Historia ogólna

Jak każde wybitne dzieło literackie, tak też i Kazania sejmowe są utworem ponadhistorycznym, ponadczasowym. Stwierdzenie to nie kłóci się z faktem, że utwór Skargi pomimo trzech wydań za życia autora nie został zauważony przez współczesnych, następnie zupełnie zapomniany, ożywiony wreszcie w zupełnie odmiennej sytuacji społecznej i politycznej pod zaborami. Kazania sejmowe przetrwały także legendę ich autora i uzyskały niekwestionowane miejsce w dziejach literatury polskiej. Są również obecne we współczesnych podręcznikach szkolnych jako przykładowa literatura z okresu „złotego wieku” prozy polskiej, będąca do dziś niedościgłym wzorem prostej, jasnej i zarazem wzniosłej polszczyzny.

Ze wstępu Mirosława Korolki

Ta książka - w założeniu jej inicjatorki Wiesławy Kwiatkowskiej, a także pozostałych autorów - nawiązuje wprawdzie do powszechnie znanej, choć często odmiennie interpretowanej faktografii, ale koncentruje się przede wszystkim na tych aspektach i wydarzeniach, o których dotychczas pisano mało lub wcale. Stąd znalazły się w niej m.in. rozdziały poświęcone ważnej roli narodowej pamięci o Grudniu'70, historii budowy pomników grudniowych, śledztwu i ciągnącemu się od lat procesowi grudniowemu. Książka zawiera ponadto bogaty wybór nieznanych dotąd materiałów z archiwum IPN; obszerny serwis fotograficzny, w tym po raz pierwszy publikowane tzw. zdjęcia operacyjne, wykonane przez funkcjonariuszy SB. Częścią składową książki jest multimedialna "wizja lokalna" tych tragicznych wydarzeń w Gdańsku i Gdyni.

W książce Mitra i buława autor podejmuje ważne zagadnienia z historii społecznej i historii kultury poprzez niestandardowe odczytanie z przekazów obrazowych, słowno-obrazowych oraz widowiskowych czasów saskich sposobów wyrażania aspiracji do korony królewskiej przez przedstawicieli rodów Radziwiłłów, Lubomirskich, Jabłonowskich i Sułkowskich. Arystokratyczność tej elitarnej grupy stanu szlacheckiego określało m.in. posiadanie dziedzicznej tytulatury książąt Sacri Romani Imperii otrzymanej od cesarza. Wyróżnienie to, choć nie dawało prawa do sprawowania udzielnej władzy, to włączało w krąg europejskich elit politycznych, stwarzając psychologiczne poczucie szczególnych predyspozycji do obejmowania królewskiego tronu w Rzeczypospolitej.
Autor - wykazując się szerokimi kompetencjami oraz sprawnością warsztatową nie tylko w zakresie własnej dyscypliny - skoncentrował badania na prześledzeniu kilku, szczególnie manifestowanych w sztuce, elekcyjnych argumentów, do których należały królewskie pochodzenie i rycerski status. Publikacja stanowi atrakcyjną propozycję dla szerokiego grona czytelników zainteresowanych najszerzej pojmowaną historią kultury, uprawianą interdyscyplinarnie i na najwyższym poziomie.

Komuniści początkowo próbowali wykorzystać autorytet Kościoła wśród Polaków w procesie osadnictwa (najlepszą ilustracją tego jest Bolesław Bierut klęczący w czasie mszy świętej na szczecińskich Wałach Chrobrego). Jednak w rzeczywistości od początku starali się utrudniać budowę struktur Kościoła - od parafii po diecezje. Aktywiści Polskiej Partii robotniczej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, toczyli z duchowieństwem katolickim swoistą rywalizację o rząd dusz przybyłych tu osadników. W zamiarach komunistów mieli oni zostać przeobrażeni w społeczeństwo w pełni przez nich kontrolowane i oddane tworzeniu nowej rzeczywistości. Ich plany nie zostały zrealizowane, a walnie przyczynił się do tego Kościół katolicki.

