Biblistyka

SPIS TREŚCI

Jam Alfa i Omega…

Księga Powtórzonego Prawa – ks. Mirosław Łanoszka

Pierwsza mowa Mojżesza do Izraela (Pwt 1,1 – 4,43)
Druga mowa Mojżesza do Izraela:
zachowywanie przykazań odpowiedzią na Bożą miłość (Pwt 5,1 – 11,32)
Druga mowa Mojżesza do Izraela: Kodeks deuteronomiczny (Pwt 12 – 26)
Trzecia mowa Mojżesza do Izraela: wybierz szczęśliwe życie, czyli przyjaźń z Bogiem (Pwt 29,1 – 30,20)

Jerozolima – czas zbawczego wypełnienia dzieła Jezusa Chrystusa – ks. Piotr Łabuda

Oczyszczenie świątyni jerozolimskiej (Łk 19,45-48)
Ostatnia Pascha Jezusa (Łk 22,1-38)
Modlitwa w Ogrodzie Oliwnym (Łk 22,39-48)
Męka i śmierć Jezusa Chrystusa (Łk 22,54 – 23,49)
Umarł i zmartwychwstał! (Łk 24,1-52)
Apokalipsa św. Jana – ks. Michał Bednarz

Apokalipsa – najtrudniejsza księga Nowego Testamentu
Kto napisał Apokalipsę?
Język symboliczny apokalipsy św. Jana Specyficzne formy języka symbolicznego Jak interpretować Apokalipsę św. Jana? Prolog do Listów do siedmiu Kościołów Czy „Niewiasta obleczona w słońce” to Maryja?

Bibliografia wybrana do poszczególnych bloków tematycznych

Słowo „trudny” odniesione do kart Biblii ma znaczenie symboliczne. Świadczy, że rozumiejąca lektura Pisma świętego jest czynnością wymagającą. W niniejszym tomie otrzymujemy ważną pomoc. Tarnowscy bibliści mierzą się w nich z Księgą Liczb, perykopami mówiącymi o drodze Pana Jezusa do Jerozolimy w relacji św. Łukasza i z dziejami podróży misyjnych św. Pawła.

„Książka rozpoczyna ważną serię wydawniczą „Biblia Aramejska”. Jest to dzieło niezwykle ambitne, ale też bardzo potrzebne. „Biblia Aramejska” powstała w kręgu liturgii żydowskich synagog w Palestynie, ale szybko rozprzestrzeniła się w diasporze. Wraz z „Biblią Grecką” jest ona najstarszym wyrazem inkulturacji Starego Testamentu w środowisku pogańskim. Targum, czyli parafraza tekstu biblijnego, stał się z czasem w teologii judeochrześcijan cennym narzędziem interpretacji orędzia Jezusa Chrystusa i tajemnicy Jego samego jako wcielonego Słowa. Z tego też względu lektura „Biblii Aramejskiej” stanowi bezcenną pomoc w pogłębianiu znajomości Nowego Testamentu i wiary w Chrystusa Pana. Lektura „Biblii Aramejskiej” będzie stanowiła fascynującą przygodę duchową dla wszystkich, którzy umiłowali Pismo Święte i w nim znaleźli zaspokojenie „głodu słuchania słów Pańskich” (Am 8,11).”
(z recenzji) ks. prof. Antoni Tronina

PROROCY IZRAELA

Cz. I

SPIS TREŚCI

WYKAZ SKRÓTÓW BIBLIOGRAFICZNYCH

I WSTĘP OGÓLNY DO PROFETYZMU IZRAELSKIEGO
1 Tytuły prorockie
2 „Profetyzm” pozaizraelski
2.1 Egipt
2.2 Mezopotamia
2.3 Fenicja i Kanaan
3 Rozwój profetyzmu izraelskiego
3.1 Epoka przedmonarchiczna
3.2 Okres monarchii izraelskiej
4 Prorocy zawodowi i „fałszywi”. Kryteria określające prawdziwego proroka
5 Nadprzyrodzony charakter profetyzmu izraelskiego
5.1 Oryginalność proroctwa hebrajskiego
5.2 Boże powołanie
5.3 Prorok i słowo Jahwe
6 Literatura prorocka
6.1 Formowanie się księgi prorockiej
6.2 Rodzaje literackie pism prorockich
7 Ramy czasowe występowania proroków Izraela i ich pism

