Bóg posyła proroków, aby burzyli iluzje i budzili nadzieję; prawdziwa bowiem nadzieja możliwa jest wówczas, gdy upadną złudzenia. Kiedy nawet upadną wszystkie ludzkie nadzieje (a taka jest sytuacja ludu w niewoli babilońskiej), wówczas okazuje się wierność Boga, która nigdy nie upada. Bóg zapowiada nowe stworzenie: „I dam wam serce nowe i ducha nowego tchnę do waszego wnętrza, odbiorę wam serce kamienne, a dam wam serce z ciała” (Ez 36, 26). Bóg pragnie czynić stworzenie nowym, pragnie je odnowić, nie dlatego, że człowiek na to zasługuje, ale dlatego Bóg człowieka miłuje.