Liturgia

Księga intencji mszalnych wydanie na 2023 rok wydawnictwa Jedność. Przygotowana w układzie kalendarzowym - każda strona to kolejny dzień roku, z zaznaczonymi okresami liturgicznymi i świętami.
Do wpisywania przyjętych intencji Mszy Świętych na 2023 rok. Zawiera niezbędne rubryki, aby wpisać datę i godzinę Mszy, treść intencji czy nazwisko celebransa.

Od wielu już lat nieocenioną pomocą w żywym uczestnictwie w liturgii Misterium Paschalnego jest książeczka Zwycięzca Śmierci – zbiór tekstów i śpiewów liturgicznych Wielkiego Tygodnia i Oktawy Wielkanocnej. Adresowana jest przede wszystkim do służby liturgicznej ołtarza: lektorów, komentatorów, psałterzystów, organistów, kantorów i członków schól liturgicznych, choć z wielkim pożytkiem skorzystać z niej może każdy uczestnik liturgii tych najświętszych dni całego roku.

Prezentujemy Państwu zbiór świadectw na temat tradycyjnej Mszy Świętej potocznie zwanej „trydencką”. To publikacja wyjątkowa, nie tylko dzięki statusowi samych autorów, ale także jej bezprecedensowości na polskim rynku wydawniczym.
Swojego głosu udzielają:
• była dyrektorka kliniki aborcyjnej,
• polscy profesorowie,
• muzułmańska konwertytka,
• poseł na sejm RP,
• prezes Stowarzyszenia Marsz Niepodległości,
• włoski malarz,
• dziennikarze i publicyści,
• oraz inni – nie mniej intrygujący i nie mniej szacowni.

Bezspornie, „świadków” więcej dzieli, niż łączy. Mimo to zebrali się razem, aby przekazać swoje doświadczenia i refleksje dotyczące liturgii eucharystycznej, która sięga korzeniami czasów apostolskich. A co najważniejsze: by podzielić się swą głęboką miłością do tego czcigodnego rytu. Gorąco polecamy!

Vademecum liturgii gregoriańskiej to wyjątkowe dzieło. Stanowi unikatowy zbiór przepisów liturgicznych, rubryk, zasad sprawowania liturgii według Mszału Rzymskiego z 1962 roku oraz najnowszych wytycznych dotyczących celebracji tej liturgii współcześnie, do ostatnich papieskich dokumentów włącznie. Dotąd źródła ogólne i szczegółowe dotyczące tej liturgii i jej normy znajdowały się w różnych, często trudno dostępnych miejscach. Problem mogła też stanowić sama łacina, w której spisano większość tekstów. Publikacja Wydawnictwa Hlondianum na 652 stronach zbiera wszystko w jednym miejscu. Pomieszczone tu dokumenty, dekrety i wyjaśnienia, często w ich oryginalnym brzmieniu łacińskim i tłumaczeniu na język polski, stanowią liturgiczną bazę prawną i są niezbędne do godnego sprawowania Najświętszej Ofiary w tym rycie. Dzieło może więc stanowić pomoc w przezwyciężeniu wszelkich nieporozumień i wątpliwości związanych z tą formą rytu rzymskiego.

Publikacja została wydana z wielką starannością edytorską: na dobrym papierze, w formacie B5, w sztywnej oprawie ze złoceniami; w limitowanym nakładzie jest dostępna tylko w księgarni Wydawnictwa Hlondianum. Z pewnością przyczyni się do głębszego poznania liturgii w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego oraz do znacznego podniesienia poziomu celebracji liturgicznych sprawowanych w tymże rycie.

"Śpiewy międzylekcyjne" to wyjątkowa pomoc liturgiczna, przede wszystkim dla organistów ale również dla kantorów, ministrantów i scholi. Zawiera wszystkie śpiewy w roku liturgicznym w wygodnym do użytku układzie. Psalm responsoryjny oraz Śpiew przed Ewangelią z każdego dnia, umieszczone zostały na jednej i tej samej stronie.
Ponadto w "Śpiewach międzylekcyjnych" znajdują są również, zapisane melodie do śpiewania lekcji i Ewangelii
Tom trzeci zawiera Msze własne o świętych oraz Msze wspólne.

