Historia ogólna

Podręcznik nr AZ-12-01/18-PO-1/21 do nauczania religii rzymskokatolickiej na terenie całej Polski, z zachowaniem praw biskupów diecezjalnych, przeznaczony dla klasy II szkoły podstawowej, zgodny z programem nauczania numer AZ-1-01/18.

Niniejszy podręcznik z ćwiczeniami dla klasy drugiej szkoły podstawowej został opracowany zgodnie z wymogami zawartymi w nowej podstawie programowej z 9 czerwca 2018 roku i jest zgodny z programem nauczania nr AZ-1-01/18. Składa się on z dwóch części podzielonych na rozdziały (łącznie 63 jednostki lekcyjne).

Klasa druga to etap edukacyjny prowadzący do rozbudzania w dzieciach tęsknoty za Tym, który jest źródłem bezpieczeństwa, pokoju, miłości. Struktura katechezy w podręczniku ucznia „ Historia biblijna” i „ Odniesienie do życia” ułatwi dzieciom wprowadzenie poznanych prawd wiary w relacje z Bogiem, rówieśnikami, dorosłymi.

Podczas katechez uczniowie poznają Osobę Jezusa Chrystusa – Króla Wszechświata, oraz rolę Ducha Świętego w budowaniu Królestwa Bożego. Poszczególne jednostki lekcyjne zostały tak zaplanowane, aby uczeń mógł zrozumieć bezinteresowną i bezwarunkową miłość Boga, która najpełniej objawia się umiłowanym Synu przychodzącym na ziemię, by być blisko człowieka, roztaczać nad nim opiekę i stać się jego przyjacielem. By go ZBAWIĆ. Scenariusz lekcji został tak opracowany by uzyskana wiedza pomogła uczniom przyjąć łaskę wiary, otworzyć serce Jezusowi, rozbudzić miłość do Boga i kształtować postawę dziecka Bożego.

Każdy temat zawiera odniesienie do Pisma Świętego oraz do doświadczeń dziecka z jego życia codziennego. Pomocne w poznawaniu i pogłębieniu Bożej nauki będą zawarte w podręczniku różnorodne zadania. Dla ułatwienia zostały one oznaczone kolorowymi ikonkami. Każda katecheza zawiera list skierowany do rodziców i opiekunów z informacją o materiale, który został zrealizowany, zadaniach wykonanych podczas lekcji, aktywności i o postępach ucznia. To doskonała forma pomocy dla rodziców w prowadzeniu ich dziecka do Pana Jezusa. Przygotowano również zestaw katechez okolicznościowych, które można wykorzystać w odpowiednim okresie liturgicznym.

Oddałeś Kościołowi swoją niewyobrażalną pracowitość i pasję odkrywania (najpierw przed sobą, potem przed innymi) tajemnic Jego przeszłości. Doczekałeś się wielu uczniów, otwierałeś na doświadczenie eklezjalnego "dziedzictwa" niemal 40 kolejnych roczników księży naszej diecezji. Wielki jest także Twój dorobek pisarski: ściśle naukowy i publicystyczny. Za to wszystko - w siedemdziesiątą rocznicę Twoich urodzin - chcę z Tobą dziękować Bogu. Stanisław Kardynał Dziwisz, Arcybiskup Metropolita Krakowski

Ksiądz Profesor Jan Kracik jest znany jako wybitny przedstawiciel krakowskiego środowiska historycznego, sumienny poszukiwacz prawdy i nauczyciel akademicki wielkiego formatu. W podziw wprawia ogromny dorobek naukowy Księdza Profesora, liczący około 450 publikacji, w tym kilkanaście książek. (...) Niezrównaną umiejętność barwnego i wnikliwego prezentowania historii okazywał Ksiądz Profesor także w trakcie wieloletnie pracy jako wykładowca akademicki. Swoją pasją badawczą zainspirował Ksiądz Profesor całe pokolenia studentów naszej uczelni do pracy naukowej, przekazując im jednocześnie rzetelny warsztat badawczy historyka. W imieniu naszej Almae Matris serdecznie gratuluję i dziękuję Księdzu Profesorowi za dotychczasową działalność naukowo-dydaktyczną oraz za niestrudzone poszukiwanie i głoszenie prawdy.
ks. prof. UPJPII dr hab. Władysław Zuziak

