Polityka

Dowody spisku przeciwko religiom i rządom Europy to klasyczna i być może najważniejsza praca poświęcona roli tajnych stowarzyszeń w kreowaniu polityki europejskiej. Autor, który sam uczestniczył w spotkaniach lóż masońskich w Anglii i krajach Europy, mając rozliczne kontakty w sferach naukowych, politycznych i literackich, ukazuje proces przejmowania wolnomularstwa przez niemiecką sektę iluminatów założoną przez profesora uniwersytetu w Ingolstadt, Adama Weishaupta. Korzystając z licznych prac źródłowych, w tym tajnych dokumentów iluminatów oraz ich prywatnej korespondencji, rekonstruuje ich podstawowe cele oraz metody. Ujawnia, że iluminaci, wciągając ludzi do współpracy poprzez angażowanie ich w pracę na rzecz wzniosłych i humanitarnych celów, w rzeczywistości, dzięki intrygom, donosom i szantażom, przejmowali nad nimi kontrolę, używając ich jako narzędzi do zdobycia władzy politycznej. Ich metody działania, wykorzystujące walkę z religią i moralnością do osłabienia społeczeństwa, stosowane były potem z powodzeniem przez komunistów, nazistów i inne grupy, które pod przykrywką walki o szczytne cele zmierzały do przejęcia władzy. Książka Robisona jest aktualna zwłaszcza dziś, kiedy pod pretekstem troski o klimat, przyrodę i świat wolny od dyskryminacji grupy sprytnych manipulatorów zmierzają do zdobycia władzy i pomnażania zysków.

Dla przedstawicieli frakcji kontrolującej Pentagon, przemysł wojskowy i naftowy zimna wojna nigdy się nie skończyła. Opracowali niesamowity plan przejęcia całkowitej kontroli nad planetą - kontroli na lądzie, na morzu, w powietrzu, w kosmosie i w cyberprzestrzeni.

Dla przedstawicieli frakcji kontrolującej Pentagon, przemysł wojskowy i naftowy zimna wojna nigdy się nie skończyła. Opracowali niesamowity plan przejęcia całkowitej kontroli nad planetą ? kontroli na lądzie, na morzu, w powietrzu, w kosmosie i w cyberprzestrzeni. Działając w cieniu, stworzyli globalną sieć baz wojskowych i sprowokowali konflikty, aby osiągnąć swój długofalowy cel absolutnej dominacji.

Ich metody obejmowały kontrolowanie propagandy, wykorzystywanie organizacji pozarządowych do obalania reżimów, kolorowe rewolucje w celu rozszerzania NATO na wschód oraz szeroki wachlarz technik wojny psychologicznej i gospodarczej. Wykorzystywali nawet organizacje działające na rzecz ochrony goryli w Afryce, aby potajemnie przerzucać tam broń i wywoływać wojny o surowce. Wszystko to stanowiło część ?rewolucji w sprawach wojskowych?, jak to nazywali.

Wydarzenia z jedenastego września 2001 roku pozwoliły amerykańskiemu prezydentowi wypowiedzieć ogólnoświatową wojnę z terroryzmem wrogowi, który był wszędzie i nigdzie. Jedenasty września został wykorzystany do uzasadnienia ustawy patriotycznej, tej samej, która w imię bezpieczeństwa zniszczyła wolności konstytucyjne Amerykanów.

Niniejsza książka prezentuje przygnębiającą wizję strategii absolutnej dominacji. Jej konsekwencją jest możliwość przerażającej wojny atomowej w najbliższej przyszłości albo wojny nieustającej.

Koniec starego świata. Początek nowego konserwatyzmu? Chrześcijańskie wartości, które określały styl życia, właśnie odsuwane są w cień. Europa weszła na drogę realnej wielokulturowości i pewne jest, że agresja Rosji na Ukrainę pokrzyżowała szyki tym, którzy chcieli iść na wojnę Wschodu z liberalnym Zachodem. Co wobec tak radykalnej zmiany może konserwatyzm? Jak żyć wartościami od dawna zakorzenionymi w polskiej kulturze, ale tak, żeby nadążyć za współczesnymi wyzwaniami? I czy Polacy mają jeszcze do odegrania jakąś szczególną rolę na Starym Kontynencie?