Ze wstępu
Tradycja obrzędowa Zakonu Braci Mniejszych Konwenualnych wyrasta z liturgii, stanowiącej centrum życia wspólnoty minorytów od samego początku jej istnienia. Fundamentalne miejsce Służby Bożej daje się zauważyć już w XIII w., gdy kościoły franciszkańskie, jak podają średniowieczne przekazy, tętniły życiem liturgicznym. Szereg rozporządzeń papieskich wydanych w XIII w. potwierdza zaangażowanie w Officium divinum młodego zakonu. Szczególnym dokumentem była bulla Cum tamquam veri papieża Innocentego IV, nadająca kościołom franciszkańskim charakter konwentualnych. Dekret zobowiązywał wspólnoty zamieszkujace przy świątyniach do sprawowania Mszy Świętej, uroczystej liturgii godzin w dzień i w nocy z całą wspólnotą braci oraz nadawał inne liczne przywileje.

Gdy papież Benedykt XVI w lipcu 2007 r. ogłosił List apostolski motu proprio „Summorum Pontificum”, ostatecznie sankcjonując sprawowanie Mszy św. zgodnie z Mszałem rzymskim Piusa V, ta forma liturgii była w Polsce praktycznie zapomniana. Regularne celebracje odbywały się, dzięki indultom, jedynie w kilku największych miastach, a uczęszczała na nie zaledwie grupka wiernych. Wspomniany dokument wywołał zaskakujące zainteresowanie tym rytem liturgii zarówno wśród świeckich, jak i duchownych. Rozpoczęło się pełne trudu, jednak niepozbawione radości, tworzenie miejsc celebracji i duszpasterstw, w których pielęgnuje się tradycyjną duchowość. Dziesięć lat po tej przełomowej publikacji mamy w naszym kraju ponad sto miejsc regularnych celebracji w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego (NFFR), w tym wiele coniedzielnych. Śmiało można stwierdzić, że tradycyjna liturgia przeżywa dziś w Polsce swój renesans (ze wstępu Szymona Orkisza do podręcznika „Servite Domino!”).

Troska o liturgię to nasz priorytet. Nie można zapominać, że w polskim Kościele ma swoje miejsce praktyka powrotu do liturgii przedsoborowej. Dlatego też zdecydowaliśmy się wydać podręcznik Servite Domino!, który ma wtajemniczyć członków liturgicznej służby ołtarza, nie tylko od strony historycznej, ale także praktycznej, w posługiwanie podczas celebracji liturgicznych w nadzwyczajnej formie rytu rzymskiego.

Dlaczego na Zachodzie czyni się znak krzyża od lewej do prawej strony?
W jakich okolicznościach przed chrześcijaństwem używano zawołania Kyrie eleison?
Co miał na myśli Jezus, mówiąc o „ciele i krwi”? Czy podczas Modlitwy Pańskiej wierni mogą rozkładać ręce, podobnie jak robi to celebrans?
Czego nie powinno się głosić z ambony?
Jeśli chce się autentycznie doświadczyć liturgii, to warto jak najlepiej ją poznać. Powyższe pytania to tylko nieliczne spośród tych, na które odpowiadają autorzy Modlić się mszą świętą. Tomasz Grabowski OP, Dominik Jurczak OP, ks. Krzysztof Porosło, ks. Piotr Roszak i ks. Maciej Zachara MIC – specjaliści w dziedzinie liturgii – przeprowadzają przez wszystkie części mszy świętej. Zwięźle opisują najdrobniejsze jej aspekty, które często umykają uwadze podczas „zwykłego” niedzielnego nabożeństwa, a których docenienie pozwala o wiele głębiej przeżyć liturgię. Obok kwestii ponadczasowych dotykają również spraw głęboko aktualnych, takich jak przyjmowanie komunii świętej na rękę czy dopuszczanie kobiet do posług lektoratu i akolitatu. Nie chodzi o to, aby modlić się w czasie liturgii, jakby jedną rzeczą było wypełnianie rytuału, a drugą modlitwa, o którą trzeba niejako „zawalczyć” w międzyczasie. Rzecz w tym, żeby modlić się liturgią, a więc tak wypowiadanymi słowami modlitw, jak śpiewami, gestami i postawami ciała – wszystkimi zmysłami zaangażowanymi w odbiór bogactwa liturgicznych symboli.

