Papież Franciszek

Jeśli chcesz zrozumieć papieża Franciszka, musisz poznać Evangelii Gaudium. To pierwsza papieska adhortacja, w której Franciszek mówi o Kościele poszukującym człowieka żyjącego na peryferiach. O Kościele,
który nie przeraża się biedą, brakiem zrozumienia, samotnością czy skrajnym ubóstwem, ale prowadząc go śladami Dobrego Pasterza - sprawia, że znajduje on miejsce swojego uzdrowienia. Sięgając po tę książkę, dowiesz się, co Duch Święty mówi do Kościoła przez Piotra naszych czasów.

List apostolski „Desiderio desideravi” to refleksje o formacji liturgicznej Ludu Bożego skierowane przez papieża Franciszka do Kościoła niemal rok po opublikowaniu motu proprio „Traditionis custodes” regulującego odprawianie Mszy św. w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego (tzw. Mszy trydenckiej). Mottem rozważań są słowa z Ewangelii św. Łukasza „Gorąco pragnąłem spożyć tę Paschę z wami, zanim będę cierpiał”. Papież przypomina nam o roli liturgii w życiu chrześcijanina i zachęca do zachwycenia się tajemnicą paschalną, jednocześnie podkreślając znaczenie symboli i gestów liturgicznych oraz konieczności pogłębienia formacji liturgicznej.

Rozeznawać, by żyć w pełni
Życie jest utkane z różnych decyzji. Wybory nas konstytuują, pomagają nam stać się sobą: ludźmi spełnionymi i świadomymi tego, kim jesteśmy, kim chcielibyśmy być. Mają istotne znaczenie także w naszej relacji z Bogiem. Właśnie dlatego papież Franciszek, uczeń św. Ignacego z Loyoli – mistrza wnikliwości – powraca do pytania o to, jak słuchać Boga, który mówi do ludzkiego serca.

Podejmuj dobre decyzje, unikaj powierzchownościi doświadczaj duchowego pokoju
Rdzeń publikacji stanowią papieskie katechezy o rozeznawaniu, które cieszyły się wielkim zainteresowaniem wiernych, ale zamieszczono w niej również inne teksty, w których Ojciec Święty ukazuje jego znaczenie zarówno w wielu aspektach życia zarówno świeckich, jak i duchownych. Franciszek podkreśla w nich wielokrotnie, że wewnętrzna czujność i mądrość są sztuką, którą można stopniowo opanować.
Tego musimy się nauczyć– słuchać własnego serca: aby wiedzieć, co się dzieje, jaką podjąć decyzję, dokonać oceny sytuacji, trzeba słuchać własnego serca. Słuchamy telewizji, radia, telefonu komórkowego, jesteśmy mistrzami w słuchaniu, ale pytam was: czy umiecie słuchać swojego serca? Czy zatrzymujesz się i mówisz: „Ale jak to jest z moim sercem? Czy jest zadowolone, czy jest smutne, czy czegoś szuka?”.

Dokąd zmierza Kościół pod pontyfikatem papieża Franciszka? W niniejszej monografii ks. dr Paweł Błasiak przybliża najważniejsze zagadnienia nauki o Kościele pierwszego biskupa Rzymu pochodzącego z Ameryki Południowej. W tym celu nie tylko oddaje głos samemu Franciszkowi, przywołując wiele jego wypowiedzi i tekstów, lecz także zagłębia się w niuanse światopoglądu Jorge Maria Bergoglia. Błasiak przywołuje zatem nurty myślowe, które wywarły wpływ na duszpasterskie priorytety obecnego papieża m.in. duchowość ignacjańską, maryjność, teologię wyzwolenia i Ludu Bożego, misyjność, ekumenizm czy pojęcie Kościoła jako "communio". Analiza odtworzonych z zegarmistrzowską precyzją poglądów, jakie Franciszka kształtowały i jakie ów papież głosi, pozwala autorowi odpowiedzieć na pytanie: Czy pierwszy Argentyńczyk w Stolicy Piotrowej jest chrześcijaninem-rewolucjonistą?

10 lat to sporo czasu, by poznać człowieka wystarczy tylko chcieć to zrobić. A czy my chcieliśmy poznać papieża Franciszka przez 10 lat jego pontyfikatu? Czytamy jego dokumenty? Śledzimy to, co ma nam do przekazania jako głowa Kościoła, do którego należymy?