II KSIĘGA IZAJASZA
1 Sytuacja historyczna
2 Osoba Proroka
3 Księga Izajasza
4 Wizja inauguracyjna (Iz 6,1-13)
5 Świętość Boga
6 Izrael winnicą Pana (Iz 5,1-7)
7 Syjon – Miasto Sprawiedliwe
8 Postawa człowieka wobec Boga
9 Emmanuel – Zbawiciel z rodu Dawida
9.1 Okoliczności wygłoszenia proroctwa
9.2 Matka Dziewica i jej Syn (Iz 7,10-17)
9.3 Narodzenie cudownego Dziecięcia (Iz 9,5-6)
9.4 Różdżka Dawida (Iz 11,1-9)
9.5 Interpretacja proroctw o Emmanuelu

III KONTYNUATORZY IZAJASZA (DEUTEROIZAJASZ I TRITOIAJASZ)
1 Odrębność Deuteroizajasza (Iz 40 – 55)
2 Sytuacja historyczna
3 Jedność kompozycji
4 Monoteizm Deuteroizajasza
5 Wybawienie z niewoli babilońskiej – nowy exodus
6 Pieśni o Słudze Jahwe
6.1 Charakterystyka literacka
6.2 Egzegeza pieśni
6.2.1 Pierwsza pieśń (Iz 42,1-4)
6.2.2 Druga pieśń (Iz 49,1-6)
6.2.3 Trzecia pieśń (Iz 50,4-9)
6.2.4 Czwarta pieśń (Iz 52,13 – 53,12)
6.3 Interpretacja pieśni o Słudze Jahwe
7 Charakterystyka literacka i teologiczna Iz 56 – 66 (Tritoizajasz)

IV KSIĘGA JEREMIASZA
1 Epoka Jeremiasza 150
2 Życie Proroka Jeremiasza 153
3 Księga Jeremiasza 158
4 Powołanie Jeremiasza 165
5 Dusza Proroka Jeremiasza 169
6 Grzech Izraela i wezwanie do nawrócenia 172
7 Nowe Przymierze (Jr 31,31-34)
8 Proroctwa o „Odrośli”
9 „Femina circumdabit virum” (Jr 31,22)
10 Dodatki do Księgi Jeremiasza: Księga Barucha i List Jeremiasza

V KSIĘGA EZECHIELA
1 Czas i środowisko działania Ezechiela
2 Życie Ezechiela
3 Osobowość Ezechiela
4 Księga Ezechiela
5 Tekst Księgi Ezechiela
6 Transcendencja Boga
7 Sąd i zbawienie
8 Odpowiedzialność indywidualna
9 Powrót Izraela do życia (Ez 37,1-14)
10 Nowy Izrael

VI KSIĘGA DANIELA
1 Daniel – bohater Księgi Daniela
2 Tło historyczne Księgi Daniela
3 Jedność kompozycji, źródła, autor
3.1 Jedność literacka
3.2 Wielojęzyczność
3.3 Źródła
3.4 Autor
4 Rodzaj literacki Księgi Daniela
4.1 Opowiadania o Danielu
4.2 Apokalipsa Daniela
4.2.1 Geneza apokaliptyki żydowskiej
4.2.2 Charakterystyka pism apokaliptycznych
5 Treść Księgi Daniela
6 Wezwanie do wierności
7 Królestwo Boga
8 Przyjście Syna Człowieczego
9 Wskrzeszenie umarłych
10 Dodatki deuterokanoniczne
10.1 Modlitwa Azariasza (Dn 3,26-45)
10.2 Hymn trzech młodzieńców (Dn 3,52-90)
10.3 Opowiadanie o Zuzannie (Dn 13,1-64)
10.4 Dwa opowiadania o Belu i Smoku (Dn 14)