Pełne, świadome i czynne uczestnictwo w liturgii nie polega na gorliwym, ale jedynie zewnętrznym odprawianiu wszystkich rytuałów. Nie polega ono na wykonywaniu odpowiednich gestów, mówieniu, śpiewaniu i robieniu wokół siebie szumu, ale na zanurzeniu własnej wyobraźni, a także całego ciała, w historię zbawienia, którą objawia nam liturgia.
Pragnienie, aby liturgia obejmowała wszystkie aspekty naszego życia – małżeństwo, rodzinę, pracę, edukację, politykę, czas wolny
– może wydawać się idealistyczne. W rzeczywistości taki stan rzeczy jest całkowicie osiągalny. Timothy O'Malley proponuje, aby spojrzeć na przebieg mszy świętej w inny sposób niż dotychczas – czynnie uczestnicząc w dziele nowej ewangelizacji. Nie ogranicza się do teoretycznych rozważań, ale daje praktyczne rady dotyczące m.in. rozeznawania, z których mogą skorzystać zarówno świeccy, jak i duchowni.
Realizowanie misji nowej ewangelizacji, będącej zadaniem każdego chrześcijanina, ułatwi osiągnięcie właściwego celu liturgii, którym jest aktywne uczestniczenie w Bożej miłości oraz praktykowanie sztuki ofiarnej miłości na wzór Chrystusa. Jednocześnie przyczyni się do odnowienia osobistej relacji z Bogiem.

Gdy słyszymy z różnych stron o możliwych ograniczeniach w sprawowaniu liturgii w starszej formie rytu rzymskiego, oraz uczestnictwa w niej wiernych pojawia się książka która w sposób bardzo hojny udostępnia nam wiedzę na temat tego wszystkiego co stanowi o statusie doktrynalnym i prawnym tradycji katolickiej. Ponad 700 stron uporządkowanych informacji i interpretacji. Prawdziwe vademecum dla wszystkich zainteresowanych tradycyjną liturgią i ramami w których żyją instytuty i wspólnoty tradycyjne. Najlepszą ilustracją zawartości tej publikacji i jej wartości są opinie specjalistów jak i spis treści, który pokazuje ogrom wykonanej pracy i niezwykle szerokie spektrum zagadnień w niej poruszanych.

Teksty wyjęte z Mszału rzymskiego dla diecezji polskich.
- Pierwsza, Druga, Trzecia, Czwarta oraz Piąta Modlitwa eucharystyczna,
- 1 i 2 Modlitwa eucharystyczna o tajemnicy pojednania,
- Pierwsza Modlitwa Eucharystyczna w czasie Mszy Wieczerzy Pańskiej (Wielki Czwartek).
Modlitwa eucharystyczna to najistotniejsza część liturgii mszalnej. Rozpoczyna się dialogiem: "Pan z wami. - I z duchem twoim. - W górę serca…", a kończy modlitwą: "Przez Chrystusa, z Chrystusem…". W tym czasie dokonuje się "bezkrwawa Ofiara Nowego Przymierza". Trzeba jednak pamiętać, że Modlitwa eucharystyczna (zwana też anaforą lub kanonem) nie jest samą Ofiarą, tylko jej osłoną zbudowaną z ludzkich słów i znaków. Taka osłona jest konieczna, abyśmy, ludzie żyjący na tym świecie, mogli uczestniczyć w niewyrażalnej Tajemnicy.

Prezentowane homilie stanowią kontynuacje realizacji programu duszpasterskiego dla kościoła w Polsce na rok 2020/2021 pod hasłem: „Zgromadzeni na świętej wieczerzy”. Tematyka dwóch poprzednich zeszytów koncentrowała się wokół mistagogicznego wyjaśnienia poszczególnych części Mszy Świętej, czyli – mówiąc prościej omówienia jej „krok po kroku”. Po zakończeniu tego cyklu nadal pozostajemy przy tematyce związanej z Eucharystią, jednak treść homilii nawiązuje bardziej do słowa Bożego niż do poszczególnych obrzędów Mszy Świętej. W świetle tego słowa chcemy odkrywać znaczenie Eucharystii w naszym codziennym życiu. Czynimy to, aby uświadomić sobie i wiernym, że obowiązek uczestnictwa w niedzielnej i świątecznej Mszy Świętej nie jest czymś narzuconym z zewnątrz, lecz wypływa z najgłębszego pragnienia ludzkiej duszy, aby jednoczyć się z Bogiem. Bardzo potrzebujemy na nowo odkryć tę prawdę, zwłaszcza w kontekście utrudnionego dostępu do Eucharystii spowodowanego pandemią COVID – 19.

