Syna swego, czyli Słowo odwieczne, oświecającego wszystkich ludzi, by zamieszkał wśród ludzi i opowiedział im tajemnice Boże (por. J 1,1-18)” (Konstytucja dogmatyczna o objawieniu Bożym Dei verbum, 4)
(ZE „SŁOWA BISKUPA TARNOWSKIEGO”).

Dobrze się stało, że wykłady wygłoszone w ramach Radiowo-Internetowego Studium Biblijnego w ciągu kończącego się właśnie roku akademickiego (2010/2011) – w tak wyrazisty sposób – każdy z nich składa się jakby z trzech odsłon – uwzględniły prawdę o jedności Starego i Nowego Testamentu i, koncentrując się wokół osoby, życia i nauczania Jezusa Chrystusa, pozwoliły spojrzeć na Niego przez pryzmat całego Pisma Świętego. Ostatnim podjętym w pierwszym półroczu tematem jest przemienienie Pańskie. Opis Mateusza Ewangelisty został przez wykładowców skonfrontowany z relacją ze spotkania Mojżesza na górze Synaj z Księgi Rodzaju i wspomnieniem św. Piotra z tego wydarzenia, utrwalonym z jego Drugim Liście. Pozwoliło to pokazać przemienienie jako – z jednej strony – urzeczywistnienie oczekiwań, jakimi żyli Żydzi („wypełnienie Prawa i Proroków” – Mt 15,7), a - z drugiej – jako adresowaną do rodzącego się Kościoła zapowiedź powtórnego przyjścia Jezusa Chrystusa. Dzięki takiemu zabiegowi nikt już nie może mieć wątpliwości, że Biblia nie jest luźnym zbiorem przypadkowo dobranych ksiąg, ale niezwykle spójnym dziełem, w które nie sposób ingerować (przez dopisywanie czy wykreślanie czegokolwiek) bez poważnego jego okaleczenia; że tak naprawdę należy mówić nie o księgach, ale o Księdze
(ZE „SŁOWA BISKUPA TARNOWSKIEGO”).

Gramatyka prof. Thomasa O. Lambdina uważana jest za jeden z najlepszych podręczników języka hebrajskiego biblijnego. Częste stosowanie przez Lambdina transliteracji tekstu oraz form gramatycznych nie tylko ułatwia naukę, lecz również ukazuje problematykę gramatyczną w sposób, który nie zawsze jest możliwy przy wyłącznym używaniu w dydaktyce alfabetu języka starożytnego. Problematyka językoznawcza podzielona jest na krótkie jednostki, które skupiają się na jednym zagadnieniu. Każda lekcja zawiera słowniczek, w którym kolejność wprowadzania słówek zależy od częstotliwości ich występowania w tekście biblijnym. Osobną kategorię w słowniczkach stanowią wyrażenia idiomatyczne. Szczególną zaletą tego podręcznika jest duża liczba ćwiczeń opartych na tekstach biblijnych oraz szybkie wprowadzanie w ćwiczeniach uproszczonych tekstów biblijnych.

zobacz jak wygląda lekcja 1 na facebooku: TUTAJ

SPIS TREŚCI
Głoski i pisownia
Głoski i pisownia 1. Głoski języka hebrajskiego biblijnego. 2. Podział na sylaby. 3. Akcent. 4. Spółgłoski begadkepat. 5. Redukcja samogłosek. 6. Specyficzne właściwości spółgłosek gardłowych oraz r. 7. Alfabet hebrajski. 8. Niektóre właściwości hebrajskiej ortografii (pisowni). 9. Dagesz. 10. Znaki samogłoskowe. 11. Meteg.

Lekcja 1.
12. Rodzaj rzeczownika. 13. Liczba. 14. Rodzajnik określony. 15. Przyimki. 16. Zdania z orzeczeniami przysłówkowymi. 17. Słowniczek I.

Lekcja 2.
18. Rodzajnik określony (kontynuacja). 19. Liczba mnoga rzeczowników. 20. Słowniczek II.

Lekcja 3.
21. Rodzajnik określony (zakończenie). 22. Przymiotniki. 23. Użycie przymiotników. 24. Słowniczek III.