Synteza dziejów Ukrainy, pokazująca wspólną polsko-ukraińską przeszłość z perspektywy ukraińskiej
·ciekawie omawia bizantyńskie, słowiańskie, tatarskie i wikińskie korzenie narodu ukraińskiego, ·przedstawia aspekty polityczne, społeczne i kulturowe historii Ukrainy, od legendarnych początków Rusi we wczesnym średniowieczu do zlikwidowania Siczy Zaporoskiej w 1775,
·pokazuje trudną sytuację ukraińskiego kozactwa, egzystującego między Rzeczpospolitą, Rosją a chanatem krymskim,
·zawiera przejmujący opis dramatycznego przebiegu i skutków rewolucji kozackiej Bohdana Chmielnickiego,
·prezentuje proces kształtowania się odrębnego języka ukraińskiego,
·ukazuje przeobrażenia świadomości narodowej mieszkańców Ukrainy oraz znaczenie Cerkwi prawosławnej na ziemiach ruskich.

Autorka książki jest ukraińskim historykiem i filologiem klasycznym, profesorem Akademii Kijowsko-Mohylańskiej w Kijowie. Jej synteza jest znakomitym dopełnieniem polskich opracowań wczesnonowożytnej historii Rzeczpospolitej, umożliwia także poznanie innych interpretacji wydarzeń wspólnych ukraińsko-polskich dziejów. Za poprzednie wydanie książki Autorka otrzymała Nagrodę „Przeglądu Wschodniego”.

Dzieci Pahiatua od Syberii do Nowej Zelandii.
Cztery pory roku jak cztery pory życia.

Nie miała żadnych smutków, które by niepokoiły głowę dziecka. Już sam fakt, że urodziłam się w cudownym miejscu na Podkarpaciu w Krechowicach blisko Zaleszczyków - piękna okolica, lasy. Przed wojną dużo ludzi jeździło na wakacje do Zaleszczyk. Jako jedynaczka byłam oczkiem w głowie całej naszej rodziny.
Cudowne dzieciństwo - w najtrudniejszych momentach życia jest do czego wracać wspomnieniami. To szczęśliwe beztroskie życie przerywa wyrzucenie nas z domu przez Rosjan.
Fragment książki

Polska odrodzona w nowym kształcie geograficznym po 120-letniej niewoli potrzebowała literatury, która stanowiłaby swego rodzaju zwornik spajający wszystkie ziemie i wskazujący treści wspólne, łączący wokół wspólnej idei, oswajający to, co nieznane.

Wśród ziem, które znalazły się teraz w granicach Rzeczpospolitej, znajdował się Śląsk powracający do ojczyzny po 600 letnim oderwaniu, zapewne dlatego Nieznany kraj Zofii Kossak przedstawiający „drogę” Śląska do Polski wzbudził żywe zainteresowanie, a tytuł książki stał się wkrótce obiegowym określeniem Śląska używanym również współcześnie.