SPIS TREŚCI Kalendarz diecezji polskich WIGILIA ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO Dekret Kongregacji Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Dekret Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski

Niedziela Zesłania Ducha Świętego, Msza wigilii

MSZE WŁASNE O ŚWIĘTYCH

Luty

7 lutego w archidiecezji krakowskiej i diecezji płockiej:

Bł. Klary Szczęsnej, dziewicy

Marzec

26 marca w archidiecezji przemyskiej: Św. Łotra

Kwiecień

28 kwietnia w archidiecezji krakowskiej i warszawskiej:

Bł. Hanny Chrzanowskiej

Maj

15 maja w archidiecezji krakowskiej:

Bł. Zofii Maciejowskiej Czeskiej, zakonnicy

18 maja: w archidiecezji krakowskiej, przemyskiej i warszawskiej oraz diecezji ełckiej, łowickiej, siedleckiej, tarnowskiej, warszawsko-praskiej i włocławskiej: Św. Stanisława Papczyńskiego, prezbitera

27 maja Św. Pawła VI, papieża

Czerwiec

4 czerwca w archidiecezji krakowskiej: Bł. Michała Giedroycia, zakonnika

5 czerwca w archidiecezji krakowskiej i diecezji bielsko-żywieckiej: Bł. Małgorzaty Łucji Szewczyk, dziewicy

7 czerwca w archidiecezji krakowskiej: Błogosławionych męczenników Zbigniewa Strzałkowskiego i Michała Tomaszka, prezbiterów

12 czerwca:

W archidiecezji białostockiej: Błogosławionych męczenników Mieczysława Bohatkiewicza, Henryka Hlebowicza, Władysława Maćkowiaka, Stanisława Pyrtka, prezbiterów, i Towarzyszy

W archidiecezji krakowskiej: Błogosławionych męczenników Piotra Dańkowskiego, prezbitera, i Towarzyszy

W diecezji drohiczyńskiej: Błogosławionych męczenników Antoniego Beszty-Borowskiego, Mieczysława Bohatkiewicza, Edwarda Grzymały, Władysława Maćkowiaka, Michała Woźniaka, prezbiterów, Marii Marty Kazimiery Wołowskiej, dziewicy, i Towarzyszy

W diecezji ełckiej: Błogosławionych męczenników Marianny Biernackiej i Towarzyszy

W diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej: Błogosławionych męczenników Bronisława Kostkowskiego i Towarzyszy

W diecezji łomżyńskiej: Błogosławionych męczenników Adama Bargielskiego, Michała Piaszczyńskiego, prezbiterów, Marianny Biernackiej, i Towarzyszy

W diecezji opolskiej: Błogosławionych męczenników Józefa Cebuli, Alojzego Ligudy, Emila Szramka, prezbiterów, i Towarzyszy

W diecezji radomskiej: Błogosławionych męczenników Kazimierza Grelewskiego, Stefana Grelewskiego, Franciszka Rosłańca, Bolesława Strzeleckiego, Kazimierza Sykulskiego, prezbiterów, i Towarzyszy

W diecezji włocławskiej: Błogosławionych męczenników Edwarda Grzymały, Henryka Hlebowicza, Dominika Jędrzejewskiego, Henryka Kaczorowskiego, Józefa Kurzawy, Wincentego Matuszewskiego, Leona Nowakowskiego, Józefa Straszewskiego, prezbiterów, i Towarzyszy

W Ordynariacie Polowym Wojska Polskiego: Błogosławionych męczenników Władysława Miegonia, prezbitera, i Towarzyszy

18 czerwca w diecezji zielonogórsko-gorzowskiej: Najświętszej Maryi Panny z Rokitna