Książka podejmuje temat walki o Lwów w latach 1918-1919, kiedy miasto usiłowali przejąć Ukraińcy, którym Austria przyobiecała utworzenie Państwa Ukraińskiego ze stolicą we Lwowie. Autorką jest Rosa Bailly - "wielka Francuzka o polskim sercu", kochająca naród polski i zaangażowana w pomoc Polakom od 1916 r. Książka przedstawia powstanie miasta i jego historię poprzez wieki, podkreśla jego uparte i niezmienne ciążenie ku polskości. Relacjonując "przewrót ukraiński", autorka niejako prowadzi czytelnika za rękę, pokazując w szczegółach podejmowane działania, prezentując sylwetki i poczynania dowódców, żołnierzy i ochotników, reakcje lwowian - w szczególności sympatycznych batiarów - na zagrożenie, chwytanie za broń, bohaterską walkę o swoje ukochane miasto, chwile krytyczne, w końcu skuteczną pomoc ze strony Rzeczypospolitej. Autorka w sposób bardzo dynamiczny oddaje spontaniczność i siłę tych zmagań, z realizmem i ze świetnym zmysłem obserwacji ukazując niekiedy dzień po dniu potyczki na poszczególnych redutach. Zadziwia i zachwyca dokładność i wierność prawdzie historycznej, a także żywe, niekiedy z humorem, malowanie nastrojów "ulicy", na której kotłowały się różne żywioły ludzkie.

Tak zasadnicze umieszczenie Deuteronomium w kontekście kulturowym Starożytnego Bliskiego Wschodu stanowi największą wartość recenzowanej rozprawy . Jest to dzieło, które wnosi nowe wartości poznawcze, w takim stopniu absolutnie nieobecne w polskiej literaturze biblijnej, nie tylko w odniesieniu do Deuteronomium .
Należy szczególnie zwrócić uwagę na wprowadzenie i zastosowanie metody, która została określona jako Kompositionsgeschichte. Jest to dzieło dojrzałe, doskonale opracowane i wnoszące rzeczywiście nowe elementy do arsenału wiedzy biblijnej ujętej na szerokim tle wiedzy kulturoznawczej w odniesieniu do Starożytnego Bliskiego Wschodu.
Ks. prof. dr hab. Tomasz Bolesław Jelonek, biblista
Wydział Nauk Społecznych Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie

Deuteronomium przedstawione jest tu jako pismo w wielu sensach znaczeń. Szczegółowo omówione zostaje zagadnienie przekazu oralnego i piśmiennego, z uwzględnieniem dynamiki procesu. Inspirujące są tu odwołania do "modelu Gilgamesza", unikalnego procesu kształtowania się starożytnego, klasycznego dzieła. Monografia Renaty Jasnos jest specjalistyczną, prezentującą wysoki poziom naukowy pracą z zakresu biblistyki i teologii. Ale może stać się inspirującą i niezwykle pożyteczną lekturą także dla kulturoznawców, językoznawców, literaturoznawców, religioznawców czy filozofów.
Prof. dr hab. Marta Kudelska
Katedra Porównawczych Studiów Cywilizacji Wydział Filozoficzny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie

Trudna droga Czarnego Kontynentu…
Dzieje Afryki XX w. układają się w historię bolesną, a zarazem pełną determinacji i woli walki. Afrykanie przeszli w minionym stuleciu długą drogę od bycia członkami europejskich kolonii, przez udział w wojnach światowych i walki o niepodległość, do stania się obywatelami suwerennych państw. Po wywalczeniu niezależności, wiele państw nadal boryka się jednak z zakorzenionymi m.in. w trudnym dziedzictwie problemami i konfliktami wewnętrznymi, a w wielu miejscach rolę rządów kolonialnych przejęły międzynarodowe koncerny, bogacące się na eksploatacji afrykańskich bogactw naturalnych.