Lekcja 4.
25. Liczba mnoga rzeczowników (kontynuacja). 26. Imiesłów czynny. 27. Partykuła dopełnienia bliższego. 28. Słowniczek IV.

Lekcja 5.
29. Przyimki. 33. Słowniczek V.

Lekcja 6.
34. Liczba mnoga rzeczowników (kontynuacja). 35. Imiesłowy (kontynuacja). 36. Słowniczek VI.

Lekcja 7.
37. Orzekanie istnienia. 39. Słowniczek VII.

Lekcja 8.
40. Zaimki wskazujące. 41. Imiesłowy (kontynuacja). 42. Słowniczek VIII.

Lekcja 9.
44. Znaczenie perfectum. 45. Szyk wyrazów w zdaniu czasownikowym. 47. Słowniczek IX.

Lekcja 10.
48. Perfectum czasowników ze spółgłoskami gardłowymi w rdzeniu. 50. Liczba mnoga rzeczowników (kontynuacja). 51. Słowniczek X.

Lekcja 11.
52. Perfectum czasowników III-Alef: 53. Liczba mnoga rzeczowników (kontynuacja). 56. Słowniczek XI.

Lekcja 12.
59. Słowniczek XII.

Lekcja 13.
60. Zdania z orzeczeniem rzeczownikowym. 62. Liczba mnoga rzeczowników (zakończenie). 63. Słowniczek XIII.

Lekcja 14.
67. Słowniczek XIV.

Lekcja 15.
71. Słowniczek XV.

Lekcja 16.
72. Status constructus. 73. Status constructus rzeczowników liczby pojedynczej. 74. Słowniczek XVI.

Lekcja 17.
75. Pomniejsze rodzaje status constructus w liczbie pojedynczej. 76. Status constructus rzeczowników rodzaju żeńskiego zakończonych na -ah. 77. Słowniczek XVII.

Lekcja 18.
78. Status constructus liczby mnogiej rzeczowników zakończonych na -îm. 79. Status constructus liczby mnogiej rzeczowników zakończonych na -ôt. 80. Słowniczek XVIII.

Lekcja 19.
81. Niezależna (podmiotowa) forma zaimków osobowych. 82. Zaimki pytajne. 84. Słowniczek XIX.

Lekcja 20.
85. Rzeczowniki z przyrostkami zaimkowymi. 86. Słowniczek XX.

Lekcja 21.
87. Czasowniki wyrażające stan. 89. Słowniczek XXI.

Lekcja 22.
90. Imperfectum. 91. Znaczenie imperfectum. 92. Liczba podwójna. 93. Słowniczek XXII.

Lekcja 23.
94. Imperfectum z samogłoską tematyczną a. 95. Imperfectum czasowników III-Alef. 97. Słowniczek XXIII.

Lekcja 24.
98. Sekwencje narracyjne. 99. Rzeczowniki segolowe. 100. Uwagi na temat niektórych przyimków. 101. Słowniczek XXIV.

Lekcja 25.
102. Tryb rozkazujący. 103. Imperfectum i tryb rozkazujący czasowników I-gardłowej. 104. Rzeczowniki segolowe (kontynuacja) 105. Słowniczek XXV.

Lekcja 26.
106. Iussivus i cohorativus. 107. Sekwencje z trybem rozkazującym, iussivem i cohortativem. 108. Imperfectum i pokrewne formy czasowników I-Alef. 109. Słowniczek XXVI.

Lekcja 27.
110. Zdania i wyrażenia czasowe. 111. Rzeczowniki rodzaju żeńskiego zako ńczone na -et i -at. 113. Słowniczek XXVII.

Lekcja 28.
114. Infinitivus constructus. 115. Niektóre zastosowania infinitivus constructus. 116. Końcowe uwagi na temat niektórych rodzajów rzeczowników. 117. Słowniczek XXVIII.

Lekcja 29.
118. Imperfectum i pokrewne formy czasowników I-Nun. 119. Słowniczek XXIX.

Lekcja 30.
120. Imperfectum, tryb rozkazujący oraz infinitivus constructus czasowników I-Yod. 121. Słowniczek XXX.

Lekcja 31.
122. Imperfectum, tryb rozkazujący oraz infinitivus constructus czasowników III-H􀆝. 123. Słowniczek XXXI.

