Biskup Mediolanu, jeden z czterech wielkich Doktorów Kościoła zachodniego, urodził się ok. 340 r. w Trewirze. W Rzymie zdobył wykształcenie klasyczne i prawnicze. Znał Pismo Święte i chrześcijaństwo, ale nie był ochrzczony. Przyjął więc chrzest, a po tygodniu święcenia biskupie. Cały swój majątek ofiarował na potrzeby Kościoła i ubogich. Zgłębiał Pismo Święte i pisma pisarzy kościelnych. Troszczył się o powierzonych mu wiernych, o śpiew kościelny, cieszył się wielkim autorytetem. Napisał wiele znakomitych dzieł teologicznych. Jego ofiarne życie i walka o wolność Kościoła wyczerpały go, powodując przedwczesną śmierć 4 kwietnia 397 r. Ciało jego złożono w bazylice mediolańskiej. Wspomnienie 7 grudnia.