BIBLIOGRAFIA UZUPEŁNIAJĄCA

KRĄG BIBLIJNY Zeszyt spotkań 24.
Marzec - czerwiec 2014

Materiały dla duszpasterzy, animatorów i wszystkich, którzy pragną czytać Pismo Święte.
Dodatkowo film DVD

SPIS TREŚCI

Powołani, aby dawać…
– Ks. prof. dr hab. Henryk Witczyk

SPOTKANIA Z BIBLIĄ

Ks. dr hab. Michał Bednarz
1. „Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie” (Mt 6,24-34) Zaufać bezgranicznie Bogu
2. „Kuszony przez diabła” (Mt 4,1-11) Jezus uczy, jak odrzucać pokusy
3. „To jest mój Syn umiłowany” (Mt 17,1-9) Bóg powołuje, a człowiek odpowiada na Jego wezwanie
4. „Woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem tryskającym ku życiu wiecznemu” (J 4,5-42)
Dzięki sakramentom otrzymujemy wodę życia
5. „Wierzę, Panie” (J 9,1-41) Wiara rozświetla ciemności świata

Dr Marcin Majewski
6. „Ja jestem zmartwychwstaniem i życiem” (J 11,1-45)
Łazarz jest w każdym z nas
7. „Pan Bóg Mnie wspomaga” (Iz 50,4-7) Bóg i człowiek wobec cierpienia
8. „Ujrzał i uwierzył” (J 20,1-9) Moja wiara w zmartwychwstanie Jezusa
9. „Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli” (J 20,19-32) Droga Tomasza do wiary w zmartwychwstanie

Ks. dr Marek Dzik
10. „Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?” (Łk 24,13-35)
Umieć spojrzeć na wydarzenia przez pryzmat Pisma Świętego
11. „Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Ja jestem bramą owiec” (J 10,1-10) Kościół jako owczarnia
12. „Ja jestem drogą i prawdą, i życiem. Nikt nie przychodzi do Ojca inaczej jak tylko przeze Mnie” (J 14,1-12) Jezus Chrystus jako pełnia objawienia Bożego
13. „Kto ma przykazania moje i zachowuje je, ten Mnie miłuje. Kto zaś Mnie miłuje, ten będzie umiłowany przez Ojca mego” (J 14,15-21)
Dekalog a dwa przykazania miłości

Ks. dr Tomasz Siemieniec
14. „Idźcie i nauczajcie… Oto Ja jestem z wami” (Mt 28,16-20) Obecność Jezusa źródłem ewangelizacyjnego dynamizmu Kościoła
15. „Weźmijcie Ducha Świętego…” (J 20,19-23)
Dar Ducha dany Kościołowi
16. „Tak Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał” (J 3,16-18) Trójjedyny Bóg jest miłością i nas zaprasza do miłości
17. „Nie bójcie się tych, którzy zabijają ciało” (Mt 10,26-33)
Obecność Pana daje moc do odważnego dawania świadectwa
18. „Na tej Skale zbuduję Kościół mój” (Mt 16,13-19)
Bóg – tak, Kościół – tak

POZNAWAĆ BIBLIĘ

I. Wprowadzenie do Pisma Świętego – dr hab. Krzysztof Mielcarek
Historia zbawienia
Wprowadzenie ogólne do zagadnienia zbawienia, część I/6

II. Stary Testament – ks. dr hab. prof. KUL Mirosław Stanisław Wróbel Księga Koheleta – nazwa, treść i orędzie teologiczne
Prawdziwe szczęście człowieka
III. Nowy Testament – ks. dr hab. Piotr Łabuda
Listy św. Pawła Apostoła, cz. VIII
List do Rzymian

Poznając Biblię to zapis wykładów wygłoszonych w Radiowo-Internetowym Studium Biblijnym. Sięgnijmy po tę książkę, jeśli chcemy „zrozumieć, żeby wierzyć”.