Basil Davidson (1914–2010), wybitny znawca Afryki, który łączył pisanie książek z pracą dziennikarza – korespondenta najbardziej znanych brytyjskich tytułów prasowych, a w czasie II wojny światowej był członkiem brytyjskich służb specjalnych, w syntetyczny i problemowy sposób prezentuje dzieje całego afrykańskiego kontynentu w XX w., łącznie z często pomijaną Afryką Północną, uwzględniając aspekty społeczne, polityczne, gospodarcze i kulturowe oraz zmieniającą się świadomość Afrykanów i różnice w koloniach: brytyjskich, francuskich, hiszpańskich i portugalskich. Omawia m.in. wpływ obydwu wojen światowych i wielkiego kryzysu na losy Czarnego Kontynentu, funkcjonowanie administracji i systemu podatkowego kolonii, problemy migracji do miast, utrudnionego dostępu do edukacji i tworzenia sztucznych społeczności afrykańskich przez kolonialistów. Przytaczając wskaźniki i dane gospodarczo-demograficzne, pokazuje niesprawiedliwe systemy wykorzystywania mieszkańców Afryki. Prezentuje także złożony proces dekolonizacji – tworzące się niezależne ruchy panafrykańskie, niepodległościowe i Kościoły afrykańskie oraz niełatwe dzieje poszczególnych państw już po zdobyciu niepodległości.

W Zambii przed odzyskaniem niepodległości żaden Afrykanin nie mógł prowadzić pociągu. Mógł co najwyżej dorzucać węgla do pieca w lokomotywie prowadzonej przez białego maszynistę. W Kenii przez wiele lat żaden czarny rolnik nie mógł uczestniczyć w podziale zysków z uprawy kawy – były one zyskami białego człowieka. Żaden Ugandyjczyk nie mógł przetwarzać bawełny, którą sam wyhodował.(...) Nawet w koloniach najbardziej rozwiniętych,na przykład w Nigerii, czarni przedsiębiorcy nie mieli prawa przeprowadzać żadnych operacji bankowych ani robić interesów na większą skalę.

Historia wyzwolonej Afryki nie jest historią smutną, ale nie ulega wątpliwości, że to historia trudna i pełna sprzeczności. Przede wszystkim to historia bardzo ludzka, historia odwagi i porażek, rozpaczy i niepowstrzymanego optymizmu, ludzkiej dobroci i ludzkiego zła.
Z tekstu

Czy polski wywiad wojskowy został należycie przygotowany do działania w warunkach wojennych? Jak wyglądały jego organizacja i możliwości działania w III Rzeszy i w Związku Sowieckim? Dlaczego wkroczenie Armii Czerwonej na ziemie polskie stanowiło zaskoczenie dla kierownictwa wywiadu oraz władz II Rzeczypospolitej? To tylko niektóre z pytań, na które stara się odpowiedzieć autor książki, historyk, od lat zajmujący się badaniem działalności służb specjalnych w okresie międzywojennym. Niniejsze opracowanie po raz pierwszy omawia w sposób całościowy polską działalność wywiadowczą, zarówno na kierunku wschodnim, jak i zachodnim w przededniu wybuchu wojny.

Maksymilian Kolbe wzbudza dwie przeciwne reakcje – od czci należnej „świętemu naszych trudnych czasów” do oskarżeń o antysemityzm czy o herezję w nauczaniu o Maryi. W takim razie nie powinien być nigdy kanonizowany przez Kościół! Tak się jednak składa, że oskarżający o. Kolbe o fanatyzm są jednocześnie bardzo uprzedzeni do Kościoła katolickiego – obiektu ich wzgardy i nienawiści. Ignorują fakty i tworzą fałszywy obraz człowieka, którego katolicy czczą jako świętego.