20 czerwca w archidiecezji krakowskiej: Bł. Władysława Bukowińskiego, prezbitera

Lipiec

18 lipca w diecezji opolskiej: Bł. Alfonsa Trackiego, prezbitera i męczennika

22 lipca Św. Marii Magdaleny

Wrzesień

4 września w diecezji ełckiej: Błogosławionych dziewic i męczennic Marii Kanizji, Marii Sergii i Towarzyszek

15 września w diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej: Najświętszej Maryi Panny Bolesnej, Pani Skrzatuskiej

19 września w diecezji rzeszowskiej: Najświętszej Maryi Panny z La Salette, Pojednawczyni grzeszników

Październik

11 października Św. Jana XXIII, papieża

Modlitwy i wezwania do Chrystusa ukrytego w Hostii Świętej - w oryginalnym wydaniu książki upodobnionej kształtem do Hostii, jaką znamy z Mszy Świętej i z adoracji eucharystycznych.

Wspominanie – rozumiane jako sakramentalne uobecnienie – wydarzeń zbawczych Chrystusa od pierwszych wieków chrześcijaństwa stanowiło fundament celebracji liturgicznej i wpłynęło znacząco na proces kształtowania się roku liturgicznego. Liturgia była wówczas w centrum życia chrześcijańskiego i duchowości Kościoła.

Szczególnym nawiązaniem do tego pierwotnego i życiodajnego nurtu była wizja teologiczna przedstawicieli ruchu liturgicznego na przełomie XIX i XX wieku. Byli oni przekonani, że liturgia, tak jak w początkach Kościoła, jest szkołą modlitwy i życia. Pionier tego ruchu, Prosper Guéranger OSB (1805–1875), wiedział, że liturgia wpływa na nasze życie, kiedy ją rozumiemy, dlatego między innymi pragnął dać do rąk szerokich rzesz wiernych dzieło, które miało wprowadzić ich w liturgię świąt – w liturgię całego roku kościelnego. Podobnie czynili jego kontynuatorzy, choćby autor analogicznego dzieła Pius Parsch (1884–1954), z augustiańskiego klasztoru w Klosterneunburgu.

Teologia prezentowana przez ruch liturgiczny eksponowała rolę zbawczego misterium Chrystusa w liturgii. Stało się tak głównie dzięki Odo Caselowi OSB (1886–1948), który został nazwany mistagogiem misterium paschalnego dla zachodniego Kościoła, gdyż na nowo wydobył to wyrażenie z Tradycji i ukazał jego treść. Wskazał on na obecność samego Chrystusa i Jego misterium w liturgii sakramentów, w oficjalnej modlitwie Kościoła i w obchodach roku liturgicznego. Niedługo potem Sobór Watykański II dokładnie w tym duchu scharakteryzuje rok liturgiczny. Konstytucja Sacrosanctum Concilium tłumaczy, że „z biegiem roku Kościół odsłania całe misterium Chrystusa, począwszy od Wcielenia i Narodzenia aż do Wniebowstąpienia, do Zesłania Ducha Świętego oraz oczekiwania błogosławionej nadziei i przyjścia Pańskiego”. Przeżywanie tego Misterium łącznie z Eucharystią sprawia, że zbawcze czyny Chrystusa stają się uobecniane i skuteczne. Dopełnieniem tego nauczania staje się stwierdzenie zawarte w Katechizmie Kościoła Katolickiego: przez liturgię rok zostaje przemieniony i staje się rzeczywiście „rokiem łaski Pana”. Ekonomia zbawienia działa w ramach czasu, ale od chwili jej wypełnienia w Misterium Paschalnym Jezusa i w wylaniu Ducha Świętego jest antycypowana pełnia zbawienia jako „przedsmak” – Królestwo Boże wchodzi w nasz czas.

Szczególną rolę w przybliżaniu treści liturgii, zwłaszcza roku liturgicznego rozumianego jako obecność Chrystusa w Jego tajemnicach, miała s. Maria Renata Fudakowska, niepokalanka (1873–1956), która zajmowała czołową rolę w polskim ruchu liturgicznym – dzisiaj niestety zapomniana. Dotychczas została opublikowana jedna praca naukowa dotycząca s. Renaty Fudakowskiej, której autorem jest o. Szczepan Zachariasz Jabłoński z zakonu oo. paulinów, w ramach pracy licencjackiej w Sekcji Liturgicznej Instytutu Pastoralnego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, pod kierunkiem ks. dr. hab. Wacława Schenka w 1973 roku. Praca nosi tytuł: Siostra Maria Renata, Zofia Fudakowska, niepokalanka, jako propagatorka odnowy liturgicznej i została opublikowana w Studiach z dziejów liturgii w Polsce. Autor tej pracy zwrócił szczególną uwagę na pastoralno-praktyczny i wspólnotowy wymiar twórczości s. Renaty. Jeden z rozdziałów tej pozycji poświęca zagadnieniu roku liturgicznego. Autor wykazuje, że s. Fudakowska opierała się na pojęciu Kościoła jako Mistycznego Ciała Chrystusa, który uobecnia się podczas liturgii.