Lekcja 32.
124. Imperfectum, tryb rozkazujący oraz infinitivus constructus czasowników pustych (II-Waw/Yod). 125. Słowniczek XXXII.

Lekcja 33.
126. Imperfectum, tryb rozkazujący oraz infinitivus constructus czasowników geminowanych. 127. Słowniczek XXXIII.

Lekcja 34.
128. Imiesłów bierny. 129. Infinitivus absolutus. 130. Liczebniki od 3 do 10. 131. Słowniczek XXXIV.

Lekcja 35.
134. Słowniczek XXXV.

Lekcja 36.
138. Słowniczek XXXVI.

Lekcja 37.
139. Czasowniki pochodne. 140. Znaczenie czasowników w Nif'alu. 141. Tematy oraz fleksja czasownika w Nif'alu. 142. Słowniczek XXXVII.

Lekcja 38.
143. Tematy oraz fleksja czasownika w Nif'alu (kontynuacja). 144. Mieszane rodzaje czasowników w Nif'alu. 145. Słowniczek XXXVIII.

Lekcja 39.
146. Tematy oraz fleksja czasownika w Nif'alu (zakończenie). 147. Słowniczek XXXIX.

Lekcja 40.
148. Znaczenie Pi'elu. 149. Tematy oraz fleksja czasownika w Pi'elu. 150. Słowniczek XL.

Lekcja 41.
151. Tematy oraz fleksja czasownika w Pi'elu (zakończenie). 152. Formy pauzalne. 153. Słowniczek XLI.

Lekcja 42.
154. Pu'al.. 155. Prokliza, cofnięcie akcentu oraz dagesz łączący. 156. Słowniczek XLII.

Lekcja 43.
157. Znaczenie czasowników w Hif'ilu. 158. Tematy oraz fleksja czasownika w Hif'ilu. 159. Słowniczek XLIII.

Lekcja 44.
160. Tematy oraz fleksja czasownika w Hif'ilu (kontynuacja). 161. Więcej o liczebnikach. 162. Słowniczek XLIV.

Lekcja 45.
163. Tematy oraz fleksja czasownika w Hif'ilu (kontynuacja). 164. Liczebniki 11-19. 165. Słowniczek XLV.

Lekcja 46.
166. Tematy oraz fleksja czasownika w Hif'ilu (kontynuacja). 167. Liczebniki 21-19. 168. Słowniczek XLVI.

Lekcja 47.
169. Tematy oraz fleksja czasownika w Hif'ilu (kontynuacja). 171. Słowniczek XLVII.

Lekcja 48.
172. Tematy oraz fleksja czasownika w Hif'ilu (zakończenie). 173. Hendiadys czasownikowy i pokrewne idiomy. 174. Słowniczek XLVIII.

Lekcja 49.
175. Hof'al.. 176. Słowniczek XLIX.

Lekcja 50.
177. Hitpa'el. 178. Słowniczek L.

Lekcja 51.
179. Qal bierne. 180. Polel, Polal i Hitpolel. 181. Inne rodzaje czasowników. 182. Końcowe uwagi na temat liczebników. 183. Słowniczek LI.

Lekcja 52.
184. Czasowniki z przyrostkami dopełnienia bliższego. 185. Przyrostki dope łnienia bliższego z perfectum 3. os. L.poj. R.m. 186. Przyrostki dopełnienia bliższego z perfectum 2. os. L.poj. R.m. 187. Słowniczek LII.

Lekcja 53.
188. Przyrostki dopełnienia bliższego z perfectum 3. os. L.poj. R.ż. 189. Przyroski dopełnienia bliższego z pozostałymi formami perfectum. 190. Niektóre nieregularne czasowniki w Qalu. 191. Słowniczek LIII.

Lekcja 54.
192. Przyrostki dopełnienia bliższego z imperfectum. 193. Przyrostki dopełnienia bliższego z trybem rozkazującym. 194. Przyrostki dopełnienia bliższego z infinitivus constructus. 195. Słowniczek LIV.

Lekcja 55.
196. Zdania warunkowe. 197. Końcowe uwagi na temat sekwencji zdaniowych. 198. Słowniczek LV.