Czy polityka może się obyć bez religii? Co politolog powinien wiedzieć o religii? Jaka jest polityka wyznaniowa Unii Europejskiej? Co oznacza postęp w katolickiej nauce społecznej? Czy Kościół znalazł się w pułapce praw człowieka? Czy w epoce postprawdy demokracja wciąż jeszcze jest możliwa? Jaka jest relacja wielokulturowości i multikulturalizmu? Czy polityka niesie w sobie nadzieję?

Mam nadzieję, że lektura książki pomoże Czytelnikowi spojrzeć w perspektywie katolickiej nauki społecznej na aktualne wyzwania polityczne oraz przeżywać politykę nie tylko jako silną namiętność, ale także jako sposób miłowania, tzn. troski o obiektywne dobro w różnych wymiarach naszego życia społecznego. (ze Wstępu )

Kiedy zrozumiesz prawdziwą naturę islamu, możesz dyskutować o niej z innymi. Szybko odkryjesz, że ludzie znają jedynie wersje ustaloną przez zwolenników islamu i podają wyłącznie uzasadnienia na jej podtrzymanie. Książka ta została napisana dla tego , kto chce być skuteczny w przekonywaniu innych na temat politycznej doktryny islamu. Dzięki niej pozna argumentacje oparta na faktach. Od zamachów z 11 września ta niezawodna metoda stosowana była w celu zmiany poglądów apologetów islamu z wszystkich kręgów politycznych i społecznych. Każdy niezależnie od tego, czy ma poglądy liberalne, postępowe, lewicowe, czy konserwatywne, może zostać przekonany, by w świetle faktów dostrzec prawdę na temat politycznego islamu.

Brat Piotr Michalik urodził się w 1963 r. w Kędzierzynie-Koźlu. Na kapłana w Zakonie Braci Mniejszych Kapucynów został wyświęcony w Krakowie w 1991 r. Przez rok pracował w parafii św. Antoniego w Nowej Soli. W 1993 r. wyjechał na misje do Republiki Środkowoafrykańskiej, gdzie do dzisiaj głosi Dobrą Nowinę, sprawuje sakramenty święte, prowadzi duszpasterstwo. Przez lata swojej posługi misyjnej pełnił odpowiedzialne funkcje w zakonie. Był radnym zarządu Vice-Prowincji Czad-RŚA, gwardianem (przełożonym domu zakonnego), ekonomem (zajmował się finansami misji), mistrzem nowicjatu (odpowiadał za formację duchową młodych zakonników) oraz proboszczem parafii. Organizował obozy dla uchodźców podczas rebelii, tworzył wspólnoty Caritas niosące pomoc dla potrzebujących. Poza tym jest pierwszym wśród misjonarzy kapucynów, Polaków, budowniczym dróg i mostów. Mosty w Assana i Wantounou oraz liczne przepusty wodne na terenie parafii Ngaoundaye to obok wielu wybudowanych kaplic, budynków parafialnych, szkół, studni głębinowych i boisk sportowych materialne owoce obecności brata Piotra w Republice Środkowoafrykańskiej, z których korzystają i przez wiele lat jeszcze będą korzystać mieszkańcy tej ziemi. Andrzej Kerner jest dziennikarzem Gościa Niedzielnego, autorem książek Guinness ze świętym Patrykiem i Bóg urodził się na wschodzie. Mieszka w Kędzierzynie-Koźlu, od lat szkolnych przyjaźni się z bratem Piotrem Michalikiem.

Szwajcarski dziennikarz, Beat Stauffer, nazwał Ulfkottego jednym z najostrzejszych niemieckich krytyków islamizmu, którego - co muszą przyznać - nawet zaprzysięgli wrogowie niełatwo mogą pokonać na płaszczyźnie faktów. Książka Niemcy jako Mekka całkowicie potwierdza tę opinię. Jest ona szczegółowym i niezależnym opisem procesu podboju Europy przez islam. Udo Ulfkotte przełamuje poprawną politycznie zmowę medialną, konfrontując czytelników z przytłaczającym ogromem pesymistycznych faktów. Autor wylicza konkretne przykłady w jaki sposób niemieccy politycy i dziennikarze są z jednej strony szantażowani, z drugiej zaś opłacani, by swoimi doniesieniami przysłużyć się postępującej islamizacji. Jak wynika z analizy Ulfkottego, islamizacja nie jest zjawiskiem przypadkowym, lecz efektem tajnego planu i stoją za nią potężne grupy wpływu.