Tematem tego tomiku lectio divina jest opis dzieciństwa Jezusa. Znajdziemy w nim następujące rozważania: prolog Łukasza (Łk 1,1-4), zwiastowanie Zachariaszowi (Łk 1,5-25), orędzie anioła dla Maryi (Łk 1,26-38), wizyta Maryi u Elżbiety (Łk 1,39-56), Józef w Ewangelii Mateusza (Mt 1,18-25), o osobowości Józefa (Mt 2,1-23), narodziny Jezusa według Łukasza (Łk 2,1-21), z Betlejem do Jerozolimy (Łk 2,22-40).

Św. Grzegorz Wielki, papież, ur. ok. 540 r. W 574 r. porzucił życie świeckie i został mnichem. Założył kilka klasztorów. W 590 r., po śmierci papieża Pelagiusza II, został wybrany na jego następcę. W 596 r. wysłał misjonarzy do Anglii. Zmarł w 604 r. Był jednym z najbardziej znanych i poczytnych Ojców Kościoła na zachodzie.

Każda cnota jest tym mniej wartościowa, im bardziej brakuje jej pozostałych. Bardzo często zdarza się nam zobaczyć ludzi czystych, ale niepokornych, pozornie pokornych, ale bez miłosierdzia, pozornie miłosiernych ale niesprawiedliwych, pozornie sprawiedliwych, ale ufających raczej sobie niż Panu. I na pewno nie ma prawdziwej czystości w sercu ten, komu brak pokory, albowiem za sprawą pychy, która niszczy go wewnętrznie, popełnia nierząd, odchodząc od Bożej miłości, a kochając siebie. Nie jest też prawdziwa pokora, która nie łączy się z nim miłosierdziem, ponieważ nie może być nazwana pokorą, gdy nie potrafi pochylić się ze współczuciem nad nieszczęściem brata. Ani nie jest prawdziwe miłosierdzie, które nie ma nic wspólnego z należytą sprawiedliwością, bo miłosierdzie, które może być splamione niesprawiedliwością, nie potrafi się zmiłować nad samym sobą. (...) Zatem jedna cnota bez innych jest albo niedoskonała, albo jej nie ma.

do każdego egzemplarza książki dodajemy Ewangelię według św. Jana

Książka jest antologią komentarzy do Ewangelii św. Jana autorstwa ojca Augustyna Pelanowskiego.

Jakże często jesteśmy jak ten dworzanin, który zagadnięty przez Filipa, podczas czytania w drodze Pisma Świętego, czy rozumie co czyta? - odpowiedział: Jak mam rozumieć, skoro mi nikt nie wytłumaczył? Wsłuchujemy się z nabożnie w tekst Ewangelii podczas niedzielnej mszy świętej i równie ochoczo wracamy do swojego świeckiego życia. Ojciec Augustyn "rozpakowuje" dla nas prezent Słowa Bożego zamknięty w skrzyni Pisma Świętego.

Moim dziełem, które napędza mnie do życia, jest głoszenie Ewangelii. Zanim ją jednak wygłoszę, najpierw spisuję, medytuję, myślę - wpatruję się wewnątrz. Spisuję moje dzieło życia dzień po dniu, bo zależy mi, by inni uwierzyli Jezusowi i przedostali się z tego świata, który jest jak obóz koncentracyjny, do świata, który jest szczęściem. To jest sens mojego życia.
o. Augustyn Pelanowski

Poznając Biblię to zapis wykładów wygłoszonych w Radiowo-Internetowym Studium Biblijnym. Tym razem przedstawiona jest Księga Rodzaju, kształtowanie się pierwszej wspólnoty w Jerozolimie oraz dzieje Dziecięctwa Jezusa. Ważna jest także część, która podpowiada, jak czytać Biblię, aby słowa w niej zawarte dotknęły naszych serc i oświeciły nasze myśli. Autorzy w prosty sposób przedstawiają ważne wydarzenia biblijne, ukazując nam ich znaczenie. Wyjaśniają je w kontekście historycznym i teologicznym. Sięgnijmy po tę książkę, jeśli chcemy „zrozumieć, żeby wierzyć”.

W piątym tomie lectio divina do Ewangelii Łukasza rozważane są rozdziały od 11 do 14.