Dodatek A.
Klasyfikacja rodzajów rzeczowników

Dodatek B.
Główne formy czasowników w Qalu według rodzajów rdzenia

Dodatek C.
Synopsa koniugacji pochodnych

Dodatek D.
Tablica chronologiczna

Dodatek E.
Podstawowa bibliografia
Słownik hebrajsko-polski
Słownik polsko-hebrajski
Skorowidz

Analizując tekst zawarty w 1 Kor 8,6, łatwo zauważyć, że mamy do czynienia z rodzajem formuły misyjnej, którą posługiwano się w kazaniach wśród pogan.

W dziejach Kościoła Ewangelia według św. Łukasza należała do szczególnie ulubionych pism Nowego Testamentu. Ksiądz Mickiewicz obszernie i wyczerpująco omawia kolejne perykopy tej Ewangelii. Na szczególną uwagę zasługuje wszechstronność autora, a zarazem jego umiejętność syntetyzowania problematyki literackiej. Żadnej ważniejszej kwestii nie pozostawia bez omówienia. Komentarz odznacza się przejrzystością, dzięki czemu omawiane zagadnienia, dotyczące narodzenia i dzieciństwa Jezusa oraz Jego działalności w Galilei, stają się bliskie i zrozumiałe dla każdego czytelnika. W kwestiach dyskusyjnych autor przedstawia różne spojrzenia, uzasadniając albo opowiadając się za rozwiązaniem najbardziej zrównoważonym i najczęściej przyjmowanym już wcześniej. Autorskie tłumaczenie tekstu biblijnego i obszerny komentarz będą cenną pomocą dla tych, którzy zechcą zgłębić przesłanie Jezusa Chrystusa zawarte w Ewangelii według św. Łukasza.

Autor przybliża konkretne spotkania i więzi ludzi z Bogiem: Mojżesza, Gedeona, Tobiasza, Piotra Apostoła. Pokazuje Boga nieogarnionego i niepojętego w swej potędze i zarazem bliskiego w bezkresnej miłości do człowieka. Pokazuje Boga, który ma moc odwracania porządku tego świata i człowieka, który, kiedy odważy się spotkać Boga - doświadczy największego szczęścia.

Niniejszy zbiór kazań okolicznościowych ma na celu ukazanie Kościoła lokalnego – diecezji – jako środowiska, w którym nieustannie dokonuje się zbawienie, uświęcenie poszczególnych osób. W pierwszej części podjęte zostały tematy przybliżające teologię diecezji jako miejsca budowania komunii z Bogiem i Kościołem. Pozostałe kazania ukazują realizację tejże komunii w życiu świętych i błogosławionych pochodzących z terenu diecezji tarnowskiej.

Relacja duchowego towarzyszenia wpisuje się w misterium człowieka, w którym przebywa Duch Boży. Człowiek (…) zdolny jest do tego, ażeby wejść w przymierze z Bogiem, poznać Jego wolę i ją wypełniać. Oddawanie Mu chwały, okazywanie szacunku i służba to klucz do szczęścia. Tym, jak człowiek kocha Boga i w jaki sposób odpowiada na Jego zaproszenie, może podzielić się z bratem i od niego otrzymać pomoc, gdyż obaj są „synami Bożymi”.

Książka jest nowa, ale leżała kilka lat w księgarni stacjonarnej i ma ślady przeglądania (stan ksiązki jest dobry).

Kochać Kościół to odkrywcze spojrzenie na wewnętrzne życie lokalnych wspólnot chrześcijańskich – inspirująca lektura dla duchownych, świeckich liderów grup oraz wszystkich ludzi, którzy poszukują bliższej relacji z Bogiem. Martin Bühlmann, aby zilustrować bogate życie założonej przez siebie wspólnoty Vineyard Berno, przedstawia liczne, poruszające świadectwa jej członków, którzy w jakimś momencie życia zdecydowali się odpowiedzieć na wezwanie Jezusa. Ukazując siłę jedności braci i sióstr, autor podkreśla także konieczność poszanowania dla różnorodności we wspólnotach chrześcijańskich. Książka Bühlmana jest krzepiącym świadectwem, a jednocześnie stawia nas przed pytaniem, czy my sami jako członkowie Kościoła naprawdę należycie wypełniamy jego misję.