Napisana żywym językiem, niepozbawiona ironii książka niemieckiego autora Manfreda Kleine-Hartlage to barwny opis jego drogi od zagorzałego socjalisty, działacza SPD, do wyznawcy wartości konserwatywnych i chrześcijańskich. Od groteski do normalności. Od oszustwa do prawdy. Autor czyni największy zarzut politykom i działaczom lewicy z tego, że oszukują, wykorzystując głównie tych, którzy są najbardziej podatni na manipulację – biednych, młodych, obcych, naiwnych czy samotnych. Obiecują im raj na ziemi, ale nie dają nic poza hasłami.

Manfred Kleine-Hartlage dowcipnie zauważa, iż jeszcze kilkanaście lat temu zemdlałby z wrażenia, gdyby przeczytał swoje dzisiejsze słowa. Ślepo wierzył w to, co mówiły mu tzw. autorytety mediów i uniwersytetów zdominowanych przez czerwony i zielony żywioł.

Publikacja skupia się tematycznie wokół wspólnoty narodowej, jej atrybutów duchowych, strukturalnych oraz funkcjonalnych we współczesnej rzeczywistości. W obszarze badań Autorki znalazły się: problematyka dotycząca definiowania narodu, czynniki kształtujące jego tożsamość, prawa i obowiązki, współczesne zagrożenia, a także relacje zachodzące w przestrzeni międzynarodowej.

Minęło 70 lat od odczytania „Deklaracji niepodległości” przez Dawida Ben Guriona, chyba najważniejszego z „ojców założycieli” izraelskiej państwowości. Ten jubileusz oraz ważne zmiany zachodzące obecnie na Bliskim Wschodzie stały się impulsem do powstania książki, która jest próbą stworzenia całościowego opisu funkcjonowania demokracji w Izraelu, zarówno na poziomie instytucji państwowych, jak i społeczeństwa. Demokracja izraelska przybliża nieoczywistą relację pomiędzy żydowskim a demokratycznym charakterem państwa, pomiędzy jego wyjątkowością a cechami wspólnymi z demokracjami europejskimi. Pokazuje także bolesne rozdarcie między wysiłkiem podtrzymania wartości liberalnych a koniecznością neutralizacji zagrożeń dla bezpieczeństwa w bliskowschodniej rzeczywistości.

Autorom podręcznika powiódł się zamiar stworzenia swoistego kompendium wiedzy o współczesnym Izraelu. Publikacja stanowi cenne opracowanie wyjaśniające meandry izraelskiej historii, polityki oraz życia społecznego, stawiając przy tym ważkie pytania o przyczyny i konsekwencje określonych zjawisk, procesów, czy też konkretnych politycznych rozwiązań.

„Książka, zarówno dla studentów, jak i badaczy oraz, miejmy nadzieję, także dziennikarzy, polityków i dyplomatów, będzie użytecznym narzędziem ułatwiającym przyswojenie wiedzy, jej systematyzację i pogłębienie. Podręcznik stanowi obecnie jedną z najcenniejszych tego typu publikacji w Polsce” – z recenzji dr hab. Joanny Dyduch, Uniwersytet Wrocławski.

Interdyscyplinarna seria KRÓTKIE WPROWADZENIE piórem uznanych ekspertów skupionych wokół Uniwersytetu Oksfordzkiego przybliża aktualną wiedzę na temat współczesnego świata i pomaga go zrozumieć. W atrakcyjny sposób prezentuje najważniejsze zagadnienia XXI w. - od kultury, religii, historii przez nauki przyrodnicze po technikę. To publikacje popularnonaukowe, które w formule przystępnej, dalekiej od akademickiego wykładu, prezentują wybrane kwestie. Książki idealne zarówno jako wprowadzenie do nowych tematów, jak i uzupełnienie wiedzy o tym, co nas pasjonuje. Najnowsze fakty, analizy ekspertów, błyskotliwe interpretacje. Opiekę merytoryczną nad polską edycją serii sprawują naukowcy z Uniwersytetu Łódzkiego: prof. Krystyna Kujawińska Courtney, prof. Ewa Gajewska, prof. Aneta Pawłowska, prof. Jerzy Gajdka, prof. Piotr Stalmaszczyk.