Poznanie myśli Ojca Świętego Franciszka, która kształtowała Kościół w ciągu 10 lat jego pontyfikatu, ułatwia nam o. Zdzisław Kijas, który w rozmowie z o. Piotrem Koźlakiem omawia 11 dokumentów papieskich, najważniejszych w jego dotychczasowej posłudze na Stolicy Piotrowej. Radość, modlitwa, prostota, wiara, braterstwo, stworzenie to tylko kilka z poruszanych w rozmowie tematów dotyczących papieża, który każe zejść z kanapy i wreszcie spojrzeć na świat, na drugiego człowieka, na Kościół.

10 lat to sporo czasu, by poznać człowieka – wystarczy tylko chcieć to zrobić. A czy my chcieliśmy poznać papieża Franciszka przez 10 lat jego pontyfikatu? Czytamy jego dokumenty? Śledzimy to, co ma nam do przekazania jako głowa Kościoła, do którego należymy? Poznanie myśli Ojca Świętego Franciszka, która kształtowała Kościół w ciągu 10 lat jego pontyfikatu, ułatwia nam o. Zdzisław Kijas, który w rozmowie z o. Piotrem Koźlakiem omawia 11 dokumentów papieskich, najważniejszych w jego dotychczasowej posłudze na Stolicy Piotrowej.

Papież mówi głośno o tym, o czym sami boimy się nawet pomyśleć.

Franciszek nie dzieli ludzi na wierzących i niewierzących. Wyciąga rękę do wszystkich i tłumaczy, że pandemia jest sygnałem alarmowym. „Potrzebujemy planu, by znów się podnieść”. Przekonuje, że wiele zależy od nas samych. „To nasze wybory i zaniechania, a nie los, pociągnęły nas w dół”.

Wierzy w kobiety. „W obliczu udręki i zwątpienia, w obliczu nieszczęścia potrafią działać, nie pozwalają się sparaliżować… Kościół wciąż potrzebuje lepszego zrozumienia roli kobiet w swoim wnętrzu… Należy w pełni zaangażować kobiety w procesy decyzyjne”. Nie zapomina o młodych, których prosi, by nie bali się marzyć o rzeczach wielkich. Podnosi na duchu osoby samotne oraz przygnębione wydarzeniami ostatniego czasu.

„Świat znalazł się w momencie próby. Nie ma powrotu do świata sprzed pandemii” – ogłasza w swojej programowej książce papież Franciszek i kreśli autorski plan ułożenia się społeczeństw po kryzysie związanym z koronawirusem. Nie ogranicza się przy tym do wskazówek mających po doświadczeniach pandemii pobudzić sumienia katolików do ich rozwoju i osobistej zmiany na lepsze. Jego „odważne marzenia” to raczej radykalna, globalna wizja społeczno-polityczna, która ma zmienić świat! Ponownie podejmowane bardzo mocno wątki ekologii, zmian klimatycznych i migracji, koncepcja dostępności „ziemi, mieszkania i pracy” dla wszystkich, poparcie dla idei bezwarunkowego dochodu podstawowego, radykalna krytyka gospodarki liberalnej, wsparcie ruchów ludowych i dezaprobata dla elit, wyjaśnienia i polemika z krytykami jego decyzji, wreszcie zapowiedź zwołania synodu o... synodalności, to tylko niektóre z tematów, które wzbudzą zapewne gorące dyskusje. Nic dziwnego, tak zaskakująca treść połączona ze szczególną szczerością Autora musi wywołać burzę. Jedni podejdą do papieskich propozycji z entuzjazmem, inni będą zbulwersowani. Wśród tych pierwszych inny, lepszy świat, który proponuje Franciszek, wzbudzi nadzieję, ci drudzy uznają „odważne marzenia” za niebezpieczną utopię. Jedno jest pewne, niezależnie od stosunku do społecznych poglądów papieża Franciszka, każdy przeczyta tę książkę z wypiekami na twarzy i zapewne wielkimi emocjami.