Innocenzo Gargano, kameduła, mieszka w Rzymie, w klasztorze San Gregorio al Celio, którego jest przełożonym i administratorem. Niezwykły profesor patrologii w Papieskim Instytucie Wschodnim, uczy historii egzegezy Ojców Kościoła w Papieskim Instytucie Biblijnym. Od dziesięcioleci zajmuje się odczytywaniem Biblii w perspektywie Ojców Kościoła i wierzącego ludu. Autor licznych publikacji, współautor różnych prac zbiorowych i opracowań słowników teologii i duchowości. Opublikował około trzydziestu tomów lectio divina oraz wiele prac na temat listów św. Pawła.

Książka wydana z myślą o tych wszystkich, którzy pragną wniknąć głębiej w tajemnicę słowa Bożego. Zaproponowane przez autora spotkania z Pismem św. są nie tylko próbą zrozumienia danego tekstu (lectio), ale też próbą refleksji nad życiem (meditatio). Są wreszcie próbą stanięcia przed Panem, a więc próbą modlitwy (oratio). Mają one służyć wprowadzeniu w czas trwania przed Tym, który jest Miłością (contemplatio).

Streszczenie informacyjne w języku polskim
CZTERECH ORANTÓW W POCHWALE OJCÓW (Syr 44–49)
Studium tekstów i tradycji
Książka jest publikacją pracy doktorskiej autora obronionej 5.04.2011 w Papieskim Instytucie Biblijnym. Jej tematyka sytuuje się w kontekście badań ostatnich dziesięcioleci nad Księgą Syracydesa. Autor podjął się analizy egzegetycznej wybranych tekstów, w których Mędrzec prezentuje doświadczenie modlitwy w życiu konkretnych osób. Osoby te należą do znaczących dla dziejów Izraela, ponieważ jako modlący się (oranci) mogli doświadczyć owocności ich wołania do Boga w okolicznościach wielkich opresji. Wśród nich są cztery postaci: Jozue (Syr 46,1-10), Samuel (Syr 46,13-20), Dawid (Syr 47,1-11) i Ezechiasz (Syr 48,17-25), wspominani przez Syracydesa w części nazywanej Pochwałą ojców (Syr 44–49). Praca jest podzielona na cztery rozdziały ze względu na fakt, że Syracydes poświęca każdej z postaci osobny fragment. Każdy z rozdziałów zawiera dwie części: pierwsza część, w której znalazły się zagadnienia z problematyki tekstualnej; poprzez skonfrontowanie rękopisu hebrajskiego (B) z innymi wersjami starożytnymi (grecką, łacińską i dwiema z tradycji syriackiej – Peshitta i syroheksapla), została podjęta próba zrekonstruowania, na ile to możliwe, tekstu oryginalnego. Druga część ma charakter egzegetyczny; wychodząc od analizy poszczególnych słów i wyrażeń, staje się możliwe uwyraźnienie poszczególnych tradycji przejętych przez Syracydesa (zaczerpniętych zwłaszcza z ksiąg: Jozuego, 1–2 Samuela, 1–2 Królewskiej, 1–2 Kronik i Izajasza), jak również sposób, w jaki dokonała się to przejęcie. Pozwoliło to na ukazanie teologicznej koncepcji zawartej w Księdze Ben Syracha, zarówno względem wspomnianych czterech postaci, jak też całościowej wizji dziejów ludu wybranego. W tym przypadku zastosowano w pracy podejście intertekstualne w celu uwyraźnienia złożoności tradycji i bardzo precyzyjnego doboru słownictwa podjętego przez Syracydesa. Analiza syntaktyczna poszczególnych fragmentów pozwoliła na ukazanie ich struktury i potwierdzenia faktu, że leksykalne przejęcie słownictwa nie jest jedynie powtórką znanych tekstów, co bardziej stanowi syntezę mądrościową i poetycką postaci w formie pochwały. Analiza semantyczna poszczególnych wyrażeń pozwoliła na szerszą prezentację postaci Jozuego, Samuela, Dawida i Ezechiasza nie tylko w perspektywie całości Księgi Syracydesa, ale także w świetle tradycji prorockich i modlitewnych, zawartych w psalmach, a nawet w literaturze międzytestamentalnej, szczególnie obecnej w Qumran. Tak podjęte zagadnienie ukazało oryginalność relektury dziejów Izraela, którą przedstawił Syracydes. Będąc wierzącym nauczycielem mądrości pozostawił on swoim uczniom przykłady orantów wysłuchanych przez Pana, aby dać świadectwo wierności Boga i podtrzymać ufność w Jego opatrzność.