Nie przeczy się dziś, że św. Maksymilian postąpił heroicznie oddając życie za współwięźnia w Auschwitz. Jednak ten kapłan, czciciel Maryi, apologeta, lojalny syn Kościoła niezbyt pasuje do zeświecczonego społeczeństwa, które oddzieliło Boga od życia codziennego. Odstaje od wygodnych, światowych standardów – od naszej „kultury śmierci”, stanowiąc prawdziwe zagrożenie dla królestwa księcia tego świata oraz tych, którzy odrzucają Chrystusa Zbawiciela i Maryję Niepokalaną.

„Niech ta bogata antologia zainspiruje nas wszystkich do coraz większego głoszenia prawdy i miłości Niepokalanej, prowadząc ku nowej cywilizacji miłości...”

Dr Mark Miravalle

„Św. Maksymilian należy do największych świętych i patrzących w przyszłość umysłów, które pojęły, czciły i głosiły tajemnice Maryi”.

Paweł VI

„Miłość do Maryi Niepokalanej rzeczywiście stanowiła centrum jego życia duchowego, owocną inspirującą podstawę jego działalności apostolskiej... Najbardziej żałował, że Maryja Niepokalana nie była wystarczająco znana i kochana za przykładem Jezusa Chrystusa i jak uczy nas tradycja Kościoła i przykład świętych”.

Jan Paweł II

Książka przedstawia błyskotliwy, zwięzły i godny zaufania ogólny zarys wiedzy o Holokauście, mądrze umiejscawiając go w kontekście II wojny światowej oraz wnikliwe wiążąc opowieść o krwawym dążeniu nazistowskich Niemiec do zaprowadzenia czystości rasowej z historią zdobywania przestrzeni życiowej. Praca zapewnia znakomite i łatwe do przyswojenia wprowadzenie do skomplikowanego, czasami kontrowersyjnego i budzącego emocje przedmiotu. To wyważona i bezstronna książka, która jest zdecydowanie najlepszą dostępną historią Holokaustu.
Doris L.Bergen jest profesorem fundowanej katedry studiów nad Holokaustem Uniwersytetu w Toronto.

Oblicza apokaliptycznej broni…
Słonecznego ranka 6 sierpnia 1945 roku z amerykańskiego samolotu „Enola Gay” została zrzucona na Hiroszimę bomba atomowa „Little Boy”. Za pomocą tej jednej bomby została zburzona znaczna część japońskiego miasta, zginęło tysiące ludzi, a wiele innych zmarło później na skutek napromieniowania. Użycie tak złowrogiej i destruktywnej siły, będącej przecież wynalazkiem człowieka i wynikiem badań naukowych, wywołało moralny i etyczny szok całej ludzkości. Żadna znana człowiekowi wcześniej broń nie była tak prosta i totalna zarazem. Szybkie zniszczenie całego świata okazało się być w zasięgu ludzkich możliwości.

Andrew J. Rotter, amerykański historyk, profesor Colgate University, przedstawia ciekawą i wieloaspektową analizę broni jądrowej w wymiarze historycznym, politycznym, społecznym i filozoficznym. Pokazuje postęp badań nad cząstkami elementarnymi, prowadzący do rozszczepienia atomu i w końcu stworzenia bomby. Podkreśla niepokoje moralne naukowców, zaangażowanych w międzynarodowe programy badań nad atomem – zwłaszcza w Projekt Manhattan, pierwszy, który doprowadził do skonstruowania bomby atomowej. Prezentuje zmieniającą się w XX wieku doktrynę wojenną, która była ideologicznym uzasadnieniem użycia bomby. Na podstawie relacji ocalałych świadków opisuje bezpośrednie, wręcz apokaliptyczne skutki zrzucenia bomby na Hiroszimę z koszmarnym zjawiskiem wyparowywania zwierząt i ludzi włącznie. Omawia także podszyty groźbą wybuchu wojny nuklearnej okres tzw. zimnej wojny oraz wciąż niewygasłe zagrożenie bombą w dobie współczesnego bezpaństwowego terroryzmu i poszerzającego się klubu państw atomowych.