Ogromne piękno spotkania z Jezusem jest w zasięgu każdego z nas: na każdej Mszy Świętej – w Eucharystii i w liturgii Słowa.
W niniejszej książce papież Franciszek pomaga nam zrozumieć, a więc żyć Ewangelią przeznaczoną na każdą niedzielę i na każde święto, tydzień po tygodniu idąc zgodnie z niedzielnym i świątecznym cyklem roku A. Cotygodniowe spotkanie nabiera nowego wymiaru dzięki słowom niezwykłego pasterza dusz, który z uczuciem i pokorą pochyla się nad Ewangelią, by czerpać z niej inspirację i umocnienie, by zachęcać nas i znaleźć sposób na rozeznanie, które może nam pomóc także w chwilach największego zagubienia. Aby lepiej oświecić niewyczerpywalne bogactwo Ewangelii niedzielnej, papież Franciszek dołącza do swoich rozważań teksty łacińskich i greckich Ojców Kościoła, od Augustyna po Ambrożego, od Orygenesa po Tertuliana: ich starożytna mądrość daje wciąż nowe odpowiedzi na pytania naszych czasów. Strona po stronie, począwszy od pierwszej niedzieli Adwentu, będziemy odkrywać „dar i piękno bycia ludem ochrzczonych, czyli grzeszników – wszyscy nimi jesteśmy – grzeszników zbawionych łaską Chrystusa, w sposób rzeczywisty włączonych, działaniem Ducha Świętego, w synowską relację Jezusa z Ojcem, przyjęci do macierzyńskiego łona Kościoła, uzdolnieni do uczestnictwa we wspólnocie braterskiej, która nie zna końca i barier”.

Polskie wydanie najnowszej książki Papieża Franciszka „Modlitwa. Oddech nowego życia” ma miejsce w czasie szczególnym epidemii i plagi strachu przed nią i jej konsekwencjami społecznymi pustoszącymi nasze życie. Wobec tych wydarzeń, w naszej bezradności i zagubieniu, z jeszcze większą gorliwością i ofiarnością trzeba nieść pociechę i nadzieję oraz zawierzać intencje świata w akcie ofiarnej modlitwy. „Nowość modlitwy chrześcijańskiej polega na tęsknocie za Bogiem, osobistej łączności z Nim! Jest ona dialogiem między osobami, które się miłują, dialogiem opartym na zaufaniu, wspieranym przez wysłuchanie i otwartym na solidarne działanie. Jest to dialog Syna z Ojcem, dialog między dziećmi a Ojcem. Tym jest modlitwa chrześcijańska.”

Dokument wytycza nowe drogi dla ewangelizacji, troski o środowisko i ubogich. Franciszek ma nadzieję na nowy dynamizm misyjny i potwierdza ważną rolę świeckich we wspólnotach Kościoła.

„Umiłowana Amazonia ukazuje się przed światem z całym swoim blaskiem, dramatem, swoją tajemnicą”. Tak zaczyna się posynodalna adhortacja apostolska Querida Amazonia. W pierwszych punktach (2-4) Papież wyjaśnia znaczenie adhortacji, w której wiele jest odniesień do dokumentów episkopatów krajów amazońskich, a także do poezji autorów związanych z Amazonią. Podkreśla, że pragnie „wyrazić oddźwięk”, jaki synod w nim wywołał. Precyzuje, że nie zamierza zastępować ani powtarzać Dokumentu końcowego, lecz zachęca do jego lektury w całości, z nadzieją, że cały Kościół się nim zainspiruje i ubogaci, a Kościół w Amazonii postara się go wprowadzić w życie. Franciszek dzieli się swymi marzeniami o Amazonii (5-7), której los wszystkich powinien niepokoić, ponieważ ta ziemia jest również naszą ziemią. I tak Papież formułuje cztery wielkie marzenia: aby Amazonia walczyła o prawa najuboższych, broniła bogactwa kulturalnego, z zazdrością strzegła nieodpartego piękna natury, i w końcu, by wspólnoty chrześcijańskie potrafiły zaangażować się i „wcielić” w Amazonii.
Alessandro Gisotti – Watykan

Książka jest zbiorem wywiadów przeprowadzonych przez Deborah Castellano Lubov, amerykańską dziennikarkę akredytowaną przy Biurze Prasowym Stolicy Apostolskiej

Rozmawiała z kilkunastoma bliskimi współpracownikami oraz znajomymi (przyjaciółmi) papieża Franciszka. Wśród rozmówców znaleźli się m.in.: abp Georg Ganswein, kard. Timothy Dalton, kard. Kurt Koch, abp Joseph E. Kurtz, kard. Peter Turkson. Czytelnicy mają też okazję zapoznać się z wypowiedziami siostry papieża Franciszka, Marii Eleny Bergoglio, długoletnim przyjacielem Adrianem Pallarolsem oraz rabinem Abrahamem Skórką, z którym papież jeszcze jako arcybiskup Buenos Aires napisał książkę.