Tekst włoski:
http://www.biblico.it/tesi/demitrow.html
La tesi si colloca nell’ambito delle ricerche recenti sulla preghiera nel libro di Ben Sira e studia alcuni testi nei quali il saggio presenta l’esperienza di preghiera nella vita degli uomini. Egli prende in considerazione alcune persone appartenenti alla storie concrete di Israele che, in quanto oranti, poterono sperimentare l’efficacia del loro grido rivolto a Dio in circostanze di oppressione. Si tratta precisamente di figure emblematiche del passato del popolo eletto, di quattro suoi rappresentanti: Giosuè (Sir 46,1-10), Samuele (Sir 46,13-20), Davide (Sir 47,1-11) ed Ezechia (Sir 48,17-25), ricordati dal saggio nella sezione del libro intitolata l’Elogio dei Padri (Sir 44–49).
La ricerca è organizzata in quattro capitoli, scelta determinata dal fatto che Ben Sira dedica ai quattro personaggi quattro brani distinti. Ogni capitolo consiste di due parti: la prima parte in cui viene trattata la problematica testuale; attraverso il confronto tra il manoscritto B, unico testimone ebraico del passo, con le versioni antiche (greca, siriaca [Peshitta e Siro-esaplare] e latina), si cerca di ricostruire, per quanto possibile, il testo originale. La seconda, esegetica, a partire dall’analisi dei singoli lemmi ed espressioni, cerca di individuare le tradizioni soggiacenti, riprese da Ben Sira (tratte specialmente dai libri di Giosuè, di Samuele, dei Re, delle Cronache e di Isaia), come anche il modo con il quale egli aveva effettuato la loro ripresa, per individuare la visione teologica propria del Siracide, riguardante sia le figure di Giosuè, Samuele, Davide ed Ezechia, sia la storia del popolo di Israele. In questo caso, è stato impiegato l’approccio intertestuale allo scopo di mettere in evidenza la complessità delle tradizioni e le scelte ben precise del saggio, formulate con un vocabolario peculiare. L’analisi sintattica ha permesso di rilevare la struttura delle pericopi e di constatare che la ripresa lessicale non è una semplice ripetizione, ma piuttosto una sintesi sapienziale e poetica dei personaggi in forma di lode. L’analisi semantica del vocabolario ha consentito inoltre di considerare le quattro figure non soltanto nell’insieme del libro del Siracide, ma anche alla luce delle tradizioni profetiche e dei salmi, come della letteratura intertestamentaria proveniente da Qumran.
Lo studio evidenzia l’originalità della rilettura della storia presentata da Ben Sira il quale, in quanto maestro credente della sapienza, aveva lasciato ai suoi discepoli esempi di oranti esauditi dal Signore, per rendere testimonianza della fedeltà di Dio e sostenere la fiducia nella sua provvidenza.

Na pierwszą część zeszytu 21 „Kręgu Biblijnego” (Spotkania z Biblią) składają się omówienia fragmentów Apokalipsy św. Jana i listów św. Pawła. Są to teksty wyznaczone przez Kościół na drugie czytania okresu wielkanocnego oraz kilku niedziel zwykłych. Ich autorami są ks. Tomasz Siemieniec, ks. Marek Dzik oraz ks. Michał Bednarz. Druga część zeszytu (Poznawać Biblię) zawiera wprowadzenie do problematyki historii zbawienia (p. Krzysztof Mielcarek), refleksję nad Księgą Hioba (ks. Mirosław Wróbel) oraz komentarz do Listu do Filipian (ks. Piotr Łabuda). Uzupełnieniem „Kręgu” jest płyta CD z fotografiami z Ziemi Świętej – tym razem stanowi ona zaproszenie do udania się w drogę wraz z miłosiernym Samarytaninem, prowadzącą przez Pustynię Judzką z Jerozolimy do Jerycha.