Nie tylko Amerykanie zdecydowali się skonstruować bombę i nie tylko oni w końcu ją stworzyli. Wiedza naukowa, która posłużyła do powstania bomby, była osiągnięciem międzynarodowym;pośród najważniejszych teoretyków budowy bomby znaleźli się np. naukowcy i matematycy węgierscy, brytyjscy i niemieccy.

„Czułam się tak, jakby uderzył mnie w plecy jakiś młot – wspominała pewna młoda kobieta – a potem jakbym wpadła do wrzącego oleju [...] Zdawało mi się, że pomieszały się kierunki świata”.

„Gdy wróciłem do zmysłów – opowiadał pewien żołnierz pisarzowi Kenzaburo Oe – spostrzegłem, że moi koledzy wciąż stoją na baczność i salutują; powiedziałem, hej tam, i poklepałem po plecach, a wtedy rozpadli się w proch”.

Z tekstu

Prezentowany tom zawiera artykuły i szkice przedstawiające poglądy i przemyślenia kolejnych pokoleń wybranych pisarzy polskich i obcych na temat Wielkiej Wojny i II wojny światowej oraz jej wpływu na człowieka. W zakresie literatury polskiej publikacja uwzględnia twórczość pisarzy pogranicza epok i literatury współczesnej. Znajdujemy tu analizy i interpretacje twórczości S. Przybyszewskiego, S. Żeromskiego, A. Struga i K. Makuszyńskiego, a także pisarzy pokolenia drugiej wojny światowej i późniejszych, m. in. K. K. Baczyńskiego, A. Trzebińskiego, T. Borowskiego, S. Borsukiewicza, J. Lechonia, T. Różewicza, J. Krzysztonia i L. Tyrmanda. Literaturę obcą reprezentują interesujące interpretacje twórczości W. Saroyana, P. Leviego i G. Grassa.

Podręcznik nr AZ-12-01/18-PO-1/21 do nauczania religii rzymskokatolickiej na terenie całej Polski, z zachowaniem praw biskupów diecezjalnych, przeznaczony dla klasy II szkoły podstawowej, zgodny z programem nauczania numer AZ-1-01/18.

Niniejszy podręcznik z ćwiczeniami dla klasy drugiej szkoły podstawowej został opracowany zgodnie z wymogami zawartymi w nowej podstawie programowej z 9 czerwca 2018 roku i jest zgodny z programem nauczania nr AZ-1-01/18. Składa się on z dwóch części podzielonych na rozdziały (łącznie 63 jednostki lekcyjne).

Klasa druga to etap edukacyjny prowadzący do rozbudzania w dzieciach tęsknoty za Tym, który jest źródłem bezpieczeństwa, pokoju, miłości. Struktura katechezy w podręczniku ucznia „ Historia biblijna” i „ Odniesienie do życia” ułatwi dzieciom wprowadzenie poznanych prawd wiary w relacje z Bogiem, rówieśnikami, dorosłymi.

Podczas katechez uczniowie poznają Osobę Jezusa Chrystusa – Króla Wszechświata, oraz rolę Ducha Świętego w budowaniu Królestwa Bożego. Poszczególne jednostki lekcyjne zostały tak zaplanowane, aby uczeń mógł zrozumieć bezinteresowną i bezwarunkową miłość Boga, która najpełniej objawia się umiłowanym Synu przychodzącym na ziemię, by być blisko człowieka, roztaczać nad nim opiekę i stać się jego przyjacielem. By go ZBAWIĆ. Scenariusz lekcji został tak opracowany by uzyskana wiedza pomogła uczniom przyjąć łaskę wiary, otworzyć serce Jezusowi, rozbudzić miłość do Boga i kształtować postawę dziecka Bożego.

Każdy temat zawiera odniesienie do Pisma Świętego oraz do doświadczeń dziecka z jego życia codziennego. Pomocne w poznawaniu i pogłębieniu Bożej nauki będą zawarte w podręczniku różnorodne zadania. Dla ułatwienia zostały one oznaczone kolorowymi ikonkami. Każda katecheza zawiera list skierowany do rodziców i opiekunów z informacją o materiale, który został zrealizowany, zadaniach wykonanych podczas lekcji, aktywności i o postępach ucznia. To doskonała forma pomocy dla rodziców w prowadzeniu ich dziecka do Pana Jezusa. Przygotowano również zestaw katechez okolicznościowych, które można wykorzystać w odpowiednim okresie liturgicznym.