Specjalnie na potrzeby wydania polskiego został przeprowadzony wywiad z abp. Stanisławem Gądeckim, Przewodniczącym Konferencji Episkopatu Polski.

Książka dotychczas ukazała się w językach: włoskim, angielskim, litewskim i hiszpańskim. Została opatrzona wstępem kard. Pietro Parolina, Sekretarza Stanu Stolicy Apostolskiej.

Mimo tego że upłynęło już kilka lat pontyfikatu nieodmiennie osoba i działania papieża Franciszka oraz jego wypowiedzi i gesty znajdują się w polu zainteresowania mass-mediów. Papież interesuje też zwykłych ludzi, którzy często mają niepełne wyobrażenie o znaczeniu jego decyzji, wyolbrzymianych czy też pomijanych przez dziennikarzy.

Co wiemy o papieżu Franciszku? Które z tych informacji są prawdziwe, a które są tylko powielanymi informacjami, niemającymi za wiele wspólnego z prawdą? Na te pytania próbują odpowiedzieć rozmówcy autorki.

Jaki jest papież Franciszek, papież z końca świata? To wyrażenie przypomina słowa Jana Pawła II, który w Loggi Błogosławieństw 16 X 1978 r. powiedział do zgromadzonych na Placu św. Piotra, że przybywa z dalekiego kraju. On był pierwszym nie Włochem na tronie Piotrowym od 400 lat i pierwszym Polakiem, który został wybrany papieżem. Papież Franciszek jest pierwszym papieżem pochodzącym z Ameryki Południowej, pierwszym Argentyńczykiem dzierżącym władzę nad Kościołem.

Rozmówcy autorki opowiadają o tym, w jaki sposób spotkali się po raz pierwszy z papieżem Franciszkiem, czy poznali go dopiero w Watykanie czy znali wcześniej. Mówią o tym, co uważają za cechy wiodące tego pontyfikatu. W wielu rozmowach przewija się spostrzeżenie, że chociaż papież Franciszek wprowadza pewne nowe tradycje w Watykanie, to przecież jego poprzednicy także to czynili.

Co sprawia, że tak wiele się mówi i pisze o prawie każdym geście Franciszka? Co sprawia, że bez problemów potrafi zachować swój własny oryginalny styl w kontaktach z ludźmi? Co zarzucają mu przeciwnicy i jak te zarzuty rozumieją i odpierają współpracownicy papieża?

Z książki wyłania się obraz papieża Franciszka jako Głowy Kościoła powszechnego, która służy Bogu i Jego ludowi, która niesie przesłanie, że władza jest służbą, a przykazanie miłości i niesienie miłosierdzia powinno być znakiem wszystkich chrześcijan.

Brak Ci pokoju w sercu ? Zwróć się do Jezusa w sakramencie pokuty i pojednania. On przebacza i uczy przebaczać. On daje nowe życie i obdarza pokojem. On prowadzi do Ojca który wciąż na Ciebie czeka.

Kilka dni temu papież Franciszek podpisał tekst nowej adhortacji apostolskiej, która podsumowuje prace XV Zwyczajnego Zgromadzenia Ogólnego Synodu Biskupów na temat: „Młodzi, wiara i rozeznawanie powołania”. Oficjalny tekst Christus vivit zostanie opublikowany przez Stolicę Apostolską już 2 kwietnia, w 14. rocznicę śmierci św. Jana Pawła II.

„Buon pranzo!” – „Dobrego obiadu!” – słyszymy co niedzielę na Placu św. Piotra.