Cisza jest fascynująca i czasami prowadzi do zdziwienia i zamilknięcia. Cisza jest ekscytująca ale zbyt intymna bo jest zamieszkiwana przez naszą najbardziej intymną bytność. W liturgii cisza jest tym ogrodem duszy w którym każdy pozostaje sam na sam z Panem... ona nieuchronnie „odwołuje się we mnie do tego co jest więcej niż mną”... im więcej słowo Boże znaczy, tym więcej ciszy we wspólnocie.

Melodie do psalmów pomagają usłyszeć słowo, które wypowiada Bóg podczas każdej liturgii Mszy Świętej. Im bardziej finezyjna przygrywka przed psalmem responsoryjnym, tym większe wzbudza zainteresowanie.

Niniejsze przygrywki zostały opracowane do wszystkich psalmów responsoryjnych i aklamacji przed Ewangelią, które znajdują się w śpiewniku ks. Jana Siedleckiego. W zeszycie posłużono się tymi samymi numerami co w śpiewniku, by przyporządkowanie przygrywek do melodii nie sprawiało trudności. Przygrywki podzielono według okresów liturgicznych, dodając melodie psalmów na święta maryjne, pogrzeby oraz psalmy duszpasterstwa akademickiego.

Liczne proroctwa ogłaszają niezwykle ważną rolę Świętego Józefa – od objawień w Cotignac, przez jego pojawienie się u boku Jezusa i Maryi w Fatimie, aż po współczesne wizje z Itapirangi.
W maju 2019 roku ksiądz Donald H. Calloway napisał do papieża Franciszka list z propozycją, aby rozważył ogłoszenie w Kościele roku Świętego Józefa. Papież spełnił tę prośbę. Jako wielki apostoł Świętego Józefa ksiądz Calloway stworzył trzydziestotrzydniowy program zawierzenia się Opiekunowi Zbawiciela, który swoją formą nawiązuje do słynnego aktu ofiarowania się Jezusowi przez Maryję według Świętego Ludwika de Montfort.
Ta konsekracja to potężna broń w walce duchowej – skuteczność opieki Świętego Józefa potwierdzają tysiące świadectw wiernych.
Podejmij wyzwanie i zostań duchowym synem Świętego Józefa!

Ksiądz Donald H. Calloway MIC – jest członkiem Zgromadzenia Księży Marianów Niepokalanego Poczęcia. Po radykalnej zmianie życia i nawróceniu na katolicyzm ukończył studia filozoficzne i teologiczne. Jest mariologiem i wielkim czcicielem Świętego Józefa.

Proponujemy Czytelnikom publikację o Mszy Świętej wydaną prawie 30 lat temu. Została nieco skrócona, ale też uzupełniona. Książkę tę wznawiamy, gdyż jej głębia po dziesiątkach lat nieobecności w księgarniach ciągle czeka na odkrycie. Życzeniem Autora i Wydawcy jest, aby udostępnić treści, które oddziaływać będą na wiele ludzkich serc, spragnionych głębszego przeżywania Eucharystii poprzez poznanie Mszy Świętej krok po kroku.

Księga do wpisywania przyjętych intencji Mszy Świętych, zawiera niezbędne rubryki, aby wpisać datę i godzinę Mszy, treść intencji czy nazwisko celebransa. Wydana w dużym i poręcznym formacie A4, szyta, dzięki temu bardzo trwała. Oprawiona w twardą okładkę z płóciennym grzbietem. Przygotowana w układzie kalendarzowym - każda strona to kolejny dzień roku, z zaznaczonymi okresami liturgicznymi i świętami. Wydanie na 2022 rok.