Nauczanie filozofii moralnej, oparte na autorytecie Arystotelesa, Cycerona, Scholastyków i nowszych autorów - czyli na klasycznym ówczesnym kanonie lektur w tej dziedzinie - odbywało się w Akademii Krakowskiej od ok. 1410-1414 roku, od kiedy zaczęto przywozić z zagranicy a następnie pisać pierwsze rodzime komentarze do Etyki, Ekonomii i Polityki Arystotelesa. Drugą uczelnią, w której od 1595 roku nauczano filozofii, była Akademia Zamojska. Równoległym nurtem arystotelizmu filozoficzno-moralnego był ten uprawiany przez luterańskie Gimnazja Akademickie w Toruniu, Gdańsku i Elblągu. Osobnym zjawiskiem był krótki okres nauczania filozofii moralnej w ariańskiej Akademii w Rakowie w latach 1612-1638. Wreszcie nauczanie filozofii moralnej w kolegiach prowadzonych przez jezuitów na terenie I Rzeczpospolitej odbywało się od kiedy zorganizowano w nich pełne triennium filozofii kończące się metafizyką (od 1572 roku). Osobną katedrę tego przedmiotu ufundowano w Akademii Wileńskiej dopiero w roku 1641/1642, zaś w Prowincji Polskiej, w kolegium w Kaliszu, dopiero w roku 1647. Z chwilą jednak zapoczątkowania nauczania filozofii moralnej w szkołach jezuickich, odbywało się ono dość regularnie aż do roku 1768, angażując ok. 200 wykładowców i pozostawiając ok. 1000 dokumentów wykładowych. Niniejsza dysertacja omawia to nauczanie i przytacza dostępną bazę podręcznikową każdej z tych szkół.

Niniejsza książka traktuje o polskich skupiskach na Wschodnim Podolu, które w wyniku Traktatu Ryskiego pozostały za Zbruczem i zostały skazane na eksterminację i wynarodowienie. Jedyną instytucją, która podtrzymywała ich narodowe trwanie był Kościół katolicki, którego nieliczne parafie ocalały z bolszewickiego pogromu i działając z wielkimi trudnościami, nieustannie prześladowane przetrwały do 1937r. W czasie wojny po wkroczeniu Niemców w większości się odrodziły i niektórym z nich udało się przetrwać kolejne antyreligijne kampanie, stając się prawdziwymi twierdzami wiary i polskości.

Czy raport MAK mówi prawdę? Jak oszukiwano nas od 10 kwietnia? Jak kontrolerzy wprowadzali w błąd? Czy piloci nie wykonywali poleceń? Dlaczego sprawny samolot runął? Tego nie dowiesz się z telewizji ani od rządu! Pierwsza kompletna analiza przebiegu katastrofy smoleńskiej , jej przyczyn, okoliczności i skutków. Sprawa smoleńska nie skończyła się, ona się dopiero zaczyna. Odkryj prawdę i przygotuj się na szok, który przeżyjesz jutro.

Wiele z opisanych tu fragmentów historii wcześniej pozostawało nieznanych dla szerszej opinii publicznej, a niektóre do dziś budzą wiele tytułowych „kłopotów”. Do wspomnianych należą teksty, które dotyczą szeroko pojętej lustracji i ludzi na różne sposoby uwikłanych we współpracę z SB. Dotyczy to przede wszystkim powszechnie znanych osób publicznych: Marka Piwowskiego, Bogusława Wołoszańskiego, Marcelego Reich-Ranickiego czy chociażby Zygmunta Baumana. Inne teksty ukazują mało znane, lub zupełnie nieznane fragmenty życiorysów luminarzy PRL takich jak Ireneusz Sekuła, Wojciech Jaruzelski czy Edward Gierek. Oddzielną część poświęciłem jednemu z przywódców PAX, człowiekowi o skomplikowanym i dość mrocznym życiorysie, jak Ryszard Reiff. Nie mogło również zabraknąć problemu stosunków polsko-żydowskich i sprawy książki Jana Tomasza Grossa pt. Strach. Powyższy zbiór uzupełniony jest trzema wywiadami udzielonymi w tym okresie, które pod wieloma względami niewiele straciły na aktualności.
Ze Wstępu Autora.