Pewnie nieliczni ludzie wiedzą, że papież Franciszek zanim zdobył dyplom z filozofii i teologii, ukończył szkołę średnią jako technik chemii spożywczej. Dlatego też żywność i kuchnia mają dla niego szczególne znaczenie. Książka ta jest jedyną w swoim rodzaju biografią, która ukazuje papieża Franciszka w nowej i oryginalnej perspektywie, w której znajdzie się także miejsce na 36 prostych i smacznych przepisów, inspirowanych niejako jego życiem.

Księga ta ma również wymiar kulturowy i informacyjny. Opisywane fakty są zgodne z prawdą i udokumentowane. Ukazuje ona relację papieża do pożywienia i do jego religijnego znaczenia. Tak jedzenie jak i wspólne jego spożywanie budują relacje, przekazują pamięć i kulturę i są fundamentalnym czynnikiem społecznego i ekonomicznego rozwoju.

Książka Papieża Franciszka jest napisana prostym, zrozumiałym językiem, który porusza serce, dotyka codziennych, ludzkich zmagań i problemów. Daje poczucie, że Matka Boża jest piękna i dobra, że nie jestem Jej – ja człowiek – obojętny. Lektura wprowadza pokój i harmonię oraz wskazuje drogę, którą warto iść. Prowadzi do celu, a cel nadaje życiu, nawet trudnemu, sens.
Ojciec Święty w piękny i krótki sposób (można czytać na wyrywki) dotyka ważnych spraw egzystencjalnych.
Wzrusza akapit poświęcony czułości, a właściwie jej powszechnemu braku. „Utrata więzi, które nas łączą, typowa dla naszej niepełnej i porwanej na kawałki kultury, sprawia, że narasta owo poczucie osierocenia, a zarazem wielkiej pustki i samotności. Brak kontaktu fizycznego (a nie wirtualnego) powoduje znieczulenie naszych serc, sprawiając, że tracą one zdolność do czułości i zadziwienia, litości i współczucia.” – zauważa Papież, rozwijając temat dalej w taki sposób, że czytelnik może czuć ciarki na plecach.
Pisząc o Maryi i Józefie Ojciec Święty pomiędzy wersami zawiera całą głębię relacji między kobietą a mężczyzną. To współczesność naruszyła intuicyjne postrzeganie ról, a Papież w miejsce polemiki z brudem ideologicznym, stawia po prostu wzorce. Moc słów poraża, gdy czytając kolejne kartki „Ave Maria” widzisz siebie.
Kolejne wersy oplatają życie matki, jak jej stopniowo siwiejące włosy, aż po śmierć. Śmierć zaś Chrystusa widziana oczyma Maryi – to przyczynek do opowieści o losach matek, które przeżyły odebranie dzieci czy też ich odejścia. Nikt nie jest tak wierny dziecku, jak matka. Franciszek pisze: „Maryja nie jest kobietą, która upada na duchu w obliczu życiowych sytuacji niepewności, zwłaszcza wtedy, kiedy wydaje się, że nic nie układa się tak, jak powinno. Nie jest też kobietą gwałtownie protestującą, złorzeczącą losowi, kiedy życie pokazuje swoje wrogie oblicze. Jest natomiast kobietą, która słucha: nie zapominajcie, że jest zawsze głęboki związek między nadzieją i słuchaniem, i Maryja jest kobietą, która słucha. Maryja bierze życie takie, jakie ono się nam przedstawia, z jego dniami szczęśliwymi, ale i z jego tragediami, których wolelibyśmy uniknąć. Aż po najciemniejszą noc Maryi, kiedy Jej Syn został przybity do drewna krzyża.” Samej śmierci Franciszek dedykuje istotne passusy. W tradycyjny sposób, przybliża trudny temat podając starą chrześcijańską metodę przygotowywania się do niej, obecnie mało popularną, czy wręcz zapomnianą.
Papież wiele słów poświęca wartości naszych korzeni, narodu – stawiając ich utratę, jako przyczynę deprawacji, również ekonomicznej. Sprawy wyzysku politycznego, intelektualnego czy jakiegokolwiek innego Papież wplata w rozważania o naturze kosmopolity zaprzedanego, nie zanudzając czytelnika suchą nauką społeczną. Dotyka zagadnień religii, równie ważnych co delikatnych, tłumacząc jak należy interpretować objawienia Maryi i na czym może polegać fałsz. Odkrywa filozofię kultu Maryi, jako najbardziej naturalnego dla Chrześcijan, często odwołując się do doświadczeń różnych wieków, stwierdzeń soborów, a przede wszystkim do kolejnych wersów Pozdrowienia Anielskiego.
Każdy rozdział jest kompozycją otwartą, dającą przyczynek do snucia własnych refleksji, co stanowi największą zaletę lektury, przy której niełatwo uniknąć i łez. Trudno zmierzyć, jaką popularnością cieszył się dotychczas w Polsce Papież Franciszek, z różnych stron atakowany wyrwanymi z kontekstu cytatami, manipulacjami i pomówieniami. Jedno jest pewne: z kart wywiadu-rzeki wyłania się niesamowicie inteligentny, czuły, mądry Kapłan zapatrzony w dzieje dusz na tle zdarzeń świata, przed którym chcesz stanąć i wypłakać w Jego stułę swój ból życia. Jak to określił jeden z pierwszych czytelników: dzięki tej książce potrafił pokochać Papieża, popatrzeć na Kościół jak na matkę, a jego sumienie się uspokoiło, bo zrozumiał jak się uczyć i którędy podążać do celu. Papież kończy wywiad pięknym wezwaniem, z którym i Was pozostawiamy: „Jaka jest nasza wiara? Czy podtrzymujemy jej płomień jak Maryja, także w chwilach trudnych, w chwilach ciemności? Czy odczuwam radość wiary? Dzisiejszego wieczoru, Matko, dziękujemy Ci za Twą wiarę, Niewiasto mocna i pokorna; ponawiamy nasze zawierzenie Tobie, Matko naszej wiary. Amen.”