Najnowsza książka prof. Jacka Bartyzela odnosi się do zagadnienia trzech znanych pojęć wymienionych w tytule. Pytaniem jest również kwestia powinowactwa i związku tych pojęć. Często utożsamia się ze sobą dwa pierwsze pojęcia, a nawet używa się określenia prawicy skrajnej lub ekstremistycznej na opisanie nacjonalizmu. Przykładem takiego kardynalnego pomieszania pojęć jest określanie nazizmu mianem ruchu prawicowego czy skrajnie prawicowego, podczas gdy wywodzi się on z ideologii narodowego socjalizmu i tkwi korzeniami w lewicowym marksizmie. Niezwykle interesujące jest śledzenie za autorem wzajemnych relacji ideowych i politycznych między częścią ugrupowań i ruchów nacjonalistycznych a zwolennikami monarchii.

Celem publikacji jest ukazanie istoty filozofii polityki.

System demokratyczny podlega ewolucji. Państwo traci swoją uprzywilejowaną pozycję na rzecz innych form władzy: gospodarczej, naukowo-technologicznej, medialnej. Na przebieg tego procesu mają wpływ przemiany cywilizacyjne: z jednej strony globalizacja, a z drugiej – ekspansja ideologicznego indywidualizmu. W takiej sytuacji Kościół stoi przed koniecznością przedefiniowania strategii i taktyki wobec wyzwań politycznych, jakie stanęły przed narodami i ludzkością. Tom Wspólnota polityczna i Kościół inauguruje nową serię edytorską koncentrującą się wokół zagadnień związanych z uprawianiem polityki przez katolików w tej nowej sytuacji. Punktem odniesienia dla zawartych w nich rozważań jest nie tylko nauczanie II Soboru Watykańskiego, ale także kult Najświętszego Serca Jezusa jako oryginalnie katolicka propozycja zaangażowania na rzecz dobra wspólnego. Nie chodzi w nim, rzecz jasna, o formułowanie konkretnego programu politycznego, ale o wychowywanie wierzących obywateli do wolności i odpowiedzialności, a więc wartości, bez których każda demokracja będzie tylko zakamuflowaną formą totalitaryzmu.

Autorka książki podjęła temat słabo dotąd w Polsce rozpoznany. Za przedmiot swoich dociekań obrała temat pozornie tylko wycinkowy, albowiem wskutek szczególnych okoliczności kwestia religijno-eklezjalna stanowi kluczowy „nerw” całej historii nowoczesnego Meksyku. Można zatem powiedzieć, że książka ta stanowi w gruncie rzeczy historię nowożytnego (bo nie tylko niepodległego, ale i kolonialnego) Meksyku, ujętą pod kątem tego, co stanowi „przypadek główny” tych dziejów. Została ona oparta na imponującej bazie źródłowej, co dotyczy zarówno źródeł w ścisłym sensie, na które składają się akty konstytucyjne i inne państwowe, stenogramy debat kongresowych, dokumenty kościelne oraz publicystyka polityczna, jak literatury sekundarnej, przede wszystkim, rzecz jasna, hiszpańskojęzycznej, ale również anglojęzycznej. (z recenzji prof. Jacka Bartyzela)

Niniejsza praca ma walor fundamentalnej, gdyż dotyka zarówno głównych sporów toczących się pomiędzy zwolennikami różnych stylów politycznego myślenia, jak i krwawych przecież zmagań rządzących już w pierwszej połowie XIX w. Meksykiem polityków odwołujących się do tradycji liberalnej z katolikami. Wójtowicz-Wcisło wybornie prowadzi wywód historyczny, „warsztatowo wzorcowy”, nie omijając żadnego z trudnych przecież problemów istotnych również w innych rejonach świata, w których mawia się o potrzebie „neutralności światopoglądowej” państwa czy „demokracji”. Mamy do czynienia z książką ważną, która powinna być dyskutowana w szerszym, interdyscyplinarnym gronie czytelników również z racji jej aktualności także teraz, w naszym, zmieniającym się „świecie zachodnim”. (z recenzji prof. Bogdana Szlachty)