Zeszyt dwudziesty „Kręgu Biblijnego” tradycyjnie składa się z dwóch części. Na część pierwszą – na Spotkania z Biblią – złożyły się omówienia fragmentów listów Pawła Apostoła, które w nadchodzącym roku liturgicznym staną się przedmiotem kościelnego przepowiadania jako drugie niedzielne i świąteczne czytania mszalne. Jesteśmy przekonani, że zgłębienie ich sensu może okazać się pomocne nie tylko dla liturgicznej służby ołtarza, szczególnie lektorów, ale także dla wszystkich, którzy zdają sobie sprawę, jaką rolę w dziejach Kościoła odegrało nauczanie św. Pawła. Drugą część – Poznając Biblię – otwiera następny odcinek cyklu dr. hab. Krzysztofa Mielcarka koncentrujący się wokół historii zbawienia. Tym razem autor wyjaśnia, czym ona w ogóle jest i jaka jest relacja między nią a historią powszechną. Ks. dr hab. Mirosław Wróbel, kontynuując swój cykl starotestamentalny, wprowadza czytelnika w rozumienie Ksiąg Machabejskich. Omawia też centralne dla nich wydarzenie, czyli powstanie Machabeuszy. Natomiast ks. dr hab. Piotr Łabuda pozostaje w kręgu pism Pawłowych, omawiając List do Galatów.
Do jubileuszowego zeszytu dołączony został zestaw materiałów utrwalonych na płycie CD. Są to slajdy przedstawiające klasztor Mar Saba, jeden z najstarszych na Bliskim Wschodzie, a także starożytna relacja z pielgrzymki do Ziemi Świętej pątniczki Egerii.

Zeszyt 19 „Kręgu Biblijnego” tradycyjnie składa się z dwóch części. W pierwszej z nich – w „Spotkaniach z Biblią” – pojawia się pewne novum. Inaczej niż poprzednio koncentruje się ona na omówieniu nie niedzielnych ewangelii, ale tak zwanych drugich czytań, a więc fragmentów pochodzących z innych pism nowotestamentalnych, Dziejów Apostolskich, listów apostolskich i Apokalipsy św. Jana (w tym zeszycie w przywołane zostały „drugie czytania” od 22. niedzieli zwykłej do uroczystości Chrystusa Króla, w zeszytach następnych będą one pochodziły już z niedziel i świąt nowego roku liturgicznego). Drugą część „Kręgu” – „Poznając Biblię” – otwiera nowy cykl pt. „Historia zbawienia”. Pan dr hab. Krzysztof Mielcarek przedstawi w nim poszczególne etapy zbawczego działania Boga w dziejach ludzkości. Ks. dr hab. Mirosław Wróbel kontynuuje swój cykl starotestamentalny. Tym razem wprowadza czytelnika do jednej z najatrakcyjniejszych pod względem fabularnym ksiąg, a mianowicie do Księgi Estery. Posłuży mu ona jednocześnie za punkt wyjścia dla wyjaśnienia, na czym polega specyfika modlitwy prośby w Starym Testamencie. Ks. dr hab. Piotr Łabuda pozostaje w kręgu pism Pawłowych, omawiając, Drugi List do Tesaloniczan.

Księgi prorockie – Ks. Mirosław Łanoszka
Ewangelie – Ks. Michał Bednarz
Dzieje Apostolskie i Apokalipsa św. Jana – Ks. Piotr Łabuda

Pięcioksiąg, księgi historyczne i mądrościowe – Ks. Mirosław Łanoszka
Ewangelie dzieciństwa – Ks. Michał Bednarz
W kręgu Pawła Apostoła – Ks. Piotr Łabuda