Piotr Gontarczyk (ur. 1970), Absolwent Instytutu Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego, studiował również w Instytucie Historii UW. W marcu 2003 r. w macierzystym Instytucie Nauk Politycznych UW obronił pracę doktorską na temat Polskiej Partii Robotniczej. Współautor trzytomowej publikacji „Tajne oblicze GL-AL, PPR. Dokumenty”, wyróżnionej nagrodą im. Jerzego Łojka. W 2000 r. opublikował książkę „Pogrom? Zajścia polsko-żydowskie w Przytyku 9 marca 1936 r. Mity, fakty, dokumenty”. W 2003 r. nakładem wydawnictwa Fronda ukazała się jego praca doktorska „Polska Partia Robotnicza. Droga do władzy 1941–1944”, książka w 2004 r. została wyróżniona nagrodą im. Jerzego Łojka. W 2005 r. ukazała się kolejna jego książka „Tajny współpracownik »Święty«’’. Autor kilkudziesięciu artykułów, recenzji i polemik opublikowanych w „Życiu”, „Rzeczpospolitej”, „Gazecie Polskiej”, „Naszym Dzienniku”, „Polityce”, „Gazecie Wyborczej”, „Zeszytach Historycznych WIN”, „Glaukopisie”, „Biuletynie Kwartalnym Radomskiego Towarzystwa Naukowego”, „Dziejach Najnowszych”, „Biuletynie IPN” i „Aparacie Represji”. Wiceprezes Stowarzyszenia Filistrów Polskich Korporacji Akademickich.

Światowy bestseller lat trzydziestych XX wieku, książka demaskatorska, zdzierająca maskę rewolucji październikowej i odsłaniająca prawdziwe oblicza jej przywódców oraz mechanizmy ich postępowania, a jednocześnie dogłębna analiza i surowa ocena systemu komunistycznego. Uznano ją za antyradziecki paszkwil.
Obraz rewolucji "od kuchni" zapada w pamięć tym bardziej, że jest to zapis wnikliwych obserwacji naocznego świadka wydarzeń.
Niniejszy tom jest nowym wydaniem tego skutecznego remedium na nieznajomość kulis narodzin sowieckiej państwowości.

Wstęp prof. Paweł Wieczorkiewicz.
Wydanie wzbogacone o przedruk ilustracji z wydania z 1930 r.

Ta książka była pierwsza. Ukazała się w ośmiu językach. Od lat już wyczerpana. Omawiana była w szesnastu językach, we wszystkich, dosłownie, częściach globu ziemskiego. Potem ukazało się jeszcze kilka książek, które opisują Zbrodnię Katyńską zgodnie z prawdziwym przebiegiem wypadków.

"...tragizm losów i klęsk osobistych obu bohaterów konfiktu pociągnął za sobą fatalne skutki i dla państwa polskiego, i dla Kościoła. W ich wyniku Polska na ponad 200 lat utraciła koronę i przestała być monarchią, którą po krótkim epizodzie z koronacją Przemysła II w 1295 r. i Wacława II w 1300 r. przywrócił dopiero na trwałe Władysław Łokietek w 1320 r. W sferze następstw, natychmiastowo odczuwalnych po katastrofe Bolesława Szczodrego, najdotkliwsza była zmiana w międzynarodowym położeniu państwa polskiego, które z ważnego czynnika politycznego w Europie środkowowschodniej w dobie jego rządów, w okresie panowania jego następcy Władysława Hermana (1079–1102) stacza się do roli przedmiotu politycznego w tej części Europy. Następuje wówczas niemal całkowita zatrata inicjatywy politycznej na zewnątrz, system przymierzy ulega odwróceniu, niekorzystnemu z punktu widzenia interesów państwa, prowadząc do ponownego uzależnienia Polski od cesarstwa, z którym podjąć miał walkę dopiero Bolesław Krzywousty (1102–1138). Straty były zatem wielorakie i dalekosiężne. "