Oddałeś Kościołowi swoją niewyobrażalną pracowitość i pasję odkrywania (najpierw przed sobą, potem przed innymi) tajemnic Jego przeszłości. Doczekałeś się wielu uczniów, otwierałeś na doświadczenie eklezjalnego "dziedzictwa" niemal 40 kolejnych roczników księży naszej diecezji. Wielki jest także Twój dorobek pisarski: ściśle naukowy i publicystyczny. Za to wszystko - w siedemdziesiątą rocznicę Twoich urodzin - chcę z Tobą dziękować Bogu. Stanisław Kardynał Dziwisz, Arcybiskup Metropolita Krakowski

Ksiądz Profesor Jan Kracik jest znany jako wybitny przedstawiciel krakowskiego środowiska historycznego, sumienny poszukiwacz prawdy i nauczyciel akademicki wielkiego formatu. W podziw wprawia ogromny dorobek naukowy Księdza Profesora, liczący około 450 publikacji, w tym kilkanaście książek. (...) Niezrównaną umiejętność barwnego i wnikliwego prezentowania historii okazywał Ksiądz Profesor także w trakcie wieloletnie pracy jako wykładowca akademicki. Swoją pasją badawczą zainspirował Ksiądz Profesor całe pokolenia studentów naszej uczelni do pracy naukowej, przekazując im jednocześnie rzetelny warsztat badawczy historyka. W imieniu naszej Almae Matris serdecznie gratuluję i dziękuję Księdzu Profesorowi za dotychczasową działalność naukowo-dydaktyczną oraz za niestrudzone poszukiwanie i głoszenie prawdy.
ks. prof. UPJPII dr hab. Władysław Zuziak

Synteza dziejów Ukrainy, pokazująca wspólną polsko-ukraińską przeszłość z perspektywy ukraińskiej
·ciekawie omawia bizantyńskie, słowiańskie, tatarskie i wikińskie korzenie narodu ukraińskiego, ·przedstawia aspekty polityczne, społeczne i kulturowe historii Ukrainy, od legendarnych początków Rusi we wczesnym średniowieczu do zlikwidowania Siczy Zaporoskiej w 1775,
·pokazuje trudną sytuację ukraińskiego kozactwa, egzystującego między Rzeczpospolitą, Rosją a chanatem krymskim,
·zawiera przejmujący opis dramatycznego przebiegu i skutków rewolucji kozackiej Bohdana Chmielnickiego,
·prezentuje proces kształtowania się odrębnego języka ukraińskiego,
·ukazuje przeobrażenia świadomości narodowej mieszkańców Ukrainy oraz znaczenie Cerkwi prawosławnej na ziemiach ruskich.

Autorka książki jest ukraińskim historykiem i filologiem klasycznym, profesorem Akademii Kijowsko-Mohylańskiej w Kijowie. Jej synteza jest znakomitym dopełnieniem polskich opracowań wczesnonowożytnej historii Rzeczpospolitej, umożliwia także poznanie innych interpretacji wydarzeń wspólnych ukraińsko-polskich dziejów. Za poprzednie wydanie książki Autorka otrzymała Nagrodę „Przeglądu Wschodniego”.

Dzieci Pahiatua od Syberii do Nowej Zelandii.
Cztery pory roku jak cztery pory życia.