Czy na naszych oczach dokonuje się gigantyczna rewolucja w Kościele?

Czy papież Franciszek zdecydował się położyć nowe fundamenty pod ściany Kościoła? Czy Jego pontyfikat jest zerwaniem z nauczaniem poprzedników? Czy żyjemy w czasie przełomu i czy potrzebujemy nowych świętych Atanazych? Na te pytania - czasem w sposób gorący, a czasem chłodny - próbuje odpowiedzieć Tomasz P. Terlikowski. Ta książka to także kopalnia wiedzy o tym, kto stoi za decyzjami papieskimi, a kto się im sprzeciwia, oraz próba odpowiedzi na pytanie: Jak będzie wyglądał Kościół za 20 lat?

O powszechnym powołaniu do świętości, zagrożeniach w jej realizacji, aktualności programu zawartego w Ewangelii Jezusa Chrystusa, niektórych cechach świętości w świecie współczesnym, a także koniecznej do jej osiągnięcia walce, czujności i rozeznaniu pisze papież Franciszek w swojej trzeciej adhortacji apostolskiej: „Gaudete et exsultate” – „Cieszcie się i radujcie” (Mt 5, 12).

Biografia Papieża Franciszka dla dzieci. Wspaniała propozycja dla każdego, kto chciałby poznać historię obecnej głowy Kościoła. Świetnie sprawdzi się również jako prezent z okazji przyjęcia Pierwszej Komunii Świętej.

W książce znajduje się mnóstwo, opisanych przystępnym językiem, faktów, anegdot i zabawnych historii z życia papieża Franciszka. Ciekawostki i wydarzenia historyczne przeplatają kolorowe ilustracje oraz fotografie.

W odważnej, bezpośredniej i osobistej rozmowie z Thomasem Leoncinim Franciszek zwraca się nie tylko do młodych ludzi całego świata – niezależnie od tego, czy są w Kościele czy nie – ale również do wszystkich osób odpowiedzialnych za ich wychowanie: rodziców, katechetów i nauczycieli. Mówi o sile, mądrości i pasji, zrówną swobodą nawiązując tak do osobistych wspomnień, jak do teologicznych dokumentów. Kontynuując swoje nauczanie ze Światowych Dni Młodzieży w Krakowie, zwraca uwagę na to, że młodzi powinni być w centrum naszych rozmów o Kościele, bo to oni są jego przyszłością. Tylko dzięki temu będzie można zbudować most między młodymi a starszymi i wzniecić „rewolucję czułości”. Papież nie boi się współczesnych wyzwań. Z nadzieją mówi o przyszłości, a synod poświęcony młodzieży, który ma się odbyć w 2018 roku, widzi jako szansę na odnowienie naszego społeczeństwa.