Atlas historii Żydów polskich jest pierwszą tego typu książką wszechstronnie ukazującą dzieje ludności żydowskiej na ziemiach polskich od przybycia do naszego kraju pierwszych Żydów po dzień dzisiejszy. Nowatorstwo książki polega m.in. na tym, że obok narracji za pomocą tekstu równorzędną rolę pełnią mapy, diagramy i wykresy. Zostały bowiem opracowane specjalnie na potrzeby tej publikacji, a przyszłości pojawia się również w ekspozycjach Muzeum Historii Żydów Polskich. Uzupełnieniem przekazu jest bogata ikonografia (obrazy, zdjęcia, w tym fragmenty dokumentów źródłowych). Książka powstała przy współpracy z Muzeum Historii Żydów, a także z Żydowskim Instytutem Historycznym. Autorami tekstów są najwybitniejsi specjaliści w zakresie dziejów Żydów na ziemiach polskich. Atlas ukazuje nie tylko wielowiekowe dzieje społeczności żydowskiej na ziemiach polskich, ale przede wszystkim jej niezwykły i jakże bogaty dorobek w zakresie własnej, szeroko pojętej kultury, ale także oczywiste zasługi i znaczący wkład do skarbca kultury polskiej.

Książka składa się z części wprowadzającej, pokazującej początki państwowości i kultury żydowskiej w starożytności, diasporę i wędrówkę ludności żydowskiej do Europy centralnej i wschodniej, oraz kolejnych siedmiu rozdziałów chronologicznie opowiadających dzieje Żydów:
- w średniowiecznej Polsce,
- w okresie „złotego wieku” osadnictwa żydowskiego w Polsce, czyli w wieku XVI i pierwszej połowie wieku XVII,
- w trudnych, a nawet tragicznych czasach połowy XVII wieku i w stuleciu XVIII, - w okresie zaborów,
- w II Rzeczypospolitej,
- w najcięższej próbie – okresu Zagłady podczas II wojny światowej oraz
- wreszcie w okresie powojennym.

Jest to książka, jakiej na rynku księgarskim jeszcze nie było. Książka adresowana do dzieci, z której także dorośli wiele mogą się dowiedzieć. Książka, która nie tylko pobudza do myślenia, ale i uczy myśleć. Książka o tych, którzy zasłynęli na polach bitew i w przestworzach, w największych na świecie salach koncertowych i na międzynarodowych wystawach sztuki. Dokonywali odkryć w laboratoriach i docierali do odległych lądów. Pracowali w szpitalach i szkołach, ale także na królewskich dworach.

Mikołaj Kopernik i Maria Skłodowska-Curie, Zawisza Czarny i Emilia Plater, Karol Wojtyła i Faustyna Kowalska, Witold Pilecki i Helena Modrzejewska... Znani i nieznani.

Wielcy, bo nie przelękli się trudności. Zdobyli to, co wydawało się nie do zdobycia. Siłą woli i charakteru. Odwagą i cierpliwym wysiłkiem. Niezwykli i bohaterscy. Genialni i święci.

Zadziwili Europę i świat. WIELCY POLACY - 88 postaci godnych podziwu i naśladowania opisanych zostało w książce językiem przystępnym w formie gawędy i stanowi niewyczerpalne źródło wiadomości niezbędnych dla lepszego poznania i pokochania własnej Ojczyzny. Książka zawiera praktyczny Słowniczek, w którym autorka wyjaśnia dzieciom trudniejsze pojęcia i nazwy.

Książka z obwolutą Pamiątki do I Komunii Świętej!

„KULTURA NARODU” to książka, która ukazuje się drukiem po raz pierwszy, chociaż od śmierci autora minęło już pół wieku. Praca opowiada o znaczeniu kultury w życiu społeczeństw, a zwłaszcza o tym, w jaki sposób kultura polska przyczyniła się do przetrwania narodu pozbawionego własnej państwowości.