Kardynał Angelo Scola, arcybiskup Mediolanu, a wcześniej Patriarcha Wenecji, w publikacji WARO ŻYĆ WE WSPÓLNOCIE rozwija hermeneutykę soborowej Konstytucji „Gaudium et spes”, uwzględniając przemiany kulturowe nieznane jeszcze w epoce Soboru. W horyzoncie jego rozważań jawi się ideowy pejzaż współczesnej Europy, w którym obecność chrześcijan, muzułmanów i ludzi niewierzących sąsiaduje, ale także prowadzi nierzadko do napięć i konfliktów. Autor unika polemik i intelektualnej konfrontacji z postmodernizmem i sekularyzmem, skupia się natomiast na poszukiwaniu nowych perspektyw kultury chrześcijańskiej w epoce postmodernistycznej.

W procesach ocierania się o siebie, a także zderzania, różnorodnych światopoglądów i religii, ukazuje perspektywę odkrywania przez nie swych najbardziej pierwotnych i czystych ziaren. Odsłania świat uniwersalnych wartości obecnych w odmiennych tradycjach religijnych i ideowych oraz zarysowuje wizję świata, w którym nie jesteśmy skazani ani na fundamentalizm, ani na indyferentyzm.

Książka Jacka Koronackiego nie pomija spraw najtrudniejszych i wołających o pomstę do Nieba: „Po spowodowaniu rozwarcia szyjki macicy lekarz chwyta stopę płodu i odpowiednio postępując wyciąga płód nogami do przodu z macicy; jeżeli szyjka jest rozwarta we właściwym stopniu, głowa płodu nie może się przez nią przedostać i pozostaje w macicy; dolne części płodu są na zewnątrz ciała matki; lekarz wprowadza do wnętrza organów matki nożyce Metzenbauma, posuwa się wzdłuż kręgosłupa płodu i gdy nożyce docierają do podstawy czaszki, wbija je w czaszkę oraz rozwiera, by powiększyć otwór; to pozwala wprowadzić następnie do czaszki aparat wyciągający z niej jej zawartość; czaszka ulega zgnieceniu i lekarz wyciąga cały martwy już płód na zewnątrz; może się zdarzyć, że szyjka zostanie nadmiernie rozwarta – wówczas płód należy przytrzymać w pozycji jak wyżej i przeprowadzić resztę procedury bez zmian (rzecz w tym, by dziecka nie zabić poza organizmem matki).” To cytat z książki Jacka Koronackiego, który opisuje i analizuje amerykańską myśl konserwatywną na przestrzeni ostatnich kilkunastu lat. Sprawa szczególnie drastycznej metoda zabijania dzieci nienarodzonych w USA (w których co roku zabija się ok. 1,5mln. dzieci w łonach matek), „wynaleziona” i stosowana przez niejakiego dr. Haskella, zwanej „aborcją przez częściowe narodziny” (ang. partial birth abortion) trafiła najpierw do Kongresu, a potem do Sądu Najwyższego. Najpierw, w 1995 roku, obydwie izby uchwaliły ustawę zabraniającą ww metody. Ustawa została zawetowana przez prezydenta Clintona, a Kongresowi nie udało się odrzucić weta. Historia powtórzyła się dwa lata później, gdy podobne inicjatywy podjęło 30 kongresów stanowych, w tym Kongres Nebraski, który zezwolił na stosowanie tej procedury tylko wtedy, gdy trzeba ratować życie matki. W roku 2000, zwolennicy tzw. postępu, skierowali sprawę do Sądu Najwyższego, który pięcioma głosami przeciwko czterem orzekł, że ustawa z Nebraski jest sprzeczna z Konstytucją. W ten sposób zamknięta została droga do wprowadzenia podobnych ustaw w pozostałych 29 stanach. Szczególnym zjawiskiem w USA okazuje się ostatnio rola Sądu Najwyższego, który coraz częściej uzurpuje sobie prawo do bycia władzą ustawodawczą, a nie sądowniczą. Kolejne rozdziały książki składają się na kronikę niszczącego USA kryzysu cywilizacyjnego, którego początki sięgają całkowitego zlekceważenia tradycji amerykańskiego Południa oraz zdrady idei federalizmu na rzecz budowy imperialnego państwa Lewiatana, by w wieku XX oddać kulturę we władanie postępowych inżynierów społecznych, zaś politykę powierzyć kaście ideologów lub cyników, którym to, co chrześcijańskie i tradycyjnie amerykańskie, jest doskonale obojętne lub wrogie.
Książka ma za tło z jednej strony szeroki kontekst historyczny, a z drugiej, bieżące wydarzenia polityczne od 1999 r. (naloty na Serbię, debata nad amerykańskim interwencjonizmem). Jej celem nie jest sucha synteza owej myśli, lecz przedstawienie aktualnych konserwatywnych analiz oraz odpowiedzi na współczesne wyzwania polityczne i kulturalne.