Nie miała żadnych smutków, które by niepokoiły głowę dziecka. Już sam fakt, że urodziłam się w cudownym miejscu na Podkarpaciu w Krechowicach blisko Zaleszczyków - piękna okolica, lasy. Przed wojną dużo ludzi jeździło na wakacje do Zaleszczyk. Jako jedynaczka byłam oczkiem w głowie całej naszej rodziny.
Cudowne dzieciństwo - w najtrudniejszych momentach życia jest do czego wracać wspomnieniami. To szczęśliwe beztroskie życie przerywa wyrzucenie nas z domu przez Rosjan.
Fragment książki

Polska odrodzona w nowym kształcie geograficznym po 120-letniej niewoli potrzebowała literatury, która stanowiłaby swego rodzaju zwornik spajający wszystkie ziemie i wskazujący treści wspólne, łączący wokół wspólnej idei, oswajający to, co nieznane.

Wśród ziem, które znalazły się teraz w granicach Rzeczpospolitej, znajdował się Śląsk powracający do ojczyzny po 600 letnim oderwaniu, zapewne dlatego Nieznany kraj Zofii Kossak przedstawiający „drogę” Śląska do Polski wzbudził żywe zainteresowanie, a tytuł książki stał się wkrótce obiegowym określeniem Śląska używanym również współcześnie.

Nauczanie filozofii moralnej, oparte na autorytecie Arystotelesa, Cycerona, Scholastyków i nowszych autorów - czyli na klasycznym ówczesnym kanonie lektur w tej dziedzinie - odbywało się w Akademii Krakowskiej od ok. 1410-1414 roku, od kiedy zaczęto przywozić z zagranicy a następnie pisać pierwsze rodzime komentarze do Etyki, Ekonomii i Polityki Arystotelesa. Drugą uczelnią, w której od 1595 roku nauczano filozofii, była Akademia Zamojska. Równoległym nurtem arystotelizmu filozoficzno-moralnego był ten uprawiany przez luterańskie Gimnazja Akademickie w Toruniu, Gdańsku i Elblągu. Osobnym zjawiskiem był krótki okres nauczania filozofii moralnej w ariańskiej Akademii w Rakowie w latach 1612-1638. Wreszcie nauczanie filozofii moralnej w kolegiach prowadzonych przez jezuitów na terenie I Rzeczpospolitej odbywało się od kiedy zorganizowano w nich pełne triennium filozofii kończące się metafizyką (od 1572 roku). Osobną katedrę tego przedmiotu ufundowano w Akademii Wileńskiej dopiero w roku 1641/1642, zaś w Prowincji Polskiej, w kolegium w Kaliszu, dopiero w roku 1647. Z chwilą jednak zapoczątkowania nauczania filozofii moralnej w szkołach jezuickich, odbywało się ono dość regularnie aż do roku 1768, angażując ok. 200 wykładowców i pozostawiając ok. 1000 dokumentów wykładowych. Niniejsza dysertacja omawia to nauczanie i przytacza dostępną bazę podręcznikową każdej z tych szkół.

Niniejsza książka traktuje o polskich skupiskach na Wschodnim Podolu, które w wyniku Traktatu Ryskiego pozostały za Zbruczem i zostały skazane na eksterminację i wynarodowienie. Jedyną instytucją, która podtrzymywała ich narodowe trwanie był Kościół katolicki, którego nieliczne parafie ocalały z bolszewickiego pogromu i działając z wielkimi trudnościami, nieustannie prześladowane przetrwały do 1937r. W czasie wojny po wkroczeniu Niemców w większości się odrodziły i niektórym z nich udało się przetrwać kolejne antyreligijne kampanie, stając się prawdziwymi twierdzami wiary i polskości.

Czy raport MAK mówi prawdę? Jak oszukiwano nas od 10 kwietnia? Jak kontrolerzy wprowadzali w błąd? Czy piloci nie wykonywali poleceń? Dlaczego sprawny samolot runął? Tego nie dowiesz się z telewizji ani od rządu! Pierwsza kompletna analiza przebiegu katastrofy smoleńskiej , jej przyczyn, okoliczności i skutków. Sprawa smoleńska nie skończyła się, ona się dopiero zaczyna. Odkryj prawdę i przygotuj się na szok, który przeżyjesz jutro.