Mało kto wiedział, że przez lata Artur Górski pracował nad książką, której nie było dotąd dane ujrzeć światła dziennego. Można uznać tę pracę za swoisty ciąg dalszy jego dzieła „Ku czemu Polska szła”. Różnica między obiema książkami polega głównie na tym, że pierwsza opowiada o dziejach Polski suwerennej i o tym, w jaki sposób państwo polskie realizowało swe wartości w polityce, natomiast druga w znacznej części dotyczy Polski zniewolonej zaborami, która swe najważniejsze idee mogła realizować jedynie poprzez kulturę.

W ten sposób powstała „Kultura narodu” – rzecz o potędze kultury, która ma zdolność formowania zbiorowej świadomości. Z przedmowy Grzegorza Górnego

ARTUR GÓRSKI (1870-1959) – pisarz, publicysta, historyk, krytyk literacki. Cykl jego artykułów opublikowanych w 1898 roku w krakowskim czasopiśmie „Życie” i zatytułowanych „Młoda Polska” nadał nazwę całemu kierunkowi w naszej literaturze. Górski rozpoczynał działalność publiczną jako marksista, zwolennik hasła „sztuka dla sztuki” i przyjaciel Stanisława Przybyszewskiego. Później stał się zwolennikiem chrześcijaństwa ponadkonfesyjnego i krytykiem „urzędowego Kościoła”. Z czasem, pod wpływem myśli kardynała Johna H. Newmana i ojca Jacka Woronieckiego, odnalazł się w Kościele katolickim. W latach międzywojennych wraz ze Stefanem Kołaczkowskim redagował „Marchołta” – jedno z najważniejszych w ówczesnej Polsce czasopism intelektualnych. Po II wojnie światowej współpracował z „Tygodnikiem Warszawskim”, a po jego zlikwidowaniu przez władze, z „Tygodnikiem Powszechnym”. Pośmiertnie ukazała się jego ostatnia książka, „Rzecz o nadziei” (1962).

„Kto ty jesteś? Polak mały...”.
Ten wiersz Władysława Bełzy zna już od stu lat każde polskie dziecko. Książki serii „Kocham Polskę” to propozycja dla rodziców, którzy swoim pociechom chcą przekazać wiedzę o Polsce, jej historii, tradycji, bohaterach, ważnych wydarzeniach i miejscach, którzy chcą zaszczepić w nich zalążki patriotyzmu i miłości do swojego kraju. Będziemy opowiadać o przeszłości naszym dzieciom, aby poznały dzieje swojej ojczyzny nie tylko poprzez legendy, ale także spotykając się z postaciami prawdziwych rycerzy, księżniczek, królów, uczestnicząc w wielkich bitwach i zwycięstwach. Chcemy, aby były dumne z tego, że są Polakami, i – jak w wierszu – na pytanie: „Czy ją kochasz”, mogły odpowiedzieć:
„Kocham szczerze”…

Książka Ikony Rosji nie ma ambicji przedstawienia całościowej interpretacji obrazu współczesnej Rosji, ale proponuje spojrzenie na ten kraj z wielu bardzo różnych perspektyw. Jest to bowiem zbiór kilkudziesięciu tekstów dotyczących różnych sfer rosyjskiej rzeczywistości i mieszkańców Rosji (...) Są to teksty pisane przez publicystę - erudytę, który ma o Rosji wiedzę rozległą i własne, ciekawe przemyślenia.
Wojciech Konończuk