Najnowsza książka autora bestselleru „Demokracja, bóg który zawiódł”. Pierwsze światowe recenzje książki są entuzjastyczne. Oto konkluzja z wstępu do wydania polskiego:

(…) Krótka historia człowieka to kolejna książka Hansa-Hermanna Hoppego, która zarówno w sposobie argumentacji, jak i treści argumentów przełamuje wiele współczesnych polityczno-poprawnościowych mitów i wymyka się tradycyjnym podziałom czy to na poszczególne nurty myśli politycznej, czy to na dyscypliny naukowe. Jeden z takich niekonwencjonalnych aspektów filozofii politycznej Hoppego starałem się choć trochę przybliżyć: tezę o prakseologicznej, socjologicznej i kompatybilności anarchokapitalizmu i konserwatywnego ładu kulturowo-moralnego[1]. Z twierdzeniem tym, ale i z innymi tezami prezentowanymi przez Hansa-Hermanna Hoppego – o wyższości monarchii nad demokracją, o plutokratycznej naturze tej drugiej, o różnicach w inteligencji pomiędzy rasami, o niemoralnej naturze instytucji państwa etc. – Czytelnik niniejszej książki będzie miał niewątpliwą przyjemność się zmierzyć, kontynuując lekturę (…)
Łukasz Dominiak

Andrzej Duda dla środowisk lewicowo-liberalnych i największych polskich mediów jest jak postać z sennego koszmaru. Wbrew stereotypowi prawicowca to polityk młody, wykształcony, wierny tradycji, ale niestroniący od zdobyczy nowoczesności, do tego lojalny i lubiany. Te i inne „grzechy” nowego prezydenta RP sprawiają, że od chwili przystąpienia do batalii o najważniejszy urząd w państwie znajduje się on w ogniu niewybrednych ataków. Mechanizmy działania tej nowej fali przemysłu pogardy ukazuje niniejsza książka. Autor nie tylko przedstawia w niej sylwetkę polskiego prezydenta – dom rodzinny, lata nauki i pracy, ukochaną żonę i córkę, zainteresowanie polityką i drogę ku prezydenturze – ale także gromadzi szeroki wybór przykładów na to, jak próbuje się go znieważać, pozbawić szacunku oraz poparcia rodaków. Książka ta podsuwa czytelnikowi pytania o źródła i konsekwencje przemysłu pogardy w wersji 2.0.

Od 2014 roku epatuje nas, ludzi Wschodu i Zachodu, nowy twór - a może zjawisko - Państwo Muzułmańskie, czyli Islamskie. Politycy zachodzą w głowę, dlaczego powstało, dziennikarze mają używanie, a komentatorzy polityczni plączą się w zeznaniach i mało wiarygodnych opiniach. Mechanizm powstania Państwa Islamskiego jest bardzo prosty, wymaga jednak wiedzy eksperckiej. Dwaj francuscy naukowcy - Olivier Hanne i Thomas Flichy de la Neuville - opierając się na wiedzy historycznej, politologicznej i kulturoznawczej, pokazują, jak to się stało, że ten groźny (s)twór pojawił się na Bliskim Wschodzie. Groźny nie tylko dla Bliskiego Wschodu, ale całego świata islamu, a także Zachodu. Książka, jak każda dobra praca, nie wróży z fusów, lecz pokazuje, jak jest. Nie dyktuje łatwych rozwiązań, nie uspokaja. Jest rzeczowa i solidna.
Janusz Danecki