Lektura książki Dzieje pustego fotela jest szczególnie interesująca dla polskiego czytelnika, ale również bolesna, bo przypomina o wydarzeniach, kiedy Polskę traktowano przedmiotowo, a przedstawiciele rządu RP na wychodźstwie nie zostali dopuszczeni do udziału w konferencji założycielskiej ONZ. (…) Trudno było przewidzieć 1 stycznia 1942 roku, w momencie podpisania Deklaracji Narodów Zjednoczonych w Waszyngtonie przez 26 państw, w tym Polskę, że ponad trzy lata później przedstawiciele rządu polskiego nie wezmą udziału w spotkaniu w San Francisco. Wynikało to ze sprzeciwu Stalina, któremu mocarstwa zachodnie ustąpiły w nadziei, że powstanie w Polsce zgodnie z postanowieniami konferencji jałtańskiej Tymczasowy Rząd Jedności Narodowej. San Francisco było miejscem, gdzie Moskwa pokazała swoje rozumienie, jaki rząd i w jaki sposób ma powstać. Szef dyplomacji ZSRR Wiaczesław Mołotow, po tygodniach zaprzeczeń, zakomunikował 3 maja 1945 roku ministrom spraw zagranicznych USA i Wielkiej Brytanii, że zaginieni przywódcy polskiego podziemia niepodległościowego zostali aresztowani przez Rosjan. O reakcjach Amerykanów i Brytyjczyków na to wydarzenie, a także o innych polskich aspektach konferencji założycielskiej ONZ, Aleksander Bregman pisze w książce, której tytuł – Dzieje pustego fotela – znakomicie oddaje jej treść i dramat, jaki spotkał Polskę. dr hab. Jacek Tebinka, profesor Uniwersytetu Gdańskiego i Akademii Marynarki Wojennej w Gdyni (fragment Wstępu)

Debata pomiędzy Stanisławem Orzechowskim a Augustynem Rotundusem Mieleskim należy do ciekawszych polemik toczonych publicznie w okresie Renesansu w Polsce. Zakładamy, iż nasza publikacja pokaże współczesnym czytelnikom staropolskie słowo w działaniu. Debata dwu pisarzy stanowi bowiem zarówno kontynuację, jak i inspirację szlacheckiej swady sejmowej czy sejmikowej. Bierze argumenty z politycznej praxis, jak i argumenty owej praxis podsuwa: formuje szlachecką ideę państwową, jak i jest jej emanacją. Właśnie owo przenikanie się, formowanie postaw czy ciągów argumentacyjnych jest dla nas niezwykle ciekawe. Warto przy okazji zauważyć rzecz zasadniczą: iż schematy owe rozumowania nie rodzą się wszystkie na sarmackiej ziemi: przenoszone są one bowiem z odległych (a dla szlachty tak bliskich!) czasów antycznych, budując szlacheckie doświadczanie continuum ideowego pewnych pojęć, które rodziły się nie na polskiej ziemi: wolności, prawa, równości, funkcji i celów wspólnoty państwowej.

Chcielibyśmy w serii wydawniczej, którą niniejszym otwieramy, dopuścić do głosu ów dyskusyjny żywioł Rzeczpospolitej. Zamierzamy ukazać pragmatyczny horyzont szlacheckiego słowa; chcielibyśmy pomóc zapoznać się współczesnemu odbiorcy z owym fascynującym nas dialogicznym, perswazyjnym, ale i niezwykle praktycznym wymiarem dyskusji w Polsce.

Książka rabina Leona Treppa to znakomite kompendium wiedzy o Żydach i judaizmie. Autor przedstawia w zarysie dzieje swojego narodu, prezentując jego dorobek umysłowy i kulturalny. Omawia piśmiennictwo i literaturę żydowską, poczynając od starożytności (Biblia i Talmud) aż po czasy współczesne. Opisuje żydowskie święta i zwyczaje, wierzenia i symbole religijne. Znajdziemy tu także rozdziały poświęcone powstaniu i problemom współczesnego państwa Izrael, społeczności Żydów amerykańskich, nowoczesnym kierunkom w judaizmie, a także relacjom chrześcijańsko-żydowskim. Obecne wydanie, poprawione i uaktualnione, zawiera również informacje o żydowskiej mistyce (kabale) oraz debacie na temat Holokaustu. Napisana prostym i przystępnym językiem, książka ta zawiera ogromną ilość informacji, które zapewne z trudem pomieściłaby obszerna